fiziksel özellikler konusunda aşırı önyargılıyım..hem kendime hem başkalarına karşı

[pinky9]

azraist_24 Nickli Üyeden Alıntı

Kendini bulamamak.... Ne kadar da guzel ozetlemissin lavinyacim...

Hepimizin en buyuk istegi de bu degil mi zaten , KENDINI BULMAK , KENDINI FARKETMEK...Kimseye ihtiyac duymadan ne kadar degerli ve ozel oldugun kesfedebilmek....

• Bana gore ne telkinler , ne olumlamalar ne de yapilan eft, meditasyon gibi kisisel gelisim programlarindan faydalanmak, eger kisinin kendine inanci yoksa hep yarim kaliyor, tam ve kalici fayda saglamiyor... Cunku bunlardan faydalanan kisi bu etkilerin gecici oldugunu kendini inandiriyor, bu gelisimlerin omurluk olabilecegini dusunemiyor...Ve kendine bu konuda inanmiyor ve guvenmiyor...

• Tek yapmamiz gereken sadece baskalarina bu kadar kolayca guvenebilirken , neden kendimize guvenebilmemiz bu kadar zaman aliyor , bunu farketmeliyiz... Bu da ancak kendini her kosulda, her yerde kendini bilerek hareket etmekten geciyor... Kendini, nefesini, sozlerini. dusuncelerini izleyebilmekten geciyor...

Ben bunu farkedeli 2 ay kadar oldu arkadaslar ve inanin bana artik daha bir Arzu`yum, adimin anlami bile beni daha cok heyecanladiriyor artik...Daha bir benim... Ben kendi icimdeyim ve orasi benim , sadece benim OZEL alanim...

Hepinizin kendini bulmasi dilegiyle....

evet arzucum,sen kendine güvenmiyosan, kendine karşı hep pasif kalıyosan, kendine yeniliyosan burda öğrendiğin hiç bişeyin etkisi kalıcı olamıyo maalesef...
ben mesela,etrafı suçlarken kendime en büyük kötülüğü kendimin yaptığını daha yeni farkettim daha kendimi düzeltememişken sanki ermiş gibi herkesi düzeltmeye çalıştım fln :D

Farkındalık çok önemli bu nedenle.. Bende o farkındalıkla ilgili yazıları okuduktan sonra bi müddet şimdiye odaklandım şuanda kendimi izlemeye başlamıştım çok güzel bi duygu o.. Ama sonra nolduysa oldu gene kendimi bıraktım geçmiş ve geleceğin içinde sürüklenmeye başladım gene ,ve ipin ucunu bi daha yakalayamadım:D

imported_Angel Nickli Üyeden Alıntı

yani bu bahsettiğim olay mesela atıyorum en basitinden yaş 30 a gelmiş senelerdir saç rengi olarak denemediğim renk kalmadı ve hala kendi en iyi saç rengimi aramaktayım... " benim rengim budur" diyemiyorum bir türlü...neyi denesem gözüme "emanet" veya " özenti" izlenimi veriyor...ne renge boyatsam illa bi kusur buluyorum ve yakıştıramıyorum....imajları konusunda kararlı ve tutarlı olan insanlara gıpta ediyorum...mesela bazı sanatçılar var senelerdir aynı saç rengiyle geziyorlar değişiklik yapsalar bile belirledikleri temeli bozmadan ufak tefek değişiklikler yapıyorlar ve bu da kendileriyle bütünleşmiş vaziyette...mesela jennifer lopez senelerdir aynı saç renklerini kullanıyor ve saçları efsane olma yolunda...herkes o saç rengine jennifer lopez saç rengi demeye başladı....

işin soyut kısmına gelirsek...tabi ki birşeyler hakkında fikrim var ancak çoğunluğu olaylara objektif bakmak adına çift yönlü veya nötr fikirler....yani birşeyin ne karşıtı olabiliyorum ne de tutkunu...herhangi bir şeyde tarafımı seçemiyorum rengimi belli edemiyorum....siyah veya beyaz olamıyorum...hep gri taraftayım bu da beni kişiliksiz gösteriyor gibime geliyor...

