Burası Sendai....

[smyrna1]

arkadaşlar buraya ekleyeceğim alıntılar, ali öztürk adında devlet burslusu olup, japonyaya mühendislik alanında doktora yapması için gönderilen bir vatandaşımıza aittir, belki bunları bir kitap haline getirir yazarımız ama ben yinede buraya almak istedim, sırası biraz karışık olabilir zira google grup menüsü çok saçma tarihe göre sıralayamadım malesef...





9 Nisan 2009 11:27

Sendai beni her ne kadar kapalı bir hava ile karşılamış olsa da son dört
gündür hava güneşli.

Japon kardeşlerimiz bu pazar 'Hanami' dedikleri 'kiraz fetivali'
anlamında kendileri için kutsal anlamı olan ve çok önemsedikleri bir
festival kutlayacaklar. Tabii ki onlara bizde katılacağız.

Burada kiraz ağıçları bu mevsimde çiçek açıyor ama asla meyve vermiyormuş.

Burada insanların dini yok diyebiliriz. Arkadaşlar bu insanlar inandıklarını
din gibi değilde kültür olarak gördüklerini söylüyor. Ayrıca şu anda benim
cebimde de olan ortası delik metal paraları 5yeni de kutsal addediyor bu
insanlar. Okullar da din dersi yok.

Nufusun %95 i budist.

Sokakda yürürken arkadaşım bana bir apartmanın bahçesinde yaklaşık iki
metere yüksekliğinde çok da geniş olmayan silindir şeklinde diyebileceğimiz
ancak biraz da köşeli ve üzerinde işlemeleri bulunan tepesi şapka
gibi çatılı bir şey göstererek sence bu nedir diye soruyor. Bizim Osmanlı
çeşmelerine benzettiğimden çeşme diyorum. Ancak bu bir tapınakmış. Japonlar
bunun yanına gelerek dua eder gibi bi şey yapıyorlar diyor arkadaşım. Benim
tapınak diyemeyeceğim bu şey evimizin karşısında sayılır. Buradan biraz
ilerde ama yolun diğer tarafında bir tapınak daha var. Artık bunun tapınak
olabileceğini anlıyorum. Bu da bir apartmanın önünde ancak öncekinden farklı
olarak biraz etrafı toprak olan bizim dağ kulübelerine benziyen tahtadan bir
yapı. Etrafında yukarıdan aşğıya doğru ince biraz da uzun filama şekinde
Japonca yazılar ve önündeki askılık gibi bir şeylere asılı(bizdeki
ağaçlara çaput bağlamayı hatırlatan) boş beyaz kağıtlar veya bezler var.

Arkadaşlardan buradan yani şehir merkezinden arabayla bir saat kadar sürede
gidilebilecek uzak doğu filmlerinde gördüğümüz gibi gösterişli ve muhteşem
yaklaşık 1300 yıllık tarihi olan bir tapınağın olduğunu öğreniyorum.
Burası Sendai...

[smyrna1]

12 Nisan 2009 21:13

Bugün kapalı bir havada japon kardeşlerimiz ile birlikte kiraz ağaçlarının
çiçek açmasını kutladık. japonlar kiraz ağaçlarının çiçek açtığı ancak asla
meyve vermediği bu günlere hanami diyorlar. Bu bizdeki hidrellez gibi bir
şey olmalı.

Buradaki arkadaşların tanıdığı japonalar ile bu şehrin orta yerlerinde bir
yerlerde çevresi pembe çiçeklerini açmış kiraz ağaçları ile çerçeveli bir
parkta piknik yaptık. Japonlara köfte ikram ettik. Onlarda bize geleneksel
yemeklerinden ikram etti. Onların yemekleri bizim damak tadımıza pek uymuyor
açıkçası. Çiğ balık ve yengeç etini pirinçle sarmalayıp yosun ile
bağlamışlar. Bizdeki dolma gibi . İşte şusi dedikleri şey bu. Bir kere
ısırıp bıraktığımı gördüklerinde alışırsın diyorlar. Ancak tatlı olarak
getirdikleri şeyler güzel . Ayrıca pirinçten yapılmış sıkıştırılarak üçken
kalıplar haline getirilmiş yiyecekleri de var. Bunlarda tuzsuz olduğundan
bize güzel gelmiyor.

