YAŞAMDAN BIKTIM!!!

[ZEYNEPAYY]

Yinede ailemizi başkalarından ayıran bi bağ var ne yaparsan yap istediğin kadar ret edil veya mahkeme kararı ile sildir onları sadece kağıt üstünde silinir..Canından kanından silemezsin onları..senin dünyaya gelmene aracı olan taşıyan koruyan besleyen canlıları anneyi babayı atamazsın onlar bu dünyada bir defa sahip olucağımız canlılarımız..öbür insanlar herzaman gelip gidicekler hayatımızdan gidenin yeri iyi kötü dolucak yada dolmucak..fakaaaat anne baba aslaaaaa asla bir kere sahibiz ikinci şansımız yok:(
Geçen pazar kahvaltı sofrasındayız Kızkardeşimin görümcesindeyiz annem bana herzamnki falsolarını yapıyor o an için çok sinir oldum kendime hakim olamadım söylendim:(
Orda o konuda haklıydım etrafımdakilerde Sanki hakem oldu bize:))o anda ince bir ayar var konuşurken ne bana ne anneme zarar vermeden orta yola gelmeye bizi anlaşmamız için ortam sağlmaya çalıştılar..o ara kızkardeşim bana hani kitapcık gibi takvimler varya orda şimdi aklımda kalmadı kalan ise"Burnu sürtülsün,burnu sürtülsün anneye babaya kötü davranan" içindi yanlış olmasın..Ben evladı olarak haklıyım fakat annem olduğu için ona orda itaat etmem kalbini kırmamam lazım geldiğini hatırlattı o yazı bana..o yazı evimizdede vardı ikide bir gözüme çarpıyodu o tartışma anındada o yazı önüme gelip kız kardeşim okuyunca demek bir yazı bile olsa ilahi bir mesaj var diye düşündüm kendi kendime size biraz komik gelebilr bu hallerim:)hayatımda yaşadığım bazı şeyleri biribirne bağlamasını çok iyi bilirim bir yazı bile olsa:)
Sevgili Ayşe ben hala iyi bir dialog kurmak için çaba sarfetmeye çabalıyorum bıktığım yerde sadce dinleniyorum sonra tekrar yürüyorum iyi olmak uzlaşmak için...bir gün sona geldiğimizde en azından içimizde keşke öyle demseydim keşke bunu yapmazsydım demektense vazifemiz neyse bunu yerine getrmek içimizi rahat ettirmek en güzeli..Allh onlara uzun versin..bi gün onları gözümüzün önünden kaybettiğimizde vicdanımız rahat bi şeklde yaşamımıza devam ederiz..
Kabul etmek en güzeli çok zor olsada..

o, zamanlar aramızda olan arkadaşlarım bilirler, annem düşüp omurgalarını kırdığında burada bakılamadığı için almanyaya gönderdik ve biz iki kardeş delirdik burada..bir söz vardır..ben pek sevmem ama zaman zaman doğruluğu kanıtlanır ..hani derler ya alemin iyisinden kendi kötün iyidir diye...annemin benden vazgeçtiğini sandığım dönemlerde ben ondan vazgeçemedim..benimki oğlak burcudur..( tamda keçi inadına sahip..hatta birazda fazla..) ben onaylanmaya bayılan aslan burcu..bunu fark edinceye kadar 40 yıl geçti...benim annem beni asla onaylamayacak..çünkü en iyisini başarsam bile o, daha iyisinide yapabilirdin diyecek..çünkü bendeki potansiyele göre değil..kendi içindeki potansiyele göre konuşuyor...beni eleştirdiği zaman aslında kendisini eleştiriyor..eh annem 70 yaşında...hangimiz önce terki diyar edeceğiz bilmiyorum..ama geriye kalan günleri uyum ve sevgi içinde geçirmek istiyorum..gerçekçi ve açık yüreklilikle söylüyorum benim onun onayına ve sevgisine ihtiyacım var ...çok yoksun kaldım sevgisinden şimdi gidip kucağına oturduğumda,beni sevmesine ihtiyacım var ...bunu açıkça söylediğimde kendisine..aa bana sokulmayan sevmeyen sendin dedi..yıllarca alemin çocukları annelerine sokulduklarında... benim domuz yapmazki dedim, dedi...meğer ikimizde birbirimizden beklemişisiz..kuyruğu dik tutmayı sevmeme rağmen anne sevgisi için biraz esnediğime seviniyorum...kocakızın beni sevmesini seviyorum..arada çatlak sesler çıksada pek önemli değil..gidip boynuna sarılıveriyorum..acı sözleri boğazına diziliyor..oda bana sarılıyor..mezarımın,başında ağlatmak..veya mezarının başında neden diye ağlamak istemiyorum..hepimize saygılı sevgiler..

