hülyaa,günlüğümsü gülümseme..

[hülyaa]

aaaa doğru yaptım..neden açmadı acaba?hayret..

[hülyaa]

http://www.youtube.com/watch?v=epDMf...eature=related

yaa yanlış yapmışım tabiki de..resim gibi yapıştırmışım..galiba uykum gelmiş..

[hülyaa]

merhabalar sevgili günlüğüm..
içime atmış olduğum tohumların yeşerdiğini görmek beni çok sevindiriyor..mutluluğun içimde olduğunu geçte olsa bulabilmek sanırım buna etken.. wave
nereye gidersem gideyim mutlu olamıyordum..ama şimdi kendimi mutlu etmeyi istediğim zaman, bunu yapabiliyorum..yüz kaslarım gülmeye alışamadı bir türlü..ara sıra tebessümle bakardı elbette yaşama..ama şimdi içtenlikle gülmekle..gülmek için gülmenin farklarını anlayabiliyorum..önceden rutin işler peşinde koşarken yaşamış olduğum sıkıntılar beni hedefsizliğe zorlarken, şimdi yapacaklarıma zamansızlık çekiyorum..enerjim fazlalaştı..sanki herşeyi aynı anda yapmayı istiyorum..şuan buraya bunları yazarken bile,aklımdan bir sürü şeyler geçiyor..geçen haftaya nazaran bu haftam daha sakin,daha sessiz..kafamdaki sesleri artık daha net duyuyorum..erteleme alışkanlığıma karşı birşeyler yapmalıyım sanırım..yada yapacaklarımı sıralamalıyım..bilmiyorum ki.. o kadar çok şey var kii.nereden başlayacağımı bilmiyorum..eskiden daha kolaydı tabii..çünkü yapmak istediğim çok fazla birşey yoktu..şimdi farklı..ee bu kadar güzelliğin içinde insan gözlerini kapatıpta oturamıyor ki canım..geçmişimden ara ara sinyaller alıyorum..günlük olayların içinden de hortlak gibi çıkıyolar tabi..beni denediklerini biliyorum..tepkimi merak ediyorlar..ama ben artık eskisi gibi değilim..evet üzülüyorum,ama uzatmıyorum saatlerimi yemiyorum..nedenlerini bulmaya araştırmaya devam ediyorum...tek şikayetim kalbimdeki hızlı çarpıntı..olay anında kalbimdeki bu ritm artışına engel olamıyorum..çok uzun sürmesede beni rahatsız ediyor..bunu en çokta eskiden etkilendiğim bir olayın benzerinin ya da hatırlatıcı etkenlerin karşıma çıktığı anda yaşıyor olmam..daha öncekilerin üstesinden nasıl gelebilmişsem..bunun da üstesinden gelebileceğimi biliyorum..telkinleri 1 aydır dinliyorum..belki komık gelecek ama ben hala ego,kendine güven,suçluluk duygularını dinliyorum..bunların belleğime iyice oturmasını istiyorum belkide diğerlerine henüz hazır değilim..bilmiyorum..ama iç sesim bana sadece bunlara devam et diyor..diğerleri için daha vakit var diyor..bende ona güveniyorum..belki yavaş ama anlar adımlarla gitmekte çok hoşuma gidiyor..aceleci biri olmama rağmen..bu konularda acaba neden bu kadar toleranslıyım?..baya bilmediğim şeyde varmış bu arada..
herşeyi biliyorum demekten daha iyidir değil mi..bilenler soru sormazlar..oysa bana kalsa bildiklerimi bile yeniden sorucam..kafamda her cevapla yeni sorular oluşuyor..tıpkı küçük bir çocuğun <anne bu ne?>diye sorması gibi..cevap verirsin ama ardından çocuk verdiğin cevabın içeriğini sorar..her verdiğin yanıtta çocuk bir soru daha sorar..iyice kavradığında susar..ama kafasında soracağı öğreneceği daha çok soru vardır..bizler sorulan sorular karşısında bazen sıkılır kaçamak yanıtlar veririz ama bizim sorduğumuz sorulara evren her zaman yanıt verir ve hiç sıkılmadan..ne sorarsak soralım..
bu günlük bu kadaaar, günlüğümsü gülümsemem..işlerim var..yine görüşeceğiz..kendimi çooookk seviyorum...tabi sizleri dee

[hülyaa]

http://www.youtube.com/watch?v=Rp9OgE14Hg8

amaaann...yandaaaaannn

[hülyaa]

eveeeet... bu günde karışık dönüşüm günlerimden biri..aslında böyleyken yazmayı pek sevmiyorum..konsantre olamadığım için sanırım..zaman zaman oluyor işte..direnmiyorum ama..ağlamam gerekiyorsa ağlıyorum..düşüncelerimi kontrol etmeye ya da kafamdan atıp unutmaya çalışmıyorum..tabi bu durumdan dolayı da tüm günüm arapsaçına döndü...

http://www.youtube.com/watch?v=MENTpba8Y-4

bu arada haktan ın şarkılarına da bayılırım...

