[kinetix]

Merhaba..

Ben sempatik, genç esprili ve yakışıklı bir erkek mişim 36 yaşıma yeni girdim. Anam beni toprak bir evde dünyaya getirmiş. Fakir bir ailenin çocuğuyum. Yıllarımı ve ayakkabılarımı okullara yürümekle geçirdim. Okula gittiğim çoğu zamanlarda harçlıksız gider gelirdim. Okumak için ailemin bana sağlayacağı pek fazla imkan bulunmuyordu ve elde olan imkanlar büyüklerim için kullanılmıştı.

Lise yıllarımdaki en büyük hevesim kendime ait bir oda ve bir de idi. Ne yazık ki hiçbir zaman bu hayallerime kavuşamadım ve gençliğim geçti gitti..

20 yaşlarımda babamızı kaybettik ve ben annemle yalnız kaldık. 1 ay kadar gelen gidenler oldu, daha sonrasında en yakınlarımız bile bize sahip çıkmadılar. Artık kapımız çalınmaz telefonumuz aranmaz olmuştu. Depresyon için doktorun verdiği ilacı bile kullanmadım. Çünkü beynimin kimyasını değiştiriyor ve bu benim hiç hoşuma gitmiyordu.

Elime imgelemeyle ilgili bir kitap geçti . Az çok bilgim vardı bu konuda ama bu kadar detaylı bilmiyordum. Kitabın en çok dikkatimi çeken yerinden başlayarak tümünü okudum. Başka bilimsel kitaplardan da faydalandım. Önce iyi bir iş lazımdı ve imgelemeye, onu varmış gibi düşünmeye, sanki şu anda o lükse o imkanlara kavuşmuşum gibi nitelikli hayaller kurdum.. Sabahları erken kalkıyor, işe gidenlerle birlikte ben de gidiyordum. Zihinsel olarak betimlediğimi, fiziksel olarak ta destekliyordum..

6 ay sonra dilediğim iş oldu ve ben annemden ayrıldım başka bir şehire gittim. Çalıştım ve zamanla para biriktirerek kendime bir ev aldım. Bir çok eşya ve arabam oldu. Tabi aradan yıllar geçti ve evlendim, bir kızım oldu. Şimdi de ben onu gördükçe kainatı görüyor gibi seviniyorum

Fakirliğin zihinsel bir tutum olduğuna inanıyorum (Yaşadığınız kıtada açlık-yokluk varsa hariç) Madde haline gelene kadar onu bizler tekrar ediyoruz. Evrende herkese yetecek kadar değil, işimize yaramayacak kadar madde vardır. Eğer derdimiz buysa; tut ki ilgili titreşim ve imgelerle düşünceyi maddeye dönüştürebilir istediğimiz enerji türüne, eğer bizde ki enerji türü benzer ise; sahip olabiliriz. Çünkü benzer enerjiler birbirlerini çekerler.

Hepinize saygılarımla..

[maviinci]

İyi ki doğdunuuuzz :) Bir şey sormak istiyorum. Nasıl istiyorsunuz?? Nasıl istediniz? Fakirken zengin olmayı nasıl istediniz? Ben neden bir şey isteyemiyorum? Eğer ne istediğimi bilmiyorsam bunu nasıl bilebilirim? Nasıl isteyebilirim?

[yelda_k]

bende istemeyı beceremıyorummm galıbaaaa....yoksa bu halde olmazdım

[kinetix]

Teşekkürler.. Okuduğunuz satırlar belki 1 dakikada bitmiştir ama bir baharın özeti diyebiliriz. Umutsuz hiç kimse olamaz, bu mümkün değildir. Dilekleriniz kısa vadede gerçekleşmeyebilirler. İsterseniz biraz da bundan bahsedeyim. Benim gayem akıl vermek değil, yaşadığım tecrübeyi aktarmaktır. İsteyen düşünerek bulur, isteyen canlı örnek alır. Bu kişisel tercihtir, benim naçizane tavsiyem düşünerek bulunmasıdır. Ama düşünmek kadar ağır bir iş te yoktur, onu da belirtmek isterim.

1-Dilekler: Kısa vadede düşünülen birşey içindir. Olmazsa da o kadar önemli değildirler. Örneğin: ‘Dilerim şu iş olur’ demek bir dilektir, hedef değildir.

2-İstekler: Bir şeye sahip olunabilmesi, bir düşüncenin maddesel anlamda ele alınabilmesi için atılan adım ve; bir beklenti içerisine girmektir. Bu beklenti dilek gibi değildir, insan onun olabilmesi için çaba harcar ve başka insanlarla görüşür. Fikirlerini alır..