[ZEYNEPAYY]

Hey Siyah arkadaşım ağart karalarını bak yalnız değilmişsin değilmişiz.:))
Bak hayalde yaşamış bizim gibi:))bu söze katılabilirim hayalimhayal:)
"hani derler ya alemin iyisinden kendi kötün iyidir diye."
Ah annem ahhhh ömrümü yedi ömrümüüüüü ha tabe babamda:))))
Oy kurban olurum onlara ben:))
du akşam gidince zıplıcam kucaklarına öpecem yanaklarından ikisininde..:))inşallah tutabilirler koca kızlarını:)))

[siyah]

Hayatımı yeniden kurmaya çalışıyorum. Ben yaşantımı tamamen anne sevgisine odaklamışım yıllarca beklentiler, kırılmalar yeniden denemeler. Bu gün geldiğim nokta yaşantımı yeniden tanımlamak arkadaşlar. Yanlız olmadığımı biliyorum. Ama bazı şeyleri değiştiremiyorsam kabul edip yoluma devam etmeliyim.
Ben 42 yaşındayım ve artık bu kadar talepkar olmaktan vazgeçmeliyim. Verilemeyeni almayı beklememeliyim. İki tane ayağım var çok şükür onların üzerine sağlamca basıp yoluma devam etmeliyim. Hayatın bana sunduğu artılar ve eksiler var. Şükretmeyi bilip kayıplarımada bukadar takılmamalıyım...
Ben de annemi seviyorum sevmesem bunca yıl onun küçük bir onayı, yakınlığını kazanmak için bukadar yıl çaba sarfetmezdim. Yaptığım doğrumudur. Doğru değil, bukadar bu sevgiyi ilgiyi yakamak isteği hayattan tat almamı engelledi. Kendi seçimleririm peşinde koşmaktansa onun isteklerini seçtim.
Seçmeseydim keşke. İnanın başkalarının seçimlerini yaşamak insana çok acı veriyor...
Ne zamanki anne oldum işte o noktada kendi seçimlerimi daha doğrusu çocuğumun mutluluğunu güvenliğni vb. şeyleri düşünmeye başlayınca istesemde bu onay peşinde koşamaz oldum. Koşamazdımda. Bu koşamamazlık beraberinde depresyonu getirdi.
Şu anda bir çok şey deniyorum. Hayata dönmek için çaba sarfediyorum. Kendimi bir yere ait hissetmekte çok zorlanıyorum. Benzer bir durum yaşayanınız varmı... Bu ait olmama hayattan tat almama, yada kendini bir yere ait hissetmemeyle nasıl başediyorsunuz. Kendinize ne tür telkinlerde bulunuyorsunuz. Yada bu konuda hazırlanmış bir çalışma varmıdır. İyi birgün geçirmemiz dileğiyle

[25emel]

sevgili siyah evet var o ait olamama hissi... bu sebeple mekan değiştirmek den öldüm.ev değiştirmeyi geçtik ben evlere de bir türlü alışamıyordum.tamamen taşınıp daha sonra tamamen terkettiğim 5 yılda 4 sehir var.buralarda değiştirdiğim ev sayısını sölemessem iiyi olacak zannımca ne paraları geri çevirip ne bollukları bıraktım ardımda sırf huzurum yok die...sanki mekan değişince bende ki bu his kaybolacakmış gibi gelirdi.lakin önemli bir ayrıntıyı unutmuşum gittiğim yerelere yine kendimi götürmüyorum mu sanki...? bu yüzden içselliğime döndüm.ve artık ili sevmesem de hala, evimi seviyorum

