phantommun günlüğü

[phantomm]

Günaydınlarrr:)

Nasılsın günlük?Ben tabi ki maaşallah çok iyiyim:)
Gerçi şöyle bir durum var.

Şimdi ben son bir haftadır o kadar çok yere üye oldum ki netten.Meditasyon,eft,reiki vs. konularında kitapları indirmek,videoları izlemek filan için.Bunları yapabilmek için illa üye olman isteniyor biliyorsun.Neyse dedim oldum.Bİr iki bişi izledim iki kitap indirdim.Sadece bu kadar.

Ama şimdi her yanımı pazarlamacılar kaplamış gibi hissediyorum!!Ayol bu ne?O kitapların esaslarını,cd paketlerini almam için uğraşıp duruyorlar.Hayır arada yine güzel kısa videolar bilgiler filan geliyor diye iptal etmekte istemiyorum ama mail kutum dolup taşıyor.Bir maili açmayagöreyim, 15 tane daha geliyor hemencecik.

Sanki benim bu ürünleri satın alabilmem için bir üs kurulmuş,her yerde beni takip ediyorlar,hadi hadi nete girdi diye bir alam yanıyor sinyal ötüyor bunlar işe girişiyorlar.Tuhaf uzaylı gibi beyaz giyinmiş insanlar.Sanki civa damlalarından oluşmuş gözlükleri var(!).Hatta birinin saçı iğrenç bir sarı.Boyatmış belli.


Phantom hanım bakın bu ürün gerçekten kullanışlı.Kulağınıza taktığınızda sizi kraliçeler gibi hissettirecek.Ama bu kitabı almalısınızzz.Şunu izlediniz mi pekii?Ne düşünüyorsunuz???Bunu beğenmediniz mi bir de şuna göz atın.Piyasada bundan daha iyisini bulamazsınız.Phantom Hanım aaa hemen öyle nereye gidiyorsunuz daha karpuz kesecektikkk!!

Ve bağlantı kopar.


Uzun süreli ve yoğun mail bombardımanlarından sonra bünye dayanamadı benmerkeziyetçi döneme geri döndü.Bunlar bu olayın sonuçları.


Aslında hoşta oluyor bi bakıma be.Vayy bee ne kadar uğraşıyorlar benim için görüyor musun?Bak bak bakk ben sana demiştim kızım sen çok değerlisin diyee.Gördün mü?Onca insan, bi de üs kurmuşlar.

(Otomatik mail gerçeğini görmezden geliyorum.)

Zaten herşey ben varım diye var.Dün bi tane teyze televizyondan bana şarkı söyledi.Ben çikolatayı seviyorum diye çikolata fabrikaları kurmuşlar.Yaaaa.

(Yaa bi dakka aslında hakikaten böyle değil mi?)


Üff kafam karıştı.Bu üs gerçekten var mı yok mu şimdi?Varsa o sarı saçlı adamı çıkarsınlar.Tipini hiç beğenmedim.Hıh.

[phantomm]

Bu aralar teklik,birlik yasasını anlama dönemim galiba.
Bunun üzerine olumlamalarımı yapıp bırakmıştım.Arada bir aklıma geldikçe hala tekrarlıyorum.
Bugün bununla alakalı çok güzel şeyler okudum ve daha derinden kavradım.Bu konuda da bir üst seviyede hissediyorum kendimi artık.Yaptığım olumlamalar bu yasanın kabuğunu kırdı ve ben artık kabuktan sonraki ilk bölmedeyim.
Bir ve bütünüz deyip duruyordum sadece.Herşey birbirine bağlı tamam.Kelebek etkisi filan diyordum o da tamam.Ama daha da özüne inmem gerekiyordu.Yani daha basite indirgeyebildiğim,"kendimleştirebildiğim"(!) şeyler lazım oluyor bana böyle anlarımda.

Daha okumamı bitirmedim ama ilham olunan birkaç bilgi bile beni çok heyecanlandırdı.Artık bunları eyleme dönüştürme vakti.

