[imported_Angel]

şu anki yaşantımdan pek memnun değilim..taşıdığım yükler bana ağır geliyor ve sık sık bunalıma girip ağlıyorum..çünkü hayatımdaki şeyler değiştiremeyeceğim kadar büyükler...oturduğumuz yaşadığımız yerden hiç memnun değilim...sosyal açıdan ve temel ihtiyaçları görme açısından çok yetersiz bir mahallede oturuyorum...işin kötü tarafı bu oturduğumuz yerdeki insanlar yaşıtlarım değil ve bizim yaşantımıza uymayan bir yaşam şekilleri var...ne yazıkki evsahibiyiz ve babam da oturduğumuz evi çok sevdiği için biryere kımıldamak gibi bir niyeti yok...burada çok görgüsüz ve kaba insanlar var...çık gez diyeceksiniz ama burada ulaşım imkanları da kısıtlı...
29 yaşındayım ve babamla birlikte yaşamaktan sıkıldım...kimlik bunalımına giriyorum...sanki 2. ergenliğimi yaşıyorum şu an...annem vefat ettiği için ve babam da emekli olduğu için ben evde oturup babama göz kulak olmak zorunda kalıyorum ve ev işlerini yapıyorum...ama nereye kadar böyle sürecek bilmiyorum..günden güne bütün işleri hatta kendi yapabilecekken bile sözümona beni alıştırmak bahanesiyle üzerime yıkıyor...telefonla eve su istemeye bile eriniyor ve beni dersimden kaldırarak yaptığım işi bana bıraktırarak bana istettiriyor...aynı evin hem ev hanımı hem de evladı oldum..aynı zamanda da bi okulun gözünde de öğrenciyim...ben artık çoklu rol oynamaktan sıkıldım...kendi kişiliğimi rolumu bulmak istiyorum..hem evde hem de dışarıda da kimlik kargaşası sorunları oluyor..ben artık bundan sıkıldım..kız mıyım kadınmıyım çocukmuyum belli değil bilemedim...
babam bana bazen evin kadını gibi kendi hanımıymışım gibi davranıyor bazen de çocukmuşum gibi davranıyor...aynı şekilde dışarıdaki insanlar da öyle yapıyor...

düşündüm ki ben evli olsaydım en azından ev hanımı olarak sadece bir sıfata ve bir sorumluluğa ve bir kimliğe sahip olurdum...babamla 24 saat boyunca uğraşıyorum...en azından koca dediğin akşamdan akşama eve gelir..onun önüne bir kap yemek çıkarmak ve evi temiz tutmak çok zor olmasa gerek...
akşam da biraz sohbet...hepsi o kadar...
yaşadığım yerde bir hapishanede gibiyim..zaten oturduğumuz site kırın ortasına kurulmuş biryer 4 tarafı kırlarla çevrili...
evlilik yapabileceğim konusunda da aslında ümidim yok böyle imkansızlıklar içinde o kişi nasıl beni bulacak bilmiyorum..gökten düşecek değil...ama bu sıkıntılı yaşamımdan kurtulmamın yolu ya kendimi öldürmek veya birini bulup evlenmek..aklıma başka yol gelmiyor...kendimi öldüremediğime göre hayırlısıyla iyi bir evlilik yapabileceğim kişi artık karşıma çıksın istiyorum...bugüne kadar 1 tane bile talibim çıkmadı ve bu durum beni korkutuyor...keşke önceden birileri istemiş olsaydı hapis duygusu yaşamazdım burada..derdim ki en azından beni de beğenen birileri var ve ben de istenebiliyorum derdim...bugün olmasa yarın yine isteyen çıkabilir der kendimi rahatlatırdım...öyle bir referansım da yok....kimseden de tık çıkmayınca babamın yanından hiç kurtulamayacakmışım gibi geliyor....hoş zaten bir mucize olsa o kişi beni görüp beğense bu sefer de babam onla görüşmeme izin vermez..bu iş nasıl olacak bilmiyorum...hiçbir akrabamızla görüşmüyoruz ve benim de hiç arkadaşım yok...internet üzerinden de ilişkiler denedim ama başarısızlıkla sonuçlandı..hem internetteki adama nasıl güveneyim ben ?.hayatım boyunca babama mı bakacağım ben....bu kişiyle karşılaşabilmek için nasıl bir kişisel çalışma yapabilirim..bana önerisi olan var mı ?
ben bu ezik kimlikten sıkıldım artık..babasının ezik kızı olarak yaşantımı noktalamak istemiyorum...lütfen yardım edin :( 170 adet ayet el kürsi okumak dilekleri gerçekleştiriyormuş..bugün onu yapacağım...bunun haricinde neler yapabilirim...?

[Işıldayan Safir]

Merhabalar canım.

Babanın sevgilin olmasına ve görüşmene izin vermeyeceğini sanmıyorum. 29 yaşında genç bir kadının turşusunu kuracak hali yok. Kaldı ki bu senin hayatın. Eziklik kelimesini çok kullanıyorsun. Duruşun da böyle anladığım kadarıyla. Güçlü görünmek için çaba sarfetmelisin. Yani sırtına vur ekmeğini al izlenimi veriyorsun biraz. :)

Eğer çok sessiz ve biraz da yavaş konuşuyorsan sesinin seviyesini biraz yükselt ve daha hızlı konuş. Biraz zaman alacak bir şey ancak yapabilirsin. Onun dışında oturup babanla açık açık konuş. İçine atma. Gerekirse odanın kapısını kitle ve çalışırken hiçbir şekilde rahatsız edilmek istemediğini, su siparişi vermeni sana söylerken harcadığı enerjiyi telefonda sipariş vermek için harcamasını rica et. Böylelikle sen de dersten kalkmamış olursun.

