[mutluhayatim]

Herkese merhaba :)
Ben çok öncelerden başlamak istiyorum. O zamanlar 8. sınıfa gidiyordum. Sürekli gülümsüyordum sürekli gülüyordum insanlar benim hep pozitif olduğumu söylüyorlardı. Bu bi olayda olsa hep güzel yanını görmeye çalışırdım. yok yaa öyle değildir böyledir diye. Sonra lise zamanlarımda bir arkadaşım neden sürekli gülüyorsun sırıtık mısın sen demişti. Ondan sonra bilinçli olarak gülümsememi kahkahalarımı azalttım. Çok gülmek insanlara gülümsemek kötü bir şeymiş gibi. Fotoğraf çekinirken bile gülümsemiyordum. Bir arkadaşım gülümseyince daha güzel çıkıyorsun demişti o zaman gülümsemeye başladım fotoğraf çekinirken. Ben kendimi şuana kadar hiç güzel bulmadım hep çirkin olduğumu düşünüyordum. Üniversiteye başladığımda bir sevgilim oldu. Annesi benim için çirkin demiş o zaman şaka mı yapıyordu bilmiyorum ama çok üzülmüştüm. Bir arkadaşımızda ortak arkadaşımız sen bu çocuğu bulduğuna şükret demişti. O zamanlar daha çok çirkin olduğumu düşünmüştüm. Üniversite 1 deyken bir arkadaşım vardı yakın arkadaşım ya da sandığım. O biraz karamsar bir insandı. Sürekli sevgilimle benim ilişkimde benim görmediğim kötü şeyleri gösteriyordu kötü derken yanlış anlamayın mesala işte kızlara bakıyor mu tarzı düşünceler. Git gide bu düşünceler benleşmeye başlamıştı. Sürekli sevgilime başkalarına bakıyorsun diye baskı uyguluyordum. Sürekli mutsuzdum. Sonra hayatımdaki ilk adımı attım o arkadaşımı hayatımdan çıkardım. Pişman mıyım hayır :) Ama etkileri baya bir süre devam etti. Şuan fark ediyorumda sevgilime ne zor anlar yaşatmışım boşu boşuna. Ben aslında bu siteyi çok önceden biliyordum bir arkadaşım söylemişti. Sonra baktım olacak gibi değil üniverste 3 te telkinlere tekrar başlayım dedim. Hem ders çalışma telkini falanda alırım diye düşündüm. Telkinleri oda arkadaşımla beraber geceleri dinledik. Ben çok olumlu yanını gördüm. Önceden insanlarla göz teması kuramazdım artık çok rahat bir şekilde göz teması kurabiliyorum. Sınıfta konuşamazdım soru soramazdım artık sorabiliyorum. Bildiğim bir şey varsa savunuyorum. Sonra ben vize final haftası derken telkinleri yine bıraktım. Bu sıralar tekrar başladım. Başlamamda ki sebep kıskançlıklarımın ve mutsuzluğumun geri dönmesi keşke bırakmasaydım diyorum şuan. Sevgilimin eski bir arkadaşı vardı cinsiyeti kız onunlar konuşmasına falan karışmam sonra bizim baya tartışmamız benim ona bitsin demem bir çok şey çok şükür bitmedi ama kalp kırıklarımız içimizdeki burukluklar duruyordur belki