[siyah]

Bu herkezde böyle yürümüyor. Çevremdeki birçok insanı böyle görmüyorum. Onlar anı yaşamaktan son derece memnunlar. Sözünü ettiğim mutluluk değil sadece herkez olduğu yeri hızla içine sindirmiş görüyorum iyisiyle kötüsüyle...
Bizde eksik yada fazla olan yada oymayan nedir.

[25emel]

siyah Nickli Üyeden Alıntı

Bu herkezde böyle yürümüyor. Çevremdeki birçok insanı böyle görmüyorum. Onlar anı yaşamaktan son derece memnunlar. Sözünü ettiğim mutluluk değil sadece herkez olduğu yeri hızla içine sindirmiş görüyorum iyisiyle kötüsüyle...
Bizde eksik yada fazla olan yada oymayan nedir.

ben bunu nefes egzersizleri ile çözdüm. ilk zamanlar da düzenli nefes alıp vermek için dikkatli olmaya başlıyorsun zamanla bu yerini oldugun ana yogunlaşmanı sağlıyor.dene bakalım super

[shamanic]

siyahcım başkalarını değiştirmek daima zor olmuştur..
değiştirdiğimizi sandıklarımız da ise bizler sadece yol gösterici olabilmişizdir...
değişimi kabul etmek ve uygulamak ve yaşamak yine onların insiyatifinde olan bir konudur..

kendini merkeze koyarak sen kendi değişimini tamamlayacaksın..
bu değişimi yaşarken sancılı durumlarının olacağını da daha önce paylaşmıştık ki bu hepimiz için geçerlidir..
sen değişeceksin. böylelikle etrafına yaydığın enerjide değişecek..
sen pozitif oldukça etrafında ki pozitiflik çoğalacak..
elbette senin pozitif enerjinden beslenen negatif insanlarda olacak (ki bunlar vazgeçemeyeceğimiz yakınlarımızda olabilir )
frekansın değiştikçe senden aşağı frekanstaki insanlar ister istemez hayatından kopacaklardır..

senin şu anda ait olamama hissinin ana nedeni bence vicdanın ... ve kendini hala suçluyor olman...
bu konuyla ciddi olarak mücadele edip kendi doğrularını belirleyip..
belirlediklerine inanıp tüm sorumluluklarını üstüne alıp bir üst feraknsını yaşaman gerekiyor..

unutma ki sen yükselirken kimsenin üzerine basarak bir adım yukarıya çıkmadın..
gerekli olduğuna inandığın her şeyi yaptıysan saygını ve sevgini yanına alarak yoluna devam etmen gerekiyor..
çünki sen yerinde kaldıkça senin üzerine basan saygısız bir sürü insan olcaktır..

kendini öncelikle yaşamına ait hissetmediğin sürece dalından koparılmış bir yaprak gibi sağa sola savrulursun
ve canın daha ço yanar.. ama sen farkında olmalısınki artık bir yaprak değilsin..
oyapraktan tohum olmuş.. toprağa yerleşmiş.. yağmurlar görmüş fırtılar atlatmış..
üzerinde güneşler açmış ve güzel bir ağaç olmuşsun..
toprağa tutunan köklerin var çok güzel ve toprakta sensin.. ağaçta ..

e o zaman bırak yaprak olduğunu düşünmeyi ve gölgene gelip dinlenmek isteyenlere izin ver artık ama sadece kendin arzu ettiğinde ...

sevgilerle ...

[siyah]

Desteksiz hissetmek, tutunabilmek birilerine, ait hissetmemek bunlar beni zayıf düşüren hislerim ama her böyle düşündüğümde bu yazıyı defalarca okuyacağım... Teşekkür ederim.

[pisimbat]

siyah ben ait değilim adlı bir yazı yazmıştım eserekli saatlerde bir göz at istersen