siyah inciler

[siyah]

Yaşadığım olumsuzluklardan direkt olarak kimseyi sorumlu tutmuyorum... Bundan vazgeçtim bunun kimseye yararı yok...
geçmişi düzeltemem yeniden oluşturamam sadece içimdeki kendimle ilgili yanlış değerlendirmeleri seçip düzeltebilirim. İşte ancak o zaman yol alabilirim...
Karşımda hırpalanmış ezilmiş buna anlam verememiş 9 yaşında bir kız çocuğu var sadece ona sarılabilir elini yüzünü silebilir, elinden tutabilirim. Karşımda 17 yaşında birgenç kız var genç kızlığını yaşayamamış birsürü sorumluluğa boğulmuş ardındanda aşşağılanıp eleştirilmiş karşımda 27 yaşında yetişkin bir insan var kendi kararlarını verememiş başkalarının seçimini kabullenip yaşam sevincini kaybetmiş, karşımda 30 yaşında bir kadın var anne olmak isteyen yanlız bırakılarak cezalandırılmış. Karşımda bir anne var uyuduğu yerden kalkıp görevini yapması gereken... Karşımda bir ben varım eksik parçaları toplanıp içinden acının çıkartılıp bir tam olması gereken bir ben var. Benim büyümem gerekiyor...
Ben büyüyemezsen bugünleride yaşayamam yarınlarıda...

[shamanic]

siyahcım..
sen çok titiz.. özenli ve mükemmelliyetçi bir insansın..
bilinçaltında bu yönde çalışarak sana düzeltmen onarman gereken her ayrıntıyı hatırlatıyor..
ve bravo sana her anını sevgi ile tedavi edebilelecek farkındalığa ve güce ulaştın..

dediğin gibi geçmişimizi canı gönülden sevgi ile affedebildiğimizde
sırtımızdaki küfeyi nihayet bir kenara bırakabilmiş oluyoruz..

bu geçmiş yolculuğu ilk başlarda seni çok sarsmıştı lakin şimdi görüyorum ki
geçmişe doğru yaptığın yapıcı çalışmalar nihayet bu gününde etkisini göstererek
seni güçlendirmeye ve mutlu etmeye başladı.. bu gününü mutlu ve huzurlu geçirmeye başladıkça da
geleceğin yeniden yapılanıyor.. her gün bilinçaltına mutluluk ve huzur tohumları ektikçe
(kendiliğinden ektiğin için bu tohumları çok sağlamlar )
geleceğin bu yönde şekillenmeye başlıyor..
yani geçmişe yaptığın her olumlu yolculuk seni aslında geleceğe taşıyor..

onun için şu ana kadar harika ilerliyosun seni tebrik etmekten başka söylicek bir şey bulamıyorum..
içsel yolculuğunda karşına çıkan tüm senleri sevgi ile sarıp sarmaladığın ve onları iyileştirdiğin için
hatırlayacağın daha çok sen çıkacak karşına..
hepsi şifa bulamak için senin yanına gelecekler.. yani şu anda geçmişinde popülersin..
kendin için daha mutlu ve güçlü olman gereken zamanlar..
çünki kendin geçmişini ve geleceğini kapsıyor..
kendini huzur mutluluk bereket sağlık enerjileri ile şarj et bol bol ki
geçmişin ve geleceğine daha rahat akıtasın bu hisleri..

sevgiler..

siyahım
sakin bir yere otur.. 2-3 kere derin derin nefes al...kendini sevgisiz kaldığın bir zamanda hayal et..o, halinin, avucunun içine girebilecek kadar küçüldüğünü düşün...o halin avucunun içine girecek kadar küçüldüğünde..kolun boyunca yürüsün ve bedeninin içine, kalbine girsin..orada ister uzansın, isterse otursun,, kalbindeki haline sevgi aktığını düşün ..senin sevginin rengi ne renkse, kalbindeki sen'e o renkte sevgi ışığı aktığını düşün..bunu istediğin kadar uzun veya kısa süre tatbik et... ve sana yeterli süre kaç günse tekrar tekrar yap..inan bana kendimize verdiğimiz sevgiyle daha çabuk şifa buluyoruz..ben bu kadar kısa sürede toparlandığın için sana gönüller dolusu saygılı sevgiler gönderiyorum..

