ben de yazacağım

arkadaşlar merhaba,
bir kaç gündür işler biraz daha rahat, tezim ile ilgili çalışmalarımı da hocam beğendi iş ve okul konusunda biraz rahatladım ama ben rahat durmayı sevmiyorum galiba... bu sefer de anılar geliyor aklıma (illaki bişi bulucam) off off
yazacaklarım aptalca aslında bana, bu benim. yapacak bişi yokkk.
daha önce kısaca bahsetmiştim. bundan 5 yıl önce çok sevdiğim bir insandan ayrıldım. karşımdaki insanın artık beni eskisi kadar sevmediğini fakat bunu bana söylemeye cesaret edemeyeceğini düşündüğüm için ondan ayrıldım. arkadaş olarak kaldık. ona çok kızgındım. 3 ay kızgınlıkla, 3 ay gururla ve 3 ay da korkuyla geçtikten sonra kafam dank etti. neden bu kadar kolay vazgeçmiştim, onun için uğraşmam gerekirdi. onunla konuştum barışmak istedim, cevap vermedi. sonraki 2 yıl boyunca okul bitene kadar bir kaç defa küstük barıştık. arkadaş olmak çok ağır geliyordu bana. okul biteli 3 yıl oluyor.ama o hala aklımda. üstelik bu 3 yıl boyunca onu sadece 2 defa gördüm. çünkü o başka bir şehirde.yüzyüze bu tarz konuşmaya cesaretim kalmadığından en son 4 ay önce mailleştik. ben tam bir patlama yaşadım diyebilirim. (siteyle haşır neşirliğimin artması da o günlere gelir) beni yine istemedi ama anlamadığım şey son 5 yılda onun da hayatında hiç kimse olmadı. dediğine göre kimseyi benim kadar sevmemiş, beni de sevmiyor.
işin ilginç yana ben ona kızmıyorum çünkü gerçek anlamda düşününce beni hiç kırmadı, ben de onu kırmadım aslında. bu nedenle iyi arkadaşlar olarak kalabilmiştik ama bu benim için çok zordu.
son 4 aydır hiç görüşmedik. 2 hafta önce doğumgünüydü ve ben kutlamadım bile artık onun hayatından tamamen çıkmam gerek ama bunu başarabileceğimdem korkuyorum. sanki her an arayabilirmişim gibi. daha da saçma olansa benim hala umudumun bitmemesi. kendimi başkası ile düşünemiyorum. 5 yıl boyunca inanın yapabileceğim herşeyi yaptım (kimse benim kadar uğraşmazdı eminim, ama ben değeceğine inandım hep) doğru mu yaptım yanlış mı yaptım bilmem ama, keşke dememek için uğraştım. eğer uğraşmasaydım, bir gün keşke diyeceğimden eminim.
içimi kimseye dökemiyorum (çünkü mantıksız olduğumu düşünüyorum) ama bakın yaptığıma burda kaç kişi okuyacak...
neyse böyle işteee.

Aysunt'cuğum hayatımızdaki bir çok şeyi mantık la çözüp açıklaya biliriz ama duygularımız hiç bir mantığa sığdıramayız bu yüzden hala vazgeçemiyorsun .Bazende bırakmaktan korkuyoruz karşımızdaki bizde alışkanlık yapıyor.Senin için hayırlısı ne ise o olsun .

uzun bir aradan sonra merhaba...

burasının üyelerin değişim günlüğü olması gerekiyor ama bende hiç değişim yok, zaten telkinleri de dinlemiyorum. canım hiç istemiyor, aslında canım hiç bir şey yapmak istemiyor

şu yüksek lisans tezi benim bütün dengemi bozdu. inadına da çalışamıyorum sanki...

bu arada 2 hafta önce Turk Telekom'un sınavına girdim, eğer kazanabilirsem (sınav çok zor geldi bu arada bana) bursa'ya döneceğim. ve ben kendimi hep şu anki işimden ayrılmış, bursa'da yaşarken düşünüyorum. eğer kışa kadar hala ayrılamazsam izmirden, herşey daha da sıkıcı olacak. aslında izmiri çok seviyorum ama ilk geldiğim andan beri (7 yıl oluyor) eninde sonunda bursaya döneceğimi düşünmüştüm. üniversite bitince dönmüştüm de iş için tekrar izmire gelmiştim..

