Kendimi pek iyi tanımıyorum.

[f0x]

Merhaba arkadaşlar;

Ben 25 yaşında bir bayım.

Kendimi tanımıyorum diye başlık attım, ama, işin aslı ben kendimi çok iyi tanıyorum.
Yani hatalı olduğum yerleri iyi biliyorum. Kendimi, sıkıntılarımı ve sorunlarımın kaynaklarını çözümleyebiliyorum.

Şimdide ne kadar doğru ne kadar yanlış yaptığımı düşünmeden anlatmaya başlıyorum. Hadi hayırlısı.

Hayatta üstesinden gelemediğim bir çok sorun var.
(yaşamak istemiyorum, ölmeliyim, bu dünya beni kabul etmiyor, dayanamıyorum vs. demiyorum.)
Sadece hayatta üstesinden gelemediğim bir çok sorun var diyorum.

Sıkıntılarımı anlatacağım, bazı konulardan açık bahsedeceğim
beni yanlış anlamanızı istemiyorum, mesaj içerisinde ani değişimleride parantez
içerisinde belirteceğim. Örneğin ; ( şimdiden tedirginlik başladı ) Cidden başladı şaka değil.
Ne için tedirgin olduğumun farkındayım, tedirgin oluyorum çünkü ilk defa daha önceden kendime ıspatladığım ve kabullendiğim
herşeyi anlatmak için cesaretimi topladım.

Belki bunları okuduktan sonra ;

Keşke bende bu adam gibi olabilsem diyenler olabilir.
Özlemiyorum
Acımıyorum
Acı hissetmiyorum
Üzülmüyorum
Duygularım incinmiyor
Sevmiyorum
Heyecanlanmıyorum
Üşümüyorum
Sıkılmıyorum
Kimseye ihtiyaç duymuyorum
vs. vs. vs. Abartıyormuyum bilmiyorum ama sanırım bu durum kötüye gidiyor.

Vah kardeşim diyenlerde olabilir.
Ben çok yalan söylüyorum ( Utanıyorum şuan bunu yazmaya, ama silmemek için kendimle savaşıyorum.)
Üstelik yeri ve zamanıda yok yalan söylememin. Zor durumda kaldığımda asla yalan söylemeyen ben.
Durup dururken bir olay üretip olayı çevremdekilere sanki gerçekten yaşamışım gibi anlatıveriyorum.

( Şimdi duraksadım ve şunu dşünerek hüzünlendim, Bu yazıyı okuduktan sonra bana yardım etmek isteyecek ve yardım
edecek insanlar var. ) bu belkide sadece bir umut.

Neyse devam ediyorum.


Çok fazla korkuyorum.
Ben korkak değilim. Çok cesurum, ödüm patlasa bile geceleyin mezarlık içinden geçebilirim.
Ben hep insanlar korktukları kadar cesurdur derim. İşte oyüzden korkak değilim diyorum.
Üç harfli fikirlerden korkuyorum, kendi fikirlerimden. Hemen hemen her zaman yani karanlıkta
ya da yalnız kaldığımda değil. Gündüz arkadaşlarımlaykende sohbet ederkende örneğin korkabiliyorum.
Hiç aklımdan çıkmıyor üç harfliler. Her an tedirgin. Her an çarpılacakmış gibi hissediyorum.
Her adımda her nefesimde...

Liderlik vasfımıdır nedir. Hep kendimi önde ya da üstte görüyorum
( tabi bu karşımdaki ya da çevremdekileri ezmeden onları aşağılamadan olan bişey.)
Saygısızlık etmeden.
Mesela hatalarımı kabul edemiyorum bu evde, işte, dışarda sözle yapılmış hatalar dille ya da gözle yapılmış hatalar.
Kendimle karşılaşmaktanda korkuyorum :) Lan ne saçmalıktır bu ne dertli adammışım be :)
( al işte şimdide gülüyorum yazarken. kendime ha halime gülüyorum )

Artık çalışamıyorum sadece yiyecek bişeyler almaya gerekli olan para için kendimi çalışmaya zorluyorum.
Yapmakta olduğum hiçbir fiili ya da hayali eylemden memnun değilim kendimi bazen delirmiş gibi hissediyorum bazende doğa üstü bir varlık gibi hissediyorum.

Hiçbir psikolojik rahatsızlığım yok depresyondada değilim gayet eğlenceli, neşeli hoşgörülü tabiri caiz ise crazy
Elimden geldiğince hiçbirşeyden kendimi mahrum etmiyorum ama üşeniyorum e üşenincede haliyle bazı şeylerden mahrum oluyorum
durum böyle oluncada kendimi odama kapatıp bilgisayarın başında çalışmaya başlıyorum
Bu devamlı çalışmakta sorunlarımdan biridir. Bir önceki paragrafa bakılırsa bu çalışma olayı biraz çelişkili.

