Günlük Mesaj

imported_Angel · 29-03-2010, 04:43 PM

merhaba sevgili günlük

bugün şunu anladım galiba...bir insanın kendinde en önemli sorunlar olarak gördükleri şeyler aslında bir insanın aynı zamanda en çok önem verdikleri şeyler de oluyor sanırım...

yani demek istediğim ; sadece önem verdiğimiz şeyler bizim istediğimiz şekilde hayatımızda sürmüyorsa onlar bizim en önemli sorunlarımız oluyor...önem vermediğimiz şeyler ise ister yolunda gitsin isterse gitmesin..hiçbir zaman bizim için birşey teşkil etmiyor...
bu demek oluyorki bazı konularda oldukça esneğiz bazı konulardada vazgeçilmez kurallarımız var...

dışarı çıkıp insan içine karıştığımda kendimi neden aciz yetersiz ve kötü hissettiğimi birkez daha anladım...şöyle bir düşündüm benzer zamanlarımı...(yani diğer dışarı çıkışlarımı ve insanlarla karşılaşışımı hatta konuşmak zorunda olduğum pozisyonları) ve şu sonuca vardım...aslında kendimi seviyor da olsam içimdeki donanımın farkında bile olsam bunu dışarıya istediğim şekilde yansıtamadığımı ve çevreden de bu yalnış yansımaya göre davranışlar gördüğümü farkettim...
dışarı çıktığımda neden mutsuz olduğumu anladım...yukarıda bahsetmiştim ya insanın en çok önemsediği şeyler istediği şekilde hayatında yer almıyorsa en büyük sorunları oluyor diye...işte benim dışarıyı sevmeme sorunum da kendi görünümümden emin olmamamdan ileri geliyormuş....nitekim modern ve lüx olarak dekore edilmiş alışveriş merkezlerinin kapısından içeriye girişimden itibaren enerjim düşerdi...sanki bir ezilme duygusu hissederdim...çünkü görünümümden dolayı kendimi böyle güzel ve pahalı döşenmiş özenli mekanlara bir türlü yakıştıramaz ve kendimi oraya girmeye orda bulunmaya layık değilmiş gibi hissederim...ama ufak çapta bir mahalle hipermarketinde kendimi çok daha rahat ve huzurlu hissederim...içimdeki güzellikleri içimdeki hazineyi görünüşümde dışarı vuramıyorum...oysa çok da zevkli biriyimdir...estetik tasarımlı şeylerden hoşlanırım..kaba saba dizaynlardan hiç hoşlanmam...ama daha kendi görünümümü istediğim hale getiremedim..ancak getirebilmek için bazı fikirlerim var...kendime örnek bir saç rengi buldum ancak bu renk evde boyayabileceğim bir renk değil...kuaförleri de sevmiyorum ancak madem ki öyle bir renge karar verdim...kuaföre de gitmek zorunda kalacağım buna katlanacağım...işin sonucunda istediğim renk olucak sonuçta...1 saatliğine onların muhabbetine de katlanırım artık ayda bir...bu arada kilo verme çalışmalarına da devam ediyorum..son günlerde kaçırıyorum ama geri kilo almadım en azından...herşeyde güzelliğe estetiğe önem veren biri olarak kendim arzuladığım formda profilde olmadığım için kendimi kötü hissediyormuşum dışarıda..çünkü çevreye göstermek istediğim şeklim şu anki şeklim değil..

