YAŞAMDAN BIKTIM!!!

[pelin nur]

yaşamdan bıktığımı zannettiğim zamanlar olmuşttur ama sadece zannetmişim işte.Yinede böyle durumlarda müzik çooook iyi gelir.

[siyah]

Zeynep'e

Keşke ben hastayken bir kez olsun baksa bana birden unuturum bunca yıllık olmamışlığı kaprisine katlanırım. Bizim ki öyle kapsis mapris değil sanırım benden nefret ediyor...
Hani oturup güzelce söylese nedenini bir derin nefes alır, a demekki onun da nedenleri varmış der yaşantıma devam ederim.
Benimki o kadar katı o kadar soğukki içim üşüyor benimle yaklaşık 12 yıldır ilişkisi bitme düzeyinde kardeşlerimi bana kışkırtıp beni yanlız bırakmak için resmen lobi faliyetleri içinde. Canım yanıyor. Bu acıdan sıyrılıp çocuklarımla mutlu olmak istiyorum. Oğlumun doğumundan bu yana benimle görüşmüyorlar (annem ve ablam) görüşürkende rol dağılımı şöyle idi
Anne ana kraliçe büyük kızı ile çok benzerler tabiki oda prenses tabi bana düşen rol belli hizmet sektörü aslında bu rolden kurtulduğum için mutlu ve mesut olmalıyım.... Onlarlayken sürekli eleştirilip sürekli onlara hizmet etmeye zorlanırdım.
Ana kural herzaman ablandan geri de olacaksın maddi yada manevi olarak hep geride kalacaksınız. Ablayı öveceksiniz iyiye o layık sürekli onu alkışlacaksınız.
Yapmazsaniz afaroz edilirsiniz. Ben oğlumun doğumundan sonra eski hizmeti veremeyince gözden düştüm benimle görüşmeyi kestiler sadece özel günlerde yada hastalık ve benzeri durumlarda görüşüyoruz ben hastalanınca gelmiyorlar arayıp sormuyorlar. Sadece arkamdan konuşup dedikodu yapıyorlar. En son annenin isteği üzerine erkek kardeşimde benimle ilişkisini sıfırladı .
Bunları anlatmamdaki sebeb KESİNLİKLE SIZLANMAK DEĞİL sadece aklı başında bir insan olarak bu durumdan kurtulduğum için Allaha şükredip hayatın tadını çıkarmam gerektiği
Onlarla devam edemem iki tane dünya tatlısı yavrumu hırpalayıp aşalayıp bak teyzenezin çocukları gibi olamadınız diyemem çünkü istenen kalıp bu... Lütfen paylaşımlarınızı bekliyorum.
Tekrar ediyorum. Amacım sızlanmak değil yeni bir perspektif, yeni bir çerçeve çizmek, hayatla yeniden köprüler oluşturup içimi tamir etmek
hepimize iyi bir gün geçirmeyi diliyorum.

[shamanic]

siyah cım ne kadar zor şeyler yaşıyorsun.. sadece kendin için değil ..
kim böyle bir durumda kalsa zorlanır aynı zamanda sana yol göstermek isteyenlerde zorlanır..
çün ki bu aile meselesi ... o kadar ince .. hassas ve kırılgan bir konu ki.. yapılacaklar.. söylenicekler.. konusunda hassas olmak lazım..

ama görünen o ki senden başka nazik davranışlar gösteren yok ailede.. ben baban bu durumlar karşısında be yapmakta onu da merak etttim..
annen ile ablanı bir kenara alırsak .. kardeşinle adam gibi oturup sakin bir dille konuştun mu...
aslında olayın çok derin ayrıntıları vardır bunun için dışardan gelipte evet doğrusun yada hayır yanlışsın diye bir şey söylemek çok ama çok zor..