Uzun uzun yazmak istemiyorum çünkü bunun ucu bucağı yok. hepsini yazmak anlatmak istersem 1000 parşomeni arkalı önlü doldurabilirim.
Öncelikli kurtulmak istediklerimi yazdım. Şu içinde bulunduğum alemden çıkıp sizin bulunduğunuz aleme doğru ilerlemek istiyorum artık.

Bana ne söylerseniz söyleyin şu saatten sonra değişim benim hakkımdır. Ve hakkım olanı almak için sizlere el uzatıyorum.
Yardım ve yönlendirme istiyorum. Hiçbirşeyi tek başıma başaramaz oldum artık. Herşeyi yarıda bırakıyorum. Bu sefer kararlıyım.Bu son şansım değil. Başka yollarda olabilir. Ama ben bunu iyi değerlendirmek istiyorum.

Not: Kendimden sıkılmaya başladım. Ama sıkıldığım şeyin kendim olmayabileceğinide düşünüyorum.

Bence sizin bir uzmandan yardım almanız ve problemlerinizi çözmeniz lazım...
Sevmemek , özlememek , acı çekmemenin iyi bir şey olduğunu düşünmüyorum. Onlar hayatın gerekleri ve lezzetleri ...
Her şey , her duygu olması gerekli.

[lupita]

kendi ile ilgili kötü yordukları durumları anlatırken insanlar tedirgin olabilir tabiki.ama şunu demişsin "Durup dururken bir olay üretip olayı çevremdekilere sanki gerçekten yaşamışım gibi anlatıveriyorum." bu belkide bulundugun toplum içinde dikkat çekmek istemenden kaynaklanıyordur kendini onların yanında eksik hissedio olabilirsin yani onların yaşanmışlıkları çok fazladır senin anlatcak birşeyin yoktur.seni bu kadar rahatsız edip yalan söleten bir ortamda mutluysan birşey diemem ama bence sana zarar veriyor yalan sölemek kendini daha da aciz hissettirmezmi?? benim bu tarz bi arkadaşım vardı biz yalan sölediğini anladığımızda hiçbir şekilde onu ciddiye almaz olduk bisüre sonra da kimse görüşmez oldu yani ben tavsiye etmiorum insanlara kendini kanıtlamak yerine sohbetin keyfini çıkar.onlara destek ol birşeyler uydurmak yerine.;) bir de senin bence aşka ihtiyacın var,bu havalarda aşksız hayat böle hissettiriyor insana;) ama kesinlikle bu durum kötüye gitmekte bi görünmelisin doktora tabi o daha iyi bilir. belki temelinde başka birşey vardır davranışının.

[f0x]

bigokyanus Nickli Üyeden Alıntı

Bence sizin bir uzmandan yardım almanız ve problemlerinizi çözmeniz lazım...
Sevmemek , özlememek , acı çekmemenin iyi bir şey olduğunu düşünmüyorum. Onlar hayatın gerekleri ve lezzetleri ...
Her şey , her duygu olması gerekli.

Ben buraya nasıl geldim biliyormusun bigokyanus
Çeşitli rüyalar görüyordum küçüklüğümden beri, sonra bunları astral ile ilgilenen bir arkadaşıma anlattım. Bana Lucid rüya gördüğümü söyledi.
Bunun üzerine bir takım araştırmalar yaptım. Araştırmalarım beni daha ileriye sürükledi. Bunun büyük bir yetenek değilde sadece farkındalık olduğunu düşündüm. İleri hep ileri dedim. Yalnız bütün okuduğum belgelerde kafamı meşgul edecek herşeyden uzaklasmam gerektiğini anlatıyordu dedimki o zaman kendi kendime ben sondan başlamışım.

Başlangıç noktasını bulmam gerekiyordu.

Odaklanma yolları vs. vs. diye ararken burayı buldum telkinlerden bahsettiğini gördüm okudum. Ve burayı başlangıç olarak belirledim.

Çünkü anlatılanlar mantıklı geldi.