Egoyla savaşmadan yalnızca bütüne odaklanmak..
"Ego"ya sığındığında oyun dışında kaldığını bilmek...
Bencil olmak aslında kendi kuyunu kazmak oluyor,insan sadece kendi istek ve duygularına odaklandığında,başkalarını görmezden geldiğinde görmezden geldiği kendisi oluyor aslında.Çünkü bütünün hayrına istemediği şeylerden kendini de mahrum etmiş oluyor.
Bir ihtiyaç gördüğünde onu karşılamak için el uzatmazsan yine kendinden birşeyler esirgemiş oluyorsun.
Dahil olduğun herşeyde bütüne odaklanarak var olmak.Gerçi şimdi bu bilgi ile ayşegültırtılımın yolladığı farkındalık yazısındaki "kendinin farkında olmak" bilgisi biraz kafamda karıştı ama düşündükçe onu da kendime göre yorumlayabilirim.Dur bakalım nasıl birşeye varıcam burdan.
Sürekli kendinin farkında olarak,işi yapan kişinin "kendin" olduğuna odaklanarak yapmak,kendini unutmamak, gerçekten ilk okuduğunda anladığın kadar kolay olmuyor.Pratiğe döktüğümde daha doğrusu dökmeye çalıştığımda gördüğüm ilk şey "kendimi ne kadar unuttuğum"du.Baya süredir herşeyde şükrederek,hissederek bulunmaya çalıştığımdan artık gerçekten kendimi bulduğumu düşünmüştüm ama bunu uyguladığımda yine herşeyi kendim olarak yaşayamadığımı hissettim.
Bİr çayı yudumlarken bile,o sandalyede oturanın "sen" olduğunu düşünmek,çayı yudumlayanın "sen" olduğununun sürekli bilincinde olmak o kadar kolay birşey değil.Bunu yapabilirsem herşeyin "sıradan" olmaktan çıktığı yargısına vardım.Sanki eylemlere heyecan katıyor bu düşünce.Adım atmak bile farklı bir heyecana dönüşüyor.Sürekli yapabilirsen nereye varır bunun sonu bilemiyorum şimdilik.

Belki de şöyle.Orda olanın sen olduğunu bil.Yürüyenin,konuşanın,gülenin..Yaptıklarını HİSSET,ama bu hissettiğinin bir bütünün parçası olduğunu kesinlikle unutma.Ya da daha olumlusu gerçeği hep hatırla.


Belki kendimi sürekli hatırlamam bütünü de sürekli hatırlamam için gerekli.Önce kendinin farkına varmalısın ki sonra bütünü görebilesin.En azından benim için bu böyle.Zaten bütünün parçasını anlarsan bütünü daha iyi analiz etmez misin?


Bütünü daha iyi HİSSEDEBİLMEK için kendimi daha fazla HİSSETME çalışmaları o zaman.
Hadi bakalım.

[phantomm]

Evet şimdi öğrendim.Ego "şimdi"yi sevmediği için anda kalmayı öğrenmem gerekiyor.
Bunu başarabildiğimde ondan uzaklaşıyorum.

Yıllardır uğraş verdiğim şey meğerse onu öldürmekmiş.Bilinçsiz olarak yapmaya çalıştığım şey,ve başaramadığımda yine öfkelendiğim şey buymuş meğerse.Şimdi bilinçli olarak deneyeceğim.
Savaşmadan barışla halletmeyi deniyorum artık zaten.

Bir de mutlu olduğum başka birşey oldu.Uzun zamandır kendimi kandırmıyorum.Küçük mutluluklarla beni avutacak,egomu daha da çok şişirecek şeylere vermedim enerjimi.En azından kendimi çok iyi hissettiğim,o en "gerçek" anlarımda egom meğerse yok oluyormuş.(Özellikle çalıştığım bir isteğim dışında ama bu biraz daha istisna sanki.)
Mesela gündelik hayatta isteyedurduğum şeyler için çekim yapayım hadi diye düşünüyordum ama bunu gerçekten istemediğimi farkediyordum.Yeni bir laptop,ruh ikizim gibi şeyler mesela..Nedense isteyemiyordum o anlarda.Maddiyat için de hala çalışamıyorumm.Çünkü bunların benim ruhumu gerçekten doyuracak şeyler olmadığının farkındayım.O yüzden anda,kendimle o ana kadar bana bahşedilmiş olan şeylerle mutlu olmaya takılmışım,buna odaklanmışım.


Henüz "olmadığımın" farkındayım.İlerisi için farklı hayallerim var.Ama şuan çok daha farklı bir amacım var.Ve tam olarak farkında bile olmadan bu amaç için uğraşıyor olmuş olduğumu görmek başlangıç için beni mutlu etti.Kendime teşekkür ediyorum ve onaylıyorum bu yüzden.

