Güzel Gelişmeler :)

[kediiicik]

elisya Nickli Üyeden Alıntı

kediiicik nasılsın, nasıl oldun bakalım... Merakla takipteyim seni...

Değişmeye çalışıyorum elisya, kendi içimdeki gerçek benliğimi çıkarmak istiyorum. Teşekkürler takibin için, sizlere o kadar imreniyorum ki, bulutların üstündesiniz, bende hafiflemek istiyorum takıp kanatlarımı uçmak, şu yüklerimden kurtulmak istiyorum. İçimde delice bir korku var, ilerleyememekten korkuyorum. Yaz geldi, değişimler başlasın istiyorum. Tüm her şeyi aşıp kendi sonsuzluğuma ermek istiyorum

[elisya]

İnşallah öylede olacak. Güzel değişimlerini paylaşacaksın bizimle.

Bu arada ailenin sana tutumu hakkında bir kaç şey söylemek isterim.
Hayatta hepimiz etrafımızda bize bir faydası olmayan yada bize ait olmayan enerjilere, mesajlara, davranış ve tavırlara maruz kalıyoruz.
Bize yollanan enerjiler, davranışlar bize rahatsızlık veriyorsa ya da yaşantımızı kısıtlıyorsa onların çoğunu dışardan alırız. Bunları biz içimizde besleyip büyütüyoruz. (tıpkı ailenden nefret ettiğin gibi.) Aslında bu nefret senden gelmediği için onları içinde tutmana gerek yok ,onların sana tavırları, ailenin sana gönderdiği enerjiler onlara göre doğru ama sana göre yanlış. Kim haklı peki sence?.. Bu enerjiye sen isim verip onu içinde tutuyorsun ve bu şekilde kabul ediyorsun. Çünkü seni kısıtlıyor.
Bir birey olmanın ilk etabı kim olduğumuz değil, kim olmadığımızı öğrenmektir.

Sen bu değilsin, İçinde nefreti barındırma bol bol topraklan. Başkaları ne yaparsa yapsın ne derse desin dünyaya nasıl bir tepki vereceğimize biz karar veririz. İyi ya da kötü.
Bırak aksın üstünden negatif olan ve seni kısıtlayan davranış ve enerjiler. Sen onu benimseyip tepki verme. Tepkin Tepkisiz olsun ve sadece izle.. İzle ki sahibine geri dönsün tüm enerjiler.
Biliyorum çok zor ama bir kere yaparsan diğerlerini de yapabilirsin.

İyi haberlerini bekliyoruz sevgili kediiicik..

[kediiicik]

elisya Nickli Üyeden Alıntı

İnşallah öylede olacak. Güzel değişimlerini paylaşacaksın bizimle.

Bu arada ailenin sana tutumu hakkında bir kaç şey söylemek isterim.
Hayatta hepimiz etrafımızda bize bir faydası olmayan yada bize ait olmayan enerjilere, mesajlara, davranış ve tavırlara maruz kalıyoruz.
Bize yollanan enerjiler, davranışlar bize rahatsızlık veriyorsa ya da yaşantımızı kısıtlıyorsa onların çoğunu dışardan alırız. Bunları biz içimizde besleyip büyütüyoruz. (tıpkı ailenden nefret ettiğin gibi.) Aslında bu nefret senden gelmediği için onları içinde tutmana gerek yok ,onların sana tavırları, ailenin sana gönderdiği enerjiler onlara göre doğru ama sana göre yanlış. Kim haklı peki sence?.. Bu enerjiye sen isim verip onu içinde tutuyorsun ve bu şekilde kabul ediyorsun. Çünkü seni kısıtlıyor.
Bir birey olmanın ilk etabı kim olduğumuz değil, kim olmadığımızı öğrenmektir.

