sosyal fobi ye elveda.

[nevresim]

hala kızarma korkusu var:Sbunuda yendim mi tamamdır.bu korkunun kalmamasını istiyorum.
ve hala eskisine göre daha mutluyum diyebildiğim için mutluyum.kızarma korkusu da olmasa...

[gülpor]

nevresim Nickli Üyeden Alıntı

hala kızarma korkusu var:Sbunuda yendim mi tamamdır.bu korkunun kalmamasını istiyorum.
ve hala eskisine göre daha mutluyum diyebildiğim için mutluyum.kızarma korkusu da olmasa...

Nevresim kardeş slm,ben şuan 33 yaşındayım,geçmişe baktığımda ,tahminen diyebilirimki 28 yaşına kadar sosyal fobili yaşamışım,farkında bile değilim,lise dönemlerini yazmıyorum bile ,misafir geldiğinde kızarmak ne kelime,oturma odasına bile gidemezdim,hatta birisinin yüzüne bakarken ne söyleyeceğimi şaşırır,eciş vede bücüş kalırdım,diyeceksinki hayatında ne değişti,nasıl düzeldin,nasılmı aslında benim bu ruh halimin sosyal fobi olduğunu bile bilmiyodum,cidden bilmiyodum,belkide bu ruh halime duygu yoğunluğu yüklemediğim için onca yıl pısırık pısırıkdolaştım,durumunu fazla duygu yoğunluğu katma ve ...telkinleri zaten dinliyosundur kardeşimrahat ol,olsun kızarıyosamda kızarıyordurum de,aslında bizim sandığımız gibi insanlar başkalarının kızarmalarıyla yada saçmalıkları ile değil, emin ol kendileriyle ilgilibizde şuan kendimizi düzeltmeye çalışmıyomuyuz?umarım senin için dikkate değer şeyler yazmışımdır,sevgiyle kal kardeş

[nevresim]

gülpor yorumun için gerçekten çok teşekkür ederim.sosyal fobinin kişiye çocukluktan beri değersiz olduğunu hissettirmekten kaynaklandığını düşünen biri olarak,beni ciddiye alıp cevap vermeniz beni çok mutlu ediyo.sizin yorumunuzu okuyalı epeyi oldu ama cvb yazamadım aksiliklerden zamansızlıktan,şimd i zamanım var ve cvb yazmak istiyorum.
bende sizin gibi sosyal fobili olduğumu geçen seneye kadar bilmiyodum.meğer çocukluğumdan beri böyleymişim(:sadece bende olan şeyler olduğunu düşünürdüm bu çekingenliğin hatta hiçbişeyin nedenini bilmiyodum ya anlam veremeyidum hiçbişeye ama düzelme varmıydı derseniz , ara ara geçiyodu ama hayatımın nerdeyse hepsi böyle geçti , çok az zamanlar geçiyodu çekingenliğim,ama dediğim gibi bende senin gibi bilmiyodum,hatta anlamıyodum, adını koyamıyodum.ama ne kadar ileri boyutta olduğunu anlatamam misafir olayı bende de vardı tabiki.bi de üstüne bana kızardın diyolardı ailemdekiler daha kötü oluyodum ailemin yanında bile.
interneti karıştırırken öğrendim geçen sene.meğer sf den ileri gelirmiş,sonra hep araştırdım nasıl kurtulunur bundan tamamen, nası atabilirim yakamdan bu illeti diye,hemen öyle kolay olmadığını ve aslında bu rahatsızlıktan o kadar da çok kişinin muzdarip olduğunu da anladım.araştırmaya devm ettimdaha detaylı eylül aylarında araştırmaya başladım.inanmak gerektiği söyleniyodu.bi de pozitif düşünce üzerine bi iki kitap okudum , internetten yazılar okudum,evet dedim ben değişebilirim,(şimdi yine gözümden yaşlar geliyo,bu günleri hayal bile edemiyodum çünkü.)telkinleri de dinlemeye başladım ekim ayı gibi,yaklaşık 5 ay kadar dinledim sürekli olarak.sonra cihaz problemimden dolayı ara verdim,hala dinlemiyorum,ara verince sanki etkileri hissetmeye başladım.şimdi yine cihaz edinip dinlemeye başlıycam fırsat bulursam(çünkü hala tam bitmedi tamamen bitmesini istiyorum(: )bi de öğretmenliğe başladım o da birazda olsa katkı yapmıştır.hergün dışarı çıkıyorum en azından.vel hasıl kelam bu halime çok şükür ediyorum bu günleri mumla arıyodum.şimdi ise yaşıyorum rüya gibi.şimdi ise tamamen rahat sakin relax biri olacağım günü bekliyorum.sizin adınızada çok sevindim bende tamamen iyi olcam inşallah.:)

