Mutluluk Kimin Sorumluluğu?

[sweeet]

Mutluluk Kimin Sorumluluğu?

“Onunla, beni mutlu etsin diye evlendim; beni mutlu etmedi! ” ya da, “Onu mutlu etmek için her şeyi yaptım, ama mutlu olmadı,” türünden yaklaşımlar azımsanmayacak sayılarda; sık sık duyarız.

Mutluluk kimin sorumluluğu?

Doğal olarak yetişkin insanlardan söz ediyorum.

Normal yaşam koşulları içinde düşünüldüğünde, yetişkin insanın kendi mutluluğundan sorumlu olmasını beklersiniz.

Aslında iyice incelenip irdelendiğinde mutluluğun kişinin kendine, ilişkilerine, topluma, evrene, yaşamına anlam verişinin bir yansıması olduğunu görürüz.

Anlam verişin yansıması ne demek? … Kendi varoluşunu anlamlı görme veya görmeme ne demek? . Bana göre Shakespeare özetlemiş; “var olmak veya olmamak.”

Dış koşullar ne olursa olsun, kendi varoluşunu anlamlı bir bütün olarak gören insan mutludur. Bu bizi kişisel bütünlük olgusuna getiriyor; doğal olarak. Yani, kişisel bütünlükten yoksun olan kişinin mutlu olması olanaksızdır. Daha büyük ev, daha lüks araba, daha konforlu bir yaşam gibi dış koşulları iyileştirerek daha mutlu olacağını sanan kişi, bunları elde etmek için kişisel bütünlüğünden taviz verdiğinde, kendi varoluşunu anlamlı görme konusunda fakirleşmektedir.

Ve dış koşullar iyileşirken kendine olan saygısını ve mutluluğunu kaybetmektedir.

Evet, mutluluk kişinin anlam verişinin içinde gizlidir; anlam verme sürecinin temelinde de kişinin bütünlüğü yatar.

İnsan kendi kişisel bütünlüğünden sorumludur.

Her insan kişisel bütünlükten ne zaman ve ne kadar yoksun davrandığını sezgisel olarak bilir. Kimi insan için bu sezgi çok önemlidir; kimi insan ise kaale alınmaya değmez.

*Kişisel Bütünlüğüm Denetimim Altında

Denetimimiz altında olan ve denetimimiz altında olmayan şeylerin farkına varmak kişinin olgunlaşmasında önemli bir adımdır. Mutluluk için en önemli kaynak olan kişisel bütünlük kesinlikle kişinin denetimi altındadır.

Yaşamımda denetimim altında olanlardan sorumluluk alırım ve onlarla ilgili olarak elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışırım. En iyisini yapmaya çabalamak, bu çabanın sonucunda alınan sonuç ne olursa olsun, olgun insan için mutluluk kaynağıdır. En iyisini yapmaya çabalamak kişisel bütünlüğün ve bu nedenle de başarının ve mutluluğun kaynağıdır. En iyisini yapmaya çalışırken öğrenmeye açık olurum, öğrendikçe olgunlaşırım, olgunlaştıkça daha gerçekçi olarak yaşamın anlamının benim kişisel bütünlük içinde en iyisini yapma niyetimde gizli olduğunu görürüm.

*Mutluluğun Kaynağını Dışımda Bekleyince

“Evliliğimde her şey istediğim gibi giderse ben mutlu olurum,” diyen kişinin evliliğinde mutlu olması olanaksızdır; çünkü mutluluğunu kendi dışında yer alacak olaylara ve süreçlere bağlıyor. Bu, “Güneşli havada, 24 derece ısıda, nem düşük ve 300 metre yükseklikte mutlu olurum,” demeye benziyor. Bu kişi ancak çok kısıtlı zamanlarda kısa süre mutlu olacaktır. Yerin yüksekliğini seçebilirsin ama havanın güneşli olmasını, ısısını, nemini denetlemen olanaksızdır.

Böyle bir beklenti içinde olan kişi kendini doğadan kopararak sahte bir dünya yaratmaya doğu gider; o dünyada, alış veriş merkezlerinde olduğu gibi ışık, ısı, nem sürekli denetlenir ve kişi bu yapma dünyada mutlu olmaya çalışır.

Birçok evlilikler, eşlerin birbirlerini sürekli denetleme istemi nedeniyle, alış veriş merkezlerindeki gibi yapaysallaşmıştır. Eşlerin kendi özgün kişiliklerini kaybettikleri bu yapay dünyada, yapay kişilikler yapay mutluluklar arayışı içindedir.