gerçek hayatta hiç gerçek bir arkadaşım yok..inan eksikliğini de hissetmiyorum internet yetiyor da artıyor..çünkü siteye göre bana hitap eden ortamları ben seçiyor ve o ortama göre insanlarla rahatça fikir alışverişi yapıyorum...bu halimden memnunum..ama gel gör ki dışarıdaki insanların çık dolaş arkadaş edin sosyalleş tarzında akıl vermeye çalışmalarına sinir oluyorum....tamam belki hiç arkadaşımın olmaması toplum tarafından normal kabul edilecek birşey değil ancak ben bu durumdan da şikayetçi değilim..gel gör ki başkaları durumumdan çok rahatsız olup beni bu halimden kurtarmak ister gibi....ben çok memnunum ve rahatım....belki görünüşümün de payıyla özensiz giyindiğimi görünce bunun hiç arkadaşı yoktur die düşünüyorlar ve sahiden de doğru çıkıyor tahminleri galiba....biraz da bu gibi davranışlara maruz kalmamak için görünümümde düzeltmeler yapmak istiyorum....gerçekten hoşuma gitmiyor..insanın değerini arkadaş çokluğuyla ölçen ve arkadaş çokluğunu da giyime bağlayan görünüşe bağlayan çok insan var...ve öylesine konuştuğum herkes bana açıkca yeni bir arkadaş istemediklerini belirtecek kadar beni reddedercesine tutum içine giriyorlar...sanki ben arkadaşlığa çok açmışım da ölüyormuşum gibi...ve onlar böyle birşeyi kabul ederse onlara haddinden fazla yapışacakmışım gibi....oysa benim niyetimde arkadaşlık değil...

yani ben halimden memnunum onlara ne oluyor ?
kendi halinde yaşayan insanları ezmeye çalışmaya kimsenin hakkı yok ki....onlara kendimi beğendirecem diye de her önüme gelenle rastgele arkadaş olacak da değilim...

imported_Angel · 30-03-2010, 09:04 AM

merhaba sevgili günlük

bugün sanırım en önemli , evet en önemli sorunumun ne olduğunu buldum ve ona bir ad koyabildim...

benim en büyük sorunum, sürekli her an birşeyler düşünüyor olmak...hatta bazen uyurken bile kafamdan kelimelerin cümlelerin geçtiğine bile şahit oluyordum...hani kelimeyle rüya görmek falan derler ya....
bu yüzden ana odaklanamadığımı ve kafa gerektiren ezber gerektiren her eylemden kaçındığımı farkettim...çünkü zaten beynimin içi her zaman için ağzına kadar doluydu...ve beynimden geçenlerin hepsini de çözmek gibi bir takıntım var....ve bu düşünceleri maalesef istediğim anda durdup bir kenara koyup önümdeki işe mesela derse kendimi veremiyorum...

aslında sürekli birşeyler düşünmenin çok da faydasını gördüm bu sayede evde bir sürü yenilik güzellik yarattım...yenilenecek şeylerin niteliklerini en ince detayına kadar düşünüp doğru kararlar verdim....ancak en ufak bir karar verme aşamasında bile baya kafa yoruyorum ve baya vakit alıyor...böyle olmasındaki sebep sonradan kararımdan pişman olmamak ve hatalı karar ihtimalini en aza indirmek...

ama artık sürekli birşeyler düşünme halinden kurtulmak istiyorum gerçekten çok yorucu...bazen öyle anlar oluyorki kafamdan geçen şeyleri çözemediğimde üstüne hızla yenileri ekleniyor ve işin içinden çıkamayıp bunalıma giriyorum...hani bilgisayarda da birçok programı aynı anda arda arda açınca ısınır kitlenir saçmalamaya başlar falan ya....kendince isyan eder...ben de öyle oluyorum....mesela sabah kalktığımda şöyle sorun çözmeye yönelik kendini geliştirmeye vesaireye yönelik hiçbirşey düşünmeden anın tadını çıkaramıyorum...

netten araştırma yaptım çok düşünme hastalığı denen bir hastalık varmış...sanırım bendeki şey bu..

bende sürekli birşeyler düşünme durumu çocukluğumdan beri var...sürekli yalnız kaldığım zamanlar olurdu canım sıkılırdı ve birşeylere dalgın dalgın bakarak düşüncelere dalardım ve bu düşünceler giderek sorun çözmeye kendini geliştirmeye yönelik oldu...sonra alışkanlık haline geldi yanlız değilken bile çevrem birşeylere dalmama düşünmeme elverişli değilken bile bunu yapar hale geldim...unutkanlık ve hafıza sorunları da başladı....bu dertten kurtulmak istiyorum...istediğimde kafamdaki düşünceleri defetmem lazım....buna bir çözüm bulmalıyım.....düşünce tiryakisi olmuşum....düşünmekten de zevk alıyorum ama artık zarar verici boyuta geldi...çünkü hayatımı yaşayamıyorum...anın tadını çıkaramıyorum...ve beynim hiç dinlenmiyor...

