Agresifin haberleri

[mücevher]

Sevgili Agresifim benim,
Günlüğüne yeni misafir olduğum için kusuruma bakma.
İşte ben de yeni yeni ziyaretlerde bulunuyorum artık.
Birinin seni çok kırdığı belli canım. Her kimse o, affetmek zorunda değilsin.
Affedemiyorsan affetmek için kendini zorlama. Daha çok direnç oluşturabilirsin içinde.
Hayal Ablanın mesajında okuduğum gibi ona olan hislerini serbest bırak.
Ben öyle yaptım canım. Çok işe yarıyor inan.
Bundan iki ay önce bende bir travma ( ya böyle adlandırmasaydım keşke çok negatif bir kelime oldu ama ) yaşadım. Affedemedim elbet. Ama sitede yazılanları okuduktan sonra serbest bıraktım hislerimi. wave
Şimdi onlar evrenin bir yerlerinde uçuşuyorlar.
Ayrıca kistlerini de dert etme canım. Çok benzer olacak ama. Benim de sol göğsümde ilki 17 yaşımda oluşmuştu. O zaman cahillik ve bilinçsizlik işte hemen gidip aldırmıştım. Fiboadenom dediklerinden. Bir sürü de ağlamıştım.
Ama sonra ikinci kez 3 yıl önce oluştu. Ağrıyordu. O yüzden gitmiştim. Kanser tehlikesi olmadığını, çünkü şeklinin düzgün olduğunu söyledi doktor. Bir daha hiç düşünmedim onu. Verdiği hapı dahi içmedim. Sonra bebişim doğup ve ben onu emzirmeye başlayıca sanki yeniden ağrı hissettim ve kontrol için 6 ay önce doktora gittim. Doktor ne dese beğenirsin? Daha elle yaptığı muayenede hiçbirşey yok dedi. Ama ben ısrarlıyım: Ya doktor ağrıyo ama... diyorum. Doktor ııh diyor yok bişey. Ya doktor bi de ultrason çekilseydi derken doktor baktım ki kızdı kızacak bana. Tamam işte kızım ne üsteliyosun yok işte dedim. O gün bu gündür ağrımıyo da. Bu arada bundan seneler önce rahmimde miyomlar tespit edilmişti. Hamileyken gittiğim doktor da onları göremediğini söyledi. Eeee onlara da güle güle demişim bilmeden. Ancak bu miyom ve kistlerle gezerken o günlerde bir doktor bana farkettin mi hep kadınlık organlarında kitle geliştirmişsin demiş ve olayı fark etmemi sağlamıştı: Herşey düşüncede başlıyor ve orada bitiyor. Sağlıklı, huzurlu günler diliyorum canım hepimize...

[serpil22]

sana katılıyorum agresif

[heal]

Hislerini serbest bırakmak... Bunu tam olarak nasıl başaracağımı bilmiyorum, daha doğrusu bunun anlamının ne olduğundan emin değilim. Geride bırakabileceğim insanlar olduğunda umursamazca yürüyüp gittim. Ama şimdi bunlar arkamda bırakıp gidebileceğim birileri değil. Hem affetmeden de huzur bulabileceğimden emin değilim.

Derin bir nefes almak ve olanların benim şahsıma yapılmış şeyler olmadığına inanmak istiyorum.

Böyle yazınca kendimi kandırıyormuşum gibi geldi. Elbette bana karşı yapıldı. Ben kırıldım ben üzüldüm ben hasta oldum. Başkaları da etkilense de ilk dağılan ben değil miydim? Şimdi çocuk gibi mızmızlanıyorum. Düştüm, dizlerim parçalandı. Kim eğilip dizlerimi öpse de iyileşmeyecek, acısı dinmeyecek. Birşeyler geçmişe ayna tuttukça ben istediğim kadar sırtımı döneyim, hep yüzüme vuruyor yansımaları.



Bu da geçecek, bunu da biliyorum. Yazdıkça azalacak. İçimde durdukça büyüyor çünkü. Anlatmayıp sustukça. Akşam telkin dinlemeden Hayal hanımın meditasyonlarını dinleyip yatıcam. Sonra sabah kalktığımda güneş daha parlak gelicek. Neşeyle binicem arabama. Latin müzikleri dinlerim belki yolda, J Lo.
Sonra bu yazdıklarımı okuduğumda geçti gitti derim. Sigara içme isteği gibi. Duvar gibi dik durunca karşısında ellerin titremiyor en kral nikotin krizinde. Biliyorsun ki sihirli bir değnek değil sigara, ucu yandığında tüm sorunlarını çözsün. Ve insanoğlu eroinden bile kurtulurken nikotine karşı bukadar zayıf olmamalısın.