[image: Hanami by * Yumi *.]

Heralde genellikle tuzsuz yemelerinden ve hamur işi yememelerinden olmalı,
burada şişman insana rastlamak hemen hemen mümkün değil. Henüz ekmek yiyen
bir japon görmedim. Biz de burada kare şeklinde, yumuşak, bir poşetin içinde
10 ar 15 erli satılan tos ekmeklerinden yiyoruz.

Piknik alanı aileleri ile birlikte bizim gibi piknik yapmaya gelen gruplar
ile doluydu. Parkın bir köşesinde geleneksel japon müzği eşliğinde
geleneksel kiyafetleri ile dans eden gruplar vardı. Bu ortama bir festival
havası katıyordu.

Her nasıl Türkiye de Japonlar dikkat çekiyor ise burada da biz dikkat
çekiyoruz. Sokaklarda yürürken bazen japonların bakışlarını üstünüzde
hissedebiliyorsunuz. Piknikte de bizim japonlar ile muhabbet etmeye
çalışmamız kadar onlarda bizim ile muhabbet etmeye çelışıyor. Japonların
ingilizcesi kötü. Bunlar dünya sıralamasında 60. olan bir üniversitede
doktora master yapan öğrenciler .Ancak bizim gibi yabancılar ile muhabbet
etmeyi çok sevdiklerini hemen anlıyabiliyorsunuz. Hiç kimse konuşurken hata
yapmaktan korkmuyor. Konuşurken tıkandığımız yerlerde kahkahayı basıyoruz.
Japonlarla ingilizce konuşmak kadar eğlenceli bir şey olamaz.

Bu tatlı muhabbet faslından sonra biraz da oyun oynadık. Japonlara
ağızlarında kaşıkla yumurta taşıttık, onlarla yakar top oynadık. Onlarda
bize önümüzdeki ufak taslardan bir diğerimizin tasına haşi ile nohut koymaca
diyebileceğimiz oyunu oynattılar. Ben bu oyundan önce iki japondan haşi
tutma dersi aldım. Haşileri(daha da doğrusu bu iki çubuğun ikisine birden
haşi diyorlar heralde) güzel tuttuğumu gören etrafımdaki japonlarden birde
alkış aldım.

Rinko Kido bir japon kız. Japonyanın güneyinden bir yerlerdenim ve burada
kimya da master yapıyorum ve amerikelı bir ailenin yanında kalıyorum diyor.
Konuşurken tıkanıp söyleyecek kelime bulamayınca kahakahayı basıyor. Benim
10 gündür burada olduğumu öğrenince çok şaşırıyor.

Heralde burada bahar ayları böyle festivaller ile geçyor olmalı ki Rinko
Kido da bana ayrılmadan önce bir piknik davetiyesi veriyor. Bu davetiyenin
üzerinde *'Please join us for a picnic lunch, games, hiking and
fellowship.'* yazıyor.

Bu piknikte bu ayın 29 unda Çarşamba günü. Bu gün burada resmi tatilmiş. Bu
pikniğin hikmeti nedir bilmiyorum. Hayırdır inşallah.
Burası Sendai...

[smyrna1]

17 Nisan 2009

Evden dil okuluna tirafik lambalarında beklemesem 5 dakikada gidebiliyorum.
Ancak 5 dakika da trafik lambalarında bekleyince 'Tohoku Foreign Language
College' e ulaşmam yalnızca 10 dakika mı alıyor.


Bu okulda bizdeki TÖMER ler gibi 8 katlı büyük bir binada japonca nın
yanında bir çok dil eğitimi veriliyor.

Tohoku, Sendai ın başkenti olduğu eyalet. Buradaki üniversitenin adı da
Tohoku University.

