Bir Dakika Hayatınızı Değiştirebilir.

[cadi_bm]

Zerynthia Nickli Üyeden Alıntı

Bakış Açınız Ruh Halinizi Belirler

Hayattaki bazı şeylerden farklı olarak bakış açımızı kendimiz seçebiliriz. Bazen mutluluğun yalnızca seçtiğimiz tavırların bir sonucu olduğunu hatırlamaya ihtiyacımız vardır.

Bugün erken kalktım. Saat gece yarısını vurmadan önce yapmam gerekenlerin heyecanını duydum içimde. Yerine getirmem gereken sorumluluklarım var bugün. İşim bugün nasıl bir gün geçireceğime karar vermek.

Bugün hava yağmurlu diye şikayet edebilirim ya da çimler bedavaya sulanıyor diye müteşekkir olabilirim.

Bugün daha çok param yok diye üzülebilirim veya bütçem alımlarım daha akıllıca planlamama teşvik ettiği ve beni müsriflikten uzak tuttuğu için memnun olabilirim. Bugün sağlığımdan yakınabilirim veya hala hayatta olduğum için sevinebilirim.

Bugün büyürken ailemin bana vermediği bütün o şeylerin yasını tutabilirim ya da benim doğmama izin verdikleri için minnettar olabilirim.

Bugün güllerin dikeni var diye ağlayabilirim ya da dikenlerin gülleri var diye bayram edebilirim.

Bugün arkadaşlarım yok diye kederlenebilirim veya heyecanla yeni ilişkiler keşfetmek için bir çabaya girebilirim.

Bugün işe gitmek gerektiği için sızlanabilirim ya da bir işim olduğu için mutluluktan haykırabilirim.

Bugün okula gitmem gerektiği için ah vah edebilirim ya da şevkle zihnimi açıp içini zengin bilgilerle doldurabilirim.

Bugün ev işi yapmak zorunda olduğum için keyfimi kaçırıp söylenip durabilirim ya da Tanrı benim aklım, bedenim ve ruhuma barınak sağladığı için şeref duyabilirim.

Bugün önümde biçimlendirmeyi bekleyen pek çok şey var ve ben de ona biçim veren heykeltıraş gibiyim. Bugünün nasıl olacağı bana kalmış.

Nasıl bir gün geçireceğimi ben seçerim!

Ellerine sağlık, süper süper,süperrr hepsii ;)) Ama en çok bunu sevdimmm :))

[Işıldayan Safir]

Sevdiklerinize Verebileceğiniz ve Değeri Parayla Ölçülmeyen Hediyeler

Bu basit liste, çevrenizdekilerle ilişkilerinizin ne kadar kaliteli olduğunu anlamanızı sağlayacaktır.

Dinlemek

Ama gerçekten dinlemek; konuşmayı kesmeden, başka şeylere dalmadan, vereceğiniz cevabı düşünmeden… Sadece dinlemek…

İlgilenmek

Sarılmakta, öpmekte, sırtını sıvazlamakta ve ellerini tutmakta cömert olun. Bu küçük hareketlerin, ailenize ve arkadaşlarınıza duyduğunuz sevgiyi göstermelerine izin verin.

Güldürmek

Karikatürler toplayın, sevdiğiniz makaleleri ve komik hikayeleri çevrenizdekilerle paylaşın. Bu karşınızdakine ‘Seninle birlikte gülmeyi seviyorum.’ mesajı verir.

Yalnız Bırakmak

Bazen, yalnız kalmaktan daha iyi hiçbir şey olmadığını düşündüğümüz anlar olur. Çevrenizdekilerin böyle anlarında duyarlı olmaya çalışın ve onlara yalnız kalma hakkı tanıyın.

İyilik Yapmak

Her gün, normal yaptıklarınızın dışına çıkarak, bir iyilik yapmaya çalışın.

Küçük Notlar Yazmak

Bu basit bir ‘Her şey için teşekkürler’ yazısı da olabilir, upuzun bir şiir de. El yazısıyla yazılmış küçücük bir not, bir ömür boyu akılda kalabilir.

Güzel Sözler Söylemek

‘Kırmızı sana çok yakışmış’ ‘Çok iyi iş başardın’ veya ‘Yemek harika’ gibi basit ve etkili bir cümle bir insanın bütün gününü mutlu geçirmesine sebep olabilir.