Şimdi ben uzmanlardan yardım alayım tamam ama nerede bu uzmanlar ?
Hangi uzmanlardan yardım almalıyım, açıkçası birde benim maddi durumum iyi değil. Bu yılın başından beri bir çöküntü içerisindeyim. Yani şuan canım pahasınada olsa bu tip tedavi ya da terapilere gücüm yetmez.

lupita Nickli Üyeden Alıntı

kendi ile ilgili kötü yordukları durumları anlatırken insanlar tedirgin olabilir tabiki.ama şunu demişsin "Durup dururken bir olay üretip olayı çevremdekilere sanki gerçekten yaşamışım gibi anlatıveriyorum." bu belkide bulundugun toplum içinde dikkat çekmek istemenden kaynaklanıyordur kendini onların yanında eksik hissedio olabilirsin yani onların yaşanmışlıkları çok fazladır senin anlatcak birşeyin yoktur.seni bu kadar rahatsız edip yalan söleten bir ortamda mutluysan birşey diemem ama bence sana zarar veriyor yalan sölemek kendini daha da aciz hissettirmezmi?? benim bu tarz bi arkadaşım vardı biz yalan sölediğini anladığımızda hiçbir şekilde onu ciddiye almaz olduk bisüre sonra da kimse görüşmez oldu yani ben tavsiye etmiorum insanlara kendini kanıtlamak yerine sohbetin keyfini çıkar.onlara destek ol birşeyler uydurmak yerine.;) bir de senin bence aşka ihtiyacın var,bu havalarda aşksız hayat böle hissettiriyor insana;) ama kesinlikle bu durum kötüye gitmekte bi görünmelisin doktora tabi o daha iyi bilir. belki temelinde başka birşey vardır davranışının.

Değerli lupita ;

"Durup dururken bir olay üretip olayı çevremdekilere sanki gerçekten yaşamışım gibi anlatıveriyorum."
Evet böyle birşey söyledim. Eklemeyi unutmuşum pardon.
Bu benim karşı koyabildiğim birşey değil. Direkt olarak hayal ediyor ve karşı tarafa anlatmaya başlıyorum. Yarıda kesmek hiç olmyor mecburen farkına vardıgımdada deva etirmek zorunda kalıyorum.

Yoksaki benim her masada anlatbilecek birşeylerim vardır. Çok dikkatli bir şekilde beni dinler herkes.

Ve yalan söylediğimi inan bana kimse anlamıyor... Sorunda burda zaten, kendimi psikolojik oyunlar oynayan bir piskopat gibi hissettiriyor bu bana.

Hakikaten kendimi üstün gösterim ön plana çıkarim falan değil orda öyle bir maksat yok. Olayın gidişatına bakarsan orda herhangi bir maksat yok :)

Dedimya en başta, kendimi çok iyi çözümleyebiliyorum ama sanki ele geçirilmiş zihnim. karşı koyamadığım bir güç beni yönetiyor gibi.

[SAYİLA]

f0x Nickli Üyeden Alıntı

Merhaba arkadaşlar;

Ben 25 yaşında bir bayım.

Kendimi tanımıyorum diye başlık attım, ama, işin aslı ben kendimi çok iyi tanıyorum.
Yani hatalı olduğum yerleri iyi biliyorum. Kendimi, sıkıntılarımı ve sorunlarımın kaynaklarını çözümleyebiliyorum.

Şimdide ne kadar doğru ne kadar yanlış yaptığımı düşünmeden anlatmaya başlıyorum. Hadi hayırlısı.

Hayatta üstesinden gelemediğim bir çok sorun var.
(yaşamak istemiyorum, ölmeliyim, bu dünya beni kabul etmiyor, dayanamıyorum vs. demiyorum.)
Sadece hayatta üstesinden gelemediğim bir çok sorun var diyorum.

Sıkıntılarımı anlatacağım, bazı konulardan açık bahsedeceğim
beni yanlış anlamanızı istemiyorum, mesaj içerisinde ani değişimleride parantez
içerisinde belirteceğim. Örneğin ; ( şimdiden tedirginlik başladı ) Cidden başladı şaka değil.
Ne için tedirgin olduğumun farkındayım, tedirgin oluyorum çünkü ilk defa daha önceden kendime ıspatladığım ve kabullendiğim
herşeyi anlatmak için cesaretimi topladım.

Belki bunları okuduktan sonra ;

Keşke bende bu adam gibi olabilsem diyenler olabilir.
Özlemiyorum
Acımıyorum
Acı hissetmiyorum
Üzülmüyorum
Duygularım incinmiyor
Sevmiyorum
Heyecanlanmıyorum
Üşümüyorum
Sıkılmıyorum
Kimseye ihtiyaç duymuyorum
vs. vs. vs. Abartıyormuyum bilmiyorum ama sanırım bu durum kötüye gidiyor.