Japonyayı da eğitim dili olarak aynı Türkiyedeki gibi düşünebiliriz.
Türkiyede akademik çalışma yaparken okuduğumuz kaynaklar tamamen ingilizce.
Makale yazarken de ingilizce yazıyoruz. Ancak kendi aramızda hep türkçe
konuşuyoruz. Burası da aynen öyle.

Burada sadece ingilizce ile eğitiminizi sürdürmeniz belki mümkün olabilir
ancak yine de zor. Günlük hayatta ise ingilizce hiç bir işinize yaramaz
Sokaklarda latin alfabesi ile yazılmış tabelalara çok nadir rastlanıyor.
Otobüs tabaleları, numaraları dahil full japonca. Genel olarak japon halkı
ingilizce bilmiyor.

Yani kısacası kendinize Japonya da yaşamayı seçdi iseniz japonca öğrenmek
zorundasınız.

Şimdilik 3 aylık yoğunlaştırılmış dil kursuna kayıt yaptırdım. Hafata içi
hergün 4 saat . Derslere 7 farklı öğretmen giriyor. Kurs başlayalı üç gün
olduğundan henüz 5 ini görebildim. 5 i de bayan ve harika. :Yani
öğretmenlikleri. Derse girerken eğiliyorlar çıkarken eğiliyolrlar. Biri tam
olarak o japon çizgi filimleri(animeler) den çıkmışa benziyor. Oldukça
sempatikler.İngilizce bilmiyorlar. 50 dakikalık ders saatini dakikası
dakikasına oldukaça verimli ve etkin kullnıyorlar. 10 dakikalık ders
aralarında da bir sonraki ders kendilerinin ise genellikle sınıfta
bekliyorlar.

Oldukça kaliteli bir eğitim var.

Kursda yalnızca 4 kişiyiz. Bir ispanyol, bir çinli, bir de güney koreli.
Çinli ve güney koreli ile ingilizce bilmediklerinden muhabbetimiz yok.
Sadece onlarla dersde hoca konuşturursa japonca konuşuyoruz.

İspanyol geçen gün ders arasında hadi kantine gidelim dedi. Okulun 7.
katından 3. katına asansör ile yorulmuş ve birazda sıkılmış olarak inerken
okulun büyüklüğüne bakarak bizdeki alıştığımız Üniversite kantinleri gibi
bir köşesinde çay kahfe gibi sıcak içeceklerin satıldığı ve çaylarını
içerken birbirleri ile muhabbet eden bir insan kalabalığı hayal etmiştim.
Kantine girince çaycıya bana bir çay ver diyecektim. Ancak bu kantin bir
köşesinde iki tane yan yana içecek makinası olan ve içinde yalnızca üç
çekik insanın muhabbet ettiği yerden başaka bir yer değildi.

Makineye 120 yen attım. Yazısını okuyabildiğim ve bana tanıdık geldiği için
bir kapuçino aldım. Evet, cola kutusu gibi teneke kutusu içinde bir
kapuçino idi ama soğuktu. Zaten ispanyol(nuriya) bunların soğuk içecek
makinası olduğunu söylemişti.

Ben de kendi kendime başa gelen çekilir deyip kapuçinomu bir güzel içtim.

Soğuktu ama güzeldi.

Geçen gün de bir arkadaşı beklerken sokaktaki makinadan kendime seçtiğim
plastik kutusu içinddeki limonlu çay sıcak çıkınca şaşırmıştım.

Eğ ne de olsa,
Burası Sendai...

[smyrna1]

21 Nisan 2009 10:59


Geçtiğimiz cumartesi akşam yemeğini dışarıda yemeğe karar verdik.
Akşam yemeği için kendimize seçtiğimiz yer daha önceden buradaki
arkadaşların bir çok kez geldiğini anladığım bir şusici.


Şusi kavramı artık kafama oturdu; yağsız tuzsuz bir plav(daha doğrusu
haşlanmış prinç) ve bu plavın sarmaladığı pişmiş veya pişmemiş balık
eti veya diğer deniz ürünleri ve tüm bunları sarmalayan jilatin
kıvamında koyu yeşil yosun.

