HERKESE MERHABA

[nilgün07]

hepinize merhaba siteye dün katıldım bi arkadaşımın tavsiyesi üzerine...gerçekten delirmek üzereydim inş faydasını görürüm.bu kadar çıkarsız ve sıcakkanlı insanların yazılarını okuduğum için çok mutluyum...site yetkilisine de emeklerinden dolayı çok teşekkür ederim.hepiniz harikasınız.sizi hikayemi yazmak fikir almak istiyorum ama beni yargılamızdan korkuyorum.çünkü 23 yıllık bi evliliğimi yokdan yere bitirdim...bunalımdayım şimdi.....selamlar

[etf]

nilgün sav Nickli Üyeden Alıntı

hepinize merhaba siteye dün katıldım bi arkadaşımın tavsiyesi üzerine...gerçekten delirmek üzereydim inş faydasını görürüm.bu kadar çıkarsız ve sıcakkanlı insanların yazılarını okuduğum için çok mutluyum...site yetkilisine de emeklerinden dolayı çok teşekkür ederim.hepiniz harikasınız.sizi hikayemi yazmak fikir almak istiyorum ama beni yargılamızdan korkuyorum.çünkü 23 yıllık bi evliliğimi yokdan yere bitirdim...bunalımdayım şimdi.....selamlar

Hoşgeldiniz öncelikle. Siteyi incelerseniz bazı şeyleri net görebilirsiniz. Yargılamak ? biraz ağır kelime bence. Sadece destek ve yardım edebiliriz. Kendi adıma düşüncem "Allah bile insanı öldükten sonra yargılıyor biz kim oluyoruz ki sizi veya başkasını yargılayalım."

Sevgi ve saygı ile...

[nilgün07]

inanınki bu düşünceleriniz bana moral verdi.çok tşk ederim...saygılar

[inanna]

Sevgili Nilgün hanım, Allah kolaylık versin. Öncelikle lütfen üzgün yüz şeklindeki binette inizi değiştirin. Aynaya bakıp da gülen bir smiley var yukarıda örneğin.
Sevgiler.

[f_telya]

bence yargılayıcı ve kınayıcı olan beyinsizdir....

[nilgün07]

tşk ederim arkadaşlar 1 haftadır telkinleri dinliyorum.beynim karar vermek birşeylere isyan etmek üzere..sanki daha kötü oldum iç hesaplaşmalrımla tek iyi yanı oğlumla konuşmuyordum1.5 yıldır onunla barıştım.ve elimden kayıp gitmesine izin vermiyeceğim.23 yıl iyi kötü devam eden bir evliliğim vardı.eşim hiç bir şeyi umursamayan kendi kuralları içinde yaşayan ve bizi yaşatan biriydi.askerdi desem beni daha iyi anlarsınız herhalde....hep bekledim değişmesini 2 oğlum vardı beni kabul etmeyen çocuklarla gelme diyen bir ailem.büyük oğlum ünv kazandı eşimde emekli oldu oğlumun yanına yerleştik memlekete gitmek yerine.eşim iyice kabuğuna çekilmişti sürekli intte okey oynuyor evden dışarı çıkmıyor hiç bir şeyle ilgilenmiyor çocuklara bile ne haliniz varsa görün diyordu.bir işe gir oyalanmak için dediğimde bana iş arıyordu şimdiye kadar ben çalıştım diye...neyse benim sabrım taşmıştı bende krizlere giriyordum büyük oğlum baktı olmuyor anne ayrılın dedi sizin yüzünüzden ders çalışamıyorum.....ama eşim için hiç bir sorun yoktu ki...ben evi terkettim çünkü onu değiştiremiyordum.artık dönmek istemiyordum zorla da olsa kabul etti ve boşandık.ben ailemle yaşıyordum küçük oğlum 16 yaşında ve babasını tercih etti(biraz da bana kızgın dı)neyse devamı var....ayrıldıktan sonra tanıştığım biri vardı benimle derdimi paylaşan o da boşanma aşamasındaydı 2 çocuğu vardı ama onlar küçük geç evlenmişti çünkü.epey bi zorluktan sonra 4 yaşındaki kızının velayetini alarak boşandılar.biz evlendik(şimdi anlıyorum ki acele etmişim)evleneli 6 ay oldu anne çocuğu vermedi bi süre sonra çocuk özürlü bakamıyacağını anlayınca vermek zorunda kaldı.40 gündür bizde çocuk tedavisine başladık eğitimine çünkü konuşamıyor ve hırçın.şimdi sorun ne biiyormusunuz?eşim geç evlenmiş demiştim ya ara sıra içiyordu önceden şimdi ise çocuğun sorumluluğunu üzerime yıkıp dışarı gitmek için bahaneler arıyor...gece ben ilgileniyorum ben eğitime götürüyorum...konuşmak istediğim tepki gösterdiğim zaman huzursuzluk yaratma diyor bana dışarda içermiş....bende boğuluyorum atsam atamıyorum çocuğa yazık olucak tedavisi yarım kalacak vicdanım elvermiyor.anne ilgilenmemiş zaten geri götür diyemiyorum.ÇARESİZ KALDIMM dertsiz başıma dert buldum benim hikayem de bu.......