Bugüne kadar egomu yok etmekle ilgili bilinçli bir çalışma yapmamıştım ama yapmış olduğum bir çok şey buna yönelikmiş.Nelerin egomu beslediğini de daha çok farkettim.

Bu yüzden kafam biraz karıştı.Belki birkaç gün yine zihnim karışık olacak.Ama biliyorum ki bunu da başaracağım en sonunda.

Geçmiş ve gelecek yok.Yalnızca şu an var.Ve ben kendimi onaylıyorum.Herşeye rağmen kendimi seviyorum.Olduğum anda herşey bütün tam ve yeterli.

Gerçekten herşey ama herşey planlanmış gibi karşıma çıkıyor.İhtiyaç duyduğum,öğrenmek istediğim şeyler yoluma diziliyor resmen.

Önemli olan alıp kullanmak ama.

Egomun söylediği cümleler gözlerimin önünden geçiyor!(Kendimi onaylıyorum.)


Artık bu işi gerçekten daha ciddiye alarak çalışmam lazım.Şuan baktığımda rahatsız olduğum herşey yüksek egomdan kaynaklı var olan şeyler.Ve benim için "büyük ve aşılması zor" göründükleri için kendimi şuan boşlukta hissediyorum.Biraz da güçsüz.

Ama bu biranlık birşey.Birazdan bunları aşacağım "şuan"ım bu konuda da olumlu olarak var olmaya başlayacak.Ve bu yolda da bana yardımcı olacağını düşündüğüm,ya da varlığından bilinçli zihnimle haberdar dahi olmadığım şeyler karşıma çıkacak ve ben onların farkında olacağım.Şuana kadar yaşadığım gibi.

Yeni bir süreç başlıyor.Kolaylıkla atlatmayı,heranını en yüksek verimle yaşamayı seçtiğim.


Biraz düşünüp neler yapmam gerektiğini bulacağım.Okuduğum bildiğim herşeyin beynimde olumlu bir bütün oluşturması için kendime zaman tanıyorum.


Şükürler olsun.

[phantomm]

Melhaba günlükçüm,
Alka sılalalda kalmıssın.Kıyamam.

Biraz kendimi de unutmaya meyilliydim bir kaç gündür ondan oldu sanırım.Ama merak etme herşey yolunda.

Çevremde büssürü büssürü şey oluyor günlük.Ve ben bunları kendimin dışında saymıyorum.Hızlı değişimler oluyor sanki.

İki arkadaşımla beraber olan bir fotoğrafımı masaüstü yapmıştım.Biriyle bayadır konuşmuyorduk.Aklıma geliyordu.Birkaç gün önce faceden eklemiş beni.Dün gece de msnden yazdı bana.Hayatında değişiklikler olmuş anlattı.Biraz morali bozuktı konuştuk.İyi geldiğini söyledi.

Sonra yine çok sevdiğim bir arkadaşımla alakalı ilk etapta üzücü bulduğum bir haber aldım.Hemen onunla konuşmak istediğimi yazdım.Çünkü bu haberle onun hayatında sürekli tekrar etmekte olan bir kısır döngünün varlığını keşfettim.Tabi kendi çapımda.Konuşmak istediğim buydu.Kötü haberi hemen geçip ona aklımdakileri söyledim.Onun da aklına yattı zaten bu tarz konulara uzak değildir.Sonra o kötü olayı resmen fırsata çevirdik:) Ben ona aklımdakilleri anlatınca o da bana bir teklifte bulundu.Ve bu teklif benim önceden sana yazdığım hani çok istiyorum dediğim şeyle alakalı günlük:) Yani bu konu için ilk düğmeye basılmış oldu bir nevi:) Sonuçta ben de çok mutlu oldum arkadaşım da:)