Şusilerin içindekilerin ne balığı, hangi deniz ürünü olduğu meçhul.
Sorsanız bu ne balığı diye aldığınız cevap karşısında daha buralara
alışmadı iseniz ya hareketsiz donuk gözlerle sorduğunuz kişinin yüzüne
bakarsınız, yada buralara alıştı iseniz anlar gibi başınızı
sallarsınız. Ama her iki durumda da bir şey anlamamışsınızdır. Çünkü
cevap türkçe karşılığı olmayan japonca balık ismidir.. Temel
prensibiniz 'denizden babam çıksa yerim'. Cevaptan sonra içinizden
bunu tekrar edip her ne ise canım diyerek önünüzdekine bakarsınız.
Balık eti dışındakiler heralde karides ve istakoz eti.

Evden şusiciye doğru iki arkadaş yeni bastıran akşam karanlığında
ancak sendai şehrinin sokak, trafik, otomobill lambalarının ve mağaza
,dükkan ,restoranların ve nerede ise her bir yüz metrede bir
karşılaşabileceğiniz içecek makinalarının japonca neon lambalarının
kırmızımsı ışıltısı altında lerimizle ilerliyoruz.
Bisikletinizin pedallarına basarken bir şarkı tutturabileceğiniz kadar
keyifli olmanızı engelliyecek hiç bir şey yok.Korna sesi duymak mümkün
değil. Hava oldukça güzel. Biraz serin sayılabilir. Dikkat etmeniz
gereken tek şey trafik lambaları. Bisiklet yolu ile yaya yolu her ne
kadar ayrılmış olsada buna pek dikkat etmenize gerek yok. Arkadaşlar
her ne kadar bu ayrımı belirtmiş olsa da bunu buranın türkiyeden bir
farklılığını vurgulamak için yaptıklarını biliyorum. Çünkü çoğu japon
buna dikkat etmiyor.

Ben her ne kadar şehrin ortasında bir apartman dairesine gelip
yerleşince japonlar çok daireli apartmanlarda yaşıyor önyargısına
vardıysam da şehir merkezini geçip biraz merkezin dışına doğru
ilerledikçe bu insanların da burada müstakil evlerde yaşadığını
anlıyorum. Buralar bu müstakil evlerden olmalı ki avrupa ülkelerine
daha doğrusu daha önce gördüğüm Almanya ya benziyor. Tabii ki evler
kendilerine özgü. Ama o kadar da keskin Japon hatlarının göze
çarptığını söyleyemem. En fazla Japon kültürünü yansıtan şehir Kyoto
imiş.

5 arkadaş şusicide buluştuk. Bazı arkadaşlar hazırlıklı gelmişler.
İçeceklerini(colalarını) sokaklardaki makinalardan almışlar. Bana da
sen yeşil çay iç, artık buna alış diyorlar.

Şusiciye vardığımızda hemen girişte bi kalabalık gözüme çarpıyor.
Hemen grişin sol tarafında bizdeki bankaların bekleme salonları gibi
bir yerde insanlar girişin hemen solundaki masaların boşalıp
kendilerine sıra gelmesini bekliyor. Bu bekleme salonu ile yemek
masalarının arasında bekleyen kıza gidip arkadaşım da ismini
yazdırıyor. Kız sırası gelenleri anons ediyor. Kalabalığın sebebinin
cumartesi akşamı olduğunu düşünsemde hafta içinde de bazen böyle
kalabalık olabiliyormuş. Ancak masa sayısı çok olan büyük bir yer
değil burası. O kadar şusici dururken arkadaşların beni bu şehir
merkezinin dışına doğru ile 25 dakika gibi bi zamanda
getirdiği bu şusici meşhur bir şusici olmalı. Sıramız yaklaşık 15
dakika kadar sonra geldi.

