phantommun günlüğü

[phantomm]

Çookk uzun zaman sonra yeniden merhaba herkese..
Yeniden döndüm.Hala telkinleri dinliyorum ama hala etkilerini göremiorum çok fazla..Yine de bırakmıyorum tabiki.Arada bir moralim bozulsa da oldukça düzenli bir şekilde dinlemeye çalışıyorum.Sanırım 5 ay oldu başlayalı.İlk başlarda etkilerini gördüğümü düşündüm ama sonradan bu değişiklikleri bilinçli olarak yaptığımı farkettim yani burdan okuduğum etkileri kendimde yaşıyormuş gibi hissediyordum ama durup düşününce değişikliklerin bilinçaltımdan gelmediğini farkettim.Ve bi süre sadece dinlemeye verdim kendimi başka hiç bişi yapıp düşünmeden.Ama şimdi yine aynıyım bi fark hissetmiyorum:(

[phantomm]

merhabaa..
Yine ben..
Telkinlere devam..Bu arada kpssye hazırlanıyorum.Şu sıralar motivasyonum biraz düşük ama çok yoğun çalışmam lazım malum ikinci dönem başladım çalışmaya.
Birde aklıma bi soru takılıyo.Ben telkinlerden fayda göremediğimi düşündüğüm için sürekli ego suçluluk dinliyorum.Bir ara değiştirmiştim suçluluğu kaldırıp başkalarının düşüncelerini önemsememe,kendine güven ve koruma kalkanı koymuştum.Yaklaşık bir ay öyle dinledim ama sonra baktım değişiklik yok tekrardan eski listeye döndüm.Acaba yanlış mı yapıyorum??:((

[Belgin ∞]

Canım benim öncelikle evine hoşgeldin Seninle hep gün saydık ama sonunda vatanına kavuştun :)

Her şeyde olduğu gibi azminle ve kararlılığınla kpss sınavında da başarıya ulaşacağını biliyorum, ne istediğini bilmeni ve buna göre hedeflerini belirlemeni her zaman takdir ediyorum

Telkinlere gelince canım, listene istediğin her telkini ekleyebilirsin zaman itibariyle. Etki görmediğini düşünüyorsun ama bu dinlemeyi hiç kesmediğinden olabilir. Ben etki gördüğünü gözlemleyebiliyorum.

Dilerim şartlar olgunlaşır da İstanbul seminerinde görüşebiliriz

Sevgilerimle canım

[phantomm]

Hoşbuldumm:) Desteğin için teşekkür ederim redflowers..
İnşallah kazanıcam ama biliyosun çalışmak için biraz geç kaldım ama yine de herşeyi halledebileceğime inanıyorum ben, bu konuda kafamda çok fazla bir olumsuzluk yok çok şükür ki..
Peki öyleyse bugün kendine güven telkinini ekleyeyim listeme.Bakalım nasıl olcak:)
Ama etki konusunda hala biraz karamsarım:(Belki de bi anda istediğim herşeyi yapabilmeyi istediğimden oluşan etkileri hiçe sayıyorumdur.Ama bilmiyorum sürekli kendini izleyen biri olarak küçükte olsa tüm değişiklikleri farketmem gerekirdi heralde??Sitede bazı şeyler okudum yeni halimizi deneme konusunda.Çeşitli ortamlara girdiğimizde değişip değişmediğimizi anlarmışız ben sürekli insanlarlayım, farklı ya da aynı kişilerle sürekli etkileşim halinde.. Ama sanki ben yine aynı benn.Neyse artık farklı telkinler ekleyip listeme bakıcam..Belki bu kez fark edilecek değişimler olur :P

[phantomm]

Bi dee evet inşallah bu kez benim için de uygun olur da görüşebilirizzz:)

[phantomm]

Kendine güven telkinini de ekledim suçluluğu çıkardım listemden.
Şimdi de bi yandan delta bi yandan telkinler ikisi de çalıyor aynı anda dinlersem belki daha iyi etki eder die düşündüm.
Bu arada zaman buldukça yoga hareketleri de yapmaya çalışıoum ama henüz tam dengeye ulaşamadım daha çok hareketleri doğru yapabiliyomuyum acaba diye düşünerek yapıyorum herşeyi:)Zamanla konsantrasyon ve denge artar galiba.Tabi devamlılık sağlayabilirsem.

