bu sorunumu nasıl aşabilirim?Acil yardım.

[jaimemiamor]

Mahalle Muhtarı Nickli Üyeden Alıntı

Muhterem forum arkadaşım jaimemiamor,

Türkiye'de pek çok genç ebeveynleriyle, özellikle babalarıyla iletişim problemi yaşıyor. Benim babam da ablamla kıyafet yüzünden çok fazla tartışmıştır. ''O ne biçim kıyafet.'', ''O kıyafetle sokağa mı çıkacaksın!'', ''Evlendiğin zaman istediğin gibi giyin ama benim evimde böyle giyinemezsin'' gibi şeyler söylerdi. Geçen yıl ablam evlendi ama babam hala kıyafetine karışıyor.

O zamanlar ben ortaokulda okurdum ve babamın kendinden başkasını düşünmeyen bencil bir insan olduğunu düşünürdüm. Çünkü ablamın, annemin, benim görüşlerim pek önemli değildi. Evde bir aile ortamı yoktu. Ancak aradan geçen bir kaç yıldan sonra söyleyebilirim ki, babam bencil birisi değil cahil birisi.
Mesajından anladığım kadarıyla senin baban da benimki gibi. Yani cahil. Ama olaya bir de şu taraftan bak:
Baban da gençliğinde anne-babasıyla seninkiyle aynı olmasa da benzer sorunlar yaşadı. Belki o da sorunlarını anlatabileceği birini aradı. Ama onun zamanında böyle bir mecra yoktu, imkan yoktu, internet diye bir şey yoktu. Belki doğru dürüst bir eğitim alamadı. Kendini geliştirecek farkındalığa bile ulaşamadı. Sonuç olarak cahil kaldı. Babanın gençlik fotoğraflarına bakarsan beni daha iyi anlayabilirsin. Orada masum bir adam göreceksin.

Kesinlikle senin haksız olduğunu söylemiyorum, bence de davranışlarında ve seçimlerinde özgür olmak senin hakkın. Ama onun senin gibi düşünmesini bekleyemezsin. Sana saygı duymaması da cahilliğinden kaynaklanıyor, ama seni seviyordur emin ol. Şu an gerçekten huzursuz ve zor bir durumdasın, çok iyi anlıyorum. Şu an için;

MUHTAR'IN REÇETESİ

- Yaz tatilinin bitmesine daha yaklaşık 2 ay var. Bu 2 ayı ailenin yanında geçireceksin anladığım kadarıyla. Sana tavsiyem bu süre zarfında EGO+SUÇLULUK+BAŞKALARININ DÜŞÜNCELERİNİ ÖNEMSEME telkinlerini düzenli dinlemek olacaktır.

- Ayna egzersizi yap. Duymak istediğin şeyleri kendine sen söyle.

- Mesela şimdi ramazandayız. İftar için babanın sevdiği bir tatlı,yemek vs. hazırla. Birazcık suyuna gidersen o da yelkenleri suya indirir.

- Bugünün bir daha doğmayacağını düşün. Annen ve baban bir daha yanında olmayacak. Babandan nefret de etsen bir gün onlar da göçüp gidecekler. Tuhaf gelecek belki ama ilerde bugünleri bile özleyeceksin.

Sabret, her şey yoluna girecek.
Sevgiler

cansuyu Nickli Üyeden Alıntı

Muhterem muhter kardeş de Sevgili Sweet de konunun can alıcı noktalarına temas etmişler..
Ben de dikkatimi çeken birkaç noktayı kısaca eklemek isterim.

