[kediiicik]

Ve bu sabah okula giderken kendimi çok mutlu hissettim. Telkinlerin etkisi mi bilmiyorum, böyle şükrettim sahip olduklarıma. İyi bir okulda okuyorum, beni seven arkadaşlarım, üzerime titreyen iyi anlaşan annem ve babam, beni kollayan bir erkek kardeşim var. Şükürler olsun buna da. Mutluluğuma da şükürler olsun, her şey her şey iyilikle güzellikle dolsun. Girdiğim sınav da çok iyi geçti buna da şükür. Okulumuzda şenlik vardı,yakın arkadaşlarımla birlikteydim. Sonra sıkılınca çıktık şenlikten, benim önerdiğim bir kafeye gittik. İyi vakit geçirdiğim ve böyle arkadaşlarım olduğu için de şükürler olsun. En önemlisi değişmek istiyorum ve değişiyorum, buna da şükürler olsun

[Benberkcan]

Kesinlikle rehber öğretmeninle konuşmalısın yardım almalısın daha yaşın küçük bu yaşta hevesle verilen kararlar hele ki destek yoksa çok değişik sonuçlar doğuruyor

[kediiicik]

Merhaba, bu kadar özelimi açmam ne kadar doğru olacak bilmiyorum ama çok çaresiz kaldım ve anlatmak istedim. Etrafımda bunu anlatabileceğim bir büyüğüm yok, annem bu tür konuşmalara çok karşı hayatta söyleyemem ona. Bende siz büyüklerden tavsiye istemeye karar verdim. Yaptığım ne kadar doğru, bu kadar özeli anlatmama nasıll tepki vericeksiniz bilmiyorum ama kendimden büyük birine anlatmazsam yanlış kararlar vericem. Bir sevgilim var 3 ay falan oldu, dün konusu açıldı ve bana face şifresini vermeyi teklif etti üstelik ben ondan öyle bişey istememiştim. Sonra girdim ve içime bir kurt girdi mesajlarına baktım. Daha çıktığımız ilk günlerde beni arkadaşlarına anlatırken çingen gibi arap, cılız, sıfatsız demiş. Eski sevgilisinin linkini vermiş arkadaşına ve al sevgili gör demiş. Benimleylen bi sürü kızla konuşmuş ve hakkımda o kadar kötü şeyler söylemiş ki. Bunları görünce şok oldum, çünkü benim tanıdığım kişi asla böyle şeyler söyleyemezdi. Neler vardı neler . Bunları gördüğümü ona söyledim . O zamanlar beni sevmiyormuş eski sevgilisini unutmak için çıkmış benimle. Ben seviyo gibi görünmüşüm, o da belki severim diye denemek istemiş. Çok pişmanmış o söylediklerine. Şu an çok seviyormuş.pişmanlığını sevgisini herşeyi hissedebiliyorum. Bir şans vermek istiyorum ama bir taraftan da yediremiyorum kendime napmam lazım bilmiyorum. Belki anlattıklarım çok saçma gelicek size nelerle uğraşıyor kıza bak diceksin ama ben gencim ve bu yaşta böyle şeyleri kafama takıyorum. Bunları anlatacak tavsiye isteyecek bir büyüğüm yok çevremde. Bana yardım edebilir misiniz? Devam edersem kendime saygısızlık etmiş olur muyum, kendi gururumu,benliğimi hiçe saymış olur muyum?

[sweeet]

Canım benim tabi o sana şifresini verirken böyle bir ihtmali düşünmüş olmalı. Anladığım kadarıyla onunla konuşmuşsun. Güven meselesi bir seçimdir. Ne insanlar gördüm en güvenilmez insana hayatlarını adayan ne insanlar gördüm kimseye güveni olmayan. Sen hangi çizgide duracaksın ve bu sana ne katacak. Onun hayatında kalmasını istiyorsan onu gözlemlemeye devam et temkinli olmayı da ihmal etme. Zamanla değişiyor hisler ve düşünceler. Onun bundan sonra yapacağı davranışlar önemli. Onun arkadaş ortamında nasıl davrandığını da iyi gözle sana güven veriyor mu bunu sor kendine.

[sweeet]

Bu arada kendine sözler vermen çok güzel bunu yazılı hale getirip altına da bir imza ile sözleşme haline getirmeye ne dersin. Daha etkili olacaktır. Ve şükretmek iyiye veya kötüye şükretmek hayatını güzelleştiren bir şey. Her daim her şeye şükredebilmek seni teslimiyet anlayışına yaklaştırır. Her şey olması gerektiği gibi olması gereken anda gerçekleşiyor.