fakat zeynep in söylediği bir şey var ister sevsin ister sevmesin annem değişmiyorsa yapcak bir şey yok diyor..
senin hayat yolculuğunda ki sınavında bu olabilir.. önünde 2 tercih var bence ..
ya hepsini silip atacaksın ne onlar sana ne sen onlara asla karşılşmayacaksın.. konuşmmayacaksın

yada onların yaptıklarından etkilenmeden olması gerektiği kadarını vererek (sevgininde.. hizmetinde.. saygınında.. )
ve kendi yaptıklarının doğru olduğunu bilerek .. eline fırsat geçtikçe onların değişimlerine yardımcı olacaksın..
ama ektiğin tohumlar yeşermezse üzülmeyeceksin.. çün ki belli yaşta belli kalıplara girmiş insanları değiştirmek zordur ama imkansız değildir..

belki sen daha önce denemişsindir ama karşılıklı olarak bireysel konuşmalar yap onlarla ..
biraz politik ol bakalım neler fark edecek.. yine yanlış anladıysam sen düzeltirsin siyahcım ..
çocukluktan beri kendini aileye onaylatma istediğin de büyümüş seninle.. onlardan yoğun bir sevgi akışı göremediğin içinde onların
istediklerini yaparak kendini sevdirmeye çalışmış olabilirsin.. bunları bilinçli olarak değil de şartlanmışlık olarak ta yapmış olabilirsin..
fakat doğru olan onların seni sevip sayıyo olmalarıdır.. ve sende gördüklerin karşısında saygıyla sevgiyle cevap veriyo olmalıydın..

ablanın huyu belli ona istediği övgüleri yapmış.. o sormadan saçının güzelliğinden kıyafetinin şirinliğinden bahsetiş..
anne mutlu olsun diye onun evde ki görevlerini hafifletmek için ev işlerini.. mutfak işlerini yapmış olabilirsin..
ve bir bakmışsın iyi niyetle yardım için yaptığın herşey asli görevlerin olmuş... sen büyüdükçe hayat yolun aydınlandıkça
ve sen eski kalıplarını kırdıkça onlar kaybettikleri sen formatı için savunma yapar olmuşlar karşında..
belki onlarla yeniden ilişki kurmaya çalışman gerekmektedir.. yeni sen ile onları tanıştırırsan belki bi şeyler farklı olur..

sen anne olduğun için doğum sancılarını bilirsin .. yeni bir hayata başlamak anne ve bebek için ne kadar sancılıdırr..
doğumun sonlarına doğru arada anneyi kandıran yalancı sancılar olur ve geçer ama gerçek sancı başladığında bunun geriye dönüşü yoktur...
annenin ve bebğin acıları arttıkça yeni yaşam ve ferahlık ta o kadar yaklaşmaktadır.. yaşadıklarına bir de bu paencereden bak siyahcım..
senin güzel yaşamının sancıları başlamış çooktaann .. kendi güzel yaşam enerjini çocuklaraına ve eşine ver bolca..
ver ki senin annenin sana karşı beceripte yapamadığını sen çocuklarına doyasıya yaşat..

sonuçta sen ne anlatırsan anlat.. karşında kinin anlayabildiğini kadarını ona anlatırsın...

aileni canı gönülden affet ... onlara dualrınla sevgilerini gönder ve yoluna devam et.. sen aydınlık olup ışık saçtıkça etrafında ki tüm karanlık aydınlanacak ve karanlıklar süprizlerle doludur.. bazen üstü örtülü çirkinlikleri görüp inanamazsın bazen güzellikleri fark edemediğin için şükredersin aydınlığa..ne olursa olsun her seferinde daha fazla parla ..