Onun dışında böyle bir düşünceyle evlenme fikrini aklından tamamen çıkar. Çünkü evlenmek ve mutlu olmak için değil, şuan içinde bulunduğun durumun tek kurtuluş yolu olarak gördüğün için evlenmek istiyorsun. Kesinlikle sağlıklı bir düşünce değil. Bu şekilde evlenip de pişman olan çoookk fazla kadın var.

Ama bu düşüncelerini ders çalışırken aklında bulundurursan çok daha azimli ve kararlı olarak istediğin hayatı ayaklarının üzerine çok daha sağlam bir şekilde basarak elde edebilirsin.

Hedef 101 çalışmasından faydalanabilirsin. Düzenli uygularsan etkili olacağını düşünüyorum.

Sevgiler.

Merhabalar,
En güzeli babanla açık açık konuşman , evlenmeyi düşünmüyor mu? O da kendince sıkılmış ve durumundan bunalmış olabilir.

[Berilce]

Merhaba,
Bencede zaman geçtikçe yalnız kalmış anne babalar evlenmemiş çocuklarını
hem engelliyorlar, hemde kendileri de mutsuz oluyor...

[Berilce]

Çevrenizi değiştirmek için daha çok çaba sarfetmeniz, part time çalışabileceğiniz
herhangi bir işte olabilir, kendinizi geliştirmeniz evlilikten daha önemli diye düşünüyorum.
Evlilik iş yapmak, yemek yapmak, biriyle sohbet etmek değil yalnızca, o insanın da
sizden beklentileri olacak, siz bunu kurtuluş aracı olarak gördükçe o hedef sizden
gitgide uzaklaşacaktır. Erkekler ve evlenmek sizi kurtarmaz, siz sizi kurtaracaksınız!
Yoksa evlendiğiniz zaman duyduğunuz heyecanlar, çiçekleriniz, duygularınız solar, içi
acımış, eşinden nefret eden bir kadına dönüşürsünüz... Toplumda böyle örnekler çok fazla,
dik durun gerektiğinde, babanızla gözlerinin içine bakarak net konuşun, kararlı olduğunuzu görsün
bezginlik yok, kendinize şefkat gösterin, yıllar çabuk geçiyor, kırdada olsa yaşamak güzel,
çıkın bir dışarı nefes alın derin, derin...Sevgiler

[imported_Angel]

cevaplarınız ve yardımlarınız için teşekkür ederim arkadaşlar..önerilerinizi tek tek not aldım :)
sitedeki yetkililerden rica etsem acaba bu açtığım konuyu mümkünse siteden silebilirler mi ? artık gözükmesini istemiyorum da ?

[bluegirlx]

ben şöyle düşünmeni öneririm..benim ve karşımdaki insanın en yüksek hayrına olacak şekilde yaşayabileceğim .................................................. ............................. özelliklerindeki ilişkiyi hayatımda istiyorum..bunu kendi cümlerinle ve isteklerinle geliştirip hayatına şükürrü kattığında istediğin ilişkiyi çekebilirsin diye düşünüyorum..

(bu arada konuyu silmemize imkan yok..hem neden silinmesi istiyorsun anlamadım.oysa biz değişimin içindeyiz ve her halimizle kendimizi kabul edip onaylamalıyız..)

[papatyagibiyaşamak]

Evet, evleneceğimiz insanı gerçekten nasıl hayatımıza çekebiliriz, yani bunun bir yolu olmalı bence. Aşk sevgi olunca olur tabi böyle şeyler ama öyle olsa ble sonuçta o sevdiğimiz insanı eşimizi nasıl buluruz acaba, bulmak için ne yapmalıyız?..
Birde mutlu olmayı istemek için evlenmek kötü birşey mi lütfen söyler misiniz?.. Elbette yine sevgi olmalı ama hepimiz isteriz bizi sevecek, mutlu edecek biriyle yaşamak. Ben bu konuda konuştuğumda bir arkadaşımız mutu olmak için düşünmemelisin demişti tıpkı sizin gibi; belkide doğru söylüyorsunuz evet bir yönüyle saçma biliyorum ama gerçektende böyle bir ihtimal olamaz mı?..

[bluegirlx]

biz birey olarak mutlu olmalıyız..ancak böylelikle evliliklerimiz yada işimiz yada ailemiz de mutlu oluruz..Mutluluk birşeye bir kişiye bir olayın tekelinde oldumu , pamuk ipliklerine bağlı kalıyor..Bu ne kötü bir emanet değil mi..

[papatyagibiyaşamak]

Evet doğru diyorsun bulegirl, biz ilkönce kendimiz mutlu olabilmeliyiz... Ama onun dışında da, bizi mutlu edecek, varlığıyla hayatımıza renk katacak birinin olması yanlış olmamalı gibi geliyor bana...