Mutlu Olduğunu Hissettirmek

Kendini iyi hissetmenin en kolay yolu, başka birine güzel bir duyguyu yaşabilmektir.

Unutmayın ki; ilişkilerine önem veren insanlar, dolu ve mutlu bir hayat inşa edebilirler.

[Işıldayan Safir]

Bugün Yapın

İsviçreli bir bayan, ABD’de bir iç hat uçuşunda başından geçenleri anlatmıştı.

Uçuş sırasında akşam yemeği servis edilince, kadın ilk olarak tatlısını –nefis görünümü olan bir çikolatalı pasta- açar ve üzerine bolca tuz ve biber eker. Uçuş görevlisi şok bir halde bayana ‘Aman Tanrım, tatlınıza tuz ekiyorsunuz’ der.

‘Ama’ der kadın, ‘bu beni onu yemekten alıkoyuyor.’

İçindeki inanılmaz tahrik duygusunu bastırmak için bayanın bulduğu bir yol… Ama yaşamın başka alanlarında, içimizdeki tahrik duygusunu bastırmamız bu kadar kolay olmayabilir. Mesela bugün ‘kendimizi pek iyi hissetmediğimiz’ için, gerçekten yapmamız gereken egzersizleri yapmamak için tahrik olabiliriz. ‘Gerçekten bırakmak istememize’ rağmen, vazgeçemediğimiz bir huyumuz ya da alışkanlığımıza o gün teslim olabiliriz. O hep planladığımız, neredeyse başlayacağımız okumaya hiç başlayamayız ya da hep kayıt olmayı düşündüğümüz o müzik kursuna bir türlü kayıt olmayız. Bunları gerçekten yapmak istiyoruzdur aslında ama tek sorun ertelemeye duyduğumuz o yoğun tahriktir.

Peki bir şeyi gerçekten yapmak istiyorsak, başlamak için bugünden daha güzel bir gün olabilir mi?

Tahrik öyle bir şey ki; fırsat sadece bir kez kapımızı çalar ama bizi yerimizde saymaya iten tahrik duygusu yıllarca bıkmadan usanmadan kapımızı tekmeler.

[Işıldayan Safir]

Zamanı Dolu Geçirmek

Charles Francis Adams, Lincoln dönemindeki ABD’nin İngiltere Büyükelçisiydi. Adams’ın günlük tutma gibi bir alışkanlığı vardı. Kendisi gibi, oğlu Brooks’a da o gün yaptığı şeyleri yazmanın ne kadar önemli olduğunu öğretmişti.

Küçük Brooksi kendisi için bir anı özelliği taşıyan ve devam eden 40 yıl boyunca o günün her yıl dönümünde, yaşadıklarını tekrar tekrar hatırlayacağı güzel bir günün ardından, günlüğüne şunları yazdı:

“Bugün babamla balığa gittik, hayatımın en mutlu günüydü.”

Oğlu için hep özel bir anı olarak hatırlanacak, balığa çıktıkları o günü babası da aynı şekilde günlüğüne geçirmişti:

“Bugün oğlumla balığa gittik. Bir gün daha boşa geçti.”

Ancak oğlu tarafından hayatımın en güzel günü diye anılan ve kendisinin boşa geçmiş zaman diye nitelendirdiği o günün, aslında yaşadığı en güzel gün olduğunu hiç öğrenebilmiş miydi? Bir büyükelçi olarak, zamanının çok değerli olduğunu düşünüyor olmalıydı. Ama günlüklerde yazan cümleler gösteriyor ki; oğluyla geçirdiği o tek gün belki de hayatının en verimli günüydü.

Buradan çıkan ve kendimize sormamız gereken soru şudur:

Bugünü bizim için önemli yapan şey nedir?

[Işıldayan Safir]

Değişimi Yakalayın

Hemen hemen her şeyin mümkün olabileceği bir çağda yaşıyoruz. Düşünün ki, Sadece bir dakika önce dünyanın öbür ucundan size yazılmış bir mesaj ıhemen okuyabiliyorsunuz.