Masaya doğru ilerlerken tüm masaları dolaşan bir bant üzerinde
kahvaltı veya tatlı tabağı büyüklüğündeki tabaklarda yiyeceklerin
dolaştığını fark ediyorum. Bu bant üzerindeki yiyecekler ; tatlı,
meyve, çeşitli şusiler, plavın üzerine konmuş domuz etleri, palvın
üzerine konmuş çeşitli deniz ürünleri . Plav dediğimiz zaman bunu
dolma gibi şekil verilmiş ve bu büyükte anlamalıyız. Meyve olarak
sadece tabaklara birer dilim konmuş ama tatları bizimkiler ile
karşılaştırılamayacak kadar kötü karpuz ve kavun var .Tabak gelmeden
önce bu bant üzerinde ilk önce ne olduğunu belirten bir yazı geçiyor
yanınızdan ama tabiiki ben bunların ne demek olduğunu anlayamıyorum.
Herbir tabak sanırım 150yen(=1,5dolar) idi. Bu banttan istediğinizi
alıp yiyebiliyorsunuz.

Masaya oturduktan sonra hemen masada benim solumda kutuda haşiler,
başka kutuda tatlı kaşığı büyüklüğünde kaşıklar ve saydam plastik bir
kutunun içinde de türkiyede sallama çay dediğimiz şekilde yeşil
çaylar var. Haşiler birbirine yapışık iki tahta çubuk şeklinde
bulunuyor ve birbirinden çekerek ayırıyorsunuz. Kaşıkları kullandığımı
hatırlamıyorum. Sol tarafımda ise masanın üzerinde musluk var.
Bardağınızın içinize yaşil çayınızı atıp bu musluktan üstüne sıcak su
ilave ediyorsunuz ama şeker ilavesi yok. Ekmek zaten hiç yok.

Spariş için garson gelmiyor. Masamızın yanında biraz yukarı doğru
hemen yemeklerin geçtiği bantın üstüne doğru aynı japonya ya gelirken
uçakta koltukların arkasında gördüğüm ekran gibi dokunmatik bir
monitör var. Sparişinizi buradan veriyorsunuz.Sparişiniz ise tabak
tabak yiyeceklerin dolaştığı bantın üstündeki başka bir bantta ufak
bir kayık içinde geliyor. Bu kayıkta tüm masaları dolaşıyor. Spariş
hangi masadan verildi ise heralde sipariş sırasına göre siparişi
mutfaktan alıp masanın önünde duruyor. Ama isterseniz uçakta hostesi
çağırabildiğiniz gibi bu mönitörden garsonuda çağırabiliyosunuz.

Ben hiçbirşeyi beğenmeyip en azından bir çorba içmeye karar verdiğimde
içinde kabukları ile bulunan midyeli çorbam hızlı hareket eden kayıkta
dökülebileceğinden olmalı ki garson tarafından getirildi. Çorbayı
tasından kaşık kulanmadan içmeye başladığımda buralara alışmaya
başladığımı göstermek düşüncesi ile arkadaşlara güzel olduğunu
söyledim. Ancak bu içinde yosunda olan çorbanın sonunu zor getirdim.
Ama o acaip yiyeceklerden sonra yine de iyiydi.

Bu restoranda biz türklerin doyması mümkün değil.

Ama arkadaşlar alışmış gibi gözüküyor.
Burası Sendai...

[Işıldayan Safir]

Hahaaayyyy smyrna-kun süpersinnnnn... Arigatoooo

Yaaa okurken bana çok hoş ve eğlenceli geldi taa ki yemeklerden bahsedilene kadar... Ben bizim yemekleri yiyemiyorum onları hayatta yiyemem. Hele yeşil çayı hiç sevmiyorum. Ancak bildiğim kadarıyla Tokyo'da tüm dünya mutfaklarından restorantlar var. En azından bir makarna bulup yerim diye ümit ediyorum. (Sanki yarın çıkıp gidicem de :D) Yine de istiyorum aç kalıp zayıflarım belki.

