Ben küçük bir çoçuk iken..........

baya muzur ve yaramazmışınız :)
ben ise çocukken huysuzun tekiydim.
arkadaşlarla komşunun bahçesinden elma çalar,yakın mahalle çocukları ile kavga ederdik.
en zevkli zamanlarımız ise mahalle maçı yaptığımız zamanlardı

[mis2001]

Ben çocukken çok konuşurdum hayal meyal hatırlıyorum.Etrafda ne kadar esnaf varsa beni çok severlerdi,(o günleri çok özlüyorum şimdi öyle mahalle dostlukları yok) şirin bir çocukmuşum annem öyle diyor!Maalesef küçüklük fotografım yok,bu içimde hep bir yaradır.Şimdikiler şanslı benim 6 yaşında bir kızım var,ev onun resimleriyle dolu,her istediği oluyor,biz öyle büyümedik;benim bir ablam birde abim var üçümüz ve annem babaannemin yüzünden çok dayak yedik,televizyonumuz yokken karşı komşunun açık penceresinden görünen ,sesini bile duyamadığımız çizgi filme bakıyoruz diye ...babam şimdi annesini dinleyip bize yaptıklarından pişman aklına ne zaman gelse ağlar,şimdi iyi durumdayız annem sayesinde,o çok güçlü bir kadın köyden gelip üniversiteye kadar okudu,bilgisayar,daktilo,dkiş-nakış,vb herşeyi öğrenip diplomalarını aldı.Herkes onu çok seviyor,yaşadığı zorluklara rağmen hayata hiç küsmedi,hep dimdik ayakta oldu onun gibi bir annenin çocuğu olmaktan gurur duyuyorum,onu çok ama çok seviyorum,iyi ki var .Umarım bende annem gibi olabilirim.Kızımla aram çok iyi,bana hep canım annem ,melek annem diyor,beni üzmüyor,aynı anneannesi gibi hayata gülen bir çocuk,Çocukluğum üzüntülü ve zor geçsede herşeye rağmen bakıyorumda biz bugün güçlü bir aileyiz,çünkü gerçekten birbirmize bağlıyız,sevgi doluyuz,bu beni ayakta tutuyor.Aklıma geleni yazdım,Hatam olduysa affola......

AYŞE TEYZENİN ERİKLERİ..
biz daha doğmadan dikilmiş bahçemize yiyeceğimiz, meyvelerin ağaçları..her şey ama herşey vardı bahçede...anacığım mahalle çeşmesinden kova kova su taşıyıp sulamış yetiştirmiş..hepsini sevgiyle diyemiyorum...nefret etmiş o, su dolu kovaları taşırken meyvedende bahçedende ..olsun...biz kendimizi bildiğimiz zaman ağaçların tepesindeydik...dedim ya bahçe büyük ve içinde sebzeden meyveden bol bir şey yok..bahar gelip çilekler olmaya başladığı zaman halacım en iri çilekleri yaprakların altına gizler olgunlaştığında ise..herkesten gizli bana yedirirdi... komşumuz ayşe teyzenin bahçesinde bir erik ağacı vardı mübarek her yıl hem kendi sahibini hemde komşuları doyururdu..erikler yeşil yeşil olduğunda ayşe teyze başlardı bizden tarafta olan dalları sallamaya. o dal bizim, yani komşunun hakkıydı...bahçemize erik yağardı...amaaa.. onun kiremitlerini kıra kıra çıktığım çatısından uzanıp çaldığım eriklerin tadı hala damağımda...mekanı cennet olsun..kiremitler tıkırdadığında bilirdi..benim erik hırsızlığı yapacağımı...öksüzüz diye sesini çıkarmazdı..yağmurlar başladığında ise her yıl damı akardı evinin, kiremitler değişinceye kadar damlayan suları leğenlerde toplardı...o fakirliği değilde o, hatır saymayı, özlüyorum...

ben küçükken çok usluydum 5 kız kardeştik biz en büyük bendim.bizimde bahçeli bir evimiz vardı ağaçlarımız vardı en çok dut ağacı severdim dutları çok güzeldi elma ve şeftaliyi zaten olmadan yerdik olduklarını hiç görmedim bide ayva agacımız vardı çok güzel kurtlu ayvası vardı.kurtluydu ama kurtsuz yerleride o kadar lezzetliydiki yumuşacıktı.özlemedim desem yalan olur.en çokta bahçede 2 ağaç arasındaki hamakta uyumak çok güzeldi.kardeşlerimi orda uyuturdum.evimizin yakınında piknik yeri vardı oraya inerdik çay demlerdik bide yufka yapardık sacta ne güzel günlerdi ya nerden getirdiniz şimdi aklıma