[nevresim]

bu site de olmasa içimde konuştuğum şeyler hep içimde kalacak.
benimle dalga geçtiklerinde bilerek üstüme geldiklerinde (annem de dahil) söylenenleri rahat karşılasam bir daha söylemeyeceklerini biliyorum ama yine panik oluyorum biraz o yüzden daha üzerine gidiyolar muhabbetin,bunu aşmak istiyorum,gerçekten çok istiyorum,moralim biraz bozuk şu anda açıkcası,bazen gücümü tüketiyo bu rahatsızlık, şimdide o anlardan birindeyim.havasız bi odadaymışım gibi nefesim daralıyo.niye böyleyim diye.
böyle kısa süreli moral bozukluklarım oluyo bi daha ki buraya gelişimde bunları atlatmışta olabilirim.ama ara ara da olsa beni rahatsız ediyo bu haller.:(

[ebru_li]

İnşallah atlatırsın nevresim bu günleri, sağlıklı mutlu günler dilerim.

[Belgin ∞]

Nevresim' cim sen sonsuz bir güçsün biliyor musun bunu?

Kalk bak aynaya bana inanmıyorsan eğer, ellerine bak, parmaklarının kıvrımlarına, avuç içi çizgilerine, kaşlarının şekline, burun yapına, dudaklarına hadi kalk bak ve aynada içine işleyene kadar BEN SONSUZ BİR GÜCÜM de.

Yürümeyi sen öğrendin, konuşmayı, kelimeleri doğru şekilde kullanmayı, yazmayı, yüzmeyi belki, bisıklete binmeyi, çorbanın çatalla yenmiyor olduğunu... Bunları ve daha fazlasını öğrenecek ve yapacak kadar güçlüsün sen, mutlu olmayı çok hakedecek kadar iyi kalpli.

Kalk canım benim, kalk ve hayatına sahip çık. Kim ne söylüyor sanane, neden kişisel algılıyorsun, sen seni bilmiyor musun ki birilerinin senin hakkında söyleyeceklerine ya da yapacak yorumlarına ihtiyacın var? Sen seni bilmiyorsan eğer neden şimdiden başlamıyorsun bilmek için çalışmaya? SEN SONSUZ BİR GÜÇSÜN NEVRESİM, ben bunu görebiliyorum, aynada kendine baksan eminim bunu sende göreceksin.

Hadi daha fazla geç kalma artık, hayat mükemmel sürprizlerini yaşatmak için senin adım atmanı bekliyor, ben de mutlu haberlerini

[nevresim]

yorumlarınıziçin gerçekten çok tşk ederim.hep dediğim gibi eskisine göre çok iyiyim,arada sırada utangaçlığım lunca bile beni inanlmaz rahatsz ediyo.bunlarında olmasını istemiyorum şu anda iyiyim.hep iyi olmak istiyorum.insanların içinde çok rahat konuşan,hiç utangaç olmayan insanlara o kadar özeniyorum,onlar gibi olmak istiyorum ki anlatamam.hatta toplum içinde şarkı söyleyen insanlar filan çok zor bişeyi başarıyolar mış gibi geliyo bana.ahh ahh onlar gibi olabilir miyim.
bunlar içimde konuştuğum,kimseye söyleyemediğim seyler olduğu için sadece buraya yazabiliyorum.içimi döküyorum yani.
sıkıyorum belki bu anlattıklarımla böyle bi sorunu olmayan için bunlar sıkıcı gelebilir.buna rağmen yazılarımı okuyup yorum yapanlar beni çok mutlu ediyo müteşekkirim.