[siyah]

Günaydın
Hastalıklı bir hafta sonu geçirdikten sonra çok şükür bu gün buradayım hala biraz yorgunluk biraz kırgınlık var üzerimde...Yinede çok çok şükür... Yaklaşık bir haftadır yatıyorum yatmaktan yoruldum, soğukalgınlığı vs. vs. vs.Hastalık kötü şey uzak olsun... İlk üç gün neredeyse hiç kalkmadan yattım hiç kalkamayacakmış gibi hissettim...
Hastalığım boyunca kendime olumlu bir sürü şey söyledim...
Daha sonra bir iğne yaptırıp telkinlerden oluşan mp3mü kulağıma takıp yattım... Akşamına ayaktaydım...
Şükürler olsun şükrü yaşamak çok güzel.

[siyah]

Vee bir ilk yaşadım. Hastalık dönemlerim benim en çok kendime acıdığım zamanlar olmuştur... Hastalık kadar bir o kadarda incinmiş ihmal edilmiş kimsesiz hissederdim kendimi...
Hastalanır yatarım bir sürü şey birikir yapmam gereken çocuklar küçük sürekli bir şeyler isterler dahası anneyi ayakta görmek isterler bir taraftan işlerin birikmesinden nefret ederim bir taraftan ilgi beklerim bir taraftan kimsesizliğime üzülürüm. Üzülmek beni yorar...
Bu sefer bunların hiçbirisi olmadı hastaydım ve yattım, yatmam gerekiyordu yattım... Benim 12 yaşındaki oğlum bana portakal suyarı sıktı ilacımın saatini hatırlattı...
Annem aramadı kendi rutuni tamamladı. Kendime acımadım, halam gelip çorba yapayım mı sana dedi... Teşekkür ettim...
Beni şımartma alışkın değilim dedim... En önemlisi ilk defa ilk defa acaba çağırsamıydım diye düşündüm...
Ben kolay kolay hiç kimseden yardım istemedim istemek o kadar zor olmuşturki...
Oğlumun doğmundan bu yana tam oniki yıldır hiç kimseden yardım istememişim... Yani birisi kendiliğinden yardımda bulunmadığı sürece hatta ameliyattan çıkıp bir saat sonra normal yaşantıma dönmeye çalışacak kadar abartmışımdır durumu hep hazırlıklı olmaya çalışmışımdır kimseye muhtaç olmamak için...
Yardım istememek, kendeme üzülmek vs vs bir sürü olumsuz duygu ben farkettimki yaşadığım bir sürü olumsuz şeyden birebir ben sorumlu deyilim... Bu gün buradayım burada olmam gerekiyor olumlu olumsuz bir sürü hayata dokunuyorum...
Biraz iddialı geldi son cümle acaba...

[siyah]

Uykusuz bir gece geçirdim... Neredeyse sabaha kadar zihnimin sesini durduramadım... Bir sürü geri dönüş film şeridi gibi, Haketmediğim bir sürü yaşanmışlık, çaresizlik, umutsuzluk nekadar ağır şeyler yaşamışım çocuk omuzlarım nasıl taşımış bu kadar olumsuz şeyleri.. En kötüsü hep kendimi suçlamışım, zihnim ne kadar darmışki bir gecede yaptığım geri dönüşü bu dönüşteki bakış açısını yıllardır görememişim...
Kendimi tamir etme stüreci çok acılı...Bir yandanda kaçmak için çok geç...