Burada kuşak çatışmasının dışında dini inancına uygun hareket eden bir ebeveyn modeli var.Öncelikle onun inancını doğru bilmek gerek. Kendince seni doğru yola çekmeye çalışan ama başaramadığına inanan bir baba.. kendiyle çeli,şmiyor. kendi doğrusuna göre hareket ediyor. ve elbette cahil demek değil bu bana göre de Sweet :)

ve sevgili jaimemiamor.. şu dikkatimi çekti sizde.. hemen cevap eryordunuz.. oysa sorular çoğu kez hemen son durağa varmayı sağlamaz, uzun bir yolculuğa çıkarır bizi.

bana öyle geliyor ki.. sizin.. kendi doğrularınızı oluşturma.. bunları ifade edebilme yolculuğunuz ilerledikçe bu sorununuz aşılacaktır..

babanız sizden.. evet senin doğrularını anlıyorum sen üstüne düşeni yapıyorsun benim de hayatta doğrularım var mesajını alacak kadar yol katettiğinizde..

bu ise hemen olacak şey değil.. ama hemen başlanması gereken şeydir.. kendine güvenerek.. kendi yolunu çizerek.. ve kendi doğrularını doğru bir şekilde ifade ederek..

çünkü buradaki sorun bence giydiğiniz streç kot değildir.. giyim ays berg in yüzeye yansıyanıdır..

sevgi ışığıyla kalın hep..

Evet düşüncesi gereği benim yanlış yaptığımı düşünüyor.Düşüncesini söyleyebilir saygım sonsuz;fakat ayı şeyi 50 defa ısıtıp ısıtıp önüme getiremez temcit pilavı gibi 100 defa söyleyemez.Ben de buna katlanmak zorunda değilim.Ve bakışlarıyla,sözleriyle psikolojik baskı yapamaz.Etkiliyor beni.benim etkilenmemem lazım ama bunu nasıl başarırım bi yol gösterin arkadaşlar.

[cansuyu]

gerçekten zor bir soru..

giyim değil ama bazı şeyleri benim yaşamımda da onaylamazdı babam..

özgürlüğümü erken ilan ettim gerçi :)

objektif cevap yazabilmem zor..

çünkü babamı kaybettikten sonra anladım ki..

etkilenmemek değil.. etkilenmek istiyordum onun düşüncelerinden.. ama beni onayladığını bilerek...

[jaimemiamor]

Ben etkilenmek istemiyorum.Kendi düşüncelerimi kendim oluşturmak istiyorum.

[sweeet]

Kendi düşüncelerini kendin oluşturmana hiçbir şey engel olamaz. Bir insan seni düşüncelerin için yargılayamaz. Karşındakine düşünceni söylersin. Baktın olmuyor karşındaki farklı bir düşüncenin varlığına tahammül bile edemiyor ona bu düşünceyi kabul ettirmek zorunda değilsin ama bu düşüncenden de vazgeçmek zorunda değilsin. Anlamak istemeyene, farklı düşüncelere hoşgörü göstermeyene o konu ile ilgili konuşmak sadece seni yoruyor. Ben, karşımdaki kim olursa, bu şekilde biriyle karşılaştığımda "Tamam." diyorum "Bu sizin düşünceniz ben de böyle düşünüyorum." diyorum ve kafam da gayet rahat oluyor. Tamam deyip tartışmayı uzatmamak en iyisi bu sefer tartışma uzadıkça iki taraf da heyecanlı bir şekilde kendi fikrini kabul etmeye çalışıyor. Özellikle aile içinde tamam demek huzur için önemli. Uzattıkça hepinizin tadı kaçıyor ailenin diğer fertlerinin de.

Sevgiler.

[Mahalle Muhtarı]

Aziz forum sakini jaimemiamor,

Anlattıklarından, babanın üniversite mezunu olduğunu aklımın ucundan bile geçmemişti. Üniversite mezunu bir kişinin böyle davranması, hele ki evladına böyle davranması çok çok yanlış.

Geçmişteki entrylerine bir baktım da hiç kafa dengi arkadaşın olmadığından, kendini dışlanmış hissettiğinden bahsetmişsin. Aynı mesajında arkadaşlarının söylediği şeyleri kafana çok fazla taktığından bahsetmişsin.
Bence senin ihtiyacın olan şey başkalarının düşüncelerini gereğinden fazla önemseme telkini. Listene ekle, birkaç gün içinde etkisini gösterecektir.

Baban için ne yazık ki diyebileceğim pek bir şey yok. Ama biz sana burada sadece tavsiye verebiliriz zaten.