ben de mesela kıyafet konusunda öyleyim angelcim. Etrafımdaki insanlara bakıyorum kendini tarzların bulmuşlar bişey alcakları zaman şıp diye gidip alıyolar. Ama ben çok paralar verip bi kaban bi çizme alıyorum sonra 1 hafta sonra kendime yakıştıramıyorum ,sana olmadı bunlar diyorum mutsuz mutsuz onları giyip geziyorum gene ama.Kendime neyin yakıştığını bilmiyorumki:D Bi bot alıcam mesela şimdi 1721368 tane mağaza gezdim nedense yakıştıramadım hiçbirini kendime :)) ama başka insanlarda görünce de off ya ne güzel olmuş kıza diyorum. Yada nebilim yolda böle her şeyi düzgün bakımlı şık giyinen bi yaşıtımı görsem,kendimi hemen kötü hissederim falan :) makyaj yapmayı bile daha öğrenemedim dorudürüst :D

sen bu konuyu 2010da açmışsın ta,2 senede sende hiç düzelme olmadı mı bu konuda ?

imported_Angel Nickli Üyeden Alıntı

işin soyut kısmına gelirsek...tabi ki birşeyler hakkında fikrim var ancak çoğunluğu olaylara objektif bakmak adına çift yönlü veya nötr fikirler....yani birşeyin ne karşıtı olabiliyorum ne de tutkunu...herhangi bir şeyde tarafımı seçemiyorum rengimi belli edemiyorum....siyah veya beyaz olamıyorum...hep gri taraftayım bu da beni kişiliksiz gösteriyor gibime geliyor...

ama bence bu çok da kötü bişi değil.. bende öyleyimdir,bi şeye körü körüne bağlanamam,orta yolu bulurum,objektif bakarım olaylara,gri olmayı seçerim daha çok bende :))

[imported_Angel]

lavinya10 Nickli Üyeden Alıntı

evet arzucum,sen kendine güvenmiyosan, kendine karşı hep pasif kalıyosan, kendine yeniliyosan burda öğrendiğin hiç bişeyin etkisi kalıcı olamıyo maalesef...
ben mesela,etrafı suçlarken kendime en büyük kötülüğü kendimin yaptığını daha yeni farkettim daha kendimi düzeltememişken sanki ermiş gibi herkesi düzeltmeye çalıştım fln :D

Farkındalık çok önemli bu nedenle.. Bende o farkındalıkla ilgili yazıları okuduktan sonra bi müddet şimdiye odaklandım şuanda kendimi izlemeye başlamıştım çok güzel bi duygu o.. Ama sonra nolduysa oldu gene kendimi bıraktım geçmiş ve geleceğin içinde sürüklenmeye başladım gene ,ve ipin ucunu bi daha yakalayamadım:D




ben de mesela kıyafet konusunda öyleyim angelcim. Etrafımdaki insanlara bakıyorum kendini tarzların bulmuşlar bişey alcakları zaman şıp diye gidip alıyolar. Ama ben çok paralar verip bi kaban bi çizme alıyorum sonra 1 hafta sonra kendime yakıştıramıyorum ,sana olmadı bunlar diyorum mutsuz mutsuz onları giyip geziyorum gene ama.Kendime neyin yakıştığını bilmiyorumki:D Bi bot alıcam mesela şimdi 1721368 tane mağaza gezdim nedense yakıştıramadım hiçbirini kendime :)) ama başka insanlarda görünce de off ya ne güzel olmuş kıza diyorum. Yada nebilim yolda böle her şeyi düzgün bakımlı şık giyinen bi yaşıtımı görsem,kendimi hemen kötü hissederim falan :) makyaj yapmayı bile daha öğrenemedim dorudürüst :D

sen bu konuyu 2010da açmışsın ta,2 senede sende hiç düzelme olmadı mı bu konuda ?