[hülyaa]

bir anlatabilsem rahatlıycam..ama anlatamıyorum ki..çok iyi düşünmem gerekli..vereceğim kararla hayatımı kökten değiştirebilirim de,kendimi iyice çıkmaza sürükleyebilirim de..sevgim bu kadar güçlü olmak zorunda mı?bazen sevgi olmasaydı diye düşünüyorum..o zaman daha kolay olurdu karar vermek..kendi mutluluğum için karar vermem,meleklerimin mutsuzluğu olacak..herkezi mutlu edişimde benim mutsuzluğum..iyide meleklerim mutsuzken ben mutlu olamam ki..bilemiyorum..sevilmediğimi düşünmekten yoruldum sadece..japonların fasulye hikayesini sevdim aslında..hergün sevdiğini söyleyip hiç icraatın olmamasından iyidir..en azından sevgi gibi kutsal bir kelime korunmuş olur..ne dediğimden hiç kimse birşey anlamadı bilyorum..zaten bende anlamadım..yazmak için yazmak bu olsa gerek...sadece benim için dua edin yeter..hak ettiğim mutluluğu artık almak istiyorum.. 96

sevgiler sevgiler sevgiler

[hülyaa]

ablacım çok teşekkür ederim..önerilerini dinliycem..çiçeğin içinde ayrıca teşekkür ederim..sen bana bakma alınganlık günlerimdeyim sanırım..ama her günüm diğer günlerimden daha iyi oluyor..bu bile şükretmem için iyi bir sebep..burada ki her arkadaşıma,hayalablama ve yanımdan sıcaklığını ve sevgisini esirgemeyen shamanicciğimede teşekkürlerimi sunuyorum..benim için söylemesi çok zor olan değerli bir sözü siz güzel insanlar için söylüyorum..
sizleri seviyorum..
saygı ve sevgilerimle..

[hülyaa]