“Hayatımda her şey istediğim gibi giderse mutlu olurum,” yaklaşımı mutluluğun kaynağını dışarıda arama tutumunu yansıtır. Olgun ve gerçekçi bir kişinin tutumu değildir. Çünkü yaşamımızda da denetleyebildiğimiz şeylerin sayısı gerçekten çok azdır. “İş yaşamımda her şey yolunda giderse mutlu olurum,” diyen kişi de aynı yolun yolcusudur.

*Mutluluğun Kaynağını İçimde Bulmak

“Evliliğimde her şeyin istediğim gibi gitmesi için elimden gelenin en iyisini yapacağım,” diyen kişinin evliliğinde mutlu olması için bir tek koşul vardır; o da, elinden gelenin en iyisini yapma niyeti içinde olması ve çabalamasıdır. İçinde bulunulan koşullar içinde elden gelenin en iyisini yapmaya niyetlenmek ve gayret etmek kişinin kişisel bütünlüğünden, yani iç dünyasından, kaynaklanır. Bu kişi mutluluğunu kendi dışında yer alacak olaylara ve süreçlere bağlamamış olur; niyetinin saflığı onun mutluluk kaynağıdır.

“İş yaşamımda her şeyin yolunda gitmesi içinde elimden gelenin en iyisini yapacağım,” diyen kişi de, işler nasıl giderse gitsin, niyetinin saflığı içinde, elinden gelenin en iyisini yaptığı sürece, mutludur.

Bazı okurlarım, “İş zarar ettiği halde mi? ” diye akıllarından bir soru geçiriyor olabilirler.

Evet, iş zarar ettiği halde bu kişi mutludur. Bir tek koşul var: bu kişinin kişisel bütünlük içinde olması. İşi iyi gidince mutlu olan ve işi kötü gidince mutsuz olan, “niyetinin saflığı içinde elinden gelenin en iyisini yapmaya çabalayarak kişisel bütünlük içinde yaşamanın” gerçek mutluluk olduğunu bilmeyen henüz olgunlaşmamış kişidir.

“Hayatımda her şey istediğim gibi giderse mutlu olurum,” yaklaşımı gerçekçi ve olgun bir yaklaşım değildir. Gerçekçi olmayan her tutum gibi, bu tutum da, kişinin yaşamında önemli sorunlar yaratacaktır.

Yaşamdaki her şeyi denetim altında tutmaya çalışmak olanaksızı olanaklı kılmak çabasıdır; böyle bir çaba kişiyi nevrotik yapar. Nevrotik kişi kaygılar denizinde yüzerken mutlu olması olanaksızdır.

*Bana Göre Mutluluk

Mutluluk konusunu irdelemeye son vermeden önce kendimce birkaç büyük laf etmek istiyorum.

Mutlu olmayı başarmak demek, kişisel bütünlük içinde yaşamayı başarmak demektir.

Kişisel bütünlük içinde yaşamayı başarmak demek, insan olmayı başarmak demektir.

Mutlu olmak konusunu tartışmak, insan olmak konusunu tartışmak anlamına gelir.

İnsanın doğası kendini gerçekleştirme yönünde programlanmıştır ve kendini gerçekleştiren insan ise mutlu olmaya mahkumdur.

Doğan CÜCELOĞLU

[gülsem]

güzel paylaşım teşekkürler. ama ben bu mutluluk konusunu hiç çözemedim. insan yaşamının her anında dış koşullara bağlı kalmadan nasıl mutlu- yada mutsuz olabilir

[sweeet]

Sevgili Gülsem;

"Mutluluk kimin sorumluluğu?" sorusuna sen ne cevap veriyorsun?

[gülsem]

mutluluk %50 kişinin kendi sorumluluğu %50 dış etkenlere bağlı. nasıl bir ailede doğduğu nasıl bir çevrede hangi şartlarda ve öğretilerle yetiştiği çok önemli. çünkü bunlar kişinin davranış ve düşünce kalıpları üzerinde önemli rol oynar.

[gülsem]

dış etkenler yüzünden şu an kafamı toplayıp tam düşündüklerimi yazamadım:)

[sweeet]

Belki de kendimize düşen sorıumluluk yüzdesini arttırmanın zamanı gelmiştir. Ne kadar mutluluğun sorumluluğunu üzerimize alırsak o kadar dış etkenlerde bağımsız bir mutluluğa sahip oluruz. Yukarıdaki yazıda bunun için yollar göstermiş. Hiç bir yola gerek yok aslında şuanda mutlu olmayı seçebilirsin. Bunu bilerek ve isteyerek seçmek mümkün. Mutlu olmayı seçmek, bunun bir seçim olabileceğinin farkında olmak da mutluluğu dış etkenlerden bağımsız kılar.

