[ecot640]

son 1-2 aydır psikolojik durumum hiç iyi degildi.gerçi hala da tam iyi sayılmaz. fakat daha demin cok ilginç bişey oldu.. durup dururken aklıma birden anneannem geldi ve cok aramak istedim onu. aradım konuşuyorduk öyle bugun neler yaptıgımızdan. birden " ece ben senin cok mutlu olacagını hissettim merak etme herşey düzelecek hayatında herşey iyi olacak içime dogdu" dedi. ki anneannem hayatımdaki mutsuzluklarımı, sorunlarımı ( daha dogrusu kendi kendime yarattıgım sorunlarımı) bilmiyor . ve de altıncı hissi cok kuvvetlidir onun. bu yuzden birden inandım o öyle diyorsa dogrudur dedim. zaten bugun fark etmiştim ki benim mutlu olamama sebebim sürekli mutlulugu ertelemem. yani atıyorum şunla arkadaş olursam cok mutlu olurum, boyum uzarsa cok mutlu olurum, 46 kilo olursam cok mutlu olurum gibisinden cümleler kuruyorum hep. halbuki şimdi, şu an mutlu olursam , mutlulugu hissedebilirsem herşey otomatik olarak düzelir. ben mutlu oldukça etrafıma güzel enerji yayacagım, mutlu oldukca insanlarla korkusuzca konusup yakınlasabilecegim. insanlar beni gergin ve mutsuz gördükçe benle iletişimlerini kesiyorlar . ama bundan sonra mutlu ve enerjik olacagım böylece insanları kendime cekecegim . hadi insanları kendime cekemezsem ne olur ki ? yani lise hayatımı sürdürebilecegim arkadaşlarım var nasolsa. Ki bence ben mutlu oldukca insanların bana yaklasmama sebepleri yok . herkes birbirine kenetlenmeye öyle meyilli ki. bugun okulda sabah aglama krizine girdim birden. arkadasım kalem istemişti ona verdim önümü döndüm. uç yok içinde dedi sonra birden patladım. öyle hıçkırıklarla agladım ki .. o arkadaşım da benim arkamdan konuşan bi kız. buna ragmen sürekli bana nasıl oldugumu sordu. ben de mutsuzlugumdan insanların benle ilgili önyargılarından bahsettim. inanamadım ama bana yardım etti ve mutlu oldum birden. fark ettim ki insanları sevmemek cok kolay. önemli olan kötü yanlarına ragmen insanları sevip onlarla yakınlasmak. artık o kızı da seviyorum herşeye ragmen. biliyorum cogu kisi bu uzun yazıyı okumayacak ama okuyacak insanlar da vardır. cevap vermelerini diliyorum onlardan. aslında insanları ben kendimden uzaklastırmısım hep . surat asarak, insanların gözlerine bakmayarak, onları ezerek, takmayarak , mutsuz durarak. gerçekten öyle sıkıldım ki bu halimden. artık geriye bakıp " aman tanrım ben ne kadar kötü durumdaymısım su anki halimle alakam yokmus " demek istiyorum. hep mutlu ol derler ya. içimde o enerjiyi bulamıyorum . insanlarla sohbet edecek, gülümseyecek , mutlu olacak enerjim yok. nasıl bu hale geldim bilmiyorum. ben önceden cok yaşam dolu bi insandım. eski fotograflarıma bakıyorum da yüzüm pırıl pırıl. gözlerimin içi gülüyor resmen. bir de aynaya bakıyorum, mutsuz bembeyaz soluk bitik ölü gibi bir yüz. abartmıyorum gerçekten yüzümden anlaşılıyor bitik oldugum. asıl düzeltirim bilmiyorum. daha sadece 15 yaşındayım bu güzel yıllarımı böyle üzülerek geçirmek istemiyorum. artık düzelmek istiyorum yani aslında daha içimde cok sey var. fakat nasıl yazarım bilmiyorum yani özet geçmek gerekirse yaşadıklarım bunlar.

