[MuminOKAN]

bizde seni seviyoruz.

onu affedip, kendi haline bırakabilirsin. bu bir alternatif. senin ateşini söndürmeye çalışması sence iyi mi?

[ceren18]

bu ergenlik çagıyla birlikta içimize giren abbucun ergenlikten sonra çıkması gerekmiyor mu?hani geldigi gibi gitmesi çünkü çocukken kimse ben ön planda olayım yada sunun busu var benim yok gibi kıskançlıklar yapmaz ve içinde sürekli onu kötüleyen bir ses olmazdı ben ne zaman ergenlik denen o çaga girdim içimde kocaman bir düsman oluşturdum içimdeki korkular yüzünden herşeyin sınırını ben koydum ve her seferinde sınırlarım biraz daha küçüldü insanlarla ugrasmak yada hedeflerinle ugrasmak içindeki abbucla ugrasmaktan zor gelmedi bana ama kendime hep ergenlik çagı denen bu dönem biticek ve sen yine eskisi gibi kendinle degil hayatınla ugrasacaksın artık kendini asagılamaktan vazgeçip olayları oldugu gibi göreceksin işte ozaman yasadıgını hissedeceksin dedim peki hiçbişey yapmasam ve sadece ergenlik çagının geçmesini beklesem herkesin şikayetçi oldugu abbucdan kurtulamazmıyım?yani bu içimdeki ses nezaman benimle dost olucak?yani bilimsel olarak 25 yasına kadar süren bu çag bittikten sonra eski ben olucak mıyım?bu sorumu sanırım bu çagı bitirmiş insanlar cevaplayabilirler

[cubba]

lisedeyken günlük tutmuştum. 4-5 sene falan tuttum galiba. sonra yaktım günlüğümü. başıma bişey gelir de günlüğüm meydana çıkar diye korkmuştum. günlüğümü yakmadan önce bi okuyum dedim, ama okuyamadım çok kötü şeyler vardı. satırları okurken eski kötü anılar aklıma geldi okuyamadım. bu yazdığım şey günlük mü bilmiyorum ama yazıyorum. kendim için yazıyorum. karışık kuruşuk yazıcam. saçma sapan yazıcam. yazıcam yazıcam yazıcam.... zaten hep yazar olmak istedim. hazdığım romanlarda, hikayelerde, şiirlerde hep kendimden bişeyler katmak istedim. hep yaşadıklarımı yazmak istedim. hem kendimi, hem o hep imrendiğim başkalarını, çevremde gözlemlediğim kişileri, olayları, durumları yazmak, anlatmak istedim. bu belki roman, hikaye, şiir değil ama umrumda değil. yazarken özgür olduğumu hissediyorum. ayrıca buraya yazarken düşünmeye bile korktuğum şeyleri yazmak daha kolay oluyor. mesela BEN KORKAĞIM!! hem kendimden hem başkalarından korkuyorum. ama artık korkmucam. yavaş yavaş ilerlicem. yazmak insanı bu denli özgürleştirebilir mi ya!!

kendimle barışmak istiyorum. kendimi geliştirip iyi bi duruma getirirken değiştiremeyeceğim şeyleri kabul etmek istiyorum. mükemmel bir insan yok bugün. adamın kapasitesi 100 dür ama 40'ını kullanıyodur. diğerinin kapasitesi 60'tır ama o da 40'ını kullanıyodur. 2.si daha makbul tabii ki. önemli olan elinden gelenin en iyisini yapmak.

peki ben neden elimden gelenin en iyisini yapamıyorum. evet biliyorum elimden gelenin en iyisini yapamıyorum. yapmıyorum. bunun için açıkçası çok fazla uğraşmıyorum. belki de uğraşıyorumdur. bilmiyorum. ama üzgün ve mutsuz olduğum ortada. şimdi olduğumdan daha iyi olabileceğimi biliyorum. hem de o kadar büyük büyük çabalar gerekmiyo. ne dedim ben? büyük büyük çabalar gerekmiyo. yani küçük şeyler gerekli. küçük mutluluklar falan. ama ben aç gözlü bir canavarım. küçük şeyler beni tatmin etmiyor. okuduğum lise, atıldığım üniversite ve şimdiki okulum Türkiye'de bir çok insanın hayalini bile belki kuramadığı okullar ama benim için neden hiçbirşey ifade etmiyo? acaba ben şükürsüz bi insan olduğum için Allah da bana cezamı veriyo olabilir mi? belki ama ben şükürsüz bir insanım. bu açık. fiziksel sağlığım da çok şükür iyi. aç değilim açıkta da değilim çok şükür. peki ne?????? Adnan Kahveci'ydi sanırım, köy okulunda okumuş, uzatmıyım adamın okumaması için bütün şartlar el ele vermişken adam amerikaya okumaya gitmiş. bursu kesilince okulun yemekhanesinde çalışmış. demek ki isteyince oluyo. ama ben isteyince olmuyo. bi arkadaşım bi keresinde "gerçekten istersen olur. bütün yüzünü tükenmez kalemle bıyayıp yap, sabah kalkınca o halini aynada gör ve daha fazla çalış" demişti.

