Çok yol kat etmişim ama macera hiç bitmez!

[_roxie_]

tatlıların tatlısı sweetcim çoook teşekkür ederimmm :)

[_roxie_]

yarın yüksek lisans mülakatım var ve ben kendimi ruhsal olarak hiç hazır hissetmiyorum ben de acaba melek terapisini mi denesem diyodum meleklerle yaşamak'ı aldım kitabı da okudum ama cd ye daha hiç elimi sürmedim :)

[sweeet]

Sakin ol. Bence seni kesin alırlar. Bu kadar fazla heycan yapma. Mülakat sırasında derin derin nefesler al, kendine güven. Heycan miktarını kıvamında tutarsan etkileyici bile olabilir.

Başarılar dilerim.

[_roxie_]

mülakatım çok kötü geçti maalesef çok basit şeyler sordular ama ben hiçbirini bilemedimm saçmaladım durdum :(

[DiL_RU_BA]

_roxie_ Nickli Üyeden Alıntı

Dün birisi bana çok güzel bişey söyledi " Seni asla affetmicem seni asla unutmayacağım" demektir... Affetmek işte bu yüzden önemli... çünkü bazı insanlar hakikaten gereksiz yere kafamızın içinde yer edip enerjimizden çalıyolar... Gerçekten affedilmemeye (unutulmamaya) değecek insanlar da zaten affedilmeyecek şeyler yapmazlar ya da yapsalar da bu hatalarını bi şekilde unutturmaya, bizim sevgimizi yeniden kazanmaya çalışırlar...

İnsanın kendine değer vermesi de bu yüzden önemli, insan kendine değer vermeyince değmeyecek insanlar için uğraşıp duruyor çünkü....

Hepimize ama en çok kendime hatırlatma, ne kadar düşüp kalksam da, umutsuzluğa düşsem de isyan etsem de yaşanan herşeyin bir sebebi var... Ve "neden" sorusunun cevabı yalnız bende başka hiç bi yerde aramaya gerek yok... Hayatın akışına güven duymak zorundayım... Bu kadar durgunluğun sebebi belki de beni çok daha büyük sınavlara hazırlıyor olmasıdır hazır olduğumda evren bana yeni hayat derslerimi sunacak :)

ama ben eski yaşanmışlıklara yapışmakta direniyorum, çoktan dersimi çıkarıp yoluma devam etmem gerekirdi...

Her geçen gün eskiyi daha az hatırlamaya ve daha çok "şu an" da kalmaya niyet ediyorum... :)

çok doğru yazmışsınız aklınızda yada içinizde değer taşımıyorsa özür dileyin affedin gitsin. özürü kendim için ediyorum kendimi hasta etmemek için.affediyorum onu içimde aklımda barındırmaya layık görmediğim için ve sonrada keyfime bakıyorum ötesi varmı harika bişey herkese tavsiye ederim

[sweeet]

:(( Peki mülakat sonuçların belli oldu mu?

[_roxie_]

15inde açıklanacak canım. Bu arada benim de İstanbul'da bir iş meselem vardı, dün telefonumu kapatmıştım moral bozukluğuyla aramışlar meğer sesli mesaj da bırakmışlar, bugün ben onlara döndüm perşembe günü görüşmeye gidiyorum :) Ama ailem çok karşı çıkıyor İstanbul'da tek başına bi yandan özel sektörde çalışıp yaşayamazsın diyolar, hem hevesimi fena halde kırıyolar hem köstek oluyorlar, hem vicdan yaptırıyorlar.... Sen böyle kafanın dikine gitmeye devam et bu aileyi bitireceksin falan diyo annem... Benimle yaşamak istemeyeni artık ben de istemem git ama benden destek göremiceksin vs. vs. her gün bunlarla mücadele ediyorum bir de....

[sweeet]

Mülakat sonuçları belli olmadan kötü düşünme canım çünkü örneğini gördüm o an cevaplayamamış olsan bile belki senden daha kötü durumda olanlar vardır. Sıkma canını.

Mesafeler aileyi (gerçek bir aileyi) bitirmez. Annenin seni çok özleyeceğinin farklı tarzda bir ifadesi. Her zaman doğru kelimelerle ifade edemeyebiliriz kendimizi. İş konusunda da, hayatın konusunda da en doğru kararları vereceğine inan.

Herşey gönlünce olsun...

[_roxie_]

bakalım mülakat sonuçlarım belli olacak hemen iş görüşmesine gideceğim o sırada :)

"yeni" olsun diye dua ettim ya bu istanbuldaki iş meselesi içime güneş gibi doğmuştu hem de öyle kendiliğinden oldu ki çok şaşırmıştım ama şimdi baş edebilecek miyim diye korkmaya başladımmm umarm uzun süredir istediğim o yeni başlangıcı en hayırlı şekliyle yaparımmm :)

[_roxie_]

Dünya her gün yok olup yeniden yaratılmaktadır... Mucizenin ne zaman kendini göstereceğini bilemeyiz... Bir gün bize bir kapı açılır ve bir anda hayatımız değişiverir...

Onur'la tanıştığım zaman da böyle olmuştu. Farklı bir frekansta, farklı bir boyutta olduğumu onun yanındayken her zaman hissettim... Onunlayken yüksek bir enerji seviyesinde gezindik... Birbirimize pek çok hayat dersi öğrettik. Uzun süredir çok düşük enerji seviyelerinde seyrediyorum... Bunu karşıma çıkan insanlardan fark ediyorum.Kendine güveni olmayan, hayatı sevmeyen adamlar çıkıyor karşıma.

Çünkü ben de mutlu değilim, çünkü ben de hayatımı sevmiyorum, başarısız olmaktan korkuyorum... Yaşamımı bütünüyle değiştirmek istiyorum ama anne engeli çıkıyor bu sefer de karşıma... Yarın iş görüşmesine gidicem ama enerjim o kadar düşük ki... İstanbul'da yeni bir hayata hazır mıyım emin olamıyorum... Ama Ankara'da benim için hiç bir yerden hiç bir şey filizlenmiyor...Burada da bu yüzden kendimi kapana kısılmış hissediyorum... Onur'dan bana kalan kalp kırıklıkları, ailesel baskılar ve kendim için uygun görmediğim seçenekler var bu şehirde...

Bir an önce iyileşmek istiyorum... Uyandığım güne lanet etmediğim günler istiyorum...