AFFEDEMEDİĞİMİ DE AFFETTİM

[asevgican]

zararın neresinden dönülse kardır lafını severim ben..
hiç bi ciddi karra kolay alınmıyor.. ama en kötüsüde kararsızlık bence.
boşandım ben.10 dk sürdü, anlaştık 10 yıl sonunda o zmanlar 1 yaşında olan oğlumuza rağmen ortak karar aldık ayrıldık.Ayrılma karraını verme sürecim yılları aldı, benki ne sağlam duruşlu kendine güvenen bir bireyimdir ama o toplumsal baskı, o aile bütünlüğü kavramı, o çocuma ne olacak endişesi, o dul olarak yaşamı idame etme korkusu.. bana ne olacak şimdi, nereye giderim kime güvenirim gelgitlerini de yıllarca yaşadım.
ve kararımı veripde mahkemeden çıktığım o an herşey bitmişdi. tüm endişelerim....
kararsızlıkmış dedim eziyetim...
1,5 yıl oluyor yalnız yaşıyoruz oğlumla...geçmişi affetmedim ben es geçtim.
hafızamdan sildim, önüme baktım. eski eşimle iletişimimi sürdürdüm çünki oğlumuz var.
kolay değil elbet bir kadın olarak yalnız yaşamı idame ettirmek. benimde oğluma annem bakıyor ve biz hiç çatışmadığımız kadar çok geriliyoruz annemle artık.
en önemlisi kendine yetebilmek. çalışmak, para kazanmak şart.
başını dik tutmak şart.
üzerime gelen meraklı insanlara çok rahat" ben dulum "diorum.. oğlumu doğurmak için tedavi gördüğüm zamanlardaki meraklı sorulara da "ben kısıırım " die cevap veriodum, daha başka bişi soramıyolar, bişi söyleyemiolardı. 44 aksi halde bıdı bıdı yorum yapmakdan geri durmuyo insanlar.
işte bu noktada kulağını kapatıp önüne bakacaksın. kendi işine, kendi yaşamına...
ve kapatmamak gerekior kendini yaşama..
ben huzurluyum. seninde yolun açık olsun dilerim.

[YAZGÜLÜ_81]

Sevgili Ayşe,
Ayşe diye hitab ediyorum umarım yerinde bir hitabdır.
Yazdıkların o kadar doğru ve gerçek ki çok teşekkür ederim paylaştığın için ,insan yalnız olmadığını anlıyor ve anlattığın gibi aynı sorunlar.Ayrılmaya karar vermek gerçekten çok zor hiç kimse boşanmak için evlenmiyor ama şartlar, sorunlar ,karşımızdaki insan bizi buna mecbur ediyor.Biz eşimle birbirimizi çok severek evlenmiştik benim affedemediğim onun ihaneti ve bu ayrılıkda çektiğim acılardı yani ayrılmayla herşey bitmiyor.Kızım o kadar çok babasına benziyor ki her baktığımda onun yüzünü görür gibi oluyorum ama artık geçmişi, onu öylesine affettim ki, bu yaşadıklarımın bana çok büyük tecrübe ve ders olduğunu artık kararlarımın daha net ve kesin olabileceğini anlıyorum.Ben ailemle yaşıyorum annem,babam ,kardeşimle birlikte, onlar çok iyiler bana ve kızıma karşı ama yine de olmuyor insan evindeki rahatı tekrar baba evine geldiğinde bulamıyor ve çatışmalar yaşıyoruz sık sık yine de olsun ailem deyip geçiyorum ve biliyorum ki en zor günlerimde onlar vardı yanımda kale gibi destek oldular, çevreye gelince ben artık boşandığımı söylemiyorum kolay kolay, artık olmadık şeylerle karşılaşmak istemiyorum, bilmiyorum ortam mı böyle ben mi yaşadım ama boşanmış olduğunu öğrenince bazı insanlar ne varsa bunda evlenmek kadar doğal bir durum ayrılık da ama yanlış algılayabiliyorlar sanırım ,insanın huzurunu kaçırıyorlar.Hiç kimseye ödün ve taviz vermek zorunda ya da hayatımızı anlatmak zorunda değiliz.
Herşeye rağmen hayata gülerek umutla bakıyorum ben, hayat hiç kimse ve hiçbirşey için üzülmeye değmez bugün varız yarın yok ve ben de artık çok huzurluyum zaten rabbim neleri affediyor ,biz niye affetmeyelim.Şimdi affetmenin hafifliğini yaşıyorum ve zaten hayatın ilahi gücün onu cezalandırdığını görüyor ve duyuyorum.
HAYAT ÇOK GÜZEL YAŞAMAYA DEĞER

Sevgil i elif işte budru ya harikasın seni tanımak bana güç verdi inan super

[YAZGÜLÜ_81]

sağol burcucum sen de harikasın ve çok güçlü, inan bana da seni ve burda ki diğer arkadaşlarımı tanımak güç verdi zaman zaman dalgalanmaları yaşasak da biliyorum hepsi geçecek ve dilediğimiz, hakettiğimiz hayatı yaşayacağız

Şimdi kapa gözlerini ve imgele hayatını harika birşey ben şimdi yaptım bugün çok iyiyim 44

[YAZGÜLÜ_81]

imgelemeyi sırrı okuduğumda yapmaya başlamıştım sonra ne olduysa bıraktım yapmaz olmuştum yine yapmaya başladım dünden bu yana ve çok iyiyim gerçekten çok güzel bir şey

Kesinlikle muhteşem ya üzerimden bir yük kalktı benim ama onu kaldırana kadar acı çektim

[YAZGÜLÜ_81]

[yakamozdüşleri]

selam yakın zamanda iyi şeyler yaşamadım ama ben de affedemediklerimi af ettim . İlk mücadele insanın kendi içinde bitiyor aslında inatla direnmek istiyorsunuz kırıldığımız şeylerin etrafında dönüp durmaktansa uzaklaşmak en iyisi. Af etmek başta gururumuza zor geliyor ama insanın içini kemiren bir kini güdüp sürdürmektense alıp boşluğa savurmak en iyisi sanırım Af etmek gönül işidir bizi üzenleri , af etmeyenleri bile af etmek bize anlam katıyor bence . Bu büyüklük bizde kalsın diyorum Dinimizde bunu emrediyor zaten
Nefsimizi yenmek için en sevmediğimiz kırıldığımız kişiyle konuşmak ve barış köprüsü kurmak tavsiyesi vardı tasavvufta çok ilgimi çekmişti Gerçekten de iş içimizde içimizdeki olumsuzlukları temizlemeye çabalamakla ve içsel savaşı esasında bizim kazanmamızla bitiyor .Elifcim devam her şey düzelecek umarım umudunu kaybetme olur mu? Ayşe seni de tebrik ediyorum bu gücün için Sevgiler