[jaimemiamor]

Mahalle Muhtarı Nickli Üyeden Alıntı

Aziz forum sakini jaimemiamor,

Anlattıklarından, babanın üniversite mezunu olduğunu aklımın ucundan bile geçmemişti. Üniversite mezunu bir kişinin böyle davranması, hele ki evladına böyle davranması çok çok yanlış.

Geçmişteki entrylerine bir baktım da hiç kafa dengi arkadaşın olmadığından, kendini dışlanmış hissettiğinden bahsetmişsin. Aynı mesajında arkadaşlarının söylediği şeyleri kafana çok fazla taktığından bahsetmişsin.
Bence senin ihtiyacın olan şey başkalarının düşüncelerini gereğinden fazla önemseme telkini. Listene ekle, birkaç gün içinde etkisini gösterecektir.

Baban için ne yazık ki diyebileceğim pek bir şey yok. Ama biz sana burada sadece tavsiye verebiliriz zaten.

Aziz mahalle muhtarı;
Yorumun için çok teşekkürler.Size de bahsedeyim.Ayın 18 inde psikoloğa gittim.Kendisi hipnoz,eft vs.En son teknikleri biliyor.Babamdan habersiz gittim.Biz ilçede oturuyoruz ve oturduğumuz yerde psikolog yok.Ben de arkadaşımla buluşacağız sonra gezeceğiz(gittiğim ilde) diyerek il merkezine gittim.Önceden psikologtan randevu almıştım.ona göre gittim.Psiklogla görüşmemizde her hafta gelmem gerektiğini söyledi.Üniversitede okuyorum şehir dışında en azından okul açılana kadar yol alırız dedi.Çocukluğuna gerekirse bebekliğine inmemiz gerektiğini orada büyümemiş bir çocuğun olduğunu söyledi.Onu çocuğu büyütmemiz lazım dedi.Gerekirse bebekliğine çocukluğuna ineceğiz dedi.Babanla konuş söyle dedi.Elimden ne geliyorsa senin için yapmaya çalışacağım dedi.Fakat sen buna maddi manevi hazır mısın diye de sordu.beni gerçeklerle yüzleştirecekmiş.Eşiyle beraber kombine bir şekilde çalışıyorlar.Yani en azından 10 güne bir gelmen gerekiyor dedi.Seansı 100 tl.Artı gidiş-geliş 20 lira yol parası vereceğim.Hadi 10 güne bir gitsem 360 tl.Ben babama söylemeye çekiniyorum çünkü babam şu düşüncede bir insan.Atıyorum ben şan dersi almak istiyorum bu ekstradan bir istek.Ona izin vermez kendin para biriktirip alacaksan alacaksın der.Psikolog konusunda da insan kendi sorununu kendi çözmeli der kendi çözemeyen insan acizdir gibisinden laflar kullanır.ben de korkuyorum.Psikoloğa giderim.Pek bi düzelme yaşanmaz babamgil sonra bunu başıma kakar diye.Ah bi söylemeye cesaret edebilsem.Kaç gündür söyleyeceğim.Söyleyemiyorum vakit de geçiyor. Bu düşüncede olduğu için söylemeye çekiniyorum.Benim kararsızlık,amaçsızlık gibi sorunlarım var.Üniversite 4 e geldim.Hala ne yapacağıma karar vermiş değilim.Bir amacım da yok.Benim yaşımdakiler bi sürü şeyler istiyorlar.ben hiçbir şey istemiyorum.ne yurtdışına gitmek,ne filanca işe girmek.İnsanın bir hedefi olur.benim yok.Ve babama bu psikoloğa gitmek meselesini bile söyleyemedim.Babamdan para bile isteyemem.Eğer biraz çok harcadıysam zaten çok çekinirim istemeye.Napayım arkadaşlar.Bi cesaret edip babama bunu söyleyemiyorum.

