acmilanac'ın Değişim Günlüğü

[ac_milan_ac]

Meraba arkadaşlar beni tanıyanlarınız vardır heralde.Kendimle ilgili şeyleri yazmak için bu konuyu açtım.İlk yazımda geçmişimden bu yana aklıma gelen şeyleri yazıcam.

Arkadaşlar ben ilkokulda falan çok şen şakrak neşeli sosyal biriydim. Bi arkadaş grubum vardı 2 kız bide bendik. Her hafta birinin evinde toplanır oyunlar oynar eğlenirdik. Hiçbir şeyi kafama takmazdım günüm dolu dolu geçerdi. Sonra ortaokula başladım gene aynı şekilde devam ettim. Arkadaş grubumuz 4 erkek 4 kız olmustu o 2 kızda bu gruba dahil. Bu arkadaslarla her hafta birinin evinde toplanır oyunlar oynar eğlenirdik. Ara sıra sinemaya ara sıra lunaparka falan giderdik kısacası her şeyim şen şakraktı.7.sınıfta falan çok mutluydum. Neyse ondan sonra 7.sınıf bitti yaz tatilinde ağustos ayları gibi galiba ben ergenlik dönemine girmeye başlamıştım ve düşüncelerimde değişme başlamıştı. Yazları ananemle dedemle yaylada bi evleri var hep orda geçirirdim. Onlarla okey falan oynardım çok severdim onlarla okey oynamayı onlara espri yapmayı falan. Neyse işte bu ergenliğe girmeye başladıgım günlerde gene onlarla okey oynarken ananem bana baktı '' ne o çok düşüncelisin aşkınımı düşünüyosun '' dedi . Ben bişey demedim ama çok mutsuz oldum artık onlar beni eskisi kadar sevimli görmiycek diye. Sonra düşünmeye başladım okulda falan arkadaşlarımdan bazılarıyla msn den konusuyodum '' benim boyum 5 cm uzadı '' diye kızın tekine söylüyodum. Maksadım onlara bu durumumdan hoşnut olmadığımı göstermemekti. Sonra okul başladı o kız bana '' senin boyun 5 değil 15 cm uzamış '' dedi. Ben nasıl üzülüyorum nasıl üzülüyorum.Kahroldum adeta.Çünkü herkesin gözünde küçük sevimli yaramaz çocuk olarak duruyordum büyüyünce artık insanlar bana o gözle bakmayacaktı ve bende bunu düşündükçe çok üzülüyordum.Ardından okul başladı ben o arkadaslarıma bu büyümeyi kafama takmadığımı sanmaları için elımden gelenı yapıyordum ve gitgide sessizleşiyordum. Derslerde falan artık cok konusmamaya basladım.Bi tane türkçe hocamız vardı benim bu durumumu çok komik bulurdu. Ayrıca sessiz oldugumu gördüğü içinde hep bana söz verirdi bende konusmadan sadece kaş göz hareketleriyle ve gülerek '' hayır '' hareketi yapıyodum.Devamını gelince anlatayım şimdi okula gitmem lazım umarım yazdıklarımı okursunuz ...

[ac_milan_ac]

