Bende aççam günlük :P

[Silvara]

Saol şekerim suuzycim:)

evett sonunda bende aldım hayvanımı eğitimde şimdi ama karnını doyuramadım. Açlık derecesi 10 diyor. Aç benim çoocuğum cicim :P

[pisimbat]

ay sorma o hayvan beslenmesini aklım ermiyor rakamın az olması iyimi kötümü çokmu verioz atakan efendi bişi söle yahu normali nedir alt ve üst seviye

Silvaracım kahveler harika görünüyor:)
enerjinde harika:)
site ve burdaki insanlar zaten bir bambaşka..çok seviyorum burayı ve sizleri yaaaa

[Silvara]

Evet öyle güzel burası ya. İnsan istediğini yazıyor rahat rahat :)
Günaydın diyim gelen olursa ziyaretime bir de sabah kahvesi verim isteyene :P



afiyet olsun

[Silvara]

Son günlerde çok sinirliyim. Gerçi sinirli ruh hali benimle bir bütündür. Her zaman bir asabiyet ve çabuk sinirlenme hali vardı üzerimde ama son aylarda bu daha da arttı. Hatta kızımı bile tartaklama aşamasına geldim ama allaha şükür yalnız değilim de annemler var hep son anda ya kendim ya da annem ya da babam ya da eşim bir şekilde engeliyor. Ama korkuyorum ve sinirlenip kızımı azarladıktan sonra da çok kötü bir üzüntü ve bunalım psikolojisine giriyorum. O an sanki ölsem de kurtulsam felan diye düşünüyorum.
Bunu yazmamdaki neden; acaba bu telkinler arasında rahatlatıcı ya da sinir geçirici bir tanesi var mı? Benim bu akdar gereksiz ve çabuk sinirlenmemi engleleyecek bir telkin var mı acaba?

[siyah]

Günaydın. Günlüğün hayırlı uğurlu olsun.
Yaşantında bukadar destek varken neden tat almıyorsun desteklenmekten... Annelere gelince anneler tabiiki kötü değil. Sadece rol dağılımı yanlış...
Ben kendi yolumda yürümek isteyen bir insanım gerekirse bunun bedelinide öderim. Benim annem dediğim dedik bir insan olmuştur her daim kendi isteklerini ter türlü yolu deneyerek yaptırmıştır. Her zaman nefret etmişimdir. İsitemedeğim birşeyi yapmaktan zorla yaptırmıştır...
Başkalarının seçimini yaşamak çok zordur. Annemin benim adıma yaptığı seçimleride yaşadım... Bu seçilmiş hayatta kendi bulmak içime sindirmek için çok çabaladım çok şeyden vazgeçtim çok canım yandı. Başkalarını seçimi içinde kendi dünyamı kurmaya çalıştım. Adım adım yorula yorula ağla zırlaya depresyona gire çıka... Bu süreç içinde sürekli karşımda onun çıkardığı zorluklar vardı... Onun seçiminde bile kendi yolumu bulmama izin vermiyordu...
İşte o noktada karar verdim kendi seçimlerimi yaşamaya.... Kendi seçimlerinizi yaşadığınızda daha kolay katlanıyorsunuz sıkıntıları...
Ben kendi durumumu yanı annemle yaşadığım sorunlu ilişkide artık bu durumu kabuletmeyi seçtim... Birşeyler düzelecekse yada düzelmeyecekse bu karşılıklı ikimizinde kararı olmalı....
Kendimi ve hayatın bana sunduğu hertürlü zorluğu ve kolaylığı seviyorum... Belki çok yoruldum çok üzüldüm ama daha çok kendimim artık.

sağol canım..ellerine sağlık...

minişlerimiz maalesef bazen tahammül sınırlarını zorlayabiliyorlar..ama ben ona kızmanın popişine şaplatmanın hiç bir yararı olmadığını uzun zaman önce farkettim...hatta böyle durumlar yaşandıktan sonra ki vicdani rahatsızlığı çekmektense,,,kendimi sabırlı olmaya ve bu konuda yetiştirmeye çalıştım...

şu anda arada kaçamak kızmalar oluyor ama ...her şeyi daha kibarlıkla vede güzellikle halletme olayını oturttuk gibi...
tabiiki bizlerde bazen zor koşullrdan geçiyoruz ve kalmıyor sabır...
ama ben şimdi kendime şunu hatırlatıyorum...

bütün gün çalışıyoruz...yoruluyoruz...bazen koca çocuklar sabır bırakmıyor adamda...

ama ne yaparsın'ki çocuklarımız bunları anlayamıyabiliyorlar...onlar bizi özlüyorlar gülüm...

ve bizden şımarıklıklarına karşı sabır vede sevgi istiyorlar...ben şimdi ona daha çok sevgi verebiliyorum..

çünkü bizden başka şımarabilecekleri kimse yok...sevgiler canım benim...

[Silvara]

Afiyet olsun suuzycim, çok güzel yazmışsın. Evet bende denicem senin dediğini yapmaya :) Haklısın çok özlüyorlar hayatlarında onlar için önemli olan bizler varız. Ve ben kızıma istediği arzu ettiği haettiği sevgiyi göstermezsem kim göstercek o nerden bilcek onu ne kadar sevdiğimi?