Vah kardeşim diyenlerde olabilir.
Ben çok yalan söylüyorum ( Utanıyorum şuan bunu yazmaya, ama silmemek için kendimle savaşıyorum.)
Üstelik yeri ve zamanıda yok yalan söylememin. Zor durumda kaldığımda asla yalan söylemeyen ben.
Durup dururken bir olay üretip olayı çevremdekilere sanki gerçekten yaşamışım gibi anlatıveriyorum.

( Şimdi duraksadım ve şunu dşünerek hüzünlendim, Bu yazıyı okuduktan sonra bana yardım etmek isteyecek ve yardım
edecek insanlar var. ) bu belkide sadece bir umut.

Neyse devam ediyorum.


Çok fazla korkuyorum.
Ben korkak değilim. Çok cesurum, ödüm patlasa bile geceleyin mezarlık içinden geçebilirim.
Ben hep insanlar korktukları kadar cesurdur derim. İşte oyüzden korkak değilim diyorum.
Üç harfli fikirlerden korkuyorum, kendi fikirlerimden. Hemen hemen her zaman yani karanlıkta
ya da yalnız kaldığımda değil. Gündüz arkadaşlarımlaykende sohbet ederkende örneğin korkabiliyorum.
Hiç aklımdan çıkmıyor üç harfliler. Her an tedirgin. Her an çarpılacakmış gibi hissediyorum.
Her adımda her nefesimde...

Liderlik vasfımıdır nedir. Hep kendimi önde ya da üstte görüyorum
( tabi bu karşımdaki ya da çevremdekileri ezmeden onları aşağılamadan olan bişey.)
Saygısızlık etmeden.
Mesela hatalarımı kabul edemiyorum bu evde, işte, dışarda sözle yapılmış hatalar dille ya da gözle yapılmış hatalar.
Kendimle karşılaşmaktanda korkuyorum :) Lan ne saçmalıktır bu ne dertli adammışım be :)
( al işte şimdide gülüyorum yazarken. kendime ha halime gülüyorum )

Artık çalışamıyorum sadece yiyecek bişeyler almaya gerekli olan para için kendimi çalışmaya zorluyorum.
Yapmakta olduğum hiçbir fiili ya da hayali eylemden memnun değilim kendimi bazen delirmiş gibi hissediyorum bazende doğa üstü bir varlık gibi hissediyorum.

Hiçbir psikolojik rahatsızlığım yok depresyondada değilim gayet eğlenceli, neşeli hoşgörülü tabiri caiz ise crazy
Elimden geldiğince hiçbirşeyden kendimi mahrum etmiyorum ama üşeniyorum e üşenincede haliyle bazı şeylerden mahrum oluyorum
durum böyle oluncada kendimi odama kapatıp bilgisayarın başında çalışmaya başlıyorum
Bu devamlı çalışmakta sorunlarımdan biridir. Bir önceki paragrafa bakılırsa bu çalışma olayı biraz çelişkili.

Uzun uzun yazmak istemiyorum çünkü bunun ucu bucağı yok. hepsini yazmak anlatmak istersem 1000 parşomeni arkalı önlü doldurabilirim.
Öncelikli kurtulmak istediklerimi yazdım. Şu içinde bulunduğum alemden çıkıp sizin bulunduğunuz aleme doğru ilerlemek istiyorum artık.

Bana ne söylerseniz söyleyin şu saatten sonra değişim benim hakkımdır. Ve hakkım olanı almak için sizlere el uzatıyorum.
Yardım ve yönlendirme istiyorum. Hiçbirşeyi tek başıma başaramaz oldum artık. Herşeyi yarıda bırakıyorum. Bu sefer kararlıyım.Bu son şansım değil. Başka yollarda olabilir. Ama ben bunu iyi değerlendirmek istiyorum.

Not: Kendimden sıkılmaya başladım. Ama sıkıldığım şeyin kendim olmayabileceğinide düşünüyorum.

Kurtul sana ait örümcek ağından. Yırt peçeni. Özgürlüğü doğada ara. Bak orada hapisane yok. Tanrı hücre yaratmamış. Uçsuz bucaksız çayırlara dal. İçinde yüzlerce kır çiçekleri, ağaçlar, aypraklar..... hepside özgür. Özgür bırak kendini, Korkma sonsuzluktan. Orası senin ruhunun kozası. Kaybolmaktan korkma. Korkma özgürlükten. Korkma hata yapmaktan. Kıştan sonra ilkbahar gelecek. Korkma bırak kendini boşluğun uçurumuna. Kıştan sonra ilkbahar ve yaz gelecek. Kaybol sevginin sonsuzluğunda