sanki heryönden birçok kişinin arkasından kalmışım da onlara geriden yetişmek ister gibi kendimi fazla zorluyor hergün kendimi geliştirmeye ve açık kapamaya eksiklerimi doldurmaya çalışıyorum...bu da beni düşünmeye itiyor...yada yalnış karar vermemek pişmanlık yaşamamak için yapıyorum..biraz zor durumdayım....eskiden sorunumun tam olarak bu olduğunu bile bilmediğim için adlandıramıyor veya anlatamıyorum...şu an yani bugün..sorunumu iyice tespit ettim..ancak nasıl çözeceğimi bilmiyorum....artık anı yaşamak...dersime rahatça çalışabilmek istiyorum....bir anda aklımda 10 tane farklı şey geçmesin istiyorum...istediğim zaman bu düşünceler musluğunu kapatabileyim istediğimde açayım istiyorum...musluğun sürekli açık olması iyi olmuyor...

Belgin ∞ · 30-03-2010, 10:14 AM

Harika

hocam hocam bu sorunun cevabını ben biliyorum, ben cevaplayabilir miyim?

imported_Angel · 30-03-2010, 10:22 AM

Alıntı:

redflowers Nickli Üyeden Alıntı

Harika

hocam hocam bu sorunun cevabını ben biliyorum, ben cevaplayabilir miyim?

nedir sorunun cevabı ?

çok merak ettim

Belgin ∞ · 30-03-2010, 10:41 AM

günlüğümde çoooook gerilerde kalmış, bulamadım. bir ara aynı konudan ben de muzdariptim. uykuda bile düşünme durumu, sabahları yorgun sanki bir ton dayak yemişim gibi kalkma durumu ben senin gibi dalıyordum ama daldığımın bile farkına varmıyordum. seslendiklerini dahi duymuyordum.

Bir çok seçenek var bundan kurtulmak için. ama en etkilileri bunlar.

1: düşünceye izin vericeksin ama sınır koyacaksın. diyelim ders çalışıyorsun, düşüncenin geldiğini hissettiğin an farkında olduğun an dersi bırak ve 'bak canım, şimdi benim kafama girip beni meşgul etmek istiyorsun ya sana 5 dakika izin veriyorum. Şimdi senin içinden geçiyorum ve sadece 5 dakika sonra ben seni bir daha çağırana kadar gelmiyorsun. evet şimdi seni dinliyorum.'

2: farkındalık saati: forumun çeşitli yerlerine de yazmıştım bunu, benim çok işime yaramıştır. telefonun alarmını istediğin bir ana (misal ders çalışmaya başladıktan yarım saat sonraya-burada mağdur olduğun konu ders olduğu için devamlı aynı örneği veriyorum :) ) alarmını kur. ve alarm çaldığı zaman o an da ne yaptığını bir (ders mi çalışıyorsun yoksa düşüncelere mi dalmışsın) yere not et, o anın farkında ol ve eğer düşüncelere dalmışsan 1. maddeyi uygula :) bunu istediğin sayıda yapabilirsin.

Kaç aldım hocam

imported_Angel · 30-03-2010, 11:04 AM

Alıntı:

redflowers Nickli Üyeden Alıntı

günlüğümde çoooook gerilerde kalmış, bulamadım. bir ara aynı konudan ben de muzdariptim. uykuda bile düşünme durumu, sabahları yorgun sanki bir ton dayak yemişim gibi kalkma durumu ben senin gibi dalıyordum ama daldığımın bile farkına varmıyordum. seslendiklerini dahi duymuyordum.

Bir çok seçenek var bundan kurtulmak için. ama en etkilileri bunlar.