Yoğun bir iş günü, Philadelphia Havaalanı’nda çalışan görevli çalan telefonu kaldırır, telefondaki ses Philadelphia’dan Phoneix’e gitmek ne kadar sürer? Diye sorar.

Görevli o sırada başka bir müşteri ile görüşmektedir ve arayan şahsı beklemeye almak için ‘Bir dakika’ der.

Tam bekletme tuşuna basacakken telefondaki ses ‘Teşekkür ederim’ der ve telefonu kapatır.

Dünyamız o kadar hızlı değişiyor ki; artık her şeyin mümkün olduğuna inanabiliyoruz. Bazı insanların, dünyada olabilecek tüm değişimlerin gerçekleştiğini ve bundan sonra dünyanın hep bu haliyle kalacağını düşündüklerini duyuyorum. Hiç sanmıyorum. Bence artık değişmeyen bir şey varsa, o da sürekli değişimdir.

Tıbbi gelişmeler ve teknolojik buluşlar gibi değişimler gerçekten çok yararlı. Ama değişimler iyi olsalar bile başlangıçta bizi huzursuz ederler.

Geçmişten beri hızla değişen bu dünyaya direniyor musunuz? Yoksa değişimi kucaklıyor ve ona alışmaya mı çalışıyorsunuz? Geçirdiği tüm değişimlerle, öncelikle dünyanın hala yaşamak için heyecan verici bir yer olduğuna inanmalıyız. Çünkü, değişime karşı aldığınız tavır, mutluluğu yakalamanızı sağlayacak en belirleyici etkenlerden biridir.

[Işıldayan Safir]

Şükran

Dr. Fulton Oursler’in, çocukluğunda kendisine bakan yaşlı kadını sürekli anlatıp durmasının sebebini çok sonraları anladım.

Anna, kölelik kaldırıldıktan sonra, Ourler ailesi tarafından işe alınan eski bir köleydi. Dr. Oursler, onu mutfakta oturmuş ellerini havaya kaldırmış ve gözleri yukarıya kenetlenmiş bir halde hep aynı sözleri söylerken hatırladığını söylerdi: “Tanrım, verdiğin nimetler için şükürler olsun sana.”

Bir gün Fulton sürekli bahsettiği nimetlerin ne olduğunu sorduğunda, Anna, nimetlerin, yediklerimiz ve içtiklerimiz olduğunu anlattı.

“Tanrıya teşekkür etsen de etmesen de, her zaman yiyecek ve içeceğimiz olacak, neden her gün teşekkür ediyorsun ki?” diye sormuştu Fulton.

“Doğru haklısın. Her zaman yiyecek ve içeceğimiz olacak ama şükran duyduğumuz zaman daha lezzetli oluyorlar.” Diye cevap verdi Anna ve Fulton’a şunları anlattı:

Anna daha küçük bir kızken, yaşlı bir rahip ona her şeyde minnet duyacak bir şeyler aramasını söylemişti. Bunun için, Anna her sabah kalkar kalkmaz, kendisine “Bugün ilk olarak neye minnettar olabilirim?” diye sormaya başladı. Mesela bazı sabahlar erken saatlerde mutfaktaki kahvenin kokusu odasına kadar geliyordu. Böyle sabahlarda, o nefis aroma kokusunu içine çeker çekmez “Kahve için teşekkür ederim Tanrım ve bu muhteşem koku için de teşekkür ederim” diyordu kendi kendine.

Genç Fulton yıllar sonra büyüdü ve evden ayrıldı. Bir gün Anna’nın ölüm döşeğinde olduğunu belirten bir mesaj aldı. Eve döndüğünde, tıpkı yıllar önce sürekli mutfakta gördüğü gibi, bu kez yatakta ellerini yukarı kaldırmış halde dua ederken buldu onu.

Fulton, Anna’nın böyle bir zamanda bile bir şeylere minnet duymasına gerçekten çok şaşırmış ve minnet duyduğu şeyin ne olduğunu merak etmişti. Tam o sırada Anna sanki genç Fulton’un aklını okumuş gibi, gözlerini açtı ve yatağının çevresine dizilmiş kendisine sevgiyle bakan yüzleri izledi. Sonra gözlerini tekrar kapattı ve usulca mırıldandı:

“Tanrım bana bağışladığın tüm dostlar için teşekkür ederim sana.”

