Güzel Gelişmeler :)

[kediiicik]

Değişmek Nickli Üyeden Alıntı

keşke sadece istemek yetse ama güzel yerlere giden yollar hep diken doludur ve sen yalın ayakla bu yollardan geçmek zorundasın çabalaman lazım

Söylediğin gibi keşke istemek yetse, ne güzel olurdu :)
Keşke sihirli bir değnek dokunsa hayatlarımıza.
Ama belki de önemli olan yolculuğun sonu değildir, yolda giderken gördüğümüz güzelliklerdir,kim bilir :)

[kediiicik]

Kalabalığın içinde yalnız olmak.
Ağlamak isteyip, ağlayacak sebep bulamamak.
İnsan bir şeylere üzgünken, kırgınken daha rahat hissediyor sanki kendini. Daha rahat neden bulabiliyor durgunlaşmak için.
Böyle olmaktansa..
Aşk acısını tercih ederdim böyle olmaya.
Ya da birileriyle büyük kavga edip kafamın dolu olmasına.
Sanırım eksik hissediyorum.
Sadece yalnızım belki de.
Bir şeyler olmalı hayatımda, daha baskın bir duygu hissetmeliyim ki boşluk olmasın.
Aşık olsam fena olmazdı mesela, ama aşık olmak bana göre değil. Aşık olursam tüm duygularımı unuturum, tüm her şeyimi unuturum. Ailemi umursamam, sosyal olup olmamamla ilgilenmem, değişimi umursamam. Belki de kafama takmamam daha doğrusu olur benim için bilmiyorum.
Belki de birkaç kursa yazılmalıyım,vaktimi doldurmalıyım.
Belki ineklemeliyim. Hep. Sosyal hayat olmadan.
Ama yapamam.
Tüm seçenekler o kadar uzak geliyor ki.
Ben yalnız hissediyorum, tuhaf, anlatılmayacak bir hisle.
İlgi istiyorum belki de.
İçimdeki o şımarık, küçük kız, büzmüş dudağını, masumca bakıyor.
Küsmüş.
Hayatının boş bir dönemine denk gelmiş.
Ne yapacağını bilmiyor.
Yalnız kalmış.
Yalnızlık kötü, hele kalabalığın içinde yalnız olmak. Boş hisseder insan, konuşmak ister konuşamaz, eğlenmek ister eğlenemez.
Arayıştadır. Boşluğunu kapatmak ister.
Bu his insanı düşündürür sadece. Gelip kapımı çaldı benim de.
Hoşgeldin yalnızlık

[Değişmek]

kediiicik Nickli Üyeden Alıntı

Kalabalığın içinde yalnız olmak.
Ağlamak isteyip, ağlayacak sebep bulamamak.
İnsan bir şeylere üzgünken, kırgınken daha rahat hissediyor sanki kendini. Daha rahat neden bulabiliyor durgunlaşmak için.
Böyle olmaktansa..
Aşk acısını tercih ederdim böyle olmaya.
Ya da birileriyle büyük kavga edip kafamın dolu olmasına.
Sanırım eksik hissediyorum.
Sadece yalnızım belki de.
Bir şeyler olmalı hayatımda, daha baskın bir duygu hissetmeliyim ki boşluk olmasın.
Aşık olsam fena olmazdı mesela, ama aşık olmak bana göre değil. Aşık olursam tüm duygularımı unuturum, tüm her şeyimi unuturum. Ailemi umursamam, sosyal olup olmamamla ilgilenmem, değişimi umursamam. Belki de kafama takmamam daha doğrusu olur benim için bilmiyorum.
Belki de birkaç kursa yazılmalıyım,vaktimi doldurmalıyım.
Belki ineklemeliyim. Hep. Sosyal hayat olmadan.
Ama yapamam.
Tüm seçenekler o kadar uzak geliyor ki.
Ben yalnız hissediyorum, tuhaf, anlatılmayacak bir hisle.
İlgi istiyorum belki de.
İçimdeki o şımarık, küçük kız, büzmüş dudağını, masumca bakıyor.
Küsmüş.
Hayatının boş bir dönemine denk gelmiş.
Ne yapacağını bilmiyor.
Yalnız kalmış.
Yalnızlık kötü, hele kalabalığın içinde yalnız olmak. Boş hisseder insan, konuşmak ister konuşamaz, eğlenmek ister eğlenemez.
Arayıştadır. Boşluğunu kapatmak ister.
Bu his insanı düşündürür sadece. Gelip kapımı çaldı benim de.
Hoşgeldin yalnızlık