1 haftadır ailem bursada. ben yalnızım. hakikaten burada hiç arkadaşım yok. arkadaş olabileceğim kimse de yok sanki. benim soğukluğumdan da kaynaklanıyor olabilir bu.

geçen hafta tatile gittim. ne tatildi ama !!!! tatilden önce dediğim gibi telekomun sınavına girdim istanbulda. sınav gününden bir gün önce istanbuldaydım. gece vakti istanbula gidince ve okula yakın olsun diyerek kalmak için otel aradık babamla. gece vakti baba kız otel arayınca saçmalıklarla karşılaşıyor insan düzgün olduğumuz için bir otele almadılar bizi. sonra zar zor bir pansiyon bulduk ama ne pansiyon. hayatımda hiç böyle bir yerde kalmamıştım. banyo ortak diğer kattakilerle. (Allah'tan kalabalık değildi de kimseyle karşılaşmadım gece) ve sabun bile yoktu...babam inip aldı, benim feryatlarım sonrasında
ben cumartesi sınava girdim, ablam da pazar günü dikey geçiş sınavına. pazar gecesi de tur ile tatile çıkacaktık. tur otobüsü izmitten kalkıyor. bursa-izmit otobüsü trafik yüzünden çook geç kalınca tur otobüsünü kaçırdık ... annem ben ve ablam bütün geceyi izmit otogarında geçirdik. üşüdüğümüz için havlulara sarındık( plaj havlularımız olmalıydılar halbuki).şaka gibi. Fethiye otobüsü ile gidelim dedik ama otobüs günde 1 defa , gece 11de varmış ve de dolu. yorgun bitkin bir şekilde bursaya döndük ve bursadan otobüs bulup fethiyeye gittik. otobüste sadece 3 kişilik yer varmış. :) tatilden bir kaç gün önce ayaklarımda ağrılar ve şişlikler oluşmuştu. ilaç kullanmaya başlamıştım ama bütün tatil boyunca ayaklarım şiti ve ağrıdı. ben hiç bir şey anlayamadan tatil bitti...

sol ayağım hala ağrıyor ve acıyor (neredeyse 1 ay oldu) varis dediler ama bilmiyorum....

kendimi 25 yaşında gibi hiç hissetmiyorum.. facebooktan eski arkadaşlarıma bakınca sanki hepsi çok eğleniyor, çok mutlular...

bu aralar ne istediğimi, ne istemem gerektiğini de bilmiyorum... her şey çok monoton geliyor bana.

[Novos]