bir köşede. Şimdi sevgilim benim yanıma geldi biz başka şehirlerde yaşıyoruz ama aynı üniversitede okuyoruz. Ben artık yeni kararlar aldım o büyük tartışmanın etkisi yadsınamaz bu kararlarda. Kötü şeyleden konuşmayalım dedim. Geçmişte olan kötü şeylerden. Ben inanıyorum kıskançlıklarımı yenebilirim. Daha bir çok şeyi yendiğim gibi. Ben telkinlerden önce benim biraz burnumda kemer var hiç beğenmiyorumda insanlar onu görmesin diye insanların beni yandan görmelerini istemezdim. Ama bir kaç hafta önce fark ettim. Bir çok insan yolda oturuyordu ve benim onların arasından geçmem gerekiyordu. Normalde başımı öne eğerim ki saçlarım kapatsın burnumu diye yandan kötü gözüktüğüm için ama başım dik bir şekilde hiç umursamadan geçtim. Çok şaşırdım buna. Artık kendimi sevmeye başladım. anladım ki çirkn değilim. Hiç bir insan çirkin değil aslında. Sadece kafamızda oluşturulmuş bilinçaltımıza yerleştirilmiş güzellik kavramları var. Çirkin değilim diyorum çünkü size en çok yakışıklı ya da güzel gelen insana bile eğer onun kusurlarını bulmak için bakarsanız göreceksiniz ki bir çok kusuru var. İnsanlar gururumuzu kırıyor bize köstek oluyor düşüncelerimizi etkiliyor onunla kalmayıp hayatımızın geriye kalan yaşamımızı etkiliyor. Buna yapmasına izin vermeyelim. Ben ben olduğum için güzelim, ben ben olduğum için değerliyim. Kendimizi sevmekten kabul etmekten başka şansımız yok. Eğer seviyorsak makyaj yapabiliriz mesela kendimizi daha iyi, daha kendine güvenen, daha güzel hissediyorsak yapabiliriz. İnsanlar boya küpü bende bu kadar boyayı sürsem yüzüme bende böyle olurum diyebilirler, diyebilirsiniz. Sürün o zaman sizde sürün sizi engelleyen bir şey yok. İnsanlar hakkında konuşmayı bırakıp önce kendimize bakmalıyız. Önce kendimizi değiştirmeliyiz. Mesela ben önceden dilencilere karşıda çok serttim neden çalışmıyorlar diye kızardım ama artık içimden onlara para vermek geliyor. Onlara gülümseyerek selam vermek geliyor. Artık insanlarla konuşurken gülümsüyorum ve fark ediyorum ki çok sert görünen bir insan bile belli bir yerden sonra gülümsemeye başlıyor. Anladım ki pozitif olursak hayatımıza pozitifliği çekiyoruz. Ben bir kaç gün sonrada parayı bollukla çek telkinini almayı düşünüyorum çünkü sevgilime yeni telefon almak istiyorum kendime yeni telefon ve yeni bilgisayar almak istiyorum daha bir çok şey. Nasıl olacağını bilmiyorum ama olacak inanıyorum. Bilmemde gerekmiyor önemli olan olması mucizelere inanıyorum. Benden bu kadar. Huzurla kalın :)