[phantomm]

Arkadaşlar merhaba..
Bi konuda değerli görüşlerinize ihtiyacım var.Acaba ben de sosyal fobi olabilir mi diye düşünüyorum iki gündür..Bunu da kendim araştırmadım belirtileri nedir diye.Sizlere sormak daha güvenli olur diye düşündüm çünkü kendim okuyup teşhis koysam, benzer şeyler var diye olmayan bişeyi kendime yakıştırabilirm.Şimdi yaşadığım hissettiğim şeyleri yazıcam.
1.Bendekisi normal bir heyecan değil sanki.Ciddi konularda annem babamla konuşurken bile sesimin titrediğini hissedebiliyorum sanki ağlayacakmışım gibi yani.Topluluk önünde biçok kez sunum yapmış olmama rağmen ne zaman yine konuşcak olsam sesim titriyor.Birisi o an bi soru sorsa bana beynim duruyor resmen düşünemiyorum beynim duruyor!Bunu çok kez yaşadım ve çok basit kelimelerden oluşan cümleleri anlayamayıp defalarca 'Pardon anlayamadım bi daha tekrar eder misiniz?' deyip kıpkırmızı olduğumu hatırlıyorum.O an öyle çarpıyor ki kalbim belki de kalbimin sesinden duyamadım bilmiyorum.
2.Yeni birisiyle tanışmam gerekiyorsa bundan kaçınmaya çalışıyorum.Mesela bir dükkana girmek isterken girmemek ya da birisine bişi sorcakken sormamak soruyu kendi içimde cevaplamak bununla yetinmeye çalışmak gibi.Ya da çoğu kez tanıdığım insanları gördüğümde konuşmak istemediğim için görmezlikten geldiğim ve sonrasında kendimi deli gibi azarladığım kızdığım olmuştur.Çünkü çoğu kez insanlarla durup konuşmak benim için çok zor birşey olup çıkabiliyor.
3.Böyle konuşma ortamlarında birisiyle konuşcakken vs. kalbimin deli gibi çarptığını hissediyorum.
4.Herhangi birisiyle konuşurken,bu yakın ya da uzak olabilir, sürekli kendimi izliyorum.Konuşurken hata yapmamalıyım, karşımdakileri kırmamalıyım,benden hoşlanmamalarına neden olacak bişi söylememeliyim...Bu yüzden söyleyeceğim herşeyi birkaç kez süzgeçten geçirip söylemek durumunda kalıyorum.Yani kontrollü olmaya çalışıyorum daima.Ve bu üzerimde bi baskı oluşturuyor.
5.En çok yalnızken odamda mutluyum.Kalabalıklarda insanların yanındayken mutsuz oluyorum.Yapılanlardan, konuşulanlardan tat alamıyorum.Gereksiz ve saçma geliyor çoğu zaman.
6.Sürekli mükemmeliyet peşindeyim.Hatalarımı kabul edemiyorum, olumsuz eleştiriler resmen kalbime batıyor,sürekli bişilerden dolayı kendimi suçluyorum.
7.Çoğu zaman insanları sevmediğimi farkediyorum.Onlardan farklı görüyorum kendimi çünkü.Bu kendini üstün görme gibi bi farklılık değil insanların bencilliği,birşey anlatılırken hep kendilerini ön plana çıkarmaya çalışmaları komiğime gidiyor daha doğrusu trajikomik herkesten nefret ediyorum bazen.İçime kapanıyorum bilmiyorum tuhaf..
8.Kendimi ifade ederken güçlük yaşıyorum.
9.Sanki herkes beni sevmek zorundaymış, napıp edip herkesin beni sevmesini sağlamam gerekiyormuş gibi hissediyorum.Tabiki kimseye yalakalık sevimlilik yapmıyorum ama sürekli kendimi kontrol altında tutarak başkalarının hoşuna gitmeyecek şeyler yapmamaya çalışarak herkesle aramı iyi tutmaya çalışıyorum.Gerçi tartışmayı,kötülük çıkmasını hiç istemem birazda bundan kaynaklanıyor bu ama sürekli iyilik meleği,sevimli yaratık olarak ortada gezinmek hiçte hoş değil evet herkes beni sever beğenir bunu biliyorum ama gerektiği yerde tavrımı koyabilmek kimsenin ne düşüneceğini düşünmeden istediğim gibi hareket edebilmek,yaşayabilmek istiyorum.
10.İnsanların yanında kendimi değersiz hissediyorum.Geçenlerde çok iyiydim mesela, geceleri kendime telkinler veriyordum (o aralar günlükte tutuyordum burda zaten) ben değerliyim, kendimi seviyorum..Yalnızken buna inanıyorum ama insanların yanına çıktığımda ise herşey yeniden bozuluyor tam bir zavallı gibi hissediyorum!!Değersiz, sevilmeyi haketmeyen, yalnız biri gibi görüyorum hep kendimi.
11.Aslında herkesle yakın olmak istiyorum ama birşeyler beni tutuyor.Birisine sarılacakken öpecekken kendimi hep tutma ihtiyacı hissediyorum.
12.Kendimi övmek için söylemiyorum ama bi çok konuda yetenekli hissediyorum kendimi yalnızken bunlar ortaya da çıkıyor ama bunları birilerinin yanında yapmam gerektiğinde gerçekten kendime sinir oluyorum çünkü hiçbirşey yapamıyorum.Normalde çok yaratıcıyımdır mesela şu konu hakkında bi şiir yaz deseler ya da bi yazı ya da bir resim ne bileyim işte kendi çapımda birşeyler yaparım beğenirim de ama bir ortam içinde, sınıfta yapamıyorum.Biyerde yapmam gerekn şeyi bekleyin ben evde düşünür yaparım yarın getirirm diyemiyosunuz tabi.Yani bu herneyse bilmiyorum ama başarımı da büyük ölçüde etkiliyor.
.
Böyle bi sürü şey işte.Kısacası kendimi bir kalıp içinde hissediyorum.Sanki herşey yapay gibi.Emin olduğum birşey var yaşadığım ben gerçek ben değil aslında.Ve ben bunları yenmek istiyorum.Kendimi gerçekleştirmek istiyorum.Kendime gerçekten güvenmek ve gerekn yerlerde öne çıkabilmek istiyorum.Ama aylardır bi değişiklik yok bu konularda.Telkinlere başlamadan önce aşmaya çalıştım bunları; çeşitli topluluklara girdim,sorumluluklar aldım,topluluk önünde konuşmaya zorladım kendimi,insanlarla ilişkilerimi geliştirmeye çalıştım ama olmuyor olmuyor!Kendimi zorlarsam yapıyorum evet konuşuyorum da başarıyorum da ama ben zorlanmadan yapmak istiyorum kaç kere denemiş olmama rağmen hala zorlanıyorum pes ediyorum yeniden başlıyorum yeniden başlıyorum ama yoruldum artık:(Neden herkesin zorlanmadan gülerek eğlenerek yaptığı şeyleri ben kalp çarpıntıları ile yapmak zorundayım?Hiç bişi yapmadan telkinleri dinlemeye karar vermiştim ama yine olmadı.Acaba sosyofobik olabilir miyim?Tüm bunlar neyin işaretçisi?Bu sf değilse nedir?Bunları düşünüyorum şimdi, belki de sfm var bundan dolayı diğer telkinler çok fazla fayda etmedi belki de sf telkinini dinlemeliyim?