[nilgün07]

aslında çok sakin bir insanımdır bunları haketmediğimi düşünüyorum.yaşadıklarımı domino taşlarını dizersiniz bir yıkmaya başlarsanız durduramazsınız ya hayatım da öyle sanki olanları karşıdan seyrediyorum birşey yapamıyorum beklemekten ve sinirden boğulmaktan başka.....

sevgili nilgün hoşgeldin
hikayeni okudum seni yargılamak bizim haddimiz değil ve zaten sen bunu büyük bir başarıyla yapıyorsun..seni bu konuda desteklemeyede hiç niyetim yok..şimdi derhal..kendini suçlamayı bırak, bu çocuğun senin gibi vicdanının sesini dinleyebilen birisinin yanına gelmesi büyük bir devlet bunu düşün..ben biyolojik olarak tek çocuklu bir bayanım..eşimle anlaşamadığım için başka çocuk istemedim. ama hiç bir zaman tek çocukla kalmadım..teyzem vefat etti bebeği ortada kaldı kendi çocuğumla birlikte ikiz gibi onu büyüttüm çeşitli nedenlerden dolayı onu almanyaya annemin yanına almanyaya gönderdim derhal yeri yeğenimle doldu..artık rahatım çocuklar büyüdü dediğimde teyzemin kızının bebeği oldu kocası altı aylık hamileyken terk ettiği için manevi kızım hem geçici işlerde çalışıp hemde bebeğine baktıramadığı için,bana torun olan bu bebeğide 3 yaşına kadar bakmak bana nasip oldu,anneside bu arada hem maddi hemde manevi anlamda kendisini toparladı..sen şimdi ay ne kadar iyi insansınız demeden önce ben sana bu bebişin bana yaptığı büyük iyiliği söyliyeyim.benim derin depresyondan çıkmama yardım etti..ben onunla ilgilenirken kendime acımaya.kendimi suçlamaya vs.. fırsat bulamadım..bu çocuğun senin yanına gelmesinde hem onun hemde senin hayrına olan bir şeyler mutlaka vardır..bunu görmeye çalış benden sana gönül dolusu saygılı sevgiler

Sevgili Nilgün okudum okudum okudum hayal güzel yazmış ama ben birşey yazamıyorum bugün offff seni yargılamayacağız elbet bence boşanmakla doğru karar vermişsin yani burada yazamadığın sayfaların yetmeyeceği daha ne çok şey anlatmak istediğinin farkındayım. >Bence bu çocuğa senin çok faydan olacak düşünsene ya sen olmaaydın o çocuk ileride daha sorunlu bir hayat yaşasaydı sen bence onun koruyucu meleği olmalısın karşına çıkan herşeyin bir sebebi vardır şu an göremeyebilirsin hatta bundan yakınmaya devam edebilirsin de ama zaman gelecek iyiki de bunu yaşamışım diyeceksin. Belki bu yazdığımı çok sıradan bulabilirsin ama şu an sadece bu kadar yazabiliyorum bugün çok tuhaf bir pazar

[nilgün07]

fikirleriniz için tşk ederim arkadaşlar.kimse kimsenin yaşadığı sıkıntıları bilemez aslında.ben çocukları çok seven bir insanım çünkü onlar yapmacıksızdır ne veriyorsanız onu alırsınız.hep şimdiye kadar bende arkadaşlarımın komşularımın çocuklarına baktım sevdim.ama hiç bir birşey bilmeyen sıfır km bir çocuk sanki dr herşeyi öğretmek gerek diyor.anne kendini eve kapatmış ve çocuk acıktığı zaman süt ve ekmek yemiş sadece.bu zaman da böyle bir çocuk düşünebilirmisiniz?ve tuvalet eğitimide yok üstelik 4 yaşını bitirecek 1 ay sonra.başederim sandım ama kendi boşanmamın stresini atamamışım üzerimden demekki.....ve de babanın sorumsuzluğu da cabası beni deli ediyor.arkadaşın dediği gibi belki yazamadığım sayfalar dolusu çok şey var daha.çocuklarımın beni suçlamaları onların sorunları gibi.benim sabrım kalmamış herhalde..inanın bazen sinirden bende ağlıyorum çünkü konuşamayan bir çocuk ve o ağladıkça derdini bilemedikçe....offf çokmu mızmızlandım acaba