Siyah, doğru diyorsun destek varken neden destek almaktan tat almıyorsun demişsin ya; işte sıkıntı yaratan da bu. Bu kadar insan destkelerken, yanımdakiler hep daha iyi olmamı beklerken, şımarmışmıyım acaba yada buldu da bunuyor muyum, nankörmüyüm neyim de neden böyle sinirliyim yada tersim diye işte sıkıntım. Yoksa destek var diye değil. Bu durum sıkıntı yapıyor çünkü aslında onlar sabrediyor ama ben sabretmiyorum belki, bazen kızım bile benden olgun davranıyor. İşte bu beni üzüyor, bu duruma üzüldükçe hırçınlaşıyorum, hırçınlaştıkca sinirli oluyorum ve yalnız kalmak, kaçmak istiyorum, onları daha fazla üzmemek adına belki. Kısır döngü gibi. sonra üzülüyorum, sonra yine hırçınlaşıyorum, nefret ediyorum kendimden, sonra tat almıyorum hayattan, tat almadıkca daha sinirli oluyorum, kızım ne bu nankörlük diyorum, neden böyle yapıyorum, neden sinirli oluyorum kahretsin diyorum, sonra yine sinirli oluyorum işte bu kısır döngüde yanımdakiler bişi diyince onlara yöneltiyorum belki o anki kendime olan kızgınlığımı. Ayy deli bişi bu bea deliriyomuyum neyim yahu? şaşkın dusun
ama tabii ki her zamanki gibi deniyeceğim yine yılmadan usanmadan şu siniri yenmek, stresi yenmek iiçin. Bilmiyorum ki bende.

[siyah]

Bu davranışının şımarıklık olduğunu sanmıyorum. Bunu böyle hissediyorsan mutlaka altında seni korumak adına bir iyi niyet vardır. Bilinçaltın tarafından olutufrulmuş. Ben bazen bunu farkediyorum kendi yaşantımda...Tam kilo veriyorum tamam oldu derken tekrar balon gibi şişmeye başlıyorum. ve artık biliyorum ki bilinçaltım kendince beni çirkinleştiriyor bunu risk olarak görüyor. Tam borçlarım sıfırlanmışken tekrar başladığım noktaya getiriyor biliyorum ki beni korumak adına birşeyler yapıyor. Tam hafta sonu dışarı çıkacağım yada bir program yapmak isterken birtürlü işlerimi çabukça halledemiyorum hareketlerim yavaşlıyor. Yavaşlatıyor beni mutlaka seninde benzer bir duygun düşüncen olmalıki seni böyle hissettirsin. Bunu sen biliyorsundur bunu...
Belki haketmediğini düşünüyorsundur. Haketsen bile ...
Hepimizde var böyle davranışlar.
Diğer insanlara tepki veremediğim için evde çok sinirli oluyordum. Tabi çocukların küçük olması rutin işlerin çok olması başkalarına hayır diyememek, yükümü artırıyordu. Çocukları bakıcıya bırakıp almak bakıcının aniden hastalanması, izin alamamak çocuklar ortada kalacak endişesi ardından bana birşey olursa çocuklarıma ne olacak endişesi...
Korkular korkular endişeler.... Şimdi çocuklar biraz daha büyüdü ve eskisi kadar endişeli hissetmiyorum. Gerçi bir sefer anne olmuşsanız bu korkuların sonu yok. Korka korka izin vermek gerekiyor hayatını yaşamasına o kendi adımlarını atarken de çaktırmadan denetlemek belki...
Zaman içinde mutlaka dahada azalacaktır çocukla ilgili yaşadığım bu durum... Daha sakin daha esnek olacaksın...
Bu dünyada hiçirşey nedensiz değil, hiçkimsede kimsesiz. Benim çocuklarımda büyüyor dışardan destek görmeden bütün çocuklar büyüyor hatta sokak çocuklarıda büyüyor ama amaç daha az yaralı çocuk yetiştirmek... Daha sevgiye doymuş çocuklar yetiştirmek. Ailemle yaşadığım sorunlar olmasaydı belki bukadar yavaşlamazdım. Benim ki birçok cephede savaşmaktı... Yinede böyle bir savaş yaşamadığın için şükredip yoluna devam etmelisin...

bravo kızlar..

şöyle bir düşünün hayatta başarmayı isteyipte başaramadığınız ne kaldı..belki istediğiniz yoldan gelmemiştir ama istekleriniz daima olmuştur..veya eşzamanlı olarak başka iyi bir şey olmuştur...EĞER BUGÜN AYAKTAYSANIZ VE DAHA İYİİSNİ NASIL YAPACAĞINIZI DÜŞÜNÜYORSANIZ..DEMEKKİ HER ŞEYİ BAŞARDINIZ...tüm bunları ben veya başkası yapmadı sizin için...HER ŞEYİ SİZ KENDİNİZ YAPTINIZ...BAŞARDINIZ..çocuklarınızla olan ilişkinizde istediğiniz gibi olacaktır..onlara çocuk muamelesi yapmayın...artık dünyaya gelenler..bizim bildiğimiz çocuklar değil önce indigolar geldi şimdide kristaller geliyor..onlarla kendi yaşıtınızmış gibi konuşun önemli şeyler konuşacağınız zaman...onlara tam gün ayırmak önemli değil...kaliteli zaman ayırmak önemli...birlikte olduğunuz zamanı verimli geçirmek önemli..buna dikkat edin yeter..çocuklarınız sizin en candan dostunuz...düşünsenize, 9 ay boyunca,aynı bedeni, aynı canı, aynı kanı kullandınız...atıyorum....kanınızdaki demire sizin ihtiyacınız varken hepsini ona verdiniz..BU BANADA LAZIM DEYİP..onların ihtiyacı olan şeyi asla esirgemediniz...verdiğiniz bu koşulsuz sevgi asla karşılıksız kalmaz..kalmıyor...katlanarak geri dönüyor..zamanı kaliteli kullanın ve hiç üzülmeyin emi..öptüm sizleri kocamaaaan ..