[phantomm]

Aynı şekilde devam ediyorum telkinlere.Ama sf konusunda bi cevap gelmedi bana hala bekliyorum.

[phantomm]

Sosyal fobiyi ve topluluk önünde konuşmayı da ekledim telkinlerime.Bi iki gündür rüyalarımı çok net hatırlamaya başladım.Ama bu gece kabus diyebileceğim bi rüya gördüm ve yaşadığım duyular çok gerçekçiydi.Acaba işe yarıyolar mı?Bunu da zaman gösterecek.

[phantomm]

Bugün içim çok sıkılıyor..
Yine hiçbirşeyi doğru yapamıyorum galiba..
Bi kaç gündür ilk defa ölüm fikri o kadar da korkunş gelmedi bana nedense..İntihar edenlerin nasıl olupta böyle bir karar alabildiklerine şaşırıp durmam son buldu iyi anlıorum artık onları.Halbuki geçirdiğim en zor zamanlarda bile bunu hiç düşünmemiştim.Hala da düşünmüyorum ama 'bi an önce..' diyorum bazen artık 'nolucaksa olsun hadiii..' Sonra kızıyorum kendime.Onca derdi tasası akşam nerde uyuyacağını bilemeyen insanlar,savaş altında nolduğunu anlayamayan bebeler varken..Yapma Allahaşkına!Sen kim oluyorsun da ölümü düşünebiliyorsun nasıl bu kadar zavallı hissedebilirsin??
Ama napayım..Hiç bişi tat vermiyoki bazen..Sanki yaşadıklarım bir oyun..Bi beden içine hapsolmuşum ve yok olup gidene kadar onu çekmek zorundayım.Hayatımı iyiye götürmeye çalışırken geçmişim beni bırakmıyor..Yaptıklarım yapmadıklarım..
Olmasını en çok istediğim şey konusunda yanlış yolda ilerliyorum sanki..HErgün düşkırıklıkları,kırgınlıklar,kızgınlıklar yaşadığıma baklırsa evet..Ve bu konuda bi değişiklik yapacak gücüm yok..Evet yok çünkü herşey birbirine bağlı üfff!!
Hiç bişi yapamıyorum..Kendi başıma tek soru çözmedim bugün çok güzel!


Şu cümleye takıldım bugün.Belki de aklımdan hep geçiyordu bu düşünce ama bugün kitapta okurken iyice farkettim sanırım.'Mutluluğu beni en çok mutsuz eden adamda arıyorum hep.'(Ahmet Altan-En Uzun Gece).Ve onu da mutsuz ediyorum sanırım bitmek tükenmek bilmeyen kaygı ve beklentilerimle..





Kendimi kuş gibi hissetmek istiyorum ya da kendimden bi kaç günlüğüne de olsun kaçabilmek!!