[sweeet]

Bu konuyu annenle konuşmayı denedin mi? En azından psikologa giderken annene söyleyebilirdin. Diğer konuları da annenle baş başa iken konuşup onun fikrini almak seni rahatlatabilir. Evin içinde bir destekçi olması fena olmuyor. Ailen senin her zaman iyi olmanı ister elbet. Sağlıklı ve mutlu olman her şeyden önemli. Her şeye rağmen cesaretini toplayıp konuşmalısın babanla. Olmadı kendin bulmaya çalışırsın o parayı. Sen psikologun sorduğu soruya ne cevap verdin asıl o önemli, gerçekten hazır mısın?

[jaimemiamor]

sweeet Nickli Üyeden Alıntı

Bu konuyu annenle konuşmayı denedin mi? En azından psikologa giderken annene söyleyebilirdin. Diğer konuları da annenle baş başa iken konuşup onun fikrini almak seni rahatlatabilir. Evin içinde bir destekçi olması fena olmuyor. Ailen senin her zaman iyi olmanı ister elbet. Sağlıklı ve mutlu olman her şeyden önemli. Her şeye rağmen cesaretini toplayıp konuşmalısın babanla. Olmadı kendin bulmaya çalışırsın o parayı. Sen psikologun sorduğu soruya ne cevap verdin asıl o önemli, gerçekten hazır mısın?

Annem şehir dışında memlekete gitti.Anneme de söyleyemem hemen yargılar.Onu da kendime yakın hissetmiyorum.İnsanı hemen tenkit eidyor.Yok onlar için benim mutluluğum önemli değil.Önemli olan onları zora sokmamam.Babam annem öyle der.Bi işin varsa kendin hallet bize sorun getirme derler ikisi de böyle.Hal böyleyken ben de çekiniyorum.Yani yalnızım.beni destekleyecek bir insan yok çevremde.ne yaparsam kendim yapacağım.Bu zaman kadar böyle oldu.Aslında onların bilmesini istemiyorum.Ama bilmek zorundalar çünkü parayı onlar verecek.Yani ben parayı harcadığımda bu para nereye gitti diyecekler.

[Mahalle Muhtarı]

Muhterem forum dostum jaimemiamor,

İnsan neye sahip olursa olsun, ne kadar serveti olursa olsun; sağlıklı bir aile ortamı yoksa geri kalanlar teferruattan ibaret oluyor.
Durumunu anlıyorum, kötü gerçekten.

Psikolog konusuna gelince,
Maddi imkanların elvermeyebilir, bu normal çünkü öğrencisin. Babanla bu psikolog işini bi konuş. Cesaretini toplayamadığından bahsetmişsin. Ben de babamdan bir şey isteyeceğimde, söyleyeceklerimi önce bir prova eder sonra konuşurdum. Ama geçen yıl fark ettim ki, spontan konuşmak çok daha rahat oluyor. Sen de öyle yap, bu mesajı okuduğunda baban yanındaysa hemen şimdi git konuş. Cevap olumsuz olsa bile önemli değil. Olumsuzluk, kararsızlıktan daha kötü olamaz. Artık bi şeylerin değişmesi lazım ve hala senin elinde olan şeyler var, değil mi?

Eğer ki baban olumsuz bir cevap verecek olursa, bu yine önemli değil. Yaşadığın şehirdeki tıp fakültesinde ya da devlet hastanesinde psikiyatri mutlaka vardır. Oraya gidip onlarla da temas kurabilirsin. Üstelik 360 TL'ye değil 60 TL'ye

En kötü ihtimal (ki bana göre en iyi ihtimal) telkinler var. Hiç tanımadığın insanlara derdini anlatabileceğin bir forumun var. Haline samimiyetinle şükret. Telkinlere ağırlık ver. Listenden EGO hiç çıkmasın. SUÇLULUK şu aralar listende dursun. BAŞKALARININ DÜŞÜNCELERİNİ ÖNEMSEMEMEYİ listene ekle. Fazla kalabalık olmayacaksa TOPLULUK KARŞISINDA KONUŞMAYI ekle. Bu telkinlerin etkili olduğu söyleniyor. Ama kendini en iyi sen bilirsin. Listeni kendine göre yap.

Son olarak merak ettiğim, sana daha önce depresyon teşhisi kondu mu?