merhaba aysunt belli ki aşağı yukarı benim durumum gibi ben de 2 ay önce senin gibi hayattan hiç zevk almayan biriydim hatta rın kapısını aralamıştım ki çok şükür bu siteyi buldum, biraz da kendi çabalarımla korkularımın üstesine gittim, bu sayede şimdi hayattan daha fazla zevk almaya başladım. bakıyorum telkinleri dinlemiyormuşsun, bence biraz sabret sadece iki hafta sık dişini telkinler konusunda. ne olursa olsun her şeyden sıkıl ama telkinlerden sıkılmamaya çalış, göreceksin ki en geç iki hafta sonra zaten kendiliğinden, zorunluluk hissedtmeden telkinleri dinlemeye başlayacaksın. inan senin durumunu en iyi bilen insanlardan biriyim. durumun nasıl, az çok biliyorum. hayattan, her şeyden belki sıkılıyorsun, kafanda ağırlık var belki, arkadaşların çok eğleniyor sanki sadece sen eğlenemiyorsun gibi değil mi. bunu çözmek için kendi içinde de kişisel bir yolcuşluğa çıkman lazım, telkinlerle birlikte bu durum çok daha hızlı ve sonuç odaklı bir şekilde gerçekleşecektir bundan emin ol. dünyaya hep kötü bakma, eğer kendini mutsuz hissediyorsan, inadına gül gülümse hayata. beş dakika zorla gülümsemeye çalış, kendi kendine ben mutluyum, ben huzurluyum diye olumlama yap, her gün. göreceksin ki mutlu olmaya başlayacaksın. biliyorsun plasebo etkisi diye bir şey var, tıpta değil mi. mesela bir örnek verirsek yaşlı hasta insanlara plasebo, içi boş, etkisi olmayan hap veriyorlar ve bunun hastalıkları içinde en iyi ilaç olduğunu, kullananların da çok büyük bir yüzdeyle iyileştiğini söylüyorlar. diğer taraftan da başka hastalara da hastalığa karşı gerçek ilaç veriyorlar ve bu ilaçların tam olarak denenmediğini etkisini bilmediklerini söylüyorlar ve bu ilacı kullanmalarını söylüyorlar. plaseboyu kullananların %75'i iyileşiyor, gerçek ilacı kullananların da %25'i iyileşiyor. demem o ki beyin neye inanıyorsa o yolda ilerliyor, nasıl düşünürsen öyle bir insan oluyorsun. mulu olduğunu düşün mutlu ol. telkinleri de sakın ihmal etme, göreceksin dinledikçe hayatında bir şeyler değişecek hatta bir zaman sonra değişimlere hayret edeceksin, bu ben miyim diyeceksin. yeter ki biraz sabır, hayatını kısıtlayan şeyleri devam ettirmektense, biraz sabredip bu yolda ilerlemek daha kolay gerçekten. zaten hayatta ne kolay ki iş desen sıkıntı çekmen lazım, ders desen yine aynı. sabretmeye alışmak gerekiyor. inanıyorum ki sen de telkinleri dinleyip bir süre sonra değiştim, bu ben miyim, yuppiiii demeye başlayacaksın. sevgiyle kal. telkinli günler, haberlerini bekliyoruz.

herkese merhaba merhaba merhaba

bugün çok mutluyum...gerçekten

novosibir çok teşekkür ederim sana. senin tavsiyelerinden sonra telkinleri tekrar dinlemeye başladım. günde 2 saat ortalama. (zaten daha önce de bu kadar dinliyordum) önce biraz rahatlanma oldu.

dün de Akın'ın mini e-kitabına göz atmıştım. Akın sana da çok teşekkürler. küs olduğun insan sayısı az olsun diyordu. dün de kandil olduğu için uzun zamandır görmediğim kişilere bile mesaj attım. bazıları numaramı hatırlamadı bile belki ama olsun :) atmadığım bir tek kişi kalmıştı. daha önce bahsetmiştim size. kısaca X diyelim. bay X olsun yada 44
şubat ayından beri konuşmuyorduk. dayanamadım kısacık bir mesaj attım. mesajımı geç aldı tabi hatların yoğunluğundan. gece 11de mesajı alacağını tahmin etmiştim tam 11de iletildi mesajı geldi. ben mesaj attıktan sonra bay X aradı. 20-25dk ondan konuştuk. bende de hediye kontör vardı. kapa ben arayayım dedim. gece 12'ye kadar konuştuk. konuşacak ne çok şey varmış. sadece havadan sudan, işten güçten konuştuk ama yine de çok güzeldi. belki çok abartıyorum o kadar da büyük bişey değil belki ama çok mutlu oldum. "iyi oldu görüştük seni özlemişim" dedi. "ben de seni özledim" dedim..hep böyle olur zaten biz de. bir süre konuşmayız, sonra hiç bir şey yok gibi tekrar konuşmaya başlarız. ben ona zaten küsemiyorum çok şükür o da mesajımı karşılıksız bırakmadı. sonra gece 2ye kadar uyuyamadım. sabah ta 5.30da kalktım. belki bilirsiniz, genelde enerjisizlikten yakınırım ama 3,5 saat uyumak bile çok geldi. uyuduğum sürede de tezimi gördüm.