[kutayhun]

bence sürekli yeni ve bilmediğimiz şeyleri öğrenip zaman geçirirsek daha mutlu oluruzzzzzzz

[gülsem]

evet insan mutlu olmayı seçebilir bu noktada size katılıyorum. bende mutluluğu seçtim. bunun için elimden geleni yapıyorum. ama ne kadar uğraşırsanız uğraşın (kendi adıma) bir noktada dış etkenlere bağlı kalıyorsunuz.manevi sorunlar karşısında insan mutluluğu seçerse evet daha kolay başarılı olabilir. yukarıdaki yazıda ticaret hayatıyla ilgili bir örnek vermiş işler yolunda gitmesede mutlu olunabilir anlamı çıkıyor. ben buna katılmyorum. kişi genel anlamda mutlu olabilir bir eşi bir oğlu yiyecek ekmeği vardır bunun için şükreder sağlıklıdır bunun için şükreder bunlar için mutludur. ama ay sonuna 3 gün vardır ve ödemesi gereken meblağları ödeyemiyordur. bu bir süre böyle devam eder ev kirası birikir dükkan kirası birikir ödeyemediği meblağlara faiz işler kişi tıkanma noktasına gelir. bu durumda nasıl nekadar mutlu olabilir. sadece elinde olanlara hala şükreder. ama çok mutlu değildir. çünkü karnına ağrılar giriyordur. kalbinin içi kazınıyordur. o sebeple ben diyorum ki dış etkenler önemlidir. seçim de önemlidir. şunu yaparsam daha mutlu olurum bunu yaparsam daha mutlu olurum gibi aklaşımı savunmuyorum ama mutluluğu seçmişde olsak dış etkenler önemlidir. bu arada cümlelerimin kusuruna bakmayın kendimi yazarak ifade etmekte biraz zorlanıyorum

[sweeet]

Burada kimsenin yazma ile ilgili kusura bakacağını sanmıyorum. Aksine bizimle düşüncelerinizi paylaştığınız için bir kez daha teşekkür etmek istedim. Gayet de güzel anlatmışsınız bence.

Bu yazıda iş konusunda anlatılmak istenen ile manevi anlamda anlatılmak istenenin ortak noktası elinden gelenin en iyisini yapmak. Ve bunu yaptığınız halde işler yolunda gitmezse yine huzurlu olursunuz. Zaten ticaret hayatı ile ilgili çok fazla tecrübem yok o konuda birşey diyemem ama yine de hangi alanda olursa olsun siz elinizden gelenin en iyisini yaptığınızda başarılı olursunuz, takdir edilirsiniz, iyi kötü para da kazanırsınız. Ben buna inanmayı ve bunu yaşamayı seçiyorum. Belki işler kötü gittiğinde doğru olan seçimlerimizi yeniden gözden geçirmektir.

Hayat belirli süreçlerden oluşur. Bir yola çıkarsınız ve bir yere varırsınız. Burada başlangıç, süreç ve sonuç vardır. Bu bir döngüdür. İnsan her döngüde yeniden başa döner ama bu baş yeni bir başlangıç noktasıdır. İşler kötü gitmişse yeni bir başlangıç yapmaya yine biz karar veririz. Bir çare aramaya yine biz, pes etmeye de yine biz karar veriririz.

Hepimizin ödemesi gereken faturaları ve hayatını devam ettirmesi için masrafları var. Bu maddi ihtiyaçlarımızı karşılamak için çeşitli seçimler yapıyoruz. Biz bir işte çalışmayı seçiyoruz. Bir hocam söyle demişti : "Kimse aç kalmaz iyi kötü bir iş tutar." Ona da hak veriyorum.

Ticaret yapmayı seçiyoruz.
Belki bir kitap yazmayı seçiyoruz.
Limon satmayı seçiyoruz.
Memur olmayı seçiyoruz.
Özel sektörde çalışmayı seçiyoruz.

Bu liste uzar gider. Ama biz seçiyoruz iyi kötü, doğru yanlış seçmiş oluyoruz. Başarısızlıkla karşılaştığımızda kendini iyi tanıyan bir insan elinden gelenin en iyisini yapıp yapmadığını bilir. Eğer o işte elimizden gelenin en iyisini yaptığımız halde başarısız olduğumuza inanıyorsak o zaman seçimimizi gözden geçirmemiz gerekebilir. Hala başaracağımıza inanıyorsak da o yolda devam etmeliyiz.

Ben zaten şuanda yapmak istediğim işler için elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyorum. Öğrenciyken öyleydim. Şimdi işimi kazanmak için sınava hazırlanıyorum. Yarın iş hayatıma başladığım zaman da böyle olacak. Özel ilişkilerimde de elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyorum.

Ha ben elimden gelenin en iyisini yaparım. Eğer buna rağmen insanlar beni takdir etmez, sevmezlerse yine de içim rahat olur ve mutlu olabilirim.

[sweeet]

Bugün mutluluğundan sorumlu olmayı kimler seçiyor?