[delidervis]

Hoş geldiniz, umarım aradığınızı bulursunuz.

[mutluhayatim]

Hoşbulduk delidervis umuyorum bulacağım :)

[sweeet]

Çok güzel ve doğru şeyler yazmışsın. Mucizeler gelip sizi bulsun. Ve öyle de olur. Doğru yerdesin, doğru düşünüyorsun.

[mutluhayatim]

sweeet Nickli Üyeden Alıntı

Çok güzel ve doğru şeyler yazmışsın. Mucizeler gelip sizi bulsun. Ve öyle de olur. Doğru yerdesin, doğru düşünüyorsun.

İnşallah güzel dilekleriniz için size minnettarım huzurla kalın :)

[mutluhayatim]

Tekrardan merhaba :)
Bugün farkındalıklarımdan bahsedeceğim. Benim iç sesim tam bir fiyasko, tam bir maço çabasını anlıyorum beni korumak istiyor ama yanlış bir şekilde yapıyor iç sesim sürekli olumsuz konuşuyor. Bu benim hayatıma verdiğim kararlarıma yansıyor. Nolur sus artık diyorum :) Formda okudum bir arkadaş nefes egzersizleri ve Theta Music ile bundan bir anlığına da olsa kurtulabileceğimizi yazmış. Ben nefes egzersizini denedim gerçekten oldu.Bazen farkında olmadan olumsuz konuşsada iç sesim yakaladıkça susturuyorum. Telkinlerle bunu aşabileceğimi düşünüyorum.Tabi yılların birikimi bir anda yok olmasını bekleyemeyiz. Bugün sevgilim bana iç sesin bana güvenmiyor dedi. Bu sözleri söylerken eminim çok üzgündü. Ama güvenmesi gerek iç sesimin ona çünkü ben onu çok seviyorum. Birde rüyalarım. Bilmiyorum galiba eski suçluluk duygularımı atıyorum. Gece bir çok rüya gördüm. Bir tanesinde küçük bir çocuk vardı biraz sapık bir çocuk ben anneme üstünü çıkar soyun dedim o da beni kovdu tarzı bir şey diyordu sonra bana sende üstünü çıkar diyordu üstüme geliyordu. Aklıma ben küçükken bir kere mahalledeki erkek arkadaşlarım sapıklık anlamında bir şey yapmışlardı o geldi. Acaba dedim içimde hala o zamanlardan bir parça, bir suçluluk mu var. Sonra bir tane daha rüyam var o da sevgilim arıyor bodrumda oluyor o zaman yaz mevsimi. Ben insanların resimlerini çizeceğim sokakta öyle para kazanacağım diyor. Benim hemen karşı çıkıyorum hayır diyorum aklıma böyle bikinili kızların resimlerini çizdiği vs geliyor. Bu rüyayı da olumsuz düşüncelerime bağladım bir olayın hemen olumsuz tarafını en kötü tarafını görmeme sanki iyi tarafı yokmuş gibi. Birde bugün bir şey öğrendim. Telkinleri 8 saat dinlemek yeterliymiş ben gece gündüz dinliyordum. Fazla dinlemek etki süresini kısaltmazmış. İşte bugünde böyle biraz olumsuz. Birde sizinde bazen ağlayasınız geliyor mu bu bana bu aralar çok oluyor özellikle tek başınayken. Tecrübelerinizi benimle paylaşırsanız çok sevinirim. Mutlu kalın :)

[sweeet]

Suçluluk iki yönlü olur. Bir kendini suçlamak bir de karşındaki kişi veya kişileri. Güven mevzusu senin ve egonun arasında çözebileceğin bir mevzu kıskançlık da öyle sabret. Susturmaya çalışma varlığını kabul et ama tepkisiz kal. Mümkün olduğu kadar. Suçluluk duyguları için de hopopopono veya affetme çalışmaları veya bağ kesme çalışmaları faydalıolacaktır. Kendine bir liste yap. Onları affet. En azından çabala. Ve kendi hatalarını da affetmeyi unutma. Affetmek özgürleştirir başlığına bakabilirsin.

[mutluhayatim]

sweeet Nickli Üyeden Alıntı

Suçluluk iki yönlü olur. Bir kendini suçlamak bir de karşındaki kişi veya kişileri. Güven mevzusu senin ve egonun arasında çözebileceğin bir mevzu kıskançlık da öyle sabret. Susturmaya çalışma varlığını kabul et ama tepkisiz kal. Mümkün olduğu kadar. Suçluluk duyguları için de hopopopono veya affetme çalışmaları veya bağ kesme çalışmaları faydalıolacaktır. Kendine bir liste yap. Onları affet. En azından çabala. Ve kendi hatalarını da affetmeyi unutma. Affetmek özgürleştirir başlığına bakabilirsin.