Onunla konuşurken yine msnde bir arkadaşımın iletisini gördüm.Evleniyor iki hafta sonra.Ama ben nişanlandığını faceden öğrendim.Sonra msn iletisine yazıyordu bu konuyla alakalı haberleri.Ben de biraz gönül koymuştum yalan yok.Çünkü nerdeyse bir seneyi beraber geçirdik nerdeyse hergün dibdibeydik.Ordan burdan öğrenmek tuhaf olmuştu.Gerçi kızın işi başından aşkın o da var da.Bugün tam o iletiyi görünce "bak evleniyor ama msnden öğreniyorum" diye geçirdim içimden.Fazla geçmeden direk bana yazdı en son haberleri geçti hemen:) Ben de ona aklımdan geçenleri söyledim az kaldı darılıyordum dedim:) Balayı planlarından,evinden bahsetti.Onun adına çok mutlu oldum.Ben de enerji doldum bu güzel haberlerle.
İşte bu da böyle.Bugünlerde çok telepatiğim galiba.Blokajları az çok temizlediğim için mi böyle oldu?Ya da daha mı çok farkına varabiliyorum birşeylerin?


Sonra bir arkadaşım daha sevgilisinden ayrıldı.
Ablam birkaç ay sonra işe girdi sonunda.
Bir arkadaşımın da bir ilişkisi var artık.
Başka bir arkadaşım işe girdi yine.


Filan filan.Çok hızlı.


Ne güzel değil mi?Sürekli var olan yok olan şeyler.Bir devinim.Sabit gibi dursa da görmediğimiz şeyler hep hareket halinde.İşte bunu seviyorum.
Bahar da geldi.Ağaçlarımız çiçek açtı günlük herbiri ayrı şeker.Sanki hepsi başlıbaşına birer prenses oldu.Yakındır kirazın üst dalına oturmam:) Gerçi o da çok narin bir ağaç benim gibi.Sonra eriklerimiz de olacak yeşil yeşil.Çok büyümelerini bekleyemiyorum ama onların.Küçükken daha güzel oluyorlar çünkü.Hımmm.
En son şeftalilerimiz olur.Bu sene sanırım burda son senemiz.Kaç yıldan beri ilk defa doya doya küçük bahçemizin tadını çıkarıcam.Ama sonra yeni evimize taşınacağız inşallah.Onun da benim için ayrı bir çekim öyküsü var:)


Hayat çok güzel.Mımmm.
Benim hayallerim bir yerde şekilleniyorlar hissediyorum.Ve en sevdiğim mevsim geliyor.Nisan yağmurlarını özlemiştim.O damlaların altında yalın ayak koşmak,ağaçlara sarılmak istiyorum.Ve bağırarak mutluluk şarkıları söylemek...


Heran bütün,tam ve yeterli hissediyorum.KEndimi derinden onaylıyorum.Ve herbirşey için şükürler olsun.

[bluegirlx]

canım tekrar burda olman çok güzel .....ve hayatındaki insanlara bu kadar duyarlı olmanda..
bunaların hepsini aynı anda duymanın altında sana verilen bir mesaj olabilir kulaklarını açık tut..iyi anektet et derim ..hepsinin ortak noktası ne bu olayların..sana verilen mesaj ortak nokta olurmuş..bir tahlil yapmanı öneririm..olaylar birbirinden bağımsız gibi gözüksede bir ritim halinde ilerliyor..sevgiler..

[phantomm]

Teşekkür ederim canım benim.Evet kendimle bağlantılı olabileceklerini düşündüm.Hepsi ile birşekilde hemen görüştük uzakta olmalarına rağmen ben sadece destek vermem gerekiyor diye düşünerek yaklaştım olaylara.Tabi bu benim de iyileşen bir yönümü keşfetmemi sağladı.Olay ne olursa olsun hep olumlu taraflarını görüyorum ve hiç çekinmeden onları da bunlara yönlendiriyorum daha doğrusu sadece onlar üzerine konuşuyorum.Olumsuzluklardan özellikle bahsettiklerinde de yine olumlulara devam ediyorum etkilenmeden.Eskisi gibi hemen direksiyonu kırıp kendi yönümü çevirmiyorum.Bu bir nevi pratik gibi oluyor benim için.Eskiden bildiklerimi savunmak daha zor gelirdi.Gerçi kimseye birşey savunmak zorunda değilim ama mutsuzluğu konuşmak daha çok mutsuzluk getiriyor,bunu bildiğimden hep güzel şeylerde ısrarlı oluyorum onlar da hep mutlu oluyorlar zaten en sonunda.Ve bunu çok güzel bir şekilde ifade ediyorlar.
Mutlu olanlara ise çok içten bir şekilde sevindim.Yaradanın ihtiyaçları nasıl görüp,gerekli olay ve kişileri işe koştuğunu düşündüm..Ve şükrettim.
İşte böyle.Yine de birazcık daha üstlerinde düşüneyim bakalım.Diğer ortak nokta konusunda.Belki başka şeyler de çıkar altlarından:)

Ve hemen birşey keşfettim:)Tamam:)Bunu kişisel günlüğümde masaya yatırayım.
Öneriler için sağol canım benim:)

[bluegirlx]

ne güzel söylemişsin yaaa...savunmaya geçiyoruz...geçmeyelim..birde ne güzel söylemişsin..direksiyornu kırmak lazım...