Dr. Oursler, Anna’nın her şeyde minnet duyabilecek bir şey bulabilmesindeki o inanılmaz yeteneğinden çok etkilendi ve hayatı boyunca bunu unutmadı. Bu akıllı kadın, ona hayata hayata dair, çoğu insanın hiçbir zaman öğrenemediği bir şeyi öğretmişti:

Anna, Dr. Oursler’e hayatta nasıl mutlu olunacağını öğretmişti…

[Işıldayan Safir]

Paraşütünüzü Kim Hazırlıyor?

Charles Plumb Vietnam’da da uçmuş, ABD Hava Harp Okulu mezunu bir pilottu. Savaş sırasında yaptığı 75. uçuşta, yerden havaya atılan güdümlü bir füze tarafından vuruldu. Derhal kendini fırlatıp, paraşütle ormanın içine düştü. Kısa bir süre sonra Vietkonglar tarafından yakalandı ve tam 6 yıl Kuzey Vietnam’da esir olarak tutuldu. Bugün, Charles Plumb yaşadığı bu tecrübe hakkında insanlara ders vermektedir.

Bir gün, Charles ve karısı restoranda yemek yerlerken bir adam masalarına yaklaşır ve şaşkınlık içinde çığlık atar:

“Aman Allahım! Sen Plumb’sın. Vietnam’da jet pilotuydun. Kitty Hawk havaalanından. Uçağın düşmüştü!”

“Evet ama sen nereden biliyorsun bunu?” der eski pilot Plumb.

“Biliyorum, çünkü uçuş öncesi senin paraşütünü ben hazırlamıştım.”

Plumb hayretler içindedir. Adam elini Plumb’ın omzuna atar:

“Anladığım kadarıyla paraşüt işe yaramış.”

Plumb evet anlamında kafasını sallar. “eğer işe yaramasaydı şu anda burada değildim.”

Plumb o gece, restoranda masaya gelen adamı düşünmekten uyuyamaz. Savaş sırasında çoğu kez gördüğü bu adamla bir kez olsun konuşmadığını düşünür. Çünkü o bir savaş pilotu, adamsa paraşüt hazırlayan basit bir askerdir sonuçta. Oysa o basit asker, uzun tahta bir masada saatlerini harcayarak dikkatle katladığı paraşütlerle, her seferinde hiç tanımadığı bir insanın kaderini ellerinde tutuyordu.

Bu olaydan sonra verdiği tüm derslerde Plumb dinleyicilere ilk olarak hep aynı soruyu sormaya başladı:

“Paraşütünüzü kim hazırlıyor?”

Tüm hayatı boyunca ihtiyaç duyduğumuz her şeyi bir başkasının hazırladığı biz modern dünyanın insanlarına sorulabilecek en anlamlı sorulardan biri de bu belki de… Yaşamaya devam etmemizi sağlayan sayısız paraşütler var hayatımızda, her defasında bir başka insanın bizim için hazırladığı; maddi paraşütler, manevi paraşütler, duygusal paraşütler, ruhsal paraşütler…

Sahip olduğunuz en büyük yeteneği kim kazandırdı size veya düşünce yapınızı kim şekillendirdi? Kimler size moral verdi zor zamanlarınızda ya da hayata dair manevi değerlerin farkına varmanızı sağladı? Hayatınız boyunca, paraşütünüzü hazırlayan kimlerdi? İşte onlar hayatımızı borçlu olduğumuz insanlardır.

Peki siz kimlerin paraşütünü hazırlıyorsunuz, öldükten sonra arkanızda ne bırakacaksınız, hiç düşündünüz mü?

[Işıldayan Safir]

Güven Önemlidir

Belki hatırlarsınız, bara bira içmeye gelen iki adam hakkında anlatılan bir hikaye vardır. Adamlardan birisi ilk birasını içtikten sonra kapağını kasaya fırlatır.

“Bu da ne?” diye sorar barmen.

Öbür adam barmeni kenara çeker ve fısıldar: “Bu adam benim amcamdır. Biraz kafası karışık bu aralar. Ters bir şey söyleme, idare et olur mu? Ben daha sonra hesabı ödeyeceğim.”