demek ki ben gerçekten istemedim. ama bazı şeyler sadece maddesel başarı değildir. tamam belki maddesel başarıların hayalini çok kurmama rağmen yeterince istememişim ve kazanamadım. ama manevi istekler?? onlar da yeterince isteyince kazanılabilir mi? mesela ben iç huzuru, kendime güveni vs. yeterince istesem kazanabilir miyim? yüzümü boyayıp yatmak işe yarar mı? BİLMİYORUM!! belki maddesel başarılar manevi başarıları da getirir diyecem ama okul, ders başarılarım olmasına rağmen mutlu değilim. ya bi dakka. belki de ben herşeyi okul, ders başarısına bağlıyorum. ne kadar başarılı olursam olayım bana yetmiyo. (bu arada çok da başarılı değilim hani. başarı başarı yazıyorum ama son yıllarda erimeye başladı. bi numara yok). bu yetmemesinin sebebini de biliyorum aslında. fen lisesi sınavlarında iyi puan almama rağmen orta 2'deki başarısızlığım tercih yapmamı engelledi (orta2'de mat, fen, türkçe toplamı 10 olmalıydı. benim 9'du). arkadaşlarım fen lisesine giderken ben başka bi okula GİTMEK ZORUNDA KALDIM. gerçi gittiğim okul çok iyi bi okuldu ama ben hep gidemediğimin ezikliğini yaşadım. şuan o eziklik yok ama onun mirası olan okul, ders, sınav başarısı kaldı içimde. hayatta bütün herşey sanki bu. sanki önümde sınav kalmasa ben bir hiçim. ama ben o sınavlara da çalışmıyorum. ben manyak mıyım yaa?? sorun ne acaba?

herneyse, insan ilişkilerim neden bu kadar kötü? neden insanlara karşı çok soğuğum? yakın çevremde çok iyiyim. şımarırım, çocukluk yaparım, gerçi onları kaybetmekten çok korkuyorum. birinin bi morali bozuk olsun hemen "benim yüzümden mi acaba?" diye suçluluk duyarım. yabancı insanlarla konuşurken çok tedirgin olurum. rezil olur muyum acaba diye. sanki insanlar hep dolu dolu, mantıklı şeyler konuşuyo ben de saçmalıyorum gibi geliyo. çoğu zaman da bunun gerçekleştiğini görüyorum. aslında düşününce bu doğru değil. onlar da insan. mükemmel değiller. galiba ben kendime değer vermediğim, kendimi sevmediğim ve kendimle barışık olmadığım için onları gözümde büyütüyorum. ama ben kendmi nasıl sevip kendime nasıl değer vericem? ben bunu hiç yaşamadım neredeyse. bu bana çok uzak bi duygu.

benim iyi bir müzik kulağım var. gitar ve bağlama çalmayı bilmiyorum ama arkadaşlarım biraz gösterince hemen bişeyler çıkarabiliyorum. peki sürekli bir hobimin, bir uğraşımın, vakit değerlendirecek bir aktivitesinin olmadığından şikayet eden ben, neden gidip kendime bir bağlama, gitar almadım? yani biraz para biriktirip, sigarayı biraz azaltıp alabilirdim aslında. peki neden almadım? galiba boş durup acılarımdan(!), dertlerimden(!), mutsuzluğumdan şikayet etmek işime geliyo. belki de başka sebebi var. bilmiyorum. ayrıca ben manyak değilim.

ablam günlüğün hayırlı olsun, güzel deneyimlerini, sevinçle okumak ümidiyle saygılı sevgiler