[siyah]

Shamanic teşekkür ederim. Benim durumumum bir fotografını çekmişsin ihtiyacım olan buydu. Şimdi enbüyük sıkıntım sevilebilir olduğumu, değerli olduğumu kabul ederek yoluma devam etmek. Terkedilen, yanlızlıkla mücadele eden bir sürü insan var en azından ben bir yetişkinim ve onurumun kırılmasına tahammül edemiyorum. Buna katlanırsan ruh hastası olacağım onun için bu reddedilişi geri çevrilişi, her durumda özür diler durumda olmayı kabul etmeyeceğim. Bundan sonra karar aldım sorumlu olmadığım hiçbir şey için özür dilemeyeceğim.
Acıysa acıyı çok yoğun yaşıyorum. Sanırım benim hayatımın derside bu, herhalde burdan çıkarmam gereken bir anafikir vardır ama ben bunu şuanda göremiyorum....
Belki benim hayatımdada destekçiler olacaktır. Belki gözlerim kendi ailemden birilerini hep arayacaktır. Buda yaramın orda olmasından kaynaklanıyor olabilir. Acıdan kaçmak acıyı azaltmıyor. Tekrar teşekkürler

[ZEYNEPAYY]

Sevgili Shamanic ne güzel ifade etmişsin bende aldım içinden kendime içinden bana yakın olan bölümlerini teşekkür ederim:)

Siyahım diyorsunki "sanırım"..emin değilsin...Bence hiç bir anne baba çocuğundan nefret etmez bunu bence sil kafandan..eminm seviyorlar seni bu kadar hassas oluptda sevilmeyen insan olamaz..herkesin sevgi dili farklı bu farkı sende bende yaşıyoruz değilmi?:)
Ne yapalım atsan atılmaz satsan satılmaz..dünyanın neresine gidersen git annen ve baban kardeşlerin değişmez hep onlar durur ölee..mecbur bu zor değişimi kararı biz alıcaz..maden biz sıkıyoruz canımızı..artık bu negatif düşünceleri bırakıp pozitif olanı al içine ve yansıt hı:)
Ne güzel bir ailen var onlara bunları düşünerek gölge etme üzme kendini..keşke benmde kurmuş olduğum bir düzenim çocuklarım olsaydı ve onlara ailemden göremediğim sevgiyi alakayı eşit sevgiyi sadakati verebilseydim..yok işte ne yapalım..Şimdi bizimkilere deseniz Zeynepin ne kabahati var?sayarda sayarlar:))
Daha geçen gün Dayı kızı bizde bir hafta kaldı yaşadıklarıma şahit oldu..bana seni anlıyorum abla,seni delirtmelerinden korkuyorum dedi...
Bana bu yaşıma rağmen sürekli eleştiri sürekli tartışma ortamı yaratmaları yoruluyorum bütün bunlardan..

aynı senin gibi yapmadığım hatalardan özürdilemek beni çok yordu bıktım..bizim evde kızkardeşim havada tutulur he bide erkek kardeşim var..aaaaaaa erkektir herşey ona haktır sus bakayım o ne isterse olur aaa lütfen yaniii bide bu sorun var..evde erkek üstünlüğü bazen ne kadar aptlca şeyler yapsalarda onları adam yerine koymak üstün tutmak bizim ailede hatta toplumda hit olan bi parçadır sürekli dinlenir:))
Aile resmen çocuklarına yaşamlarınıda ya mutlu olmayı yada mutsuz olmayı seçmelrinde rol oynuor anne ve babanın tutumları etkiliyor yaşamı..KIzkardeşim dedimya evde bir numara fakat verilen rol ona uymuyor... farkındada değil bu onu mutsuz ediyor ona biçilen rol..eşi ve çocuklarına aksediyor bu hal ona sen yaparsın bana sen yapamzsın diye kaftan biçildiya evlendikten sonra yaşamındaki pürüzler ailemi şaşırttı ama sen nasıl böyle olursun? nasıl başaramzsın düzen kurmayı?mutlu olmayı?eeee siz göremedinizki onu o kadar mükemmel görüyodunuzki hatalarını yarattığınız kişiliği farkedemediniz sonunda oda mutsuz oldu:(şimdi beğenilmeyen zeynep bişe anlamz idare edemez denilen..ben tarafından ona destek veriliyor manevi olarak..


Dedimya her insanın şifresi var..benm şifrem çok kolay çok masraf gerekmiyor yorulmanıza gerek yok..sadece içten sevgi gülümseme ve güven..gerisini bana bırakın yeter..