Şuan düşünüyorum da kıskançlık ne kadar kötü bir şey. Başkasını kıskanmak. Bir arkadaşımızı kıskandığımız da etrafımız ve kendimiz tarafından kötü algılanıyor. Aaaa çok ayıp gibi. Ama sevgilimize, eşimize gelince olay seven kıskanır oluyor. Toplumumuz, geleneklerimiz aslında öyle yanlış temellere kurulmuş ki. Kendimi affetmeliyim. Hala bazı yaptıklarım aklıma geldiğinde kalbim öyle hızlı atıyor ki sanki o anları tekrar yaşıyormuşum gibi. Başkalarını affetmeliyim çünkü onların onu yapmasındaki sebep belkide benim davranışlarımdır. Artık düşüncelerimi susturmadan onları izleyeceğim. Sweet sana teşekkürü bir borç bilirim. İyi ki varsın.

[mutluhayatim]

Tekrar tekrar merhaba :)
Farkındayım biraz günlük tarzında oldu ama böyle canım istedikçe buraya yazmak istiyorum. Duygularımı düşüncelerimi. Geriye dönüp baktığımda hayatımdaki ve bendeki gelişimleri net bir şekilde görebilmek için. Bugün bir kişisel gelişim defteri tutmaya karar verdim :) Bu defterde hissettiklerim, affetmek istediklerim, her gün yaptığım olumlamalarım hepsi olsun istiyorum. Aklıma gelmişken bazılarımız bilir yılın belli bir günü hıdırellez günüdür ve bu gece gül ağacının altında bütün dilekler istediklerimizin resimleri konulur dualar edilir. Sabah erkenden koyduklarımız geri alınır ve o dileklerimizin gerçekleşeceğine inanılır. Hiç denediniz mi bilmiyorum ama ben denemiştim. Resimdekilerin aynısı olmuştu. Biraz süre geçmişti üstüden ama olmuştu. İnanmak başarmanın yarısı demişler. İsteyin ama doğru bir şekilde isteyin. Ben lise 1 deyken kendimce kendime bir motive yazısı yazmıştım. Seçmek istediğim mesleği kazanmışım gibi yazmıştım neler hissettiğim anne babamın sevincini. Abim o zamanlar öğretmenlik okuyordu hiç hesapta yoktu ama ben onun mühendis olduğunu yazmıştım çok mutlu olduğumuzu. Sonra bu yazıyı odamın kapısına asmıştım. Herkes okumuştu. Tüm gelen misafirler, komşular eve kim geldiyse odamın kapısında durup o yazıyı okumuştu. Bana gülmüşlerdi. Babam ve abim yazıyı kaldırmam için baya zorlamışlardı. Sebebi neydi bilmiyorum. Ben onları yazarken utanmamıştım sadece inanmıştım. En sonunda baskıya dayanamayıp kaldırmıştım. Geçenlerde o yazı elime geçti eski eşyalarımı düzenlerken. Ben şok oldum çünkü unutmuştum. elime alınca hatırladım her şeyi. Abim gerçekten mühendis oldu. 2. üniversitesini okudu. Ben şuan istediğim yerdeyim. Son senem. Yaaa böyle bir şey nasıl olabilir. Bu bir mucize evet gerçekten bir mucize bana gülmüşlerdi sen mi demişlerdi ama şuan ben olmak istediğim yerdeyim. O yüzden inanın gerçekten isteyin. Bırakın sizi küçük görsünler, gülsünler ne önemi var ki ? Sonuç olarak siz bir şekilde istediğinizi elde ediyorsunuz. İşte ben o yüzden bu kadar inanıyorum. Nasıl olacağı önemli değil bir şekilde oluyor sadece izin verin olmasına.

[sweeet]

Lisede yaşadığına benzer bir hikayem var. Benim hikayem aşk konulu idi.Hala o aşka sahibim. İleriki zamanlarda bunu bilinçli olarak yaptım her yıl hedef günlüğü hazırlama işi yapılmalı. Bu linklere göz atabilirsin ilham olur belki.

http://www.hayatimdegisti.com/forum/...ve-guncel.html

http://www.hayatimdegisti.com/forum/...-gunlugum.html

NOT: paragraflara ayırırsan yazını daha kolay okunur. Sevgiler.