Sevgili siyah,
Değişim gerçekten çok zor...Kendini tamir etme,hatalarını görüp,onları telafiye gitme gerçekten çoğu zaman zorluyor insanı...Kimi zaman alışmadığımız şeyler yapmamız gerekiyor...Bu süreçte kendimize yardım etmek için,geçmişimiz çıkıyor karşımıza...Onunla karşı karşıya geliyoruz ve bu bazen bize çok acı verebiliyor...
Ben kendi adıma zaman zaman zorlanıyorum...Zorlandığım noktada,daha çok sorunun üstüne gidiyorum...Onunla yüzleşiyorum...
Geçmiş zor ve acı olsada gelecek kendini farkedip yaşayanlar için güzel olacaktır...
Enerjinin,ışığının ve sevginin daima yüksek olmasını diliyorum...

siyahım
geçen gün defdurunun meleklerini seyrederken ( ben her gün melek gülüşleri ile terapi uyguluyorum kendime, onların saf ve temiz gülüşlerinden şifa alıyorum..şifa gönderiyorum onlara gülüşleri hiç solmasın diye) neyse birden bir görüntü belirdi gözümün önünde ..ben beş yaşındayım..ağlıyorum ve korkuyorum..üvey annem elindeki tornavidayı batıracak bana, ben bir şey yapmadım..cezanın neden olduğunu kavrayamıyorum..birde evin en küçüğü olarak herkesin üzerine titremesine alışkın olduğum için bütün bunları bana niçin yaptığını anlayamıyorum..içimden allah bu güzel melkeleri korusun diye bir feryat yükseldi...kendime geldim..gözlerimden yaşlar aktığını farkettim..bende o melekler kadar saftım..senelerdir bütün mesaimi anlamaya, ve affetmeye harcıyorum..neden yaptılar ben nasıl tahammül ettim..hala anlayamıyorum..ama anladığım bir şey varki kendimi hep takdir ediyorum..ben çok güçlü bir insanmışım..hamurum güç ve güzellikle yoğrulmuş.çok şükür..ben yaşadığım ve anlayamadığım her şeye rağmen bugün gönüller dolusu sevebiliyorum...yaşadığım her saniyeden zevk alabiliyorum..ve kendi içimde daha büyük iyiliklerin yeşermesi adına kendimi geliştirmek için çalışıyorum..defdurunun meleklerinin ve dünyadaki başka meleklerin çok iyi günler görmesi için dua ettikten sonra artık üvey annemle, onu affedemesem bile allah rahmet eylesin diyecek kadar hesabımı kapattım..mutlaka ölmüştür yaşıyorsada allah içinde iyilik çiçekleri açtırsın..belki nasıl dayandım demek yerine kendi gücüne, saflığına ve temizliğine odaklansan daha iyi olur diye düşünüyorum..artık istemekten çekinme, benim gibi almak konusunda problem yaşadığını görüyorum..her ne olursa olsun almak insanın içini ısıtır...çünkü aldığın zaman verirsinde..neyse çok iyi gidiyorsun aslında benimki belki ilerleyen günlerde işine yarayacak bir öneri olsun..saygılı sevgiler..

[siyah]