1: düşünceye izin vericeksin ama sınır koyacaksın. diyelim ders çalışıyorsun, düşüncenin geldiğini hissettiğin an farkında olduğun an dersi bırak ve 'bak canım, şimdi benim kafama girip beni meşgul etmek istiyorsun ya sana 5 dakika izin veriyorum. Şimdi senin içinden geçiyorum ve sadece 5 dakika sonra ben seni bir daha çağırana kadar gelmiyorsun. evet şimdi seni dinliyorum.'

2: farkındalık saati: forumun çeşitli yerlerine de yazmıştım bunu, benim çok işime yaramıştır. telefonun alarmını istediğin bir ana (misal ders çalışmaya başladıktan yarım saat sonraya-burada mağdur olduğun konu ders olduğu için devamlı aynı örneği veriyorum :) ) alarmını kur. ve alarm çaldığı zaman o an da ne yaptığını bir (ders mi çalışıyorsun yoksa düşüncelere mi dalmışsın) yere not et, o anın farkında ol ve eğer düşüncelere dalmışsan 1. maddeyi uygula :) bunu istediğin sayıda yapabilirsin.

Kaç aldım hocam

önerilerin için teşekkürler canım

çok kullanışlı ve etkili görünüyorlar...ilk fırsatta bunları yapmaya çalışacağım..çok teşekkürler

bu önerilere 100 üzerinden 100 puan verilir bence

hayallerimgerçekleşiyor · 30-03-2010, 05:00 PM

Alıntı:

imported_Angel Nickli Üyeden Alıntı

merhaba sevgili günlük

bugün şunu anladım galiba...bir insanın kendinde en önemli sorunlar olarak gördükleri şeyler aslında bir insanın aynı zamanda en çok önem verdikleri şeyler de oluyor sanırım...

yani demek istediğim ; sadece önem verdiğimiz şeyler bizim istediğimiz şekilde hayatımızda sürmüyorsa onlar bizim en önemli sorunlarımız oluyor...önem vermediğimiz şeyler ise ister yolunda gitsin isterse gitmesin..hiçbir zaman bizim için birşey teşkil etmiyor...
bu demek oluyorki bazı konularda oldukça esneğiz bazı konulardada vazgeçilmez kurallarımız var...

dışarı çıkıp insan içine karıştığımda kendimi neden aciz yetersiz ve kötü hissettiğimi birkez daha anladım...şöyle bir düşündüm benzer zamanlarımı...(yani diğer dışarı çıkışlarımı ve insanlarla karşılaşışımı hatta konuşmak zorunda olduğum pozisyonları) ve şu sonuca vardım...aslında kendimi seviyor da olsam içimdeki donanımın farkında bile olsam bunu dışarıya istediğim şekilde yansıtamadığımı ve çevreden de bu yalnış yansımaya göre davranışlar gördüğümü farkettim...
dışarı çıktığımda neden mutsuz olduğumu anladım...yukarıda bahsetmiştim ya insanın en çok önemsediği şeyler istediği şekilde hayatında yer almıyorsa en büyük sorunları oluyor diye...işte benim dışarıyı sevmeme sorunum da kendi görünümümden emin olmamamdan ileri geliyormuş....nitekim modern ve lüx olarak dekore edilmiş alışveriş merkezlerinin kapısından içeriye girişimden itibaren enerjim düşerdi...sanki bir ezilme duygusu hissederdim...çünkü görünümümden dolayı kendimi böyle güzel ve pahalı döşenmiş özenli mekanlara bir türlü yakıştıramaz ve kendimi oraya girmeye orda bulunmaya layık değilmiş gibi hissederim...ama ufak çapta bir mahalle hipermarketinde kendimi çok daha rahat ve huzurlu hissederim...içimdeki güzellikleri içimdeki hazineyi görünüşümde dışarı vuramıyorum...oysa çok da zevkli biriyimdir...estetik tasarımlı şeylerden hoşlanırım..kaba saba dizaynlardan hiç hoşlanmam...ama daha kendi görünümümü istediğim hale getiremedim..ancak getirebilmek için bazı fikirlerim var...kendime örnek bir saç rengi buldum ancak bu renk evde boyayabileceğim bir renk değil...kuaförleri de sevmiyorum ancak madem ki öyle bir renge karar verdim...kuaföre de gitmek zorunda kalacağım buna katlanacağım...işin sonucunda istediğim renk olucak sonuçta...1 saatliğine onların muhabbetine de katlanırım artık ayda bir...bu arada kilo verme çalışmalarına da devam ediyorum..son günlerde kaçırıyorum ama geri kilo almadım en azından...herşeyde güzelliğe estetiğe önem veren biri olarak kendim arzuladığım formda profilde olmadığım için kendimi kötü hissediyormuşum dışarıda..çünkü çevreye göstermek istediğim şeklim şu anki şeklim değil..