[phantomm]

Benden kısa kısa..

*Bugün insanların bloglarında gezindim.Depresif hissettiğim zamanlarda yaptığım gibi.İnsan bazen kendinden kaçmak ister ya.Başka kişilerin hayatlarında yok olmak ister bazen kendi filminin başrolünü bırakıp.Şimdi çok karanlık,çıkmaz sokaklar gibi geldi yazdıkları.Ruhum daraldı.Ne kadar kalmak istesem de yapamadım.Çok aptalca geliyor olumsuza takılıp bi de saatlerce onlar hakkında konuşmak,yazmak..Bi de nereye gittiğini düşünmeden hayata küfredenler var..Allah yardım etsin..Ben de yapıyormuydum acaba aynını?
En iyi lise dönemimi hatırlıyorum.Allah'ım o neydi öyle?Bugünün rocker gençleri,emoları gibi bir durum değil kendine özgü bir yalnızlık,melankoli durumu.Şimdi düşündüğümde ne kadar katlanılmaz duygular yaşattığımı görüyorum kendime.Nasıl bir körlük durumu,nasıl bir kendinden kaçış,herşeyi boş görme!Takıntılar bilmemneler öfff.Gerçi yakın zamana kadar döndür döndür aynı filmin farklı versiyonları çekip durdum.Orası da başka.Neyse işte.Bunca körlüğe..mutsuzluğa..Valla yetkili varlık bir insanoğlu olsaydı "Eee sen valla çok yaşadın haketmiyorsun bu hayatı." deyip canımı hemencecik alıverirdi.Çok şükür Allah'a.Ne diyeyim.


*Boğazımda tuhaf bir düğüm var.Çakram tıkalı reiki yapsam iyi olucak.Özellikle bazı şeyleri düşündüğümde boğazımın ağrıdığını hissediyorum bir anda.Birara iyiden iyiye kötü olmuştu.
En son böyle olduğunda tıkanıp kaldığım,mecburen katlanmak zorunda kaldığım bir durumda,çıkmazda hissettiğimde boğazım ağrımıştı.Hastalanmıştım.Hmm bak evet değişime karşı koyuyor olduğumun göstergesiydi bu.O zaman hayatımda köklü bir değişiklik oluyordu çünkü nerdeyse.Değişimin merkezi boğaz.Şimdi neye direnç gösteriyorum ki?

Dışarı çıkıp bağırsam..Gerçekten bunu yapmayı o kadar çok istiyorum ki.

Rüyamda bunun tepkisini vermiştim aslında.Demek ki hala temizliğe devam etmek gerekiyor.



*Uzun süredir baştan ayağa siyah giyinemiyorum.Önceden çok severdim.Şuan çok fazla siyaha tahammülüm yok.Hatta siyah olan saçlarımı açtırdım,kahve balyaj yaptırmıştım.Gerçi sağolsun kuaför sarı, kahve,siyah,koyu kahve gibi bir dörtlü çıkarttı.Hiç sevmediğim sarıyı bile yaşadım saçlarımda yani.Ama insanın kendine güveni olunca hiçbirşeyi takmıyor.Gidip yine koyu birşey yaptırayım tamamını demiştim ama sonradan gerek görmedim.Şimdi o sarılar daha da açıldı.Iyy.Neyse:)Yakında bir değişiklik yaparım yeniden.