[kediiicik]

Yardımın için teşşekkürler sweeet. Ona bir şans vermeye karar verdim, bakalım seçimim beni nereye götürecek

[kediiicik]

Rehber öğretmenimle de konuştum Ve bu konuşmanın sonunda anladım ki, kendi yetenek ve becerilerime göre alamımı seçmem benim için daha iyi olacak. Örneğin ben dil anlatım ve edebiyatı çok seviyorum, bir fizik çalışmaktansa onları çalışmayı yeğlerim ve bunlara yeteneğim de var. Kitap okumayı da seviyorum ve öğretmenimin dediğine göre kendimi ifade edişim, cümlelerim de çok güzelmiş. Zaten aklımda hep tm yatıyordu ama korkularım vardı, hocam da bunu anladı. Sen zaten alanını seçmişsin ama sadece bazı korkuların engelliyor galiba seni dedi. Çekingenliğimi zaten bilen bir öğretmendi, geçen sene okula ilk başladığımda çok zorluk çekmiştim ve biz sık sık konuşurduk. Beni geçen yıla göre daha iyi gördüğünü söyledi. Sadece bu yeni sınıfıma geçtiğimde hiç tanımadığım insanlar olacak, bundan çok fazla çekiniyorum. Bunu ona söylediğimde belki de senin için bu bir deneyim olur ne dersin, kendini gözlemlemiş olursun dedi. Bakalım geçen seneki gibi mi tepki vereceğim, yoksa büyük ölçüde çekingenliğini atmış biri olarak davranacağım? Ne kadar korkuyor olsam da galiba bu denemeye değer. Yazın bol bol düşünücem bunu, kendimi tanıma yolunda büyük adımlar atıcam ve kesin kararımı vermiş olucamp

[kediiicik]

İlköğretimden hala görüştüğüm yakın bir arkadaşımla gençlik merkezinde ücretsiz verilen kurslara başvuru yapmıştık. Yarın pilates kursum var, arkadaşım bu hafta sınavları olduğu için gelemiyor, acaba tek gittiğimde nasıl olucak Ve rehber öğretmenime açtım bu konuyu. Benim için tiyatronun da iyi olabileceğini söyledi, kendim geliştirmek açısından. Yarın gidebilirsem bakıcam acaba tiyatro da var mı Gerçi içimde öyle delicesine bir korku var ki, yine de bununla savaşıcam, yaz harikalarla geçmeli

[sweeet]

Belki dışarıdan bakıldığında çok küçük ama aslında senin için büyük bir adım. Düşünsene yeni insanlar tanımak için fırsat aslında. Oraya gitme cesaretin için seni tebrik ederim. Pilates candır. :) Spor insana hem sağlık hem de mutluluk getirir. Evet doğru yoldasın. Sevgiler.

[kediiicik]

Yine kendimi kötü hissediyorum. Olmuyor, tutukluğumu atamıyorum. Biliyorum şu anda kendime olumsuz telkin veriyorum ama bunlar da gerçekler. Benim gelişmem sadece tanıdığım insanlara alıştığım insanlara yönelikmiş. Hala o çekingen kızım, hala yabancı olduğu insanların yanında tuhaf olan, konuşamayan, rahat olamayan o kızım. Üzülüyorum artık ama. Yaz değişimlerle geçicek diyorum da, ya seneye eşit ağırlığa geçip yeni bir sınıfa geçersem? Ya bu çekingeliği o zamana üstümden atamazsam? Çünkü biliyorum o sınıftaki insanlar çok fazla sosyal. Ben onların yanında küçük bir sivrisinek kadar kalıyorum. O insanlarla aynı ortamlarda bulunduğumda içine kapanık bir kız oluyorum. Çünkü o insanlar benden baskın. Sesimi duyuramıyorum, o rahatsızlık hissi geliyor ve ben tuhaf o sessiz insan oluyorum. Sorunlarımı aşamamışım, kendime ne zaman tamamiyle güvenicem? 3 ay yeterli bir süre mi? Değersizlik hissi silinip gitse keşke. Bu gece uyuyup yarın yeni biri olarak uyansam. Kendine güvenen, sesi çıkan, yakın arkadaşlarımın yanındaki rahatlığı o insanların yanında da gösteren biri olsam. Keşke şu konuşamama problemimi aşsam da ezik tiplemesinden, o bakışlardan kurtulsam. Keşke hayat istediğim gibi olsa