Her neyse bi gün türkçe dersinde kitaptan bi metin okuyacaktık.Metnin adı ''cazgır'' dı.Bahsettiğim türkçe öğretmenimizde bana '' Arda şu gür sesiyle şu metni bi okusun bakalım '' dedi.Bende kaş göz işaretleriyle hocaya yapmayın hocam nolur ben okumıyım demeye çalışıyordum.Ardından gaza geldim ve okumaya başladım.Metnin adı cazgır dı. Bende o gaza gelişle şöyle bi okuyumda herkes görsün dedim. Metnin başlıgını okurken bir cazgır dedimki o ne öyle...sesim acayıp çatallaşmış çıktı. çok çok komik bi şekilde cıkmıştı. Sınıf yarıldı tabi hocada kendini tutamadı bende onlarla beraber gülüyordum.arkadan biri kahkaha atarak '' ergenliğe girmiş '' dedi. sonrasını tam hatırlayamıyorum.neyse tenefüste bahcede top oynarken bazı kızlar gelip bana '' cazgır '' deyip gülmeye başlamışlardı bende onlara '' kes be '' diye gülerek cevap veriyordum şakalaşıyorduk bende bu durumumla dalga geçiyordum eğleniyordum.Neyse işte o günlerden hatırladığım kadarıyla bi kere fen dersinde su içiyodum hoca bana bi bağırmıştı suyu bırak diye ödüm kopmuştu sesimi cıkaramamıstım.Sonra sınıfta bi çocuk vardı biz bahcede top oynarken onun dışardan bi arkadaşı gelirdi beni onun yanına götürürler '' bu çocuk hiç konusmuyo ..bak mesela .. arda bi konus bakiyim ...'' derdi bende komik bi durum gibi gülümserdim ve tamam derdim aha konuştu derlerdi.Ama en önemlisi o zamanlar bunların hiçbirini kafama takmıyordum aksine bu olanlara bende gülüyordum. Ama bu 8 kişilik arkadas grubumla gene her hafta düzenli olarak bulusur ve eğlenirdik o durumumda değişiklik yoktu. Dersanede bi hocamız vardı ingilizce hocası derste bana bi metin okumamı söylemişti bende '' ben okumıyım '' dedim ona. Oda bana '' oku '' dedi ciddi bi şekilde . Ben öylece suratına baktım sonra hoca bana sinirlenmeye başladı '' Okusana çocugum '' diye bağırdı . Ben hala okumuyordum ve öylece üzgün bi surat ifadesiyle hocaya bakıyordum hocada sinirlendi kalktı ayağa sinirli bi şekilde kapıyı açtı ve '' ya okursun yada kapıdan çıkarsın dersime girmezsin '' dedi bende gene tık yok. Sınıftakiler tabiki çok şaşırdı buna '' aaa okusana nolcak '' diye çok şaşırmış bi ifadeyle söylediler.Ben biraz duraksadım ve en sonunda o metni okudum. Neden böyle saçma sapan bir şey yapmışım anlayamıyorum şimdi düşündümde.

Sonra gene dersanede bi tane sosyal bilgiler hocamız vardı. Okuma sırası yavaş yavaş bana geliyordu. Ben okumamak için ne bahane uydursam diye düşünüyodum. Sonra sıra bana geldi ben '' hocam ben okumasam '' dedim Hocada garipsemiş gibi bana bakarak tamam olur dedi.Ama şu an ben bu olayların daha azını yaşamış olmama rağmen daha fazla ( en az 5 kat daha fazla ) kafama takıyorum.

8.sınıf anılarımdan hatırladıklarım bunlardı akşama doğru başka aklıma gelenleri yazarım umarım yazdıklarımı okuyorsunuzdur yorum atarsanız sevinirim..

[sweeet]

Büyümeyi ve değişmeyi sevgiyle kabul ettiğin sürece hayatın kolaylaşıp güzelleştiğini göreceksin. Olması gerekenler olması gerektiği zamanda meydana gelmiş ve sen bu değişimleri olumsuz algılamışsın. Halbu ki er ya da geç her birimizin yaşadığı değişimler bunlar hem fiziksel hem de ruhsal. Ama inan bana Ardacım bu günler geçecek. Yeter ki sen sen güçlü ol ayaklarını yere güçlü bas. Şirin olmak değildir sevginin şartı adam olmaktır. İnsan olmaktır. İnsanlığınla sevileceksin. Küçücük bir çocuk olsan da öylen kocaman bir adam da olsan öyle.

Anlatmaya devam et. Bunları güzel gelişmelerin takip etsin. Etsin ki sen de senin hikayeni okuyan ve benzer sorunlar yaşamış olan arkadaşlarına ışık ol. Olabilirsin.

Terkar söylüyorum, şunu kendine söyle mutlaka "Büyümeyi sevgiyle kabul ediyorum."

Sevgiler. Güzel günler.