*Bir de yüzüme makyaj namına bir çizik atasım bile gelmiyor uzun süredir.Gerçi hiç bir zaman ahım şahım makyaj yapan birisi olmadım ama bu kadar makyaj karşıtı hissedeceğim hiç aklıma gelmezdi.Çok sevdiğim siyah kalem bile beni boğuyormuş gibi oluyor.Ama bu yakında geçer sanırım:)



*Üff iki gündür annemle konuşmuyoruz.Daha doğrusu o benimle konuşmuyor.Bunun birkaç gündür insanları kırabilme potansiyelimin yüksek oluşuyla yakından ilgisi var tabi ki.Ama bazen küçük şeylerde bile olsa üstüme gelmeleri beni boğuyor.Daralıyorum.Ben nolursam olayım çok kendi başına bir insanım.Sınırlarım çok zorlanınca patlıyorum bir süre sonra.Belki bu kendime bile toleransımın düşük oluşundan bilemiyorum.Burda da halletmem gereken noktalar var evet.Ama yine de annem çok fazla kendini ezerek işleri yürütmeye çalıştığı,kendi dünyasında kendini boğduğu için bana da aynı şeyi yaptırmaya çalışmasına dayanamıyorum.Ne kadar seversem seveyim yapamıyorum yani.Onun kendi kendine doğurduğu şartlara tahammülü yok artık,ordan kurtulmak için çaba göstermeye sabrı ve isteği de yok.Ben de sonuçta kendi kendime iyileşmeye çalışan bir insanım.Onların isteyerek ya da istemeyerek bilinçaltıma kazıdıkları sınırlamalardan kurtulmaya,kendimi bulmaya çalışıyorum.Bu aşamada haklı ya da haksız toleranssız olabiliyorum bazen.Ama onlar beni bu hale getirmeye katkıda bulunan insanlar oldukları gerçeğiyle yüzleşmek istemiyorlar.Sanki ben buraya şu halimle gökten düştüm.Verdiğim tepkilerde onları o kadar çok görüyorum.Onların yansımasıyım aslında istemediğim halde.KAldı ki söylediğim şeyler yine de bir anlamda onun ve ailemizin geri kalanının iyiliği içindi.Ama hala duygularımı ifade ederken biraz kontrolsüzlük yaşadığım için çevremdekileri ya da kendimi üzebilen şekilde davranabiliyorum.Annemle geçirdiğimiz onca iyi zamandan sonra şimdi geçmişte yaşadığımız bu "çocukluklara" geri dönmek üzücü.İnsanların hele de çok yakınlarının hiçbirşeyi görmez halde,nefes almadan yaşadıklarını görmek daha da üzücü.Bunun da hatırlattığı şeylere odaklanıp sadece almam gerekenleri alıp yoluma devam edeceğim.



*Beni asıl aşağıya çeken şey gerçekten anda kalamamak.Şuan gelecekle alakalı kaygılarımın tavan yaptığı dönemlerde kötü hissediyorum.Ya da kötü hissettiğim anlarda bu kaygılar zirve yapıyor bilemiyorum.Egonun oyunları işte.İlle de ya geçmiş ya gelecek diye tutturuyor.Şimdi geçmişi oldukça hallettiğimiz için,kpss adlı durumla yüzyüze olduğumuzdan onu koyuyor önüme.Egom önüme ya çok ders çalışarak kendini yormak ancak böyle mutlu olmak,ya da hiç çalışmamak kendini kötü hissetmek olarak çıkıyor bu aralar.İşte aslında ben bu değilim diyorum kendime.Bunlar babamın kaygıları.Onları farkındalık sahibi bir gözle süzünce ben iyi kurtardım demek kaçınılmaz oluyor.Artık onları suçlamıyorum, çoğu zaman en azından, ama hala çok takıldığıma göre atalardan serbest kalma çalışmalarını oldukça ciddi bir biçimde yapmam gerekiyor.KEndime yapabileceğim en büyük iyilik bu konuda ciddi ciddi çalışmak olacak biliyorum.Onlardan bu kadar etkilenmeye devam ettikçe gerçek değişimleri yaşamak bana uzak olacak.Kafamda bulunan bu sınırlamalardan kurtulmam gerek.