Bu yazdığın duyguyu yıllarca yaşadım hatta bazen hala yaşıyorum da,garip olan ise bu duygusal hali yaşarken hem mutsuz olmam hemde bu histen haz almamdı yani bu durumu yaşadığım için depresif bir şekilde davranıyodum diğer insanların hareketlerini aptal bulup bazen kendimi aptal olmak için zorluyodum ama onlar gibi olmaya tahammül edemiyodum ve sonunda onlar benden uzaklaşıyolardı tepki gösteriyolardı benden sıkılıyolardı ve bende onlardan uzaklaşıyordum ama aynı zamanda kendimi olgunlaşmış hissediyorum sanki onlardan daha çok bilgiliydim ve onların anlamayacağı şeyleri anlıyordum çevremde olup bitenleri insanların hareketlerini inceliyordum ve inceledikçe ne kadar mutlu ve saçma davrandıklarını görüyodum ama bu duygudan olgunmuş gibi hissetmekten zevk alıyodum aşk konusuna gelince bu zamanlarımda bende hep beni sevecek ve benim gibi olan benim gibi düşünen saçma sapan hareketler yapmayan bir kız arayışı içine giriyodum çünkü beni mutlu edecek şeyin mutluluktan öte beni huzura,sessizliğe kavuşturacak şeyin benim gibi düşünen biri ile olmak olduğunu düşünüyordum ki hala öyle düşünüyorum.Şimdi yine bu yalnızlık bunalımına giriyorum arada ama artık akışına bırakıyorum diğer insanlarlar ne kadar aptal görünsede gözüme onlarla takılıyorum ve bazen bilerek onlardan aptal görünüyorum ama bunu yaparken önceki yazdıklarımı unutuyorum ve sadece gülüyorum sonra arkadaşlarımdan uzaklaşınca otobüse binip kulaklığımı taktığım anda eski kişiliğime dönüyorum bunlarıda niye yazdım bilmiyorum :)

[kediiicik]

Değişmek Nickli Üyeden Alıntı

Bu yazdığın duyguyu yıllarca yaşadım hatta bazen hala yaşıyorum da,garip olan ise bu duygusal hali yaşarken hem mutsuz olmam hemde bu histen haz almamdı yani bu durumu yaşadığım için depresif bir şekilde davranıyodum diğer insanların hareketlerini aptal bulup bazen kendimi aptal olmak için zorluyodum ama onlar gibi olmaya tahammül edemiyodum ve sonunda onlar benden uzaklaşıyolardı tepki gösteriyolardı benden sıkılıyolardı ve bende onlardan uzaklaşıyordum ama aynı zamanda kendimi olgunlaşmış hissediyorum sanki onlardan daha çok bilgiliydim ve onların anlamayacağı şeyleri anlıyordum çevremde olup bitenleri insanların hareketlerini inceliyordum ve inceledikçe ne kadar mutlu ve saçma davrandıklarını görüyodum ama bu duygudan olgunmuş gibi hissetmekten zevk alıyodum aşk konusuna gelince bu zamanlarımda bende hep beni sevecek ve benim gibi olan benim gibi düşünen saçma sapan hareketler yapmayan bir kız arayışı içine giriyodum çünkü beni mutlu edecek şeyin mutluluktan öte beni huzura,sessizliğe kavuşturacak şeyin benim gibi düşünen biri ile olmak olduğunu düşünüyordum ki hala öyle düşünüyorum.Şimdi yine bu yalnızlık bunalımına giriyorum arada ama artık akışına bırakıyorum diğer insanlarlar ne kadar aptal görünsede gözüme onlarla takılıyorum ve bazen bilerek onlardan aptal görünüyorum ama bunu yaparken önceki yazdıklarımı unutuyorum ve sadece gülüyorum sonra arkadaşlarımdan uzaklaşınca otobüse binip kulaklığımı taktığım anda eski kişiliğime dönüyorum bunlarıda niye yazdım bilmiyorum :)