[suyahapsettim]

yazdıklarından büyümeyi hiç istemiyomuşsun gibi bi anlam çıkıyo yani büyümekten neden korkuyosun anlamadım elbette ergenlik her insanın yaşaması gereekn bi süreç her insanda farklı biçimde etkisini gösterir senin yapman gereekn bu süreci ruhsal anlaamda en az zararla geçirmen yani herkesin komik düştüü anlar olabilir hepimiz insanız ve bazen bazı şeyleri engelleyemeyiz ki belkide ergenliğe girdiğin için kendini yaşıtlarından farklı gördün belki kendini sınıf içinde soyutlanmış hissettin ergenlik normal herkesin geçirmesi gereken bir süreç ki ben 22 yaşındaym bu süreci hep depresif, asosyal ,mutsuz olarak geçirdm ama sonunda kendimi tanımaya başladım yani nelerden hoşlanıp hoşlanmadığımı ,herhangi bi durumda nasıl davrandığımı gözlemlemeye başladım dış görüntümün farkına vardım huylarımı öğrendm yani ben in ben olduğumu anladım.insanlar ruhsal anlamda değişkendir farklı süreçlerden geçerler önemli olan bunun geçeceğini düşünüp bunlara fazla takılmamak ;)

[ac_milan_ac]

8.sınıftayken doğum günümde ananemler babannem akrabalara falan eve gelmişti. Demin o günün kasedini izledim. Kendime baktım ve hiç konusmadıgımı gördüm. Hiç konusmuyordum sadece ellerimle gözümü ovuşturuyordum. Pastayı üflerken böyle utangac cocuklar gibi üflüyordum sonra gözümü ovuşturuyordum. Babam fotograf cekilirken '' İsteksizen çekmiyorum fotoğraf falan '' diye kızmıstı hatta. Neden öyle yapmış olabilirimki.
Ama burdaki en önemli şey bu olanlardan hiç etkilenmiyordum. Ben değiştikçe eski ben olmayacağım daha farklı biri olacağım ve ben eski ben olmak istiyorum diyerek değişimi reddediyordum o zamanlarda ve sesimde bi kalın bide ince olarak cıkmaya basladı. ince sesim her zaman kullandıgım sesimdi kalın sesimle hiç konusmadım. 9.sınıfın sonunda konusmaya basladım o sesimle orlara daha sonra gelirim.
Daha sonra 8.sınıfın sonları gelmişti . gene türkçe hocamız bize bir sunum ödevi vermişti. ben bi şiir okuyacaktım. sınıfta öyle bir isteksiz okumuştum ki sınıfın en kötü okuyanından bile daha kötü okumustum. Sınıfatkilerde böyle demişlerdi eleştirirken. Her neyse 12 mart olması lazım. Mehmet Akıf Ersoyla ilgili sınıfça okula bir sunum yapacaktık. Sınıftaki herkese bir görev veriyordu öğretmen. eski halim olsa bende bi görev alırdım kendime ama ben hiç gönüllü olmadım. hocada bana sormadı çünkü benim gönüllü olmamı istiyordu buyuk ihtimalle. Ve koskoca sınıfta sadece ben ve bi çocuk daha o sunuma katılmadık. Eskıden olsa seve seve katılırdım. O günden sonra hoca sınıfta benım hakkımda imalı imalı konusmaya baslamıstı kırgın oldugunu seziyordum. Neden böyle yaptıgımı anlayamıyordum ama yapıyordum işte.Her neyse sonra okul bitti.

Koca bir ilkokul dönemi sona ermiş ve artık liseye başlayacaktım. Yazları kuzenim buraya gelir tüm yazı onunla geçirirz. Gene gelmişti ve biz ananem dedemle birlikte yaylada geçirirdik tatilimizi. Kuzenimde benle aynı yaşta. Her neyse yaklaşık 2 ay kaldı burda ve daha sonra gitti. Ben nasıl kahroluyorum...anlatamam. Onun gittiği gün ağzımı bile açmadım. Çaktırmadan tarlaya gider hüngür hüngür ağlardım. Daha sonra onu uğurlamaya gidyorduk.Havaalanına gittik ve ayrıldık. Arabayla yaylaya dönerken ağzımı açmıyordum annemlere caktırmadan arabada ağlamaya calısıyordum ama annemler farketti tabi. Normaldir bular çocum zor gelir falan diyodu annem ama benımkı cok anormaldı hissediyordum. 2 saatlik yolculukta sürekli ağladım durdum...bitmedi...yaylaya döndüğümüzde yatakta yatarken onun yatagına bakıp ağlıyordum ... şimdi bakıyorumda ne saçma ssapan şeyler düşünüyomusum ben o zamanlar ya.... neyse devamını okuldan gelince anlatırım herkeze sevgiler