[house]

Tebrikler arkadaşım daha 15 yaşında bu kadar olgun olman farkındalığının bu kadar yüksek olması beni heyecanlandırdı. Çoğu yaşıtın rı düşünürken sen şimdiden böyle güzel düşünüyorsan senin geleceğin çok parlak bence, anneannen doğru söylemiş :)))) benimde anneannem böyle şeyler söyler bana ve çok motive olurum ve hep doğru çıkar...Canım benim sana bir abla tavsiyesi sen zaten anlamışsın işin sırrını ama kişisel gelişimin en büyük başlangıç noktası kendini tanımak ve kendini sevmektir sen kendine hakettiğin sevgiyi ver bak hayatın mucizelerle dolacaktır. Ben kendimi seviyorum onaylıyorum affediyorum olumlamaları yap :))) tekrar tebrik ederim seni daha yolun başında bu kadar aklı başında olduğun için sevgiler :))))

[ecot640]

cok tesekkürler ama benim asıl kaybetme sebebim bu olgunlugum zaten :) yani yaşıtlarım cok cocuksu ve ben onlar gibi düşünemiyorum. en ufak şeyi cok irdeledigimden, düşündügümden cocuksu bi mutluluga sahip degilim. bu yuzden insanlar soguyor zaten. problemimi biliyorum , anlıyorum fakat çözümünü bir türlü bulamıyorum

[hayatimdegisti]

Hoşgeldin
Bu yaşta sitemizle karsilaşmış olman çok güzel.
Mutlaka faydalarını görürsün.
Soruların olursa gerek ben gerek yöneticilerimiz gerekse üyelerimiz yardimci olacaklardir.
Keyifli forumlar

[house]

ecot640 Nickli Üyeden Alıntı

cok tesekkürler ama benim asıl kaybetme sebebim bu olgunlugum zaten :) yani yaşıtlarım cok cocuksu ve ben onlar gibi düşünemiyorum. en ufak şeyi cok irdeledigimden, düşündügümden cocuksu bi mutluluga sahip degilim. bu yuzden insanlar soguyor zaten. problemimi biliyorum , anlıyorum fakat çözümünü bir türlü bulamıyorum

yok bence bunu bir kayıp olarak görme olgunluk her zaman aklı başında olmanı ve az hataya düşmene sebeb olur elbette yaşının getirilerinide yaşa zaten sen zamanla bunuda aşarsın ama asla olgunluğu bir kayıp olarak görme bu yaştaki gençlerin bilinçli olması beni çok sevindiriyor umutlandırıyor

[sweeet]

Merhabalar tekrardan:)))

Bu mesajını okuyunca, ilk mesajlarınla bu mesajın arasında bir şeylerin değiştiğini hissetim. İlerleme kaydettiğinin farkında mısın?

Olgun olmak kaybetme sevebi olamaz hatta olsa olsa bir avantaj olabilir.

Ben de lise çağlarımda senin gibiydim. Diğerlerinin yaptıklarına kızardım. Beklentilerim farklı olurdu. Çok da duygusaldım vara yoğa ağlardım. Ama bu olgunluğumu avantaja çevrimenin yollarını aradım. Bunu bilinçli yapmadım sezgisel bir arayıştı ama başardım. Kişisel gelişimle ilgili kitaplar okudum.(hala okumaya devam ediyorum)

Olayları, yaşananları enine boyuna düşünürdüm. Çabuk sinirlenir, çabuk üzülür, çabuk ağlardım. Duygularımı kontrol etmeyi öğrendim. Tüm yaşadıklarımdan birşeyler öğrenerek yoluma devam ettim. Bugünümden çok memnunum. İçindeki gücün yapabileceklerinin farkına varırsan hayatta daima başarılı ve mutlu olursan. Önüne çıkan engelleri kolayca aşarsın.

Gülümse hayatın güzelleşsin. Yeni insanlar girecektir. Kendiliğinden selamlaş insanlarla, iyi dilekler dile hem kedi hayatın hem de başkalarını düzeldiğini göreceksin. Tamam yabancılarla selamlaşamazsan da ne bileyim biri sana yer verdiğinde teşekkür et. Alış veriş yaparken "iyi günler" dile bunu bile yapmayan insanlar var. Kendini daha iyi hissedeceksin. Çalışana "kolay gelsin" de. :))

Gülümseme fırsatlarını ıskalama :)) mesela ben hergün 1 saatlik yola gidiyorum. Yolda ya radyo dinlerim ya kitap okurum. Komik ya da hoşuma giden bir şey gördüğümde, duyduğumda ya da okuduğumda hiç düşünmeden gülümserim. Bazen insanların tuhafına gidiyor sanki bu. Bakıyorlar bazen garip garip umursamıyorum ki. Ben de farklı bir gözle bakıyorum onlara. Bakıyorum insanların çoğu somurtuyor. Bir süre sonra biz de farkında olmadan onlar gibi somurtmaya başlıyoruz. Sanki mutlu olmak suç :)) mutsuz olmak doğal. Ama gülümsemek günümü güzelleştiriyor. Huzur veriyor.