3-Hedefler:İsteklerin daha somut adımlarını içerir. Uzun da sürse hayalinin peşinde koşmaktan vazgeçmez. Olmazsa olmaz düşüncesi sardığında insan harekete geçer ve hedefe varır. Hedefler ihtiyaçlarınızdan doğar. Keskin bir inanç vardır, artık herkes biliyordur ne istediğinizi ve onu elde edebilmeniz için size yardım edenler ortaya çıkmaya başlar. Bu boyut hedefinize ulaşmanın son halidir.

Şimdi bu örneklemeden yola çıkarak şapkanızı önünüze çıkarın ve düşünün. Hangi aşamada olduğunuzu gözden geçirin. Benim kişisel düşüncem, her ne olursa olsun umutsuzluk sahibi olmayı asla ve hiçbir zaman seçmeyin !!! İnsanoğlu bazen düşer bazen kalkar; önemli olan düştüğünde 'İşte ben battım', kalkınca da 'Bakın işte ayakta duruyorum' dememek lazım.

Hayat bu, bakınız varolan servetlerini kaybedenler bile oluyor. Siz bu durumda olsanız ne yapardınız ? Değişik açılardan gözlemek bazen daha çok işinize yarar.

[cadi_bm]

Günaydın;
Öncelike geçmiş yeni yaşınızın size mutluluk, huzuru arttırarak getirmesi dileğiyle.
Hayata geldiğimizde karşımıza çıkan şartlar malzememiz sanki bir nevi. Aman Allahım ne kadar da çaresizim, ne kadar kötü kaderim, batsın bu dünya demek de elimizde. Sorgulayıp, kıyaslayıp sebebini düşünmek de. Düşünürken eğer duygu modu negatifte ise mantk onu bastırmalı, yoksa ne senaryolar üretiyor; ne küçük emrah pozlarına giriyoruz.
Beni genelde durduran bu oluyor karamsar düşüncede. Bu şartlar bizi kısıtlıyor düşünce olarak, bir de o çevredeki insanların telkinleri, anne-babaların. Aldırmamak lazım; dediğiniz gibi malzeme haddinden fazla bol : )))

[maviinci]

Ben artık kendi kendime teşhis koymayı, kendi üzerimde tahminde bulunmayı bıraktım. Çünkü sabırsızım. İnanılmaz derecede sabırsızım. Her şey bir anda olsun, bitsin istiyorum. Dileklerim, İsteklerim, Hedeflerim birbirine karıştı. Ayırt edemiyorum. Ne desem bilmem. Sıkılıyorum. Her şey bir an önce olsun, bitsin istiyorum. Beklemek istemiyorum. Hareket etmek istiyorum. Durmak istemiyorum. Sürekli beklemek, belirsizlik canımı sıkıyor. Her anımı kendim yaşamak, kendi yaptığım plana göre, kendi düzenimde yaşamak istiyorum. Benim hayatım, benim avuçlarımın içinde olsun istiyorum. Ve şu an birinin çıkıp, bu senin ellerinde demesini istemiyorum. Çünkü eğer öyle olsaydı olurdu. Şimdi sinirlerim, duygularım alt üst. Her şey birbirine karıştı. Ama duygusal olarak rahatım :D Bi karmaşıklık, belirsizlik. . Dediğim gibi, aslında bunlar sıkıyor canımı. Bende hormonsal bozukluk var, onu da söyleyeyim. Duygudurum dengesizliği: Bipolar Bozukluk. Lityum alıyorum, sağolsun psikiyatr işini iyi yapan birisi,, o ikna etti ve memnunum. Her neyse, ilgilendiğiniz için teşekkür ederim :)

[cadi_bm]

Evet bu da bizi engelleyen önemli bişey. Sabırsızlık. Olmayınca vazgeçiyoruz. Benim aklıma şimdilik şu çok duyduğumuz çözüm geldi; büyük hedefe küçük küçük adımlarla gitmek. Her küçük adımı başardığımızı gördüğümüzde bu bizi motive eder. Bir de bakmışız ki olmuş ;)) Uzak görünen çok yakın aslında : )))))
Not: Enes ne oldu senin renkli profil resmine? ;)

[maviinci]

bilmiyorum, siyahın cazibesine kapıldımm (:

[inferius]

net yazdıkların çok hoşuma gitti beni şuan ayaklandırdın diyebilirm...
bnde neden istediklerim olmuyor diye enişeye düşüyordum...
(istek dilek hedef )tutumumun bunlardan hangisi olduğunu şimdi çok daha iyi kavradım
yeniden kalkışa geçmemi sağladığn için sonsuz teşkkürler

[himalayalar]

İmgelemenin gücü bu olsa gerek. Tebrikler.