gerçek hayatta hiç gerçek bir arkadaşım yok..inan eksikliğini de hissetmiyorum internet yetiyor da artıyor..çünkü siteye göre bana hitap eden ortamları ben seçiyor ve o ortama göre insanlarla rahatça fikir alışverişi yapıyorum...bu halimden memnunum..ama gel gör ki dışarıdaki insanların çık dolaş arkadaş edin sosyalleş tarzında akıl vermeye çalışmalarına sinir oluyorum....tamam belki hiç arkadaşımın olmaması toplum tarafından normal kabul edilecek birşey değil ancak ben bu durumdan da şikayetçi değilim..gel gör ki başkaları durumumdan çok rahatsız olup beni bu halimden kurtarmak ister gibi....ben çok memnunum ve rahatım....belki görünüşümün de payıyla özensiz giyindiğimi görünce bunun hiç arkadaşı yoktur die düşünüyorlar ve sahiden de doğru çıkıyor tahminleri galiba....biraz da bu gibi davranışlara maruz kalmamak için görünümümde düzeltmeler yapmak istiyorum....gerçekten hoşuma gitmiyor..insanın değerini arkadaş çokluğuyla ölçen ve arkadaş çokluğunu da giyime bağlayan görünüşe bağlayan çok insan var...ve öylesine konuştuğum herkes bana açıkca yeni bir arkadaş istemediklerini belirtecek kadar beni reddedercesine tutum içine giriyorlar...sanki ben arkadaşlığa çok açmışım da ölüyormuşum gibi...ve onlar böyle birşeyi kabul ederse onlara haddinden fazla yapışacakmışım gibi....oysa benim niyetimde arkadaşlık değil...

yani ben halimden memnunum onlara ne oluyor ?
kendi halinde yaşayan insanları ezmeye çalışmaya kimsenin hakkı yok ki....onlara kendimi beğendirecem diye de her önüme gelenle rastgele arkadaş olacak da değilim...

Kim ne derse desin boşver içindeki ses sana söylüyor zaten herşeyi. Ayrıca sen asosyal biri deilsinki öyle olsan burda bile olamazdın ve bizlerin sevgisini kazanamazdın. Bazı insanlar illaki çok arkadaşı olsun ister. Oysaki çokluk önemli değildir. Şöyle bir tane arkadaş insana yeter hatta o bile olmasa dünyanın sonu değil. İnsanın babası, annesi, kardeşi, kuzenide arkadaşı olabilir. Üniversite sondayken sayısız arkadaşım olmuştu. Hepside saygıdeğer çok iyi insanlardı, sonra hayat koşulları kimse ortada kalmadı. Oysaki gerçekten arkadaş olsaydık öyle mi olurdu? Önemli olan sen birşeyler anlattığında seni can kulağıyla dinleyen, senin mutlu gününde, acı gününde hep yanında olan, birşeye ihtiyacın olduğunda çekinmeden söyleyebildiğin ve aynı şekilde sende ona aynen öyle davrandığın, yanına giderken huzurla gittiğin. Saçın kötü bile olsa sen ne kadar güzelsin herşey sana çok yakışıyor diyen. (çünkü gönül sevdimi ne yapsa karşı taraf güzel gelir) Derdin olduğunda gerçek yorum istediğinde her zaman sana objektif olarak destek verebilen kişidir o. Benim öyle bir arkadaşım vardı ama ben salak ben onu kaybettim:( Kısacası insanın birileriyle tanışıp lak lak etmesi, onun yanında huzursuz ola ola onunla görüşmesi, ay kıyafetime ne der diye yanında şıkıdım giyinmek zorunda olmadığın kişilerle arkadaşlık arkadaşlıktır. Beraber pijama partileri yapıp, annenden gizli o yatınca koca bir tencerede sıcak şarap yapıp çay kupalarında kikirdeyerek içmektir arkadaşlık. Bir sır verdiğinde asla kimsenin duymayacağından emin olmaktır. Böyle arkadaş bence ömürde ya 1 bilemedin 2 kere gelir hayatta