[hezeyan]

ben hiç çocuk olmadım.ama şimdi benim çocuğum var.ona takılıyorum belki eksiklerimi tamamlayabilirim diye...
aldığımız her oyuncağı beraber kırıp içine bakıyoruz bu nasıl çalışıyor diye sonrada tamire kalkıyoruz ben bilsemde eskisi gibi olmayacağını canım oğlum bilmiyor.
dağıtıyoruz tüm dolapları her yer oyuncaklarla doluşunca toplayalım dediğimde o hep yorgun olduğunu enerjisinin bittiğini söyleyip kaçmaya çalışsada bir öpücükle kandırıyorum onu bak enerjim sana geçti,inanıyor annesine ve yarım yamalakta olsa topluyor
çıkıyoruz parka o çamurda oynarken seyrediyorum girmeme gerek yok zira kendi çamurdan dünyamda çırpınıyorum.gülüyorum haline onun çığlıkları kahkahaları değiyor sonradan gelecek temizlik zahmetine
balıklarımız var beraber bakıyoruz beslenmesi onun temizliği benim görevim.o artık tabağındaki balıkları yiyemiyor çünkü arkadaşlarıda balık, oysa ben hiç zorlanmıyorum balık yerken
kablumbağa oluyoruz o emeklerken bende üstünde emekliyorum ve marul yaprağı görünce başını çıkarıyor insan görünce içime saklanıyor sonra tekme atıyor bir yaramaz çocuk ters dönüyoruz o halen anlayamadı kablumbağa ters dönünce hemencecik dönmez geri önce o kalkıyor ayağı sonra beni elimden tutup kaldırıyor
babası çıkarken evden, en son ben öpeceğim yarışına tutuşuyoruz.o çözmüş bu işi ilk öpüp kapıyı kapatıyor.oysa bir yarışta da rahatlık olsundu tüm derdim.
beraber kek yapıyoruz.o tüm kek hazırlanana kadar vanilyayla kabartma tozunu açıp boşaltabiliyor ancak.bazen üzülüyor yaptığı işin miktarına ama önce çocuk olsun istiyorum erken büyümek can sıkıcı olabiliyor.karıştırma kabına isabet etmeyen her kabartma tozu için şükrediyorum.

çocuk olmak güzeldi.. tüm çocukluk anılarım..başkalarının gasbettiklerinden kaçırabildiklerim..o kadar az ve o kadar kıymetlilerki...belkide bu yüzden ben çocukluk yaparken, ayşe teyze kiremitlerini kırmama asla söz söylemedi, belkide bu yüzden, kızını, oğlunu dövdüğüm komşular, eve şikayete geldiklerinde halacığımın beni tuvalete sakladığını bildikleri halde..neyse haticanım..çocuk bunlar, siz bi tembih edin bir daha yapmasın deyip gittiler kapıdan..
evdeki aletleri tamir ederim şimdi, öyle bir dağıtırım ki, topladığım zaman mutlaka bir kaç parçası artar..oh olsun canıma değsin..çocuğumla yaşadığım çocuklumu hala daha yaşıyabiliyorum..hepinizede tavsiye ediyorum..hayat ciddi ve büyük olmamızı gerektiren bir yığın durum koyuyor önümüze, ben, şimdi 50 yaşımda, hayattan çocukluğumu çalıyorum hayatın ruhu bile duymuyor

eminim kimse benim gibi çocuk olmamışıtr bunların bir kısmını yazmaktan utanıyorum ama
BENİM GÜZEL ÇOCUKLUGUM
madem çocukluk yazayım , arkadaşlar hekes çocukken kedi besler köpek besler ben olaya çekirgeyle başladım

bildiğimiz çekirge çok büyüktü elim kadardı elektronik eşyalara merakım hep olmuştur annemin bana hediye ettiği