Sonra tekrar düşünücem, çok daha güçlü olduğumu. Acı çekenlerin kör olduğunu. Acı çektiğim zamanlarda gözlerimin görmediğini. Parlak bir sabaha uyanmış gibi biticek. Mayıs ayındayız. Ben sanırım şubattan beri dinliyorum. Ben göremiyorum olan biteni. Değiştiğimi. Ama aldığım tepkiler değiştiğimi gösteriyor. Odam aylar sonra derli toplu. Gece uyuyamadığım günler çok geride kaldı. Yastığa kafamı koyar koymaz lanetler yağdırdığım günleri unuttum. O acıdan geriye yarayı kaşıdığımdaki ince sızılar kaldı.

Sabah uyandığımda bölük pörçük sahneler hatırladığım sert kabuslar gibi.

Bir sabah uyanıcam, birden gözümün içine giren güneş yüzünden.

[heal]

Teorim yıkıldı, Ve rüyaları hatırlamamın nedenini telkinleri dinlerken derin bir uykuya dalamayıp uyandığım için olduğuna inanıyordum. 2 gecedir telkinleri dinlemiyorum. Ve hala sabahları gördüğüm rüyaları hatırlıyorum. Telkin dinlememe rağmen. Ve sanki devamlı zap yapıyorum rüyalarımda okadar bölük pörçük görüntüler. Bazen de çok gerçekçi direk başıma gelmesinden korktuğum şeyler. Ama son 2 gün çok anlamsızdı.

Bir fotoğraf makinam yok, çok bilgili de değiliim bu konuda. Dün gördüğüm rüyamda makrosu olan bir makina vardı elimde. Autofocus ayarından çıkıyorum. Herşeyi çok yakından görüyor. Bir türlü uzaklaşıp bakamıyorum resmin geneline. Çok sıkıldım , çok çaresiz hissederek uyandım.

Sonraki rüyamda anneme bir ayakkabı alıyordum. Şu bilekli spor ayakkabılardan altın renkli falan olanları da vardı, bırakın annemi ben bile giymem sonra siyahlarını alıyorum, nike. Sonra bugün kendime bir ayakkabı aldım ama 46 numara ve önleri yırtık. Ben bunları geri götürücem diye dolanıp duruyordum. Ve çok eski bir dostum tüm rüyalarımın ortak parçası, hep rüyaların bi yerinde göründü. Görüşmüyorum kendisiyle. Bir dönem aramız bozuldu. Şuara fotoğrafçılık yaptığını duydum ve ayakkabılarına hep çok özen gösterirdi. Annem de takmıştı buna, ne takıntılı adam diye.

Sabah saat çalmadan uyanıyorum ama üstümden kamyon geçmiş gibi. Rüyalardan yorgun kalktım. Sanki kasmışım tüm bedenimi rüya görürken.

fotoğraf A. Murat Eren http://meren.org

[heal]

Hatırlayamıyorum ama sabah çok uzun bir rüyadan uyanmıştım. O an aklımdaydı şimdi uçtu gitti. Bugün kabuğumdan çıktım, o gerginlik duvarı kırıldı. İnsanlarla dialoga girmek sinirimi bozmadı. Uzun bir süredir farketmeden herkese kapılarımı kapatmışım işyerinde. Bilgisayarın başında kimseyle konuşmadan günler geçmiş.

Çok zinde olduğum günleri hatırlama zamanı





Hastasıyım...

[Lier22]

adrenalin...
şu pozisyonda olmak isterdim...

[heal]

Cok guzel ruyalarla uyandim, rüyanin özeti bir tarak ve cetvel aliyorum. Her ikisinin de anlami iyiymis. sira da cent in 3 ü birarada formulunu uygulamaya geldi. Bu ara tek huzursuzlugum herkesi ayni anda mutlu edememek. Aileme zaman ayirsam sevgilime zaman kalmiyor. Bir yandan is. Isten sonra kalan zaman da okadar az ki. Herkesi memnun etmek nekadar zor

[heal]

cent in yazilarini okuduktan sonra anliyorum ki hayal kirikligina ugramamak icin kendimi hep en kötüsüne hazir tutmusum kötüler de beni bulmus. Bu cekim yasasi gercekse ömrümü heba etmisim haberim yok. Hayal kurmayi ümit etmeyi kendime yasak etmisim. Simdi hersey bu kadar yanlissa nerden baslamali bunu tersine cevirmeye. Biliyorum ki gönülden istediklerim hep beni buldu. Herkes de sahittir buna, kalbin temiz istedin mi oluyor güzel iste derler bana hep.Önce kendimi degistirmek istiyorum, olumlu bakmayi anlayisli olmayi. Hayatin sadece siyah beyaz sadece iyi ve kötüden ibaret oldugunu düsünmeyi birakip grilerin varligini kabul etmeyi.