İnsanın böyle bir arkadaşı yoksa hiç olmasın zaten, sevdiklerin arkadaş olur sana merak etme.

hayallerimgerçekleşiyor · 30-03-2010, 05:26 PM

Alıntı:

redflowers Nickli Üyeden Alıntı

günlüğümde çoooook gerilerde kalmış, bulamadım. bir ara aynı konudan ben de muzdariptim. uykuda bile düşünme durumu, sabahları yorgun sanki bir ton dayak yemişim gibi kalkma durumu ben senin gibi dalıyordum ama daldığımın bile farkına varmıyordum. seslendiklerini dahi duymuyordum.

Bir çok seçenek var bundan kurtulmak için. ama en etkilileri bunlar.

1: düşünceye izin vericeksin ama sınır koyacaksın. diyelim ders çalışıyorsun, düşüncenin geldiğini hissettiğin an farkında olduğun an dersi bırak ve 'bak canım, şimdi benim kafama girip beni meşgul etmek istiyorsun ya sana 5 dakika izin veriyorum. Şimdi senin içinden geçiyorum ve sadece 5 dakika sonra ben seni bir daha çağırana kadar gelmiyorsun. evet şimdi seni dinliyorum.'

2: farkındalık saati: forumun çeşitli yerlerine de yazmıştım bunu, benim çok işime yaramıştır. telefonun alarmını istediğin bir ana (misal ders çalışmaya başladıktan yarım saat sonraya-burada mağdur olduğun konu ders olduğu için devamlı aynı örneği veriyorum :) ) alarmını kur. ve alarm çaldığı zaman o an da ne yaptığını bir (ders mi çalışıyorsun yoksa düşüncelere mi dalmışsın) yere not et, o anın farkında ol ve eğer düşüncelere dalmışsan 1. maddeyi uygula :) bunu istediğin sayıda yapabilirsin.