Hı kpss diyordum.Hayatımın hiçbir döneminde öğretmen olmak istemedim ben.Ne ilkokul ne ortaokul ne lise.Hatta öğretmen tanıdıklarımızın yanında bunlardan konuşurken ısrarla öğretmen olmak istemediğimi söyleyince annem hafif çıkışmıştı bana.Yanlarından ayrıldığımızda tabi.Lisede bölüm seçimimi öğretmenime devretmiştim.O sorumluluğu almak bana ağır gelmişti!İyiki de dil seçmiş sağolsun:)Ama ben dil edebiyat okumak istemiştim.Başka bir öğretmenim ısrarla öğretmenlik yazmamı istedi üst tercihlere ben de yazdım.Geleceğini de biliyordum ama başka birinin söylediğini yapmak beni güvende hissettirmişti galiba.Sonucu kötü olursa "suç" benim olmayacaktı.Bir de ilk defa böyle büyük bir karar alıyordum sonuçta.O kadar istemeyedurduğum şeyi yazdım bu nedenle.Ve istemediğim bir mesleğe adım atmış oldum.Sonrasında öğretmeye olan eğilimim,çocuklara olan sevgim,vatan millet aşkım birleşince neden olmasın dedim.Ama sonradan kendimi adapte ettiğim bir meslek için bir de sınava tabii tutulunca insanın iştahı kalmıyor.En azından benim için böyle.Ama babam bu konuda ısrarcı.İllaki düzenli bir işim maaşım olsun istiyor.Ben daha farklı bir iş istiyorum aslında.Ama babamın şu durumunda başka şeylere yönelmek biraz fazlaca cesaret isteyen birşey.Hem başka meslek ama nerden başlayacağım?Gerçi bu sene olmazsa başka şeylere yöneleceğimi söyledim onlara.Ama yine de şu dönemde canımı sıkan birşey.KAzanmak zorunda hissediyorum kendimi.Ama çok içten istemediğim için mi tembelliğe kolaylıkla kayan tarafımdan mıdır nedir çalışmak bazen canımı sıkıyor.Neyse..Önümde güzel günler var karşıma çıkan şeyler beni benim ve bütünümün hayrına olacak şeylere götürecek inşallah..Bunlar aşılamayacak şeyler değil biliyorum.Hayalimdeki işe kolaylıkla ulaşabilirim.Sadece biraz cesaret.Ve zaman.


*Bu arada son günlerde, ilgiye verdiğim tepkinin bilinçaltım tarafından ne kadar kontrol altında tutulduğunun farkına vardım.Çözülmesi gereken başka birşey.



*Çok istediğim şeyin gerçekleşmesi için başka bir adım attım önceki gün.Pazartesi zamanının gelip gelmediği belli olacak.Heyecanla bekliyorum bakalım.Eninde sonunda olacak inşallah ama herşey güzel giderse önümüzdeki ay gerçekleşekk:)


*Procrastination to motivation diyorum artık.Hadi bakalım.



*Son olarak kendime not:Nolursan ol seni çok seviyorum.Ve her daim onaylıyorum.

[pinnko]

.
.
Eline ağzına sağlık phantomm:)
Herkesin günlük yaşamındaki olağan durumlar.
Ve gündelik dilde ne güzel anlatmışsın.
Her evde farklı iklimleri bulunan duygusal atmosferi
Aynı yelpaze içinde.
Anne-Baba iletişim mevzuuları,gelecek kaygısı ve ders çalışma.
Meslek seçimi ile ilgili koyulan çekince ve şerhler.
Kişisel gelişim için elzem/acil gerekli görülen,aşama kaydetmek istenilen
içsel çabalar.
Bunlar.
Bende du kadar dengede ve açık olarak şu günüm ve ötesinde bekleyenleri
açıkça yazabilme tutarlılığı ve öngörüsüne sahip olabilsem.
Günlüğünün takipçisiyiz.
...........Merakla bir sonrakini bekliyorum.
imza
Gizli Bir Hayranınız

[phantomm]

Kişisel gelişim için elzem/acil gerekli görülen,aşama kaydetmek istenilen içsel çabalar.

Evet çok acil gördüğüm için bu duruma geldim sanırım.Biran önce tüm bunları halletmek istiyorum(seçiyorum) ben acele ettikçe herşey daha çok acele etmem için üzerime geliyor sanki:)

Bende du kadar dengede ve açık olarak şu günüm ve ötesinde bekleyenleri
açıkça yazabilme tutarlılığı ve öngörüsüne sahip olabilsem.

Sen daha iyisini yapabilirsin diye düşünüyorum.Günlüğü açarak ilk adımı atarsan:)

Günlüğünün takipçisiyiz.
...........Merakla bir sonrakini bekliyorum.

Teşekkür ederim.Sizlere layık olmaya çalışıyorum efendim:P

imza
Gizli Bir Hayranınız

Hmm kim acaba bu gizli hayran?