Ne güzel duygularını paylaşmışsın işte :)
Anlattığın şeyler bazen hissettiklerime o kadar benziyor ki, mesela çevrendeki insanlar o kadar boş gelir ki böyle anlarda, sırf konuşmak için konuştuklarını düşünürsün. Aslında belki de boşturlar, ya da değil, bilemiyorum bunu. Ama böyle mutlular ve bakıyorsun ki bunu çevrendeki bütün insanlar yapıyor. Kimse yalnızlaşmak istemiyor belki de, bu yüzden bu kadar çok konuşuyoruz bu yüzden bunca laf kalabalığı var. Bazen yalnızlaşmak gerekiyor, kendi içinde inzivaya çekilmek gerekiyor, ama bazen kaldığı yerden devam edebilmeli insan. Belki de bu yüzden utangaç,çekingen insanlar var. Hep kendi içlerinde yaşayan , hep gözlerimleriyle, laf kalabalığını sevmediği için az konuşan, kalabalığın içinde yalnız olan insanlar.
Dengeleyebilmek gerekiyor. Ne tamamen kendini dış dünyaya adayıp benliğinden uzaklaşmalı insan, ne de dış dünyadan kendini çekip kalabağın içinde yalnız olmalı

[kediiicik]

İsteyince her şeyi başarabileceğimi kendi gözlerimle gördüm. Pes etmeden çabaladım, vazgeçmedim inandım. Belki yardımlar aldım çevremden,belki arkadaşımın vazgeçmemesinden kaynaklıdır,ama bir insanın isteyince onu elde edebildiğini gördüm.
Bu bana cesaret verdi,bu beni kamçıladı. Ne kadar düşersem düşeyim, her zaman ayağa kalkmalıyım ve çabalamalıyım. Eğer isteğimi gerçekten içten dilediysem ve yeterince uğraştıysam onu almak için, o benimdir. Eninde sonunda benim olur.
Ne kadar umutsuz hissedersem hissedeyim, asla vazgeçmeyeceğim değişimden, umutsuzluklar daha fazla çabalamama sürüklücek beni.
Ben değişimi alacağım. Ben mutlu olacağım. Çünkü ben bunu istiyorum

[Değişmek]

kediiicik Nickli Üyeden Alıntı

İsteyince her şeyi başarabileceğimi kendi gözlerimle gördüm. Pes etmeden çabaladım, vazgeçmedim inandım. Belki yardımlar aldım çevremden,belki arkadaşımın vazgeçmemesinden kaynaklıdır,ama bir insanın isteyince onu elde edebildiğini gördüm.
Bu bana cesaret verdi,bu beni kamçıladı. Ne kadar düşersem düşeyim, her zaman ayağa kalkmalıyım ve çabalamalıyım. Eğer isteğimi gerçekten içten dilediysem ve yeterince uğraştıysam onu almak için, o benimdir. Eninde sonunda benim olur.
Ne kadar umutsuz hissedersem hissedeyim, asla vazgeçmeyeceğim değişimden, umutsuzluklar daha fazla çabalamama sürüklücek beni.
Ben değişimi alacağım. Ben mutlu olacağım. Çünkü ben bunu istiyorum