[jaimemiamor]

Mahalle Muhtarı Nickli Üyeden Alıntı

Muhterem forum dostum jaimemiamor,

İnsan neye sahip olursa olsun, ne kadar serveti olursa olsun; sağlıklı bir aile ortamı yoksa geri kalanlar teferruattan ibaret oluyor.
Durumunu anlıyorum, kötü gerçekten.

Psikolog konusuna gelince,
Maddi imkanların elvermeyebilir, bu normal çünkü öğrencisin. Babanla bu psikolog işini bi konuş. Cesaretini toplayamadığından bahsetmişsin. Ben de babamdan bir şey isteyeceğimde, söyleyeceklerimi önce bir prova eder sonra konuşurdum. Ama geçen yıl fark ettim ki, spontan konuşmak çok daha rahat oluyor. Sen de öyle yap, bu mesajı okuduğunda baban yanındaysa hemen şimdi git konuş. Cevap olumsuz olsa bile önemli değil. Olumsuzluk, kararsızlıktan daha kötü olamaz. Artık bi şeylerin değişmesi lazım ve hala senin elinde olan şeyler var, değil mi?

Eğer ki baban olumsuz bir cevap verecek olursa, bu yine önemli değil. Yaşadığın şehirdeki tıp fakültesinde ya da devlet hastanesinde psikiyatri mutlaka vardır. Oraya gidip onlarla da temas kurabilirsin. Üstelik 360 TL'ye değil 60 TL'ye

En kötü ihtimal (ki bana göre en iyi ihtimal) telkinler var. Hiç tanımadığın insanlara derdini anlatabileceğin bir forumun var. Haline samimiyetinle şükret. Telkinlere ağırlık ver. Listenden EGO hiç çıkmasın. SUÇLULUK şu aralar listende dursun. BAŞKALARININ DÜŞÜNCELERİNİ ÖNEMSEMEMEYİ listene ekle. Fazla kalabalık olmayacaksa TOPLULUK KARŞISINDA KONUŞMAYI ekle. Bu telkinlerin etkili olduğu söyleniyor. Ama kendini en iyi sen bilirsin. Listeni kendine göre yap.

Son olarak merak ettiğim, sana daha önce depresyon teşhisi kondu mu?

Aziz forum arkadaşım mahalle muhtarı;
Öncelikle samimiyetin için teşekkür ederim.Aslında benim kararsızlığım sadece babama söyleyememek değil.Gittiğim psikolog beni doğru düzgün dinlemedi.Yani ben ondan o şeyi almadım.Hani bi insan seni can-ı gönülden dinler bunu hissedersin mutlu olursun.Ben o kadında bunu hissetmedim.ben kendim psiklojiye meraklı olduğumu söyledim.Bazı durumları kendim ne kadar aklımla,mantığımla halletmeye çalışsam da halledemediğimi söyledim.(Zaten bu yüzden psikoloğa gitmek istiyorum)Bilinçaltı dedğin şey öyle senin zannettiğin gibi o kadar etkili değil Allah bir de akıl,mantık vermiş dedi.Psikologla seans bittikten sonra eşiyle beraber çalşıyırlar onun yanına geçtim.(Bana psiklogla seansa başlamadan önce burdon testi yaptı.Sonra girdim görüşmeye.)Orada yine testler yaptı beynimi 6-2 oranında kullanıyormuşum.Yaptığı burdon testi sonucunda dikkatimi yoğunlaştırmada problem yaşadığımı söyledi.Aslında eşinin bana söyledikleri daha faydalı ve tatmin edici oldu diyebilirim.bana dikkatimi yoğunlaştırmamı arttıracak egzersizler verdi.başka şeyler de öğretti.Seans normalde 100 tl fakat adam da benimle bir saat uğraştı.İki saat 100 tlye geldi diyebilirim.Ne yapayım bu hesabı yapmak zorundayım.Param çok yok sonuçta.Bahsettim mi bilmiyorum.Psikolog çocukluğuna inmemiz gerekecek belki de bebekliğine dedi.Oradaki meleği büyütmemiz lazım dedi.her hafta gelme gerekiyor.en azından 10 güne bir dedi.