Okumaya ve kendini geliştirmeye devam et umutsuzluğa kapıldığında motive edici birşeyler oku, izle ya da dinle. Yolun çok başındasın güzel günler seni bekliyor. Hedeflerini belirle başarısızlık için hiçbir sebebin olmadığını unutma. Bugün başaramamış olman yarın da böyle olacak anlamına gelmez. Her yaptığın seni hedeflerine ulaştıracak büyük ya da küçük bir adımdır. Kötü şeyler bile yaşasak bunlardan öğrenmemiz gereken çıkarımlar vardır. Eğer doğru çıkarımları yaparsak aynı olumsuzlukları bir daha yaşamayız.

sevgiyle ve umutla kal...

(NOT: yazdığın yazıların uzunluğundan endişelenme içini döküyorsun burda ayrıca günlük tutabilirsin ve orda istediğin gibi yazabilirsin duygu ve düşüncelerini, gün gün yaşadığın değişimlerini, artan farkındalıklarını ama bir tavsiye istersen paragraflara bölmen yazını daha okunulabilir kılar. Gördüğün gibi ben de gevezeyim yine çenem düştü uzun uzun yazdım bişeyler :)) ama yapacak birşey yok ben de kendimi böyle seviyoruuum )

[ecot640]

Uzun uzun yazman cok hoş birşey bence :) Açıkcası sen söyleyene kadar ben ilerleme kaydettigimin pek farkında degildim. Yani tabi ki daha mutlu hissediyorum, daha umutluyum, gelecekte beni cok ama cok güzel şeylerin bekledigini biliyorum. Ve ben herşeyi cok kafasına takan biriyim. Bu telkinleri dinledigimden beri kafam tamamen boş , şu an ne yapıyorsam ona odaklı. Fark ettim ki ben hiç anı yaşayamamışım telkinleri dinledikce bunu fark ediyorum ve tekrar tekrar teşekkürler herkese :))

[sweeet]

en son okuduğum kitapta şöyle yazıyordu "Geçmiş geleceğin değildir."
Ben eskiden de geleceğin güzel olacağına inanırdım ama bugünümü pek düşünmezdim. Şöyle düşünürdüm bugün kötü olsa da yarın güzel olacak. O düşüncelerime göre güzel günler geldiğini varsayalım. Şimdi ki düşüncem ise şöyle:

Ben bugünümün güzel yarınlarımın daha güzel olması için çabalıyorum. (Bunu az önce beni bir yazısıyla etkileyen kişiye kendimi anlatırken keşfettim:)) ) Gerçekten önemli bir kavram "şimdi ve burada" kavramı.

Bir de yaptığın işe odaklanman çok güzel. Bu senin en iyi işi çıkarmana yardımcı olacaktır. Bu harika!

Güzel haberlerinin devamı gelsin sevgiyle ve (olumsuzluğun karanlığı geride kaldı) umudun ışığıyla kal... :)))

[ecot640]

"Geçmiş geleceğin değildir." bu cümle kesinlikle cok dogru bir cümle tamamen katılıyorum. fakat dogrulugunu ne kadar bilsek de geçmişe takılmadan edemiyoruz .
Bir de telkinlerin etkisinden bahsedecegim.. Ruh halim vs. gayet iyi ama şöyle bir etki daha var ki önceleri rüyalarını saniyesi saniyesine hatırlayan ben şimdi hiçbirşey hatırlayamıyorum. yani rüya gördügümü biliyorum ama ne ya da kimi gördügümü hatırlayamıyorum bir türlü.
ben de geçen gün cok kastım düşündüm düşündüm ne gördüğümü hatırlayayım diye.. sonunda kimi gördügümü hatırlayabildim. geçen yaz beni cok derinden sarsan ve uzun süreli bir depresyona girmemi saglayan kişiyi görmüşüm.. demek ki bilinçaltım kendisini yoran fazlalıkları rüya yoluyla atıyor dedim. bana da rüyaları göstermemesinin sebebi hatırlatıp üzmek istememesi diye düşündüm. acaba dogru mu düşünüyorum?