[alen]

ya cubba telkinleri dinle sen..işe yarıyor...haddimi aşıp depresyon dünde kaldıdan başla diyecem(aslında benimde ondan başlamam gerekiyordu ama diğerlerinden başladım.) ..ilk önce virüsleri temizle sonra kendine güven falan dinle...
bir takım şeyler yaşamışsın sen...ne bileyim hocanın bir lafı,sevdiğini kızı başkasıyla görmüş olman,ailenin sana yanlış tutumu yada başka birşeyler bilmiyroum ama yaşamışlığın var...bu yaşadıklarını bastırıyor, kendine kızıyorsun...aslında kızgınlığın başkalarına...çok bilmiş gibi konuştum ama bu telkinleri dinle kaybedecek bir şeyin yok...15 saat dinle.. dinle işte yahu...çünkü ilerde kendine kızmaktanda usanacan,başkalarında suç bulacan kin besleyecen,psikopat biri olup çıkacan.. şu siteyi bulmuşsun..değerini bil...
dr'ye de gitmişsin...psikiyatristemi gittin psikoloğamı??psikiyatrise gittiysen ne teşhisi koydular.???şunun için sordumm..eğer psikiyatriğe gittiysen ilaç vermiştir sana birde teşhis koymuştur...bu hastalığını internetten araştır..eğer dr gerçekten doğru teşhis koymuşsa(doğru teşhis koyup koymadığınıi bilirsin zaten intteki yazılardan) ilaçları belli bir süre iç..çünkü çoğu psikolojik bozukluklar beyindeki bazı eksik maddelerden kaynaklanıyor tamam yaşadıklarımız tabiki ilk planda ama o eksik madde olunca işin içinden çıkmamız zorlaşıyor....psikiyatriğe gitmediysende git..iyi araştır gideceğin doktoru...bir kaç seans git..baktın dr seni çözdü teşhisi koydu..sonra gitme.(aslında sonuna kadar gitmen gerekiyor ama biz sadece beynimizdeki eksik maddeyi tamamlamaya çalışıyoruz o yüzden fazla kasmaya gerek yok) belli bir süre ilaçları iç sadece...çünkü bazı seanslar 5 dk.sürüyor ve 200 ytl yada daha fazla para bayılıyon :=) hiç gerek yok...kal sağlıcakla...

[ametist]

alen Nickli Üyeden Alıntı

ya cubba telkinleri dinle sen..işe yarıyor...haddimi aşıp depresyon dünde kaldıdan başla diyecem(aslında benimde ondan başlamam gerekiyordu ama diğerlerinden başladım.) ..ilk önce virüsleri temizle sonra kendine güven falan dinle...
bir takım şeyler yaşamışsın sen...ne bileyim hocanın bir lafı,sevdiğini kızı başkasıyla görmüş olman,ailenin sana yanlış tutumu yada başka birşeyler bilmiyroum ama yaşamışlığın var...bu yaşadıklarını bastırıyor, kendine kızıyorsun...aslında kızgınlığın başkalarına...çok bilmiş gibi konuştum ama bu telkinleri dinle kaybedecek bir şeyin yok...15 saat dinle.. dinle işte yahu...çünkü ilerde kendine kızmaktanda usanacan,başkalarında suç bulacan kin besleyecen,psikopat biri olup çıkacan.. şu siteyi bulmuşsun..değerini bil...
dr'ye de gitmişsin...psikiyatristemi gittin psikoloğamı??psikiyatrise gittiysen ne teşhisi koydular.???şunun için sordumm..eğer psikiyatriğe gittiysen ilaç vermiştir sana birde teşhis koymuştur...bu hastalığını internetten araştır..eğer dr gerçekten doğru teşhis koymuşsa(doğru teşhis koyup koymadığınıi bilirsin zaten intteki yazılardan) ilaçları belli bir süre iç..çünkü çoğu psikolojik bozukluklar beyindeki bazı eksik maddelerden kaynaklanıyor tamam yaşadıklarımız tabiki ilk planda ama o eksik madde olunca işin içinden çıkmamız zorlaşıyor....psikiyatriğe gitmediysende git..iyi araştır gideceğin doktoru...bir kaç seans git..baktın dr seni çözdü teşhisi koydu..sonra gitme.(aslında sonuna kadar gitmen gerekiyor ama biz sadece beynimizdeki eksik maddeyi tamamlamaya çalışıyoruz o yüzden fazla kasmaya gerek yok) belli bir süre ilaçları iç sadece...çünkü bazı seanslar 5 dk.sürüyor ve 200 ytl yada daha fazla para bayılıyon :=) hiç gerek yok...kal sağlıcakla