[smyrna1]

Zerynthia Nickli Üyeden Alıntı

Hahaaayyyy smyrna-kun süpersinnnnn... Arigatoooo

Yaaa okurken bana çok hoş ve eğlenceli geldi taa ki yemeklerden bahsedilene kadar... Ben bizim yemekleri yiyemiyorum onları hayatta yiyemem. Hele yeşil çayı hiç sevmiyorum. Ancak bildiğim kadarıyla Tokyo'da tüm dünya mutfaklarından restorantlar var. En azından bir makarna bulup yerim diye ümit ediyorum. (Sanki yarın çıkıp gidicem de :D) Yine de istiyorum aç kalıp zayıflarım belki.

yaa o neki tenya yutuyormuş çinli kadınlar zayıf kalmak için geçenlerde milliyette okudum, bu arada midenizi kaldırsaym özür:)

[Işıldayan Safir]

smyrna1 Nickli Üyeden Alıntı

yaa o neki tenya yutuyormuş çinli kadınlar zayıf kalmak için geçenlerde milliyette okudum, bu arada midenizi kaldırsaym özür:)

Epeyce bir midem bulandı da yemeğe 2 saat var. Kendimi o arada toparlarım diye düşünüyorum.

[Alexandra]

Sen eve vardın ben hala iş yerindeyim.

Harika bir günce bu, oku oku doyamadım gerçekten. Çok eğlendim okurken.

Ama yemekleri de dili de beni aşıyor.

Bana fazla karışık geliyor o dünya nedense... Dediği gibi "Orası Sendai",

başka bir gezegen gibi:))

Gezmek için varım ama yaşamak konusunda ciddi çekincelerim var:))

Devamını da bekliyoruz,

Okurken keyifli oluyormuş....

[smyrna1]

15 Haziran 2009 20:53

Haziran ayında tahmin ediyorum ki ülkemizde günler sıcak yaşanıyordur, her
zaman olduğu gibi. Çoktan montlar bir kenara bırakılmıştır. Her yer
canlanmıştır. Bakkallar, marketler dondurma reyonlarını dükkanlarının önüne
çıkartmış, güneş şemsiyelerini de elbette açmıştır.Sanırım orta okul
öğrencileri SBS(son olarak böyle oldu heralde bu sınavın adı) , lise son
sınıf öğrencileri ÖSS heyacanını çoktan atlatmıştır. Eğ ne de olsa bizim
yaşımıza gelmiş insanlar için yazın geldiğinin en önemli göstergesi bir biri
ardına atlatılan sınavlardır. Bir bir, birbiri peşi ardına kapanan
üniversiteler de festivaller konserler, yaz şenlikleri yapılmıştır,
yapılıyordur. Evlerde ise imkanı olanlar bahçelerinde olmayanlar ise artık
kahvaltılarını, akşam yemeklerini, çaylarını, akşam muhabbetlerini
balkonlarda yapıyorlardır. Gündüz vakti kahvelerin, dükkanların önüne
çıkartılmış tabürelerin de oturan esnaf bir taraftan ellerindeki çaylarını
yudumlayıp birbiri ile muhabbet ederken bir taraftan da öylesine etrafına
bakınıyordur. Denize sahili olan şehirlerimizde deniz kordonları, diğer
şehirlerimiz de ise belli başlı caddelerde insan kalabalıkları akşamları
öylesine dolaşıyordur. İnsanlar çekirdek çıtlatıp, kabuklarını hayatın
verdiği rahatlıkla yere atıyordur, dondurmacıların önünde kuyruk
oluyordur.Gençler birbirine aşık olmaya başlamıştır.Güzel ülkemin dört bir
tarafında çiçekler açmıştır.


Bursa yı ise hiç sormayın. Bursa benim için çok farklıdır. Daha Bursa
terminalinde otobüsten dışarı adımınızı attığınızda buranın öyle alelade bir
yer olmadığını kokusunu duyumsayınca anlarsınız. Her ne zaman Bursa ya
farklı bir şehir den dönsem Bursa nın bu kokusunu hisseder, o naif havasını
ciğerlerime çeker rahatlardım. İçim huzur dolardı. Bursa, Uludağı, Ulucamii,
Tophanesi, Kozahanı, Mudanyası, Gemliği ile güzel bir şehirdir.