sabah işe gittim. genelde asık suratlı olurum ama bugün gülüyorum. yakın arkadaşlarım farkediyor tabi..sende bişey var dediler. 1 kişiye söyledim sadece. öğleden sonra da bursa'dan bir fabrikadan iş görüşmesine çağırdılar. ona da dün başvurmuştum. kısmetse salı görüşmeye gideceğim, tabi şu anki işimden bir şekilde izin almam gerek.

akşam eve gelince farkettim ki anahtarım yok çilingir varmış yakında. o da beni dinlemedi, kilidi ters yöne çevirdi, kapıyı açacağına daha çok kilitledi neyse sonunda açtı. ama hiç moralim bozulmadı. bugün düşündüm de insan hakikaten mutlu olabiliyormuş.

şimdi bu mutluluğu ben mi çektim bilmiyorum, ama nasıl olduysa çok iyi olmuş.

ya bu bay X beni istemediğini söylüyor ama ben onu çekici bulduğuma göre o beni çekiyor sayılmaz mı hayatına. onun çekim yasası çalışıyo bence

[monange]

Aysunt cum hayatindaki degisim ne kadar da güzel.. Seni özellikle tebrik ediyorum... Istedigin icin .. Cünkü bunu sen yapmak istedin Lütfen asislerine devam et yazdiklarini birakma...

Sana kendimden kisacaik bir örnek vermek istiyorum.. Benimde bundan 10 yil kadar önce bir defterim vardi.. Durmadan birseyler yazardim.. Birgun aniden dedim ki .. Sanki birsey bana yazdirdi.. Bu duyguyu tarif etmem mümkün degil.. Monange sen artik burada yasamiyorsun.. Sen yasamak istedigin yerde olacaksin.. Buralari terkedeceksin... Belki uzakta olacaksin ama mutlu ve huzuru bulacaksin o uzaklarda... Bunu soyledigim arkadaslarimin akline hep kötü seyler geldi.. Tahmin edebilirsin sende sanirim.. Ama ben tam tersi neresi bile oldugunu bilmedigim yerin gitme vaktini inanilmaz bir güyle cekiyordum kendime.. Her ortamda arkadaslarima " Ben birgün gidicem buralardan sehir de degistirmicem ülke degistiricem " diyordum.. Herkes bana saskinlikla bakiyordu... Ve birgün aradan zaman gecti.. Hic aklimda bu yokken.. Sadece hayatla ilgili problemlerim vardi... Annemin cok yakin bir arkadasi beni aradi ve dedi ki ; Cabuk dedi isinden izin al hemen yanima gel.. 2 haftada olsa yanimda tatil yapicaz beraberce dedi.. Kendisi Belcika daydi.. Senelerce izin kullanmama ragmen mümkün gözukmuyordu ( siimdi uzatmiyim ) cok entresan seyler oldu calistigim is yeri 10 gün icinde sirketi kapatma karari aldi.. Ve ben serbesttim.. Hemen bilet aldim 2 gün icinde atladim gittim.. Tam 1,5 ay kaldim
Benim icin mukemmeldi.. Nasilda kendime geldim.. Artik dönmeliydim.. Calismam gerekiyordu.. Döner dönmez is buldum.. Ama yapamiyordum daraliyordum . bunaliyordum.. Dedim ki hayir buralar bana gore degil.. Ben gidiyorum dedim.. Ve hemen o gece ailemin yanina gittim konuyu anlattim.. Hemen beni desteklediler.. 1 hafta icinde valizlerimi topladim ver elini Belcikaaaaaa..... Ve kendi istedigimle arzumla buraya yerlestim.. Ilk baslarda zor gibi gözüksede herkese benim icin hic öyle olmadi... Simdi cok mutlu ve huzurluyum.. Allahima binlerce sükürler olsun...

