Onaylarına Gereksiminiz Yok

[hayatimdegisti]

Hatalı alanlarımız bölümünde ilk olarak.Onay istemek ile ilgili hatalı davranışı konuşacağız.

Onay istemek "Benim hakkımdaki görüşün,kendi düşüncemeden daha önemlidir" demekle eş anlamlıdır.

Yaşadığımız anların çoğunu başkalarının onayını kazanmaya çaba harcayarak ya da bir tavrınızın onaylanmamasından dolayı endişe duyarak geçiriyor olabilirsiniz.Onay yaşamınızda bir gereksinim halini almışsa yapmanız gereken şeyler var demektir.Onay aramanın bir gereksinimden çok bir istek olduğunu anlayarak başlayabiliırsiniz.Takdir edilmek,övülmek ve teşekkür almak hepimizin hoşuna gider.Ruhumuzn okşanması güzel bir duygudur.Kim bunu bırakmak ister ki?Bu duyguyu bırakmanız gerekmiyor.Onaylanmak tek başına ele alındığında sağlıksız değildir,tam tersine övülmek çok zevklidir.Onay aramak,bir istek olmaktan çıkıp gereksinim haline dönüştüğü zaman hatalı alanlaran biri olur.

Onay istiyorsanız başka insanların takdirinden mutlu oluyorsunuz demektir.Ama onaya gereksinim duyuyorsanız onu almadığınızda çökersiniz.Onay arama
bir gereksinim olduğunda bir parçanızı onayını istediğiniz insana verirsiniz.

Hatalı Alanlarınız
Alıntı

[hayatimdegisti]

Övgü ve Onay eğer dozundan fazlasına izin verilirse zehir gibidir.Özellikle alt yapısı yeterli olmayan ve bir günde on binlerce kişinin övgü ve onayına sahip olan kişiler br süre sonra rüzgar gibi gelenin fırtına gibi gittiğini görünce büyük çöküntü yaşarlar.

Övgü ve onaya bir anda kavuşan kişilere örnek bir yarışma programı ile fanları oluşan el üstünde tutulan kişilerdir.

Aradan bir süre geçer tüm övgü tüm onay biter.Böyle olunca o kişilere kalan ne yazık ki çöküntüdür.Sonra videoda ki gibi Alay konusu olunur.
[youtube=425,350]gy9uJtCjmVU[/youtube]
Tabii ki bunlar aşırı uçta ki örnekler.Ancak bunu günlük yaşamımıza nasıl uygularız derseniz...
Günlük yaşamda benzer şeyler söz konusudur.Ne kadar popüler olursanız olun eğer bu popülerliğiniz insanlara bağlı ise onlara bağımlısınız demektir.
Sürekli onları memnun etmeye çalışırsınız.
Ve bir gün eninde sonunda herkes kendi kabuğuna çekildiğinde sizinle ilgilenilmediğinde çöküntüye uğrarsınız..



Öyle ise çözüm nedir?

Övgü ve onaya içte sahip olmak.Elbette sevinelim övgü ve onay dışarıdan geldiğinde.Var mı samimi bir teşekkürden samimi bir sözden daha güzel bir şey.
Ancak abartmayalım.

[siyah]

plan program, rota istek hedef oluşturamamak
Merhaba ben siyah
Benim yazacaklarımın açmış olduğunuz konuyla ilgisi yok ama başlığa çok uygun olduğunu düşünüyorum....
Benim şuan yaşadığım en büyük sıkıntı isteksizlik ve evden çıkamamak(açık alan korkusu değil) sadece evden çıkamamak...
Bunu nasıl başarıyorum bilemiyorum ama çıkamıyorum sanki bilinçaltı bir direnç var. Daha önce yoğun depresyonda olduğum için bu benim için bir sorun değildi... Şimdi içimde bir istek var çıkmak, dolaşmak, yeni yüzler görmek, arkadaşlarla birlikte olmak ama... Kendimce bir program yapıyorum yapmam gereken rutin işleri sıraya koyuyorum ancak iş yapmak düşüncesi beni çok yoruyor bu fikir bile bende acı oluşturuyor (bu acı inanın gerçekten yoğun bir sıkıntı isteksizlik korku ümitsizlik yorgunluk oluşturuyor) çocukluk dönemimdeki baskılı yönetime dayanıyor... Çok titiz olduğunu dillendiren ama bunun için beni titiz olmaya zorlayan bir dengesizliğin sonucu kısacası ev işleri ile başetmek bende keskin bir acı oluşturuyor.
bunun sonucunda rutinleri bitirdiğimde de kendimi sabote edecek birşeyler buluyorum yada birşekilde oluşuyor ve kendimi son derece çaresiz yetersiz ve sıkıştırılmış hissediyorum sonrasında da ev işlerini yetiştiremiyorum, işe geç kalıyorum hafta sonunu programlıyamıyorum çocuklarıma verdiğim sözlerden vazgeçmek zorunda kalıyorum dahası onlarla çok fazla paylaşımda bulunamıyorum. ve onlar çok hızlı büyüyorlar... Gelir gider dengesini tutturamıyorum evime misafir davet edemiyorum bana ne önerirsiniz bunun için işe nereden başlamak gerekiyor...
Çünkü artık bu döngüden çıkmak istiyorum..
Bende artık planlar yapmak, hafta sonunu oğlumla geçirmek arkadaşlarımla sohbet etmek kredikartlarım sıfırlanmışken hernasıl oluyorsa tekrar iki yakamı tekrar bir araya getirmemek için giriştiğim bu çabadan kurtulmak istiyorum... Belki sizlere anlamsız gelebilir ama en tam 12 yıldır bu döngünün içindeyim...