Kaç aldım hocam

Herkes gezer tozar en son 1 hafta kala sabahlarlar çalışırlar başarırlar. Ben hep düzenli olmak zorunda oldum, sırf bu düşünme oyalanmasından kaynaklanıyor. Ben okuldan gelir gelmez derslerimi temize geçirir ve ödev proje ne varsa yapar birde ekstra çalışırdım:( hiç sabahlamadım hayatım boyunca (babam buna izin vermedi zaten) Ben hep heveslendim öyle son dakika çalışmaya ama nerdeeee. Çalışmaya başlardım notları güzelce ve düzgünce planlar heryere yayardım. Başlardım okumaya, yada yazmaya 10 dakika geçemeden hoşlandığım çocuğun bakışı gelirdi aklıma, yada hocanın dediği laf aklıma gelir ve üzülürdüm, yada babam bana neden öyle dedi bende şöyle deseydim derdim, hep anları kafamda defalarca yaşatırdım ve 1 saat geçmiş olurdu. Tokat atardım kendime kendine gel ve çalış diye çalışırdım, pat hadi çay molası vereyim derdim gelirdim başlardım yine düşüncelere dalardım. Ders dinlerkende hep böyle hayallere dalardım ya hep geçmişe takılı kalırdım. Ne kötü. Böyle böyle zaman kaybettim. Zamanın odamda geçti. Belki benim için gerizekalı mı bu ne çok çalışıyor ama biz ondan daha iyi not alıyoruz diyen bile olmuş olabilir. İşte durum bundan kaynaklandı. Yinede okulu ortalamanın üstünde çoğu öğrenciden daha başarılı bir şekilde tamamladım. Hatta bikaç yıl ödül bile aldım. Sonuç olarak eğer ben salak gibi hayallere düşüncelere dalmasaydım, hem çok sosyal olurdum hemdr daha çok gezip tozup eğlenirdim. Bu sorun hala devam ediyor. Buna bir son vermek lazım. Abim hiç öyle değil ya. Ben niye böyleyim. Aynı kandan iki kişi neden birbirinden farklı. Neden hep insanların düşüncelerine gereğinden fazla değer verip beynimizde bunları habire döndürüp duruyoruz. Birde zaman yönetiminden bahsediyorum. Ben şu aklımdaki tilkileri atsam neler başarırdım.Niye başarmayım ya niyeeeee? hadi artık şuna bir çözüm bulalım. Redflower senin çözümünü deniycemde benimki ders değil. Mesela ben eve gidiyorum tv izliyorum sözde, aaaaa bir bakmışım başka diyarlardayım. Aklımda şu var" geçen gün erkek arkadaşıma gitmiştim, onun odasındaydık üst katta. Ben sonuçta misafirim yani. Evin içinde evin sahibiymişim gibimi dolanayım yani. Bana dediki çayları sen getirir misin dedi? Bende suratına garip garip baktım. hayır aşağıda hepbirlikte oturduğumuzda ailesiyle evet çay içtiğimizde ben kendiminkini ve onlarınkini doldurdum hemde kaç defa. Şimdi durum farklı yani, onun aşağıya inip getirmesi daha makul olur diye düşündüm. Oda ben öyle bakınca dediki bana " babam öyle düşünmezde annem bu kız oğlumu kendisine hizmet ettiriyor diye düşünür " dedi. Ben o günden bugüne hala orda bozuk plak gibi takılmış durumdayımç yok bitmiyor çıkmıyor aklımdan sinir oldum ya. 1 erkek arkadaşıma böyle birşeyi bana söylediği için kızdım. 2 o eve gitmek istememiştm erkek arkadaşım ekonomik durumum müsait değil evde durmam gerekiyor bizimkilerle konuştum gelsen dediği için gittim. 3 ben misafirim ya 4 kaç kere kalabalıkken hizmet ettim yani. 5 Annesinin böyle birşeyi düşünebileceğini söylediğine göre annesi benim için bişeyler demiş demekki daha önceden başka şeylerle ilgili!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Birde kadın beni çok seviyor görünüyor çok ilgili görünüyor en sinir olduğum şeydir yüzüne başka arkandan başka. Bir ömür böyle geçer mi ya. Şimdi şüpheye düştüm işte. Sinir oldum sırf bu laftan sonra bir daha yüzlerine bakamam çekinirim iyice. Oysa ben elimden gelenin fazlasını yaptım. Daha aile bile olmadık neler neler yaptım. Sorun bende kabul ediyorum. Düşünmemem takmamam gerek yada ne yapmam gerek. İşte bunun gibi pekçok şey kafama hayatım boyunca takılıyor ve ben hiçbir işe konsantre olamıyorum tvdeki izlediğim şeye bile konsantre olamıyorum. :( İmdaaaaaaaaattttttttt

imported_Angel · 31-03-2010, 08:06 PM

merhaba sevgili günlük

spor sayesinde bacaklarım iyice fıstık gibi oldular..aynada bakmaya doyamıyorum

özellikle bacakların 2 yanında bulunan basen dedikleri kısım neredeyse yok denicek kadar az hale geldi...eskiden bacağımın üst kısmının hatları üste doğru kalın alta doğru ince giderken şimdi genel görünüm olarak daha düz ve eşit hale geldiler

bugün beni sevindiren sadece bu oldu...havaladanmıdır nedir birkaç gündür bunalım hali var bende...ama tek tesellim bu gibi dönemlerin geçici olduğunu bilmek..şu aralar aklıma korku ve kaygı yaratan kötü düşünceler çokca gelmeye başladı..ama geçmesini sabırla bekleyeceğim..her gecenin bir sabahı vardır