İşte aradığım inan bu ben bu inancı yakaladım ve hayatımda görmezden gelemiyeceğim değişimler yaşadım ve hala da yaşıyorum ve daha fazlada yaşayacağım.Bir üstteki mesajında dediklerinde haklısın dengeyi koruyabilmeliyiz bazen her insanın neşeli eğlenceli ve umursamaz olması gerekiyor ama bazende kendi düşüncelerini yaşamını gözden geçirmesi gerekiyor bu dengeyi yakaladığımızda mutlu olacağımıza inanıyorum

[kediiicik]

Son günlerde çok içiyorum. Ve bünyem zayıf olduğu için de çok etkileniyorum. Okuldan kaçıyoruz ve bu vicdan azabı çekmeme de neden oluyor. Ders çalışamam da vicdan azabıma neden oluyor.
İçmek unutturmuyor,tersine insanı daha kötü yapıyor. O anlık belki insan iyi oluyor ama sonrasında yaşanılanlar,pişmanlıklar insanı yoruyor.
Son zamanlarda hayat yorucu

[kediiicik]

Yeni yıl, yeni umutlar, yeni toparlanışlar..

[Lord lera]

Hedefsiz ve hayalsiz büyük şeyler yapılamaz. 2015 yılında tüm hedeflerinizin ve hayallerinizin gerçekleşmesi dileğiyle.

[Işıklı yol]

kediiicik Nickli Üyeden Alıntı

Kalabalığın içinde yalnız olmak.
Ağlamak isteyip, ağlayacak sebep bulamamak.
İnsan bir şeylere üzgünken, kırgınken daha rahat hissediyor sanki kendini. Daha rahat neden bulabiliyor durgunlaşmak için.
Böyle olmaktansa..
Aşk acısını tercih ederdim böyle olmaya.
Ya da birileriyle büyük kavga edip kafamın dolu olmasına.
Sanırım eksik hissediyorum.
Sadece yalnızım belki de.
Bir şeyler olmalı hayatımda, daha baskın bir duygu hissetmeliyim ki boşluk olmasın.
Aşık olsam fena olmazdı mesela, ama aşık olmak bana göre değil. Aşık olursam tüm duygularımı unuturum, tüm her şeyimi unuturum. Ailemi umursamam, sosyal olup olmamamla ilgilenmem, değişimi umursamam. Belki de kafama takmamam daha doğrusu olur benim için bilmiyorum.
Belki de birkaç kursa yazılmalıyım,vaktimi doldurmalıyım.
Belki ineklemeliyim. Hep. Sosyal hayat olmadan.
Ama yapamam.
Tüm seçenekler o kadar uzak geliyor ki.
Ben yalnız hissediyorum, tuhaf, anlatılmayacak bir hisle.
İlgi istiyorum belki de.
İçimdeki o şımarık, küçük kız, büzmüş dudağını, masumca bakıyor.
Küsmüş.
Hayatının boş bir dönemine denk gelmiş.
Ne yapacağını bilmiyor.
Yalnız kalmış.
Yalnızlık kötü, hele kalabalığın içinde yalnız olmak. Boş hisseder insan, konuşmak ister konuşamaz, eğlenmek ister eğlenemez.
Arayıştadır. Boşluğunu kapatmak ister.
Bu his insanı düşündürür sadece. Gelip kapımı çaldı benim de.
Hoşgeldin yalnızlık

:)
Bir şeyin farkında mısın bilmiyorum ama sen sanatçı bir ruha sahipsin ve tüm bu duygular yazman için sana verilmiş. Şiirsel bir anlatımın var. Belki de ilham denen şey senin sağında solunda kanat çırpıyor ama sen yazmadığın için kalbin bu kadar sıkışıyor. Onun için karma karışıksın. Sana tavsiyem yaz ve aşka kapama kapılarını. Aşk güzel ve gerekli bir duygudur. Aşk olmazsa olgunlaşamazsın. Gelen duygularını kabul et ve yaz lütfen. Göreceksin, hayatın nasılda güzelleşecek sevgimle kal