ah sorma canım ya...ben de geçenlerde kuaföre gitim saç rengimi değiştirttim..ilk 2 gün hoşuma gitti farklı geldi...çok radikal bir renk değişikliğiydi çünkü....(belki bu kadar radikal değişiklik yaparak kendimden kaçmak istedim..belki çok farklı olacağıma inandım ..belki aynada bir yabancıyı görmek istedim..) sonra gözüm alıştı galiba ve kendimce yine kusur ve dezavantajlar buldum dolabımdaki kıyafetlerle uyum sağlayamadı saç rengi...ve şu an kendimi çok huzursuz hissediyorum...hatta imkanım olsa tekrar gidip geri boyatacağım başka renge ama daha 2 hafta oldu saçta hayır kalmıycak bu gidişle....
evet canım konuyu 2010 da açtım ama bu konudaki bazı sorunlarım devam etmekte bazıları ise şu an gündemimde yok :)

mesela bahsettiğim gibi saç rengi takıntım bitmedi....ancak diğer insanları kusurlarıyla kabullenmeye başladım...onun burası şöyle şurası şöyle demiyorum artık....kendimi de az çok kabullendim eskisi kadar kasmıyorum....hatta güzellik konusunda takıntıları olan kişilere "neden bu kadar kasıyorlar ki ?" diye hayret etmeye bile başladım...bu bir gelişme galiba.....boyumun kısalığını kilolarımı da kabullendim...minyon yapımı da....kahverengi gözlü olmayı da....yani böyleysem böyleyim ne yani ölecek değilim ya :) herkes bade işçil gibi abide gibi olamaz ki...zaten türkiyede kaç tane var o tip bayan ? benim şu anki tek takıntım fiziksel kusurlardan ziyade kendime uyan saç rengimi bulup hep o renge devam etmek istemek bir de kıyafetlerimin renginin tenime uyumlu olması...başka sorunum kalmadı....doğru rengi seçince çok şey farkediyor....ama senin dediğin gibi sonsuz sayıda olasılık varken aradan bunu seçmek zor oluyor....kendime şöyle yöntem buldum....mesela mor kazak giydim ve tenimi yüzümü açtı mı..hoşuma gitti mi ? bir sonraki alışverişimi o renkten yana kullanmaya ve riske girmemeye karar verdim...

[_roxie_]

Canım ben de senin gibiydim hep çirkin olduğumu düşünürdüm, oysa ki iri gözlerim, iri dudaklarım var, biraz kilo fazlam var ama o da eskisi kadar değil, hayatımdegisti saolsun telkinlerle 10 kilo verdim, kendime güvenimi çok artırdı, en azından artık istediğimi giyebiliyorum, mağazalarda pantolonlarla mücadele etmiyorum en azından kabinlerde giydiğim kıyafetler bacaklarımda kalmıyor kıhkıhkıh :D hala mesela burnuma takıntılıyım insanlar büyük olmadığını söylüyor ama bence yüzümü çok bozuyor neyse. Bütün bunlar mühim değil, benim annem çok güzeldir, 55 yaşında ama maşallah diyeyim görsen nasıl güzeldir, ben hep derdim ona anne bu yaşında sen benden güzelsin, nasıl yapıyorsun, o da derdi ki kızım kendimi tanıyorum yakışanı yakışmayanı öğrendim artık biraz bakımla oluyo bitiyo sen kendine haksızlık ediyorsun derdi.

Sonradan fark ettim ki hakikaten evin içinde yarım saat daha fazla ayırırsam kendime dışarı çıkmadan önce, örneğin saçımı düzleştiriciyle ya da maşayla şekillendirirsem makyajımı yaparsam rimelimi sürersem, hakikaten çok çok fark ediyo ve insanlardan " sen güzelleştin" sözünü duyuyorum basit şeyler yapıyorum halbuki.