bu ne samimiyetle yazılmış bi yazıdır hem de senin için yazılmış cubba .bak sıkıntını anlıyorum,ben de böyle bi dönem yaşadım.kolunu kaldıracak kadar çaba harcıyacak isteğin bile kalmaz , geçmişe saplanıp durursun.bence güvenilir bi psikiyatra git (bi üniversite hastanesine gitmeni tavsiye ederim )eğer depresyon tanısı koyarlarsa ,sadece telkinle üstesinden rahatlıkla gelirsin,merak etme.yaşını bilmiyorum ama en fazla 20 li yaşladasındır.yapabileceğin çok şey var ama, ilk yapman gereken sorununu ortaya çıkarıcak yolu bulmaya çalışmak.eğer doktora gidecek kadar bile gücüm yok diyosan ,telkinleri dinleyebildiğin kadar dinle ,dinlemen için büyük bi çaba sarfetmene ,aç bilgisayarı ya da mp3ü iyi gelicek mi gelmicekmiyi bile düşünmeden dinle ,sadece biraz sabret.kendini zorlama ama geçmişte yaptığın hataları (ki bahsettiğine göre öyle öenmli bişey de yok aslında ,yani kaybın yok gibi ,ama şimdi bunu görememen normal),çevrende sana haksızlık ettiğini düşündüğün kişilerin hepsini affet.kin,kin beslediğin kişiden sana zarar verir zaten,herneyse eğer bunu da şimdi yapamam dersen,sadece telkinleri dinle ,bak görüceksin,taşlar nasıl yerli yerine oturacak ,hayatını güzelleştirmek için elinden geleni yapıyo bulucaksın.emin ol,rahat ol ,iyi olucak herşey ve sen bunları da yazıcaksın buraya .
Adnan Kahveci önreği vermişsin,doğrudur ne zor şartlardan gelip başarıya ulaşan insanlar var,ama bunun tersi de var yani zengin bi ailenin çocuğu olup,ailesinin çabasına rağmen aylak aylak gezen de bi sürü insan var.yani benim şartlarım iyiyken, kendimi kötü yapmak için uğraşıyorum da deme,genelde anneler babalar der ve bu da ayrı bi suçluluk duygusu yaratır.anlamsız gereksiz bu gibi şeylere de takılmak sana zarardan başka bi şey getirmez
sevgiyle sağlıcakla

[ametist]

ya yazının tamamı alıntı olarak geçmiş neyse sen çzersin artık cubba .kendine iyi bakman ve dediklerimizi dikkate alman ümidiyle

[acemi-sirine]

sevebildigin müddetce sev..

sevmek güzeldir..

herkes basaramaz...

bu ara kendinle barisik oldugun zaman bilkii bu icindeki seste gidecektir cünkü ortadan bir engel kalkacak ve icindeki ses artik sana laf geciremiyeceginden
yakani birakacaktir, ama merak etme arada bi gelip yokluyacak, sende buna meydan vermemek icin kalkanini kendinle barisik olma kalkanini kur, ne dersin;)

[cubba]

işte yine baştan aldım.

dün neden içki içtim? çok da içmek istemediğim halde. hani artık içmeyecektim. hadi onu geçtik diyelim. ya o davranışım neydi öyle? kendimi küçük düşürdüm. sanane oğlum artık herşey oldu bitti gitti. hayatı baştan alamazsın, değiştiremezsin ve ayrıca o benim hayatımın bir parçası değil, sadece eski bir arkadaş. ESKİ bir arkadaş. hatalarını kabul etmeyen sürekli kendini haklı görüp beni haksız gören biri. BİTTİ ARTIK!!!!!! zaten gecenin sonunun böyle olacağı belliydi..

bundan sonra kim olursa olsun bana gerçekten istemediğim bir şeyi YAPTIRAMAYACAK!!!!!! buna izin vermicem..




bu arada bi rüya gördüm, rüyamda bi minibüsteydim ama yer olmadığı için minibüsün DIŞINDA, önünde oturmuşum. şu eski, burunlu dolmuşlardan. son sürat gidiyoruz biyerlere. yandan geçen arabaların aynaları tam bana çarpacakken, başımı eğip kurtuluyorum. böyle bi kaç arabadan sıyrıldım. böyle acayip bi rüyaydı. hayırolsun diyelim...

[ametist]

cubba merhaba,ne davranışta bulundun sanki birine zarar mı verdin ne olucak ya ,hata denen şey insan için biçilmiş zaten.akışına bırak ya .çoğu zaman bi çok şeyi olumlu ya da olumsuz olsun kendi isteğimizle yapıp yapmadığımızı bilemeyiz ki.şanslıyız işte (bilmem kaç yaşına gelip senin dediğini söyleyen insanlar da var.valla be bu şekilde teselli buluyorum)bu bi olgunlaşma,farkına varma süreci,bilinçaltı temizliği yapıyosun işte ,daha başlangıç bu,illa ki öyle zamanların yine olucak .kimin olmuyo ki.sanin ol kendini suçlama olan biten için .boşver salla dün ne yaptığını ,telkinlerden sonra umut ediyorum ki
cümleten değişicez sevgiyle kal