Barmen kabul eder. Adam biraları devirmeye devam eder. Ta ki; barmen öbür adamın yanına gidip “Kapatıyoruz, hesabı nasıl ödeyeceksin? diyene kadar…

Adam “Kaç tane bira kapağı topladın?” diye sorar.

“24”

“Tamam” der adam. “Mezarını kazdırabilmem ve seni gömmem için yeterli paran var mı?”

Bu hikaye pek değerli olmasa da, kime güvenmemiz gerektiği sorusunu gündeme getiriyor. İş hayatımızda herkes kuyumuzu kazar, aşk hayatımızda yanarız. Çok sıkı dostlarımız bile bir gün bizi yarı yolda bırakabilir, sevgilimiz aldatabilir, tanıştığımız yeni insanlar sonunda bizi düş kırıklığına uğratabilir. Öyleyse en iyisi hiç kimseye güvenmemek mi o zaman? Veya hiç kimseye güvenmemek mutsuz olmamak için bulduğumuz bir çözüm müdür?

Doğru olan şu ki; sağlıklı ve mutlu bir yaşam ancak ve ancak çevremizdekilere güven duyduğumuz bir atmosferde gerçekleşebilir. Gerçekten mutluluğu yakalamış olan insanlar bilirler ki; güven soluduğumuz hava kadar hayati bir şeydir. Onlar arkadaşlıkların hep süreceğine, aşkın kaderimiz olduğuna ve yeni tanıdığımız insanların bize yeni heyecanlar katacağına inanırlar.

Doğrusu çoğu zaman da haklı çıkarlar!

[Işıldayan Safir]

En İyi Öğretmen

Teknoloji ve bilgisayarlar, Ross Perot'un zengin bir adam olması sağladı. Ama onu yetiştiren ve bugünlere gelmesini sağlayan ne bir üniversite profesörü ne de bir bilgisayar uzmanıydı. Ross’un en iyi öğretmeni, bilgisayar çağı başlamadan çok daha önceleri onu hayata hazırlayan annesiydi.

Ross, annesine dair ufak tefek ama bugün cömertlik ve yardımseverlik gibi değerli vasıflara sahip olmasını sağlayan pek çok öğretici olay hatırlıyor.

Büyük Buhran zamanında, evsizler gün aşırı kapılarını çalar ve yiyecek bir şeyler isterlerdi. En sonunda evsizlerin, çevrede onlarca ev olmasına rağmen sürekli kendi kapılarını çalmalarının sebebini anladılar. Bir evsiz, evlerinin önündeki çöp tenekesinin üzerine evi işaret eden bir ok çizmiş ve altına da cömert ev yazmıştı. Küçük Ross annesine, isterse yazıyı silebileceğini söylese de annesi her gün kapılarının sürekli çalınacağını bilmesine rağmen Ross’a yazıyı silmemesini söyledi. Ross hayatı boyunca bu ince davranışı unutmadı.

Ross Perot, hayatta sahip olduğu tecrübelerin çoğunu hep annesinin öğrettiğine inandı. Annesi, ona okulda hiçbir zaman öğrenemeyeceği dersler öğretmişti. Öğrettiklerinin, Ross’un hayatına yaptığı etkinin değeri ölçülemezdi.

Aslında sadece Ross değil, hepimiz hayata dair en önemli şeyleri yine yaşadığımız hayatın kendisinden öğrenmiyor muyuz?

[Işıldayan Safir]

Onda Bir!

Yaşlı kadın, 50. evlilik yıldönümünde, uzun ve mutlu evliliğin sırrını anlatır kendisini dinleyenlere.

“Evlendiğim gün kocamın, evliliğimin hatrına göz ardı edeceğim on kötü özelliğini listelemeye karar verdim.”

Misafirlerden birisi, listelediği kötü özelliklerden birkaç tanesini saymasını ister.

“Doğrusunu söylemem gerekirse” der yaşlı kadın. “o listeyi hiçbir zaman yapmadım. Ama kocam ne zaman beni çileden çıkaracak bir şey yapsa, içimden ona şanslısın ki; bu listedeki özelliklerden birisi derdim.”

Yaşlı kadın, bir liste yapmamıştı ama ömür boyu mutlu bir evlilik yürütmesini sağlayan bir huy edinmişti: Anlayışlı olmak…