[nevresim]

kendimde bayadır olan ve yine adını yeni koyduğum bi alışkanlığımı daha keşfettim;dışarıya ailemden bir iki kişiyle birlikte çıktığımda,bi arkadaşımı gördüğüm zaman(ailem yanımdayken) heyecanlanıyorum panik oluyorum.normalde okulda işte vs o arkadaşla daha rahat konuşabilirken,ailemden birileri yanımdayken daha panik oluyorum.hatta bi kaç sene önce aynen böyle karşılaştığmızda domates gibi oluyodum,karşımdaki de şaşırıyodu ,ailemdekilerde bi tuhaf oluyolardı,şimdi yine o domateslik kalmadı fazla(sf nin etkisinin azaldığı gibi),ama hafiften yine bi heyacan oluyo,enteresandır heralde bi bende mi olur bu bilmem.hatta geçen seneydi galiba bi arkadaşı görmüştüm annemleyken,yine kızardım biraz,annemde evde ablama dedi bak arkadaşının yanında kızardı o zaman daha da beter oldum.onun üstüne daha o kadar kızardığım olmadı zaten,ama dediğim gibi tam da bitmedi.

[serkans674]

nevresim Nickli Üyeden Alıntı

kendimde bayadır olan ve yine adını yeni koyduğum bi alışkanlığımı daha keşfettim;dışarıya ailemden bir iki kişiyle birlikte çıktığımda,bi arkadaşımı gördüğüm zaman(ailem yanımdayken) heyecanlanıyorum panik oluyorum.normalde okulda işte vs o arkadaşla daha rahat konuşabilirken,ailemden birileri yanımdayken daha panik oluyorum.hatta bi kaç sene önce aynen böyle karşılaştığmızda domates gibi oluyodum,karşımdaki de şaşırıyodu ,ailemdekilerde bi tuhaf oluyolardı,şimdi yine o domateslik kalmadı fazla(sf nin etkisinin azaldığı gibi),ama hafiften yine bi heyacan oluyo,enteresandır heralde bi bende mi olur bu bilmem.hatta geçen seneydi galiba bi arkadaşı görmüştüm annemleyken,yine kızardım biraz,annemde evde ablama dedi bak arkadaşının yanında kızardı o zaman daha da beter oldum.onun üstüne daha o kadar kızardığım olmadı zaten,ama dediğim gibi tam da bitmedi.

Kardeşlik bendede sosyal fobi varmış(bende bir ay önce öğrendim tesadüfen) gerçi benim kızarma filan dertlerim yok sanırım seninki kadar ileri derecede değil rahatsızlık, topluluk içine çıkmayı pek sewmiyorum , sıkılıyorum, terliyorum, gereksiz utangaçlığım filan tutuyo ama işin ilginç tarafı toplum içindede sevilen biriyimdir ve ne kadar istemesemde mutlaka bir topluluk içine girmek zorunda kalıyorum bende senin gibi değişmez yapım bu zannediyordum kabullenmiştim geçen ay öğrendim yapım bu değil rahatsızlıkmış şimdi savaşıyorum ve sorunlarımın nedenini bilmek bile beni rahatlatıyor direnç göstermemi sağlıyor.
Yani sosyal fobi yaygın bi rahatsızlık yalnız değilsin, herşey gönlünce olsun direnmeye dewam et

[nevresim]

serkans674 Nickli Üyeden Alıntı

Kardeşlik bendede sosyal fobi varmış(bende bir ay önce öğrendim tesadüfen) gerçi benim kızarma filan dertlerim yok sanırım seninki kadar ileri derecede değil rahatsızlık, topluluk içine çıkmayı pek sewmiyorum , sıkılıyorum, terliyorum, gereksiz utangaçlığım filan tutuyo ama işin ilginç tarafı toplum içindede sevilen biriyimdir ve ne kadar istemesemde mutlaka bir topluluk içine girmek zorunda kalıyorum bende senin gibi değişmez yapım bu zannediyordum kabullenmiştim geçen ay öğrendim yapım bu değil rahatsızlıkmış şimdi savaşıyorum ve sorunlarımın nedenini bilmek bile beni rahatlatıyor direnç göstermemi sağlıyor.
Yani sosyal fobi yaygın bi rahatsızlık yalnız değilsin, herşey gönlünce olsun direnmeye dewam et

:)bencede bunu bilip mücadele etmek kesinlikle faydalı,öyle yaşayıp gidiyodum ben en azından bi dur diyebilicek cesaretim var artık.bi de bunları içimizde tutmak da zor ben burda anlatınca bu duyguları serbest bırakmış gibi hissediyorum kendimi(hem de kaç senelerdir içimi kemiren duygular)bu da bi rahatlama yöntemi bence.
bi de benimle aynı rahatsızlığı yaşayan kişilerle (bu site sayesinde)görüşmekte etkili diye düşünüyorum.
iyi dileklerin için gerçekten çok tşk ederim.aynen seninde herşey gönlünce olsun:)