İşte bazıların şifreleri bizim kadar kolay değil anne baba kardeş bile olsa o kadar zor oluyorlarki bir ömür yetmiyor onları çözmeye...Sanada kendi kurdukları istedikleri rolü vermeye çalışıyorlar kabul etmeyince zorluklar çıkıyor işte...
Aneem babamda ikiside kendi ailelerinden yeterince ilgi sevgi görmemişler hatta dışlanmışlar..onların bana tavrıda aynı kendilerinin yaşadığı sıkıntıyı bana yaşatmaları ..diyorum sizin çektiğiniz acı aynıysa bendeki neden banada çektiyorsunuz?cevap yok..

evin büyük kızıyım Siyah..sizin düzenden farklı bizim köyde eşeğin büyüğü dayak yer diye bana yükleniyorlar:))
Ücülme be kucum bunu bi tek sen yaşamıyosunkiii yalnız değilsin inankiiii:)
Dilerim herşey düzelir değişir..yada biz değişelim az hayatımızı hm nasıl olur hm?:)

sevgili siyah
ben annemle aramızda uçuşan savaş baltasını tam 40 yaşımda gömdüm..ondan önce her 8 senede bir rutin olarak o,veya ben artık hangimiz daha çabuk davranırsak..avukata gider mahkeme kararıyla..birbirimizi reddetmeye çalışırdık...bunun imkansız olduğunu, böyle bir kanunun henüz çıkmadığını öğrenincede çaresizlik içinde var oluşumuza katlanırdık..kişisel gelişme yolumun hangi dönemeciydi bilmiyorum...onu en azında anlamaya çalışmaya karar verdim...annemin doğduğu aileden başlayarak..tüm yaşamını inceledim..önceleri..çok acımasızca..sonradan onu derinden hissederek..onu anladıktan sonra ..madem atamıyorum..bari ilişkimizi yaşanır hale getirmek için bir şeyler yapayım dedim...oturdum ona bir mektup yazdım...aslında bu mektup zihnimdeki ideal anneye yazılmıştı...her gece okudum mektubumu...benim annemin antenleri hassastır..algıladı..çok sürmedi..ilişkimiz düzeldi..önce ben değiştim...sonrada o..şimdi sevgiyi işitsel,dokunsal,görsel,vs..tüm versiyonlarıyla yaşatıyoruz birbirimize...bayramda beraberdik..beş gün boyunca muhteşemdi..ben anneme teşekkür borçluyum..bana nasıl anne olacağımı öğretemedi ama nasıl bir anne olmamam gerektiğini çok iyi öğretti..kendi çocuğumla yaşadığım
muhteşem ilişkiyi annem sayesinde yaşıyorum..annem benim hayatımda en zor görevi üstlenmiş...aslında hayatımızdaki en sevimsiz rolleri üstlenmiş olanları çok sevmemiz lazım..en zor görevi üstlendikleri için..istersen..annenle ilişkine birde benim penceremden bak diye yazdım bunları...inan bana yalnız değilsin..evrensel kurallardan biriside,bir kişinin bize karşı olan davranışının değişmesini istiyorsak, ilk önce kendimiz değişmeliymişiz,ŞİMDİ BEN ABLAM GİBİ HANIM OLMAK ZORUNDA DEĞİLİM..BENİ OLDUĞUM GİBİ KABUL EDİYOR VE SEVİYOR..ÖYLE VEYA BÖYLE OLDUĞUM İÇİNDE DEĞİL, BENİ SADECE BEN OLDUĞUM, VE BÖYLE OLDUĞUM İÇİN SEVİYOR.. sevgiler

[siyah]