Cünkü bunu ben istedim.. Ben yaptim , ben cesaret ettim... Evrende bana yapabilme gücü verdi... Sükürler olsun.. 96

[comte]

Merhaba aysunt.

Mutlu olmana sevindim.

İnşallah hep böyle olursun.

Zaten hayatta ne olduğu değil , onlara bakış açımız önemli.

B u da enerjimize, o anki psikolojimize göre değişiyor.

Ama, dünkü bahsettiğin enerjinin bay x ile konuşmandan kaynaklandığını söyleyebilirim.

Belki kafanda kurup defalarca hayal mekanizmanda canlandırdığın konuların gerçekleşmesiyle hem yük atmış oldun hem de mutlu eden bir konuşma olduğu için rahatladın.

Daha nice hayallerinin gerçekleşmesi dileklerimle...

Sağlıcakla...

merhabalar

bugün yine farklı bir gün oldu benim için. bu sabah gözlerimi açtım, duvardaki saat 6:45'i gösteriyordu . heralde saat bozuldu dedim. (çünkü ben sabahları saat 6da kalkıyorum. 6:45'te ise serviste olmam gerekiyor) sonra cep telefonuma baktım o da 6:45'ti..geç kalmıştım. 2,5 yılda ilk kez başıma geliyor. saat almamıştı, yada ben kurmamuıştım bilmiyorum. izmirden manisaya uzun bir serüven beni bekliyordu ama hiç bozmadım moralimi. uykumu aldığım için mytluydum hatta. işe 1 saat kadar geç gitti. ve öğrendim ki sabah yolda servis bozulmuş, aktarmayle gelmişler işe. biliyordum dedim kendi kendime

bu arada türktelekom sınav sonuçları da açıklandı. sınavı geçtim. 96 bir de mülakat var ayın 19unda. 19unda da izin almam gerekecek.

diğer bir olaysa fabrikadaki üretim sayısı düştüğü için çıkışlar var. bizim departmandan da 1 mühendis çıkarılacakmış. şefimiz ile mühendislerden biri 2 hafta sonra evlenecekleri için mühendis arkadaşımız zaten ayrılacaktı. şefimiz bizi çıkartmak istemediği için onun çıkışını öne alıyor. acaba diyorum gönüllü olarak ben mi ayrılsam?? hem çıkış paramı alırım, hem de bursada iş ararım. (zaten bu aralar aramaya başlamıştım) iş bulana kadar da tezime yoğunlaşırım diyorum. dün de kendi kendime keşke işten çıkarsalar beni demiştim şaşkın garip bir durum. bursaya dönmeyi çok istiyorum, orada kendi evimizde yerimizde yaşamayı.
bir yandan izmiri de, işimi de seviyorum ama sonzuza kadar da burada kalamam. zaten iş bulunca bursaya gideceğim.

annem ve abbamla konuştum, onlar kararı bana bıraktı. ama fazla gecikmeden karar vermem lazım. çıkışıma da izin verecekleri belli değil ama. yarına kadar hep birlikte düşüneceğiz. doğru kararı vermek istiyorum. bu karar bütün hayatımı etkileyebilir.

fikirlerinizi bekliyorum arkadaşlar

merhabalar yeniden wave
uzuuunca bir aradan sonra geldim yeniden yazmaya. 2 ay olmuş. En son olarak işten ayrılsam mı diyordum ama çıkış sırasında ayrılamadım. şefimin ve müdürümün ikna çabaları ve birazda baskısı sonucu işten ayrılamadım.

dediğim gibi 19unda mülakat gittim. hem de yalan söylemedim bile. iş görüşmesine gideceğim diyerek gittim. yalan söyleyemedim. yalan söyleyemezdim zaten.kendimi biliyorum.

uzunca bir bekleyişten sonra kadir gecesi mülakat sonucu belli oldu. kazandımmm.

bu cuma işten ayrılıyorum. ayın 20'sinde bursada çalışmaya başlıyorum.

[ikizruh]

kendim kazanmış gibi ağzım yayıldı birden çok güzel bir haber bu aysunt tebrikler canım