Heralde bu sene de Bursa Buyükşehir Belediyesi Altıparmak Caddesini daha
Burç sinemasının önünden başlayıp yukarı doğru Atatürk Caddesi nde Heykelin
önüne kadar yerli, yabancı şarkıcaların konser afişleri ile
donatacaktır.Şarkıcılar bir biri ardına Kültürpark açık hava tiyatrosunda
konserlerini vermeye başlıyacaklardır.Bursa Kültür Merkezinde bu senede Film
Festivali yapılacaktır. Osmangazi belediyesinin (2007 de olması lazım)
restore ettiği Bursa Fetih Kapısının önünde her cuma mehter gösterisi hala
yapılıyormudur bilmiyorum. Gençler Pirinç Han daki kafeleri dolduruyordur
ama mutlaka...

Şimdi Setbaşı sinamasının küçük salonlarının birinin o küçük perdesinde bi
film izlemek vardı. Oradan çıkıp Beyler kebap ta bi iskender yemek vardı.
Oradan çıkıp Emir Sultan'a doğru yürümek, ayak üstü bi dondurma yemek, daha
Yeşil Camiye gelmeden sokak aralarına, açık havaya kurulmuş kafelerde çay
içip tavla oynamak vardı, arkadaşlar ile muhabbet etmek vardı.

Burada Haziran ayı girdiğinden bu yana hava hergün bulutlu veya parçalı
bulutlu ve bazende bu bulutlardan nasibimizi alıyoruz. Henüz sürekli yağmur
yağmıyor, sadece ara sıra. Sanırım tüm Japonyayı etkisi altına alan bu ayın
son haftasında başlayan ve bir ay boyunca sürekli yağmur yağacak olan nam-ı
diğer Yağmur Ayı kapıda. Kısa kollu giyiyoruz ama mont almadan dışarı
çıkmıyoruz hala.Burada gerçek anlamda yaz sadece Ağustosta
yaşanıyomuş.Yukarıda saydığım şeylerin hiçbiri yok burada. Buranın da
kendine özgü kültürü var işte. Bahar festivalleri birbiri ardına gelip
geçti. Bu şehrin en büyük festivali yaz tatili olan Ağustosun ilk iki
haftasının ilk haftasında imiş. Hafta sonları sağda solda, parklara kurulmuş
yerlerde ufak konserlere rastlamak mümkün.Hakkını vermek gerekir ki kaliteli
konserler. Bunlara konserden daha çok dinleti desek belki daha doğru
olacak. Bu pazar örneğn japonlar çıktı italyan şarkıları söylediler. Pop
değil. Opera tarzında idi bel ki opera da değil. Pankart asmışlar, mini
italyan konseri diye. Okuyabildiğim ve anlayabildiğim kadarı ile bu bu
şehirde kurulu bir kulübün etkinliği. Ancak bu yaza özgü bi şey değil.
Bundan bi buçuk ay önce de bu şehir de Jazz vardı.

Şu an burada hava durumu; 15°C Bulutlu,Rüzgar: Kuzeydoğu yönünde 1
hızında m/s, Nem: % 9 , İstanbulda ise; 24°C, Parçalı bulutlu, Rüzgar:
Kuzey yönünde 14 km/s hızında, Nem: % 34.

Burası Sendai(仙台)...
--
''yazı kadar şaşırtıcı bir şey olamaz, hayat hariç...'''

[smyrna1]

yazarımıza katılıyorum, ulucami, kozahanı, bilumum tüm tarihi yerleri gezdim bursada, bu dünyadan koptuğumu hissettiğim çok ender kentlerden biridir, tek istediğim şu hayata dair şu yer kürenin her m2'sini gördükten sonra eyvallah diyebilmek....