Bir 60 sene daha varsa ömrümde doya doya güzelce yasamayi, hakkini vererek. Sevdiklerimi mutlu ederek. Iyi ki varsini söylerken icten olmalarini saglamak. Hayirli bir evlat olmak. Insanlarin yüzünü güldürmek.

Koca bir dag var yüklenmem gereken sanki. O kadar cok sey var ki yoluna koymam gereken. Basitten zora dogru gitmeli bu düzeni kurarken. Bir yerden baslamali. Aslinda cok da güzel bir baslangic yaptim. Telkinleri dinlemekte bu kadar israrci olarak. Ve sabirli. Biliyorum ki biraksam simdi cok daha kötü bir durumda olacaktim. Belki tekrar ilac kullanmak zorunda kalacaktim, hayatim altüst olacakti tekrar. Simdi bunlari buraya yazmak bile istemiyorum. Eskiyi hatirlayip kendimi üzmek istemiyorum. Ama ne kadar ilerledigimi de görmek beni daha da iyisini basarmak icin motive ediyor. Burdaki bunca insanin cabasi her vazgecmeye kalktigimda tekrar ayaga kaldiriyor, hatta etkili olan telkinler mi yoksa bu forum mu diyecek kadar. Ama eminim o telkinler olmasa simdi bu sitede okudugum her kelimenin altinda bir hinlik arardim. Bir kandirmaca bir polyanacilik. ama simdi inaniyorum, tüm kalbimle süphe etmeden.

Gözlerimdeki öfkenin sönüsünü izliyorum aynada. Her aksam daha huzurlu uyudugumu biliyorum.

Simdi cok güzel bir dünyaya dogru bakmaya hazirliyorum kendimi, degisen hayatima hayranlikla. Inanarak baslamayi seciyorum. Kendi elimden tutuyorum önce, merdivendeki ilk basamak bu telkinler oldu ikinci basamak bu forum ve tüm burdakilerin paylastiklari. Ve bu cok büyük cok yüksek bir basamakti. Simdi ücüncü basamaktayim. Eski beni geride birakip yenisine merhaba dedigim baska bir hayata günaydin dedigim bir basamak. Sizlerle degisen hayatima devam.

O degismek istemeyen ben o kadar direnc gösteriyor ki son bir haftadir. Okadar durgun ki hayat. Onu silmeden yikmadan baska bir seye dönüstürmek durumundayim. Kendimle catismadan.

Ayaga kalkip kosmaya baslamaliyim, Yeniden coskuyla

[Lier22]

O degismek istemeyen ben o kadar direnc gösteriyor ki son bir haftadir. Okadar durgun ki hayat. Onu silmeden yikmadan baska bir seye dönüstürmek durumundayim. Kendimle catismadan.

Ayaga kalkip kosmaya baslamaliyim, Yeniden coskuyla

çok güzel motive olmuşsun benimde motive olmama vesile oldun...

sana aynen katılıyorum...

hep en kötü ihtimalleri düşünerek tüm kötülükleri üstümüze çekmişiz yıllrdır... ve güzelim yılları heba etmişiz...

artık bende çok farkındayım ki bişeyler düzeliyor ve çok hızlı hemde... insanın inanası gelmiyor ama 15 gün önceki durduğum yerde değilim... herşeye herkese ve her olaya farklı bakıyorum...

paylaşımın için teşekkür ediyorum sevgili agresif... yüreğininin şeffaflığından ve temizliğinden sen sorumlusun...

[heal]

Lier22 Nickli Üyeden Alıntı

artık bende çok farkındayım ki bişeyler düzeliyor ve çok hızlı hemde... insanın inanası gelmiyor ama 15 gün önceki durduğum yerde değilim... herşeye herkese ve her olaya farklı bakıyorum...

paylaşımın için teşekkür ediyorum sevgili agresif... yüreğininin şeffaflığından ve temizliğinden sen sorumlusun...

Evet, gerçekten insanın inanası gelmiyor bu olanlara, belki bu yüzden biraz şaşırıyoruz, inanmıyoruz. Çaylaklığımız bundan. Bu kadar uzun süre ayakta durmaya alışkın değiliz. Hep bir yerde kendimizi yere attık, pes ettik, yıkıldık. Şimdi sadece ayaktayız ama çok yukardan bakıyoruz sanki hayata, alışmadığımız bir yerden. Ürkütücü