hayatımla ilgili aldığım bu karar bütünün ve benim en büyük hayrına olsun ...yaşamdan uzaklaşmak yada sorunlardan kaçmak kolay olanı..ama sanırım ben zoru seviyorum..bu güne kadar da hep öyle olmadı mı..yaşadığım zor günlerde vermiş olduğum her kararımla aslında gurur duyuyorum..kaçmadığımı,burada olduğumu evrene daha ne kadar göstermeliyim bilmiyorum..ama burdayım ve tüm sorumluluğu üzerime alıyorum..madem ki hayat benim hayatım,madem değiştirebileceğim bir çok şey benim belleğime kazınmış..o halde değiştirebileceğim ne varsa şimdi bulunduğum anda değiştirebilirim..gerçek olan bir gerçek var..doğru yanlız bir tane..denedim ve gördüm de pozitif düşünmenin etkilerini..o halde hayatımı neden çıkmazlara sokuyorum ki..geçmişin bana ne şimdi nede gelecekte bir faydası var..olumsuzluklar,sitemler,kötü düşünceler bana ne kazandırdı ki?gözyaşı ve hastalıktan başka..insanlar yada arkadaşlar,dostlar,veya en yakınlarımız ister bize destek isterse köstek olsunlar ne değişir ki?bana benden başkası yardım edemedikten sonra?iyiliksever dostlarımız bize yanlızca doğruyu söylerler ama uygulayamazsak ne faydası olabilir ki?tıpkı bunun gibi,bize kötülük yaptığını düşündüğümüz bizi üzen kişilerde biz izin verdiğimiz için bizi üzmüyorlar mı?izin verdiğimiz için..altı çizilesi bir cümle..iyi olan öğütleri bazen hüzünlü anlamızda aklımıza kabul ettiremeyiz..oysa kötü olanları aklımız hemen kabul eder..acı bize zevk veriyor sanki..yada bir başkası tarafından acınılacak durumda hissetmek..insanların seninle ilgilendiğini düşündüğünü görmek,bizi nasılda mutlu ediyor..oysa tersini geçirmeliyiz hayatımıza..mutluluğumuza sevinenleri çekmeliyiz..acımıza üzülenler nasılda birçok yerde varlar..oysa sevincimize sevinebilenler azınlıkta..ne için acındırıyoruz kendimizi?bu gün çok kötüyüm,eşim,ailem,arkadaşım,dostum,çocuğum v.b..beni çok üzdü..kendimi kötü hissediyorum..ne yapacağımı bilmiyorum..gibi cümleleri sarf ederek hayatımızı daha da çıkmaza götürmüyor muyuz?nasılsa üzüntümüz,gözyaşlarımız bir önceki saatlerde kalmayacak mı?öyleyse neden?niçin bu kadar çıkmaza sürüklüyoruz kendimizi?bir başka arkadaşımızın derdine bile kendi derdimizmiş gibi tepki verebiliyoruz..insan olmanın vermiş olduğu sorumluluktan mı,yoksa kendimizinde acılardan gelmiş olduğunu hatırlamaktan mı?acıların kadını rolünü oynamaktan ve tüm sorunlara çözüm bulan ancak kendi için birşeyler yapamayan insanı oynamaktan çok sıkıldım..bu rolü bırakmaya karar verdim..evet,başkalarının mutluluğu benim için çok önemli,ama bu benim mutsuzluğum olmamalı..sonuçta ben birilerini mutlu ettikçe daha fazlasını istiyor benden..bense istemeyi bilmiyorum..sanırım hayatın bana bir borcu var..bu güne kadar hep verdim..mutlu günlerini hatırla diyorlar bana..ya da mutlu bir anının fotoğrafını bul ve as..baktımda bir tane resim bulabildim,yüzlercesinin arasından.o resimde de neye mutlu olduğunu bilemeyen bir hülya vardı..yapmacık bir gülüş..güldüğüm bir çok resimde bunları gördüm.içten bir gülüşüm yok..ve çok şaşırdım..hiç farketmemiştim bunu..gülebildiğim anlardaki tebessümlerimse,bir başkasının hayatına kattığım mutlulukların vermiş olduğu gülücükler olduğunu farkettim..iyide neden ben insanları teselli edebiliyor,yardımcı olabiliyor,güldürebiliyorken,kendimi güldürüp mutlu edemiyorum..yada beni güldürmek mutlu etmek için neden hayatıma birilerini çekememişim bu güne kadar..sanırım ben bu rolü benimsemişim..ben; acıların kadını,sabırlı,güçlü yardımsever,başkalarını mutlu eden insan rolünü üstlenmekten hiç şikayetçi olmamışım..kaderim olarak görmüşüm..yada kadınlar böle olmalı öğretisine mahkum edilmişim..ama hayat bu değil..kendimi mutlu edebilme fırsatım hala varsa,daha ne kadar yaşayacağımı bilmediğim şu hayatta.öyleyse bende onu seçiyorum..mutlu edebilen ve mutlu edilen kadını oynamayı seçiyorum..verdiği her pozitif enerjiyi almasını da bilen kadını seçiyorum..ve kendimi diri diri gömdüğüm geçmişin mezarından çıkarıyorum..merhaba hayat,ben geldim..ve senden bana olan borçlarını artık ödemeni bekliyorum..biliyorum ki bu güne kadar istemedim..isteseydim mutlaka verirdin..şimdi istiyorum..hak ettiğim herşeyi,nasılsa sonsuza dek kalıcı değilim bu evrende..nasılsa bana verdiğin herşey sana geri iade olacak..kiralık olan hayatı,kiracı olan bana mutlu yaşatmanı istiyorum..bende kalan tekşey bana kazandırdıkların olacak..seni seviyorum hayat...

Yazını okduğumda gözlerim yaşardı...Aynı şeyleri bende yaşadım,hissettim...Kendimi bir mezara gömüp,ceset formunda yaşadım yıllardır...Ve bir süre sonra ağır gelmeye başladı bütün bu şeyler...İnsanları hayatımıza sokup,onların yaptıkları kötülüklerin nedeninin biz olduğuna katılıyorum...Biz izin verdiğimiz sürece istediklerini yapıyorlar...Ama izin vermeyince bazı şeylere,önce bozluyorlar ama sonra onada alışıyorlar...İlişkilerin çoğu ben hep verici olduğumdan ötürü bitti...Bazen bakıyorum karşımdaki kişi bana ne verdi diye(basit günlük şeyler bile önemli benim için)cevabı çok az şey oluyo...Çok acı yani...Hep birşeyler veriyorsun veriyorsun ve vermekten yoruluyorsun...
Seni çok iyi anlıyorum arkadaşım...