Paylaşımlarınız beni mutlu etti.
Şu anda kendime bir yol bir yön arıyorum yani bir haritaya ihtiyacım var. Annem ve babam yaralı insanlar çocukları sıkıntılı geçmiş annem 5 yaşında evlatlık verilmiş yani bir terkedilme yarası var. Babam ise çocuk yaşta çalıştırılarak kardeşlerine ve evin geçiminden sorumlu olmuş. Onlara karşı hoşgörümüz o kadar fazla. Belkide bu denli anlayışlı olmamız birleri bu çıkmazın içine soktu. Biz beş kardeşiz İlk iki çocuk dışında hepimiz aynı kaderi paylaşıyoruz. Sadece belki benim bayan olmam daha yalnız kalmama neden oldu. Bizim beklentimiz sadece saygı görmet yada rencide edilmemek...
Sağlayamadığımız bu inanın sevgi yoksunluğundan ziyade saygı yoksunluğu insanı yaralıyor. Annem ve babam tüm emeklerini sevgilerini ilgilerini hatta sahip oldukları maddi imkanları iki çocuğu arasında paylaştırdılar. Hatta ilerde bu kardeşlerin maddi sorumluluğunu küçük erkek kardeşimin taşıması isteniyor. Yani diğer çocuklar arasında bir cinsiyet farklılığı yaşanmıyor. Anne kızına baba oğluna tapıyor. Bir arada kalanlar sadece kötü evlat olmakla bulunduğumuz yada kazandığımız bir maddi şey olduğunda hakarete uğruyoruz.
Son problemi bayramda yaşadım. Annem ve babam 1,5 ay sonra yeni aldığımız eve geldiler ve annem herzamanki gibi benimle tartışmaya başladı ve bu evde oturmaya layık olmadığımı söyledi... Böyle bir saldırıya maruz kaldığımda içimde bir delik açılmış gibi hissediyorum.... Ben bu yarayı sarmak gerekirse kaşımak yolmak istiyorum.....
Şu anda 43 yaşımdayım annem beni çocuiklarımın yanında, herzaman eşimin yanında sınırsızca aşşalıyor.
Beni sever yada sevmez kendi bilir zaten yüreğinde olmayanı bana veremez ben sadece saygı istiyorum... Bu dünyada olduğuma göre bir yaradılış amacım olduğunu düşünüyorum. Yaradıldıysam ve hala ruhum sağlamsa bunun bir anlamı olmalı, hayata tutunabilmek, kendimi biryerle ait hissetmek, sabahları isteyerek kalkmak, iş kıyafetlerimi akşamdan hazırlamak, yaşamdan tat almak istiyorum.
Dün akşam sitede okuduğum bağları koparma çalışmasını uyguladım. Sadece mutlu olmak istiyorum, hayatta sahip olduğum şanslar var bunları kabul ediyorum ve şükrediyorum. Kalbimde acı var bu acıyı nasıl yok edeceğim bunun yolunu arıyorum.

[siyah]

Ögrenilmiş Çaresizlik

Bayram, bayram hatta hasta hasta yaşadığım gerilimden sonra oğlum bana fillerle ilgili bir sürü hikaye anlattı. Öğrenilmiş Çaresizlikle ilgili. Mesajı aldım. Sadece acıyla başedemiyorum arkadaşlar. Acaba bu durumla ilgili bir telkin çalışması, meditasyon çalışması vb. birşey varmı. Bir arkadaşım nlp ilgili bir programa katıldı. İster acı diyin, ister başka birşey değin yöntemlerinizi paylaşırsanız sevinirim. İyi akşamlar

[ZEYNEPAYY]