Sen bu değilsin, İçinde nefreti barındırma bol bol topraklan. Başkaları ne yaparsa yapsın ne derse desin dünyaya nasıl bir tepki vereceğimize biz karar veririz. İyi ya da kötü.
Bırak aksın üstünden negatif olan ve seni kısıtlayan davranış ve enerjiler. Sen onu benimseyip tepki verme. Tepkin Tepkisiz olsun ve sadece izle.. İzle ki sahibine geri dönsün tüm enerjiler.
Biliyorum çok zor ama bir kere yaparsan diğerlerini de yapabilirsin.

İyi haberlerini bekliyoruz sevgili kediiicik..

Yani mesela ne veriyorsak evrene onu alıyoruz. Sevincimizi verdiğimizde önce onu biz hissediyoruz biz mutlu oluyoruz. Öfkemizi verdiğimizde yine önce biz hissediyoruz onu. Sakinliğimi verdiğimde belki de onu geri alırım bilmiyorum. Sonuçta annem ve babam da bana bağırdığında o enerjiyi kendileri hissediyorlar ve kötü oluyorlar. Ben o enerjiye karşılık olumlu şeyler besleyebilirim. Ama bu çok çok zor. Sonuçta sosyal hayatıma izin vermediklerinde bunu nasıl olumlu biir enerjiye dönüştürebilirim ki?

[kediiicik]

Cazgır insanlardan nefret ediyorum. Mahalle karısı gibi kavga etmekten o insanların seviyesine inmekten de nefret ediyorum. Kavgadan hemen sonra ağlamaktan nefret ediyorum. Sinirlenince ağlayan insanlardan olduğumu farkettim bugün. Bu güçsüzlüğe sahip olmaktan da nefret ediyorum

[kediiicik]

Ve onca şeye rağmen bugünü başlangıç ilan ediyorum. Bu tamamiyle resmi bir başlangıç, artık ciddi bir yola giriyorum. Değişmenin vakti geldi

[elisya]

kediiicik Nickli Üyeden Alıntı

Yani mesela ne veriyorsak evrene onu alıyoruz. Sevincimizi verdiğimizde önce onu biz hissediyoruz biz mutlu oluyoruz. Öfkemizi verdiğimizde yine önce biz hissediyoruz onu. Sakinliğimi verdiğimde belki de onu geri alırım bilmiyorum. Sonuçta annem ve babam da bana bağırdığında o enerjiyi kendileri hissediyorlar ve kötü oluyorlar. Ben o enerjiye karşılık olumlu şeyler besleyebilirim. Ama bu çok çok zor. Sonuçta sosyal hayatıma izin vermediklerinde bunu nasıl olumlu biir enerjiye dönüştürebilirim ki?

Selam kediiicik, nasılsın..
Sen sana gelen enerjilere bunlar bana ait değil, benden yaratılmadı ve sahibine geri dönecek diyebilirsin. Üzerinde tutmamaya çalış. O kötü durumları kabullenme kavga anında ya da tartışmalarda.. Çünkü enerjiler sende bir karşılık bulamazsa yaratıldığı şekline geri döner. Enerjiden kastım hissettiğimiz duygular. Mutluluk, kızgınlık, sinirlenme vs..
Sosyal hayatına izin vermediklerinde sen evde neler yapmaktan hoşlandığını keşfedebilirsin, aklının dağılması için kitap ya da resim yapabilirsin, müzik dinleyebilirsin.. Yani kısıtlandığında hissettiğin kötü duyguları pozitif alanlra yönlendirebilirsin. Bunların hepsi bir örnek sen bambaşka bir şey yapmayı isteyebilirsin.
Demek istediğim ailenle tartışmaya başladığında bu durumu fark et ve o ortamdan uzaklaşıp öfkeni başka bir yere yönlendir. Karşılık verip sende aynı nefretle cevap verdiğinde her iki taraf içinde kötü bir durum ortaya çıkıyor..
Bunu bi dene, iyi gelecektir. ;)