[asevgican]

siyah; bence önce şu olumsuz moddan bi çık.. yapamıyorum, edemiorum die defalarca yazmışsın bilmem farkındamısın?
ve çocuklar demişsin...bu noktada saçlarım diken diken oldu. çünki çocuklar varsa sen var olmak zorundasın.
onların ssana ihtiyaçları olduğu fikrinden bile yola çıkabilirsin hatta.. ama herşeyden önce kendini mutlu edicek bişiler bulmalısın..
o yaşanılan kısır döngülerden bir sürü insan nasibini almıştır bir tek sen değilsin.
kendine ahlanmayı bırak..bırak işi, gücü yapılması gerekeni at kendini sokağa.. kalabalıklar içine karış.tüm günü aylak geçir,
nefes al..
yapma plan .program...plansız kal bi müddet ne kaybedersin. küfrettt ya ağız dolusu, boğazın acıyasıya kadar çığlık at hatta...2 kilometre koşabilirmisin misal? ben koşarım. dene....

[siyah]

Ben düzeni çok seviyorum. Herşey yapılması gerektiği zamanda yapılması özellikle sorumluluklarınız varsa siz sokaklara çıkıp bağıramazsınız çılgınlık yapmanız probleminizi çözmez sadece döndüğünüzde sorumluluklarınızı yığıldığını görürsünüz ve bu içinizi acıtır.
Benim burada yaptığım sızlanma değil. Siz uzun dönem depresyonla savaştıysanız içinizdeki enerjinin nasıl boşaldığını hayata sadece pumuk ipliği ile bağlıysanız. Buna rağmen zorunluluklarınızı yerine getiriyorsanız bunun nasıl acı verdiğini bilirsiniz...
Ben bu konuda çok güçlü olduğumu biliyorum enazından bu düşmüş olduğum hiçbirşey yapmama hiç birşey istememe ruh durumundan kurtulmak için çare olabileceğini düşündüğüm herşeyi okuyorum deniyorum.
Depresyonla yaşayanlar bilirler bu o kadar kolay değil hadi dışarı çıkalım sıkıntılarımızı içeride bırakalım bu bu kadar kolay olsaydı burada olmamıza gerek kalmazdı. Amacım sızlanmak yada olumsuz cümleler kurmak değil DEPRESYON DÜNDE KALDI adlı çalışmanın yaşantımda oluşturduğu değişimleri bu sıkıntıyı yaşayanlarla paylaşıp şu anki aşamada neyapmalıyım hangi isim altındaki çalışmayı dinleyerek hayatla başedebilmekte yarar sağlamalıyım. Ayrıca yaşama o kadar çok şükrediyorum ki. Bir tarafta çok derin acılarım var bunlar benim acılarım birtarafta çok büyük şanslarım var çok iyi insanlar var yanımda çok kötü insanlar var karşımda. Bu bir mücadele gerçekten depresyonla mücadele eden arkadaşların paylaşımlarını bekliyorum. Bence olayları iyi tanımlamak yada başka bir açıdan tanımlandığını görmek sorunun çözümü olabiliyor.

Ben yılarca annemin onaylarıyla yaşayan biri oldum .Onun onaylamadığı elbiseyi bile giymezdim.Onu mutlu edebilmek için gücümün üstünde çalışırdım .O an için mutlu olur beni sever vebenden yeni şeyler beklerdi.Bunu fark etmem biraz uzun sürdü.Ben onun onayı olmadan zaten çok şey başarmıştım.Artık kimse onaylarmı korkusutaşımadan yaşıyorum.Okulda öğretmen beni derse kaldırırsa veya okuma parçasını bana okutursa diye çok korkardım,orta okula giderken okuldaki ingilizce öğretmenimin beni her konuda desteklemesi bu konudaki korkumu yenmeme neden oldu.Ben olduğumun farkındyım bu beni seviyorum.Hayatımı özgürce hiç kimseye tutunmadan ve herkesi olduğu gibi kabul ederek yaşıyorum.Hayatı seviyorum.

[pofuduk]

Bence de,bir işi yapmam için birinin onayını istememe ihtiyacım yok ama fikirlerini almaya ihtiyacım var ama bu izin verme yada vermeme konusunda değil...Sadece tartışmak, doğruyu bulmak adına ama son karar benimdir.

[ceren18]

okadar çok insanlara odaklı yasıyoruzki siteye gönderilen msjların hemen hemen hepsinde insanlardan kaynaklanan mutluluklar yada insanlardan kaynaklanan hüzünler var hayatımızın merkezinden insanları bir çıkarabilsek belkide bukadar onay alma gereksinimiz kalmıcak ama biz hep yapıcagımız işlerden çok insanların yapıcagı yorumu düsünüyoruz buyüzden hep oldugumuz yerde sayıyoruz ...