Ruhun yaraları ne kadar acı veriyor insana bedenin ilacı merhemi oluyor iyileşiyor..ruh hasta oluncada beden hasta oluyor ikisi bir bütün..çok iyi dengelemk lazım sanırsam yoksa halimiz yaman:)
peki ruhun ilacı ne?
Aradığımız sığınak destek inançtan geçiyor sanırım..
sabrımız sınanıyor yaradışılımız boşuna değil..
belki bir gülümsememiz için bile bu dünyada vazifedir ve bekletiliyoruz..yoksa işimiz ne sadce yaşadık ve gidiyoruzmu?değil bence..
herşeyin ilacı zaman ve sabır..
Dedimya Siyahım geçmişte acı çeken yaşamları parçalanmış sevgi görmemiş insanların çocukları olarak acı çekiyoruz..ve babam hala babasına sadce babası olduğu için ona hürmet ediyor yoksa baba olarak kendide diyor çok çektim kapılara atıldım diye..
babam olmasa yüzüne bakmam diye..Allahtan korkuor evlat olarak vazifesi neyse ilgileniyor o kadar nankörlük gördüğü halde ve bende şahidim bütün bunlara..
aynısınıda benden bekliyor ben ne yaparsam yapayım senin babanım yada annenim sen bana karşı gelemzsin...korkuyorum gerçekten onlara yanlış yaparsam haytta gülemeyeceğimden:(
ya diyorumya ne olursa olsun kabul et onları bazı şeyleri gerçekten sıfırlamak lazım haytta yeni baştan başlamak lazım herşeye..bazen ne kadar üstüne gidersen soruların o kadar sorun olur bırak şimdi hepsini at bi çöp kovasına yada geri dönüşüme :))
bence ordanda sil..:))
Bak nasıl olucak sayfalar..:)
arada bunu ben yapıyorum bi dene kötü bişe olursa sorumlusu benm hadi:))
başka bir stede madaratörüm tarafından polyana lakabı takdı bana saolsun:))Kulakları çınlasın cınım benm:)
Neyse İnşallah düzelicez herşey güzel olucak:)
Hayırlı günlerin olsun Siyahım:)

[asevgican]

insan örenior. yaşayıp örenior. yıllarca aile, anne,eş, çocuk ilişkisinin sınırsız sevgi, sınırsız ilgi ,sınırsız şevkatle dolu olması gerektiğine inandım.
dedimki kendime hep, canım olmayan,benden olmayan diğer insanlar beni üzebilir,yorabilir ama aile öenmlidir.aile,anne baba, kardeş,eş ,çocuk bu kasteddiğim yani en yakın bildiklerimiz onlar farklıdır. onlar dışardaki insanlar kadar incitmezler beni. kollarlar, severlerr yada ne bileyim duygumu tam ifade
edemiorum şuan.canımdandırlarr..
hatta bu düşünceden dolayı dışarıdaki insanlara gösterdiğim sabrı, saygıyı, hoşgörüyü onlara göstermedim farklı tuttumya hep. benden dedim ya o nedenle dikakt etmedim davranışlarıma.
baktımki onlarda dikat etmiorlar. beni kırabilior, üzebiliolar. benim dışımdaki diğer insanlara gösterdikleri hoşgörüyü göstermior, acımasızca eleştirebiliolar .ne yapsan yaranamıyosun durumları çıkıyo bi zaman sonra ortaya.
sonuçda ben 34 yaşımda örendim.ve kabul ettimki, canım dediklerimin diğer insanlardan bi farklı olmuyomuş.Herkese yeterince sevgi, yetetrince ilgi göstermek gerekior, fazlasını vermemek haliylede beklememek gerekiormuş.
ben şimdi şunu yapıorum.kendim dışında hiçkimseden bi beklentim yok. çocuğuma iyi bi hayat vermek için çabalıorum ama hayatımı ona adamıyorum.
anne babmla yeetrince görüşüor ve ilgi gösteriorum fazlasını yapmıyorum.beklemiorum hiç bişey haliylede benden de beklememelerini sölüorum.
artık canım dediklerime, diğer insanlara davrandığım gibi davranıyorum. yeterince hoşgörü gösterior, sınırı aşanları reddetmekden korkmuyorum.
benimde kardeşim artık benle çok samimi değil. oysa düne kadar ne iyi bi ilşkimiz vardı. farkettimki bunu ben sağlıyormuşum. artık taviz vermiorum .
ama iyi bi diaolg kurmak içinde çaba sarfetmiorum
herkesi ama herkesi olduğu gibi kabul ettim daha önemlisi ben buyum dedim herbirine. ya beni böle sevin yada sevmeyin tercih sizin.
sevgilerimle..