eski yuvarlak fırın vardı ASLINDA hediye etmeycektide etsin diye bozmustum çekirgemi onun içinde beslerdim kaçmasın diye kapagı örter içine birazda yeşillik kordum camından izlerdim ayrıca çay bardagının altıyla suda kordum , daha sonra kumru beslmeye basladım babam getirmişti yumutlamıyor diye bi parmakla birini öldürdüğümü hatırlıyorum çocukluk işte erkekmi dişimi diye bakarken o ufacık serce parmagım nasıl olduysa kusu mundar etti , sonra köpek yavruları vardı annem istemiyordu bende dışarıya yuva yapmıştım derme çatma orda besliyordum onları çalmışlardı anneleri lesi ye benziyordu
bir sabah kalktım hepsi gitmiş ya çalmışlar yada anneleri başka yere götürmüş
ilk okula başladıgımda çantamda müimmat boldu defter kitap pil kablo gazoz kapagı misket ayrıca yemegimde vardı
iki kalemim olurdu okulda mutlaka kaybederdim okul hırsız kaynıyordu hatta silgi çalmalarından bıkmıştım kaleme sahip çıkıyordum artık , silgiyi annem yorgan ipliğiyle madolyon takıyorum oglum sana diyerek boynuma takıyordu ı sonra sınıfta ipi kestiler boynumdan çaldılar ama hırsızı şişko yakalamıştı şişko benim ilkokuldan öğretmenimdi
birgün eve iki tane köpek getirdim yavru annem bahçeye koymuyordu kimse evde yokken evin içine karesimle koyduk
birini bi köşeye birini öbür köşeye adam gibi otuturup kasıkla ve tasla çorba içirirken annemin o gün akşam için yaptıgı mercimek çorbası hiç unutmam bi köpege bi kendime çorba veriyordum yakalandık annemin bagırmasıyla köpekler canlarını kurtardı kaçtılar ama ben ve kardesim amansız terlik saldırısından kaçamadık kardesim camın demirlerinden sıgıyordu benim kafam sıgmadıgı için kaçamadım o kaçmıştı . güzel bi anıydı dayagı yedim ama hayla anlatırım..
köye götürmüştü dedem onlarda kalıyordum dedem ototriter biriydi onun yanında kalıp ahlakımın daha iyi yaramaz olmamam içinde bizimkilerin canına minnetti 40 gün kaldım 40 yıl gibi gelmişti canımdan bezmiştim hergün kendi kendime türkü söylüyordum daglar bizim daglarımız yolar bizim yollarımız diye :) dedemin evde çok sevdiği bi radyosu vardı osanmasın sever oynasın diye elime vermişlerdi kaşla göz arasında tüm söktüm tekrar toplayamadım tabi dedeme hiç duyurmadık ben gidince duymuş tabi ben gidiş o gidiş bidaha ugrarmıyım ,köyde herkezi yıldırmıştım karabası yoldan gecenlere saldırması için kişkiriyordum koyunlar geciyordu üstlerine biniyordum gercekten tası atıp altına kafasını tutan bi çocuktum,birgün kendi kafamı yardıgımı hatırlıyorum tası havaya attım kafa caktım çocukluk işte :)
benim çocuklugum cok yaramazlıkla geçti sapanla kuş avlardım hala çok pişmanım ama aklım yetmediği için kızamıyorum kendime günlük sapanla 15 tane serçe 3 tane sıgırcık 2 tane üveyik vurdugumu ve mahallenin lektrik direklerindeki 2 tane lambayı kırdıgımı hatırlıyorum üstelik öteki dedemde mahallenin muhtarıydı :)
ok yapmıştım bikeresinde isim vermek olmaz bi tv kanalından bizim mahalleye çekime gelmişlerdi tanıtım amaçlı ilçeyi tanıtıyorlardı okla kovalamıştım adamlar amma kaçmıştı çekim mekim iptal etmişlerdi ben çok yaramazdım arkadaşlar :)
çok sonra iki tane köpek besliyordum ikiside çok yavuzdu iki tane çingene bohçayla bişeyler satıyorlardı
köpekleri üstlerine salmıştım ellerindekini atıp kaçmışlardı
yasım 12 13 yoktu koskoca mahalledeki liseli askerliğini yapmışlar falan benden korkardı köpeklerimle 30 40 kişiyi kovaladıgımı hatırlıyorum gençler pazar yerinde toplanır orda maç falan yaparlardı yine birgün hepsi toplanmıştı evlerine kadar kovalamıştım köpeklerim çok yavuzdu en son sınıf arkadasım demeti kalçasından ısırdı biri vurdular belediye sagolsun milleti kurtardı öbürüde öldü
en son iki köpek daha besledim onlarda ilçeden başka bi ilçeye tasınınca onları götürmedik hediye ettim biri çok severdi beni annem yaramazlık yaptım diye dayak atınca benimle aglardı ayrılınca üzüntüden aglaya aglaya ölmüş,diğeride ilçeye her gittiğimde öbür komşudaydı beni tanır üstüme atlar yalar şımarırıdı sonra onuda belediye kendi yaratmış gibi öldürdü
benim çocukluk anılarım yazarsam sayfa sayfa roman olur arkadaşlar benden bukadar

[acemi-sirine]

cocuklugummmmmm...

güzel neseli ama bi r o kadarda hüzün dolu o yillarimda...

cocuk olmanin verdigi saflik ve büyüklerin onlari kullanirken verdikleri zarar....

ben en iyisi devam etmiyeyim cok zorlaniyorum....

diger kötü olusuzluklarin hepsini cikarirsak cocuklugum cok seker cok cici cok tatliydii yinede

sen sakrakta olmasak sanirim hayattt beni coktan icine yutmustu

hayalayaz Nickli Üyeden Alıntı

çocuk olmak güzeldi.. tüm çocukluk anılarım..başkalarının gasbettiklerinden kaçırabildiklerim..o kadar az ve o kadar kıymetlilerki...belkide bu yüzden ben çocukluk yaparken, ayşe teyze kiremitlerini kırmama asla söz söylemedi, belkide bu yüzden, kızını, oğlunu dövdüğüm komşular, eve şikayete geldiklerinde halacığımın beni tuvalete sakladığını bildikleri halde..neyse haticanım..çocuk bunlar, siz bi tembih edin bir daha yapmasın deyip gittiler kapıdan..
evdeki aletleri tamir ederim şimdi, öyle bir dağıtırım ki, topladığım zaman mutlaka bir kaç parçası artar..oh olsun canıma değsin..çocuğumla yaşadığım çocuklumu hala daha yaşıyabiliyorum..hepinizede tavsiye ediyorum..hayat ciddi ve büyük olmamızı gerektiren bir yığın durum koyuyor önümüze, ben, şimdi 50 yaşımda, hayattan çocukluğumu çalıyorum hayatın ruhu bile duymuyor

senin çocuklugunda biraz benimkine benziyor