Cildim yorgunsa yoğurt sürüp yatıyorum sabah sodayla yıkıyorum pamuk gibi ışıl ışıl oluyor, tüylerimi bırakmamaya özen gösteriyorum temizliğime dikkat ediyorum dişlerimi düzenli fırçalıyorum sabah da bi 15-20 dakika saçıma makyajıma ayırıyorum, inan çok fark ediyor! :)


ve tabi en önemlisi o güzel gülümsemeni göstermek insanlara, şunu unutma insan kusuru olmayan insandan çekinir, kimse aslında o kadar yüksek özgüvene sahip değil, her insan kusurlarıyla güzeldir, normal, doğal olan budur, bunu kabullenmek gerekir diye düşünüyorum artık :)

[pinky9]

roxiecim,kilo verme telkinlerinden hangisini nasıl dinledin ? asıl konumuz bu değil ama :D bende hiç faydası olmadı bi tek o telkinin, merak ettim 10kilo verdim diyince yaa :))

[Lusid]

Size aşağıdaki kitabı tavsiye ederim. Ben çok beğendim. Bazı sorunlarınıza çözüm getirebilir. 12. bölümü de paylaştım, okumanızı tavsiye ederim...

http://www.hayatimdegisti.com/forum/...tml#post818323

[_roxie_]

Canım ben bütün kilo verme telkinlerini diğerleriyle birlikte listeme karıştırmıştım. 6 ay içinde 10 kilo gitti ben nasıl olduğunu bile anlamadım. İştahım azalmıştı :)

[imported_Angel]

_roxie_ Nickli Üyeden Alıntı

Canım ben de senin gibiydim hep çirkin olduğumu düşünürdüm, oysa ki iri gözlerim, iri dudaklarım var, biraz kilo fazlam var ama o da eskisi kadar değil, hayatımdegisti saolsun telkinlerle 10 kilo verdim, kendime güvenimi çok artırdı, en azından artık istediğimi giyebiliyorum, mağazalarda pantolonlarla mücadele etmiyorum en azından kabinlerde giydiğim kıyafetler bacaklarımda kalmıyor kıhkıhkıh :D hala mesela burnuma takıntılıyım insanlar büyük olmadığını söylüyor ama bence yüzümü çok bozuyor neyse. Bütün bunlar mühim değil, benim annem çok güzeldir, 55 yaşında ama maşallah diyeyim görsen nasıl güzeldir, ben hep derdim ona anne bu yaşında sen benden güzelsin, nasıl yapıyorsun, o da derdi ki kızım kendimi tanıyorum yakışanı yakışmayanı öğrendim artık biraz bakımla oluyo bitiyo sen kendine haksızlık ediyorsun derdi.

Sonradan fark ettim ki hakikaten evin içinde yarım saat daha fazla ayırırsam kendime dışarı çıkmadan önce, örneğin saçımı düzleştiriciyle ya da maşayla şekillendirirsem makyajımı yaparsam rimelimi sürersem, hakikaten çok çok fark ediyo ve insanlardan " sen güzelleştin" sözünü duyuyorum basit şeyler yapıyorum halbuki.

Cildim yorgunsa yoğurt sürüp yatıyorum sabah sodayla yıkıyorum pamuk gibi ışıl ışıl oluyor, tüylerimi bırakmamaya özen gösteriyorum temizliğime dikkat ediyorum dişlerimi düzenli fırçalıyorum sabah da bi 15-20 dakika saçıma makyajıma ayırıyorum, inan çok fark ediyor! :)


ve tabi en önemlisi o güzel gülümsemeni göstermek insanlara, şunu unutma insan kusuru olmayan insandan çekinir, kimse aslında o kadar yüksek özgüvene sahip değil, her insan kusurlarıyla güzeldir, normal, doğal olan budur, bunu kabullenmek gerekir diye düşünüyorum artık :)

evet canım...kırmızıyla belirttiğim yerdeki yazdıkların özellikle kafamda bir şimşek çakmasını sağladı...gerçekten çok doğru ve çok etkili bir söz...hiç böyle düşünmemiştim....aslında insanlar kendi içlerinde çelişkililer...yani toplum hem bizden kusursuz olmamızı bekliyor hem de kusursuz insanı kaldıracak kadar da tahammüle sahip değiller...kendilerinden daha güzel olduğunu hissettikleri kişiyi kıskanmaya ve karalamaya da çok meyilliler...gerçekten çok doğru bir söz....konuya katkın için teşekkür ederim...bu düşünceyi aklımdan hiç çıkarmayacağım :)