[elisya]

kediiicik Nickli Üyeden Alıntı

Cazgır insanlardan nefret ediyorum. Mahalle karısı gibi kavga etmekten o insanların seviyesine inmekten de nefret ediyorum. Kavgadan hemen sonra ağlamaktan nefret ediyorum. Sinirlenince ağlayan insanlardan olduğumu farkettim bugün. Bu güçsüzlüğe sahip olmaktan da nefret ediyorum

Neden Ağlamak İyidir

Fransız psikiyatr Patrick Lemoine, Gözyaşlarının Cinsiyeti adlı kitabında, ağlamanın depresyona iyi geldiğini belirtiyor.
Lemoine, kadınların erkeklere oranla daha çok ağladıkları için duygularını da daha iyi kontrol altında tutmayı başardıklarına inanıyor.
Fransız uzman, gözyaşlarının duyguların bir çeşit iletişim yolu olduğu, kızgınlık, korku, öfke, mutluluk ve üzüntünün gösterilmesinde önemli bir araç vazifesi gördüğünü düşünüyor.

Aslında iyidir ağlamak..
Bazen de hıçkırarak, gözyaşı, bazen sabır etmekdir.
Hayatın getirdiği ağırlıkların, acının ilacıdır ağlamak....

[bbb]

kediiicik Nickli Üyeden Alıntı

Cazgır insanlardan nefret ediyorum. Mahalle karısı gibi kavga etmekten o insanların seviyesine inmekten de nefret ediyorum. Kavgadan hemen sonra ağlamaktan nefret ediyorum. Sinirlenince ağlayan insanlardan olduğumu farkettim bugün. Bu güçsüzlüğe sahip olmaktan da nefret ediyorum

kediiicik Nickli Üyeden Alıntı

Ve onca şeye rağmen bugünü başlangıç ilan ediyorum. Bu tamamiyle resmi bir başlangıç, artık ciddi bir yola giriyorum. Değişmenin vakti geldi

sabırla telkinleri dinlemeye devam ediniz... (telkinler, değişim nedeniyle, biraz sinirlilik yapabilir.. dikkat ediniz..)

suçluluk+ego+koruma kalkanı+zinde uyanma

bir süre sonra, daha önce sinirlendiğiniz konular, size çok basit gelecektir...
akşamları yatmadan önce, bir kaç saat kişisel gelişim kitapları okuyarak, kendinizi daha rahat ve daha hızlı aşabilirsiniz...

evren bir okuldur... canlılarda, evrenin öğrencileri...
kısaca: eğitime devam... ))))

zamanla, kendinizi aşacağınıza, yeteneksizliklerinizi azalttıkça, daha mutlu olacağınıza ve gerçek doğrulara ulaştıkça, hayata bakış açınızın değişeceğine ve kendinize güveninizin artarak devam edeceğine inanıyorum....

sizi, buradaki arkadaşlarınız sevdiği için, mesajla yardımcı olmaya çalışıyorlar..

sabır, dünyanın en zor mesleğidir/işidir..

sevgiler/sağlıcakla kalınız...

[kediiicik]

Uzun bi aradan sonra, yine ben. Yazıldığım pilates kursuna arkadaşımla gidiyorum ama açıkçası bana hiçbir yararı olmadı. Sigara içip oraya gittiğim için nefesimi doğru kullanamıyorum ve soluk soluğa kalıyorum, bu hareketlerimi etkiliyor. Evet uzun bi süredir sigara içiyorum. Bir tarafım bırakmak istese de diğer tarafım inatla devam ediyor. Ailemden de gizliyorum. Aile demişken baskıları devam ediyor, okul zamanı daha rahattım doğrusu. Şimdi dışarı çıkmak başlı başına bir problem. Üstelik onlardan bi sürü şey gizliyorum, bi sürü yalan söylüyorum ve bunlar da huzursuz olmama neden oluyor. İyice köşeye sıkıştığım bir dönemdeyim, neden ailem biraz daha anlayışlı değil?

[kediiicik]

Ölmek istiyorum. Artık dayanması zor geliyor. Sadece ölmek için cesaret istiyorum