Günaydın
İstemek, istemek benim için ne kadar zordur bilemezsiniz. Belkide istemeyi bilseydim daha kolay yaşardım... Bu kadar zorlanmazdım. Kendime yetebilmek için bu kadar kilitlenmezdim...
Bu gurur mudur? Şartlanmışlıkmıdır? bilemiyorum... Gurur olduğunu sanmıyorum, çünkü kendi sıkıntılarımla hep başetmek zorunda kalmanın istesende verilmeyeceğini bilmenin, geri çevrilmektense istememeyi seçmek belkide...
Ablana bayramlık alınırken seyretmenin, seyrederkende isteme hakkının olmadığını bilmek, aynı sofrada aynı yemeği yememenin kabullenilişi o erkek çocuğu yesin, abla zaten annenin uzantısı...
Beş çocuktan üçüncüsü olmak ilk ikinin avantajlarını yaşayamamak, ama annenin çocukluk acılarını dinlemek zorunda kalmak, ardından ablanı dinlemek ama annenin ardından gelmiştir hep...
Liseye annenle aynı model çizmeyle gitmek, her zaman tuhaf olduğunun söylenmesi ve ablanın evlenerek yan apartmana taşınması ve ardından ablanın angarya işlerini yapmaya zorlanmak, ablanın kitap okumandan nefret etmesi ve üstüne üstlük seni şanslı bulması... Ardından yengenin kaprisleri daha sonra çocuk bakmaya zorlanmak... Ablanın kızınla ilgilenmek ona bakmak zorundasın gençkızlığını yaşayamamak...
İşi giriş hayatımın en en mutlu anı... Ablana borç vermek zorundasın... Annenin arkadaşına verdiğin borçu istediğinin için haçlı seferlerinin başlaması...
Hemde kredi borcunu kat kat faiziyle ödedikten sonra birde...
Ve evlilik, senin seçtiğin kişiden ablanın nefret etmesi, başlamadan bitiş aşktan vazgeçiş...
Kendi onayladıkları kişiyle evliliğe karar vermeleri, mücadeleyle geçen üç yıl
ve evlilik evlendiğin gün ablanın evlendiğin evlenimeni istediği hatta hayatını cehenneme çevirdiği kişiden o anda nefret etmesi... Evliliğini bitirmeni istemesi bunu sağlamak için kolları sıvaması...
İlk direniş burası huzuru bulduğum yer, benim özgürlük alanım bunu bozmak istemiyorum, bozmuyorum bozmuyorum derken bilmiyorum neler yaşıyorum nedensiz anlamsız bir mantığı olmayan o kadar çok şey yaşamışımki...
Evimi ve özgürlüğü seviyorum burada herhangibirşeye zorlanmıyorum. Zorlanmamayı seviyorum kendi kararlarımı seviyorum...
Annem ve ablam hergeçen gün dahada zorlaşıyor. Sürekli imalar, sözlü saldırılar, annem fiziksel olarak saldıramıyor artık...
En son düğünümden bir gün önce saldırmıştı vücudumda morluklar var ençok ruhum acıyor ablam nasıl bir tat alıyor anlamıyorum... Artık kendi evim var burada saldırı yok huzur var sığınak gibi kafamı çıkardığım an saldırı başlıyor...
Her ziyarete gittiğimde annemi küstün buluyorum ablam merdivenlerde yakalayıp sürekli şikayetler neleri yanlış yaptığımı nasıl kötü evlat olduğumu söylüyor...
Evim benim sığınağım huzursuzluğu buraya sokmuyorum...
Artık yaptırımlar başlıyor Sürekl kötü evlat olmakla suçlanıyorum...
Neredeyse hergün telefonla arıp eşimi şikayet ediyorlar terbiyesini vermemi istiyorlar...
Sonra küsmeler başlıyor. Küsüyorlar ben gidiyorum şikayet ediyorlar ardındanda bana sadece eşim katlanabileceğini başka kimsenin bana katlamayacağını söylüyorlar bu artık bir rutine bağlandı belli periyotlarla bu tekrarlanıyor...
Sadece evde huzurluyum...
İlk büyük kırgınlığım oğlumun kırk mevlüdünde yardıma geliyor annemle ablam. Annem sinirli geliyor neden bilmiyorum ardından evime eşyalarıma saldırıyor. Benim çocuğumun oğlunun çocuğu olmadığını bunun içinde bana yardım etmek zorunda olmadığını söylüyor evin yedek anahtarını bırakıp koşarak gidiyor...
Akşamına ablam arıyor Anneni ara özür dile diyor. Hayır Özür dilemiyorum çünkü özür dilencek birşey yapmadığımı biliyorum gerisini biliyorsunuz Yüzyıl Savaşları başlıyor...
Bunları neden yazıyorum... Çünkü yazmak ve anlatmak aynı açılımı vermiyor ben bu yaşanmışlıkların birazını zaten arkadaşlarımla paylaştım bir kısmınıda profesyonel yardım alacak şekilde çözeceğim... Çünkü bu kısmı tek başıma halledebileceğim şekilde değil... Biliyorumki birçoğumuz zor zamanlar geçirip ama bu zor zamanlarda yok olmamış insanlarız... Sadece kendimde anlayamadığım beni hayrete düşüren bu insanlara öfke dolu olmamayışım... Bana yaşattıkları bunce kötü şey onlardan nefret etmemi gerektirirdi oysa ben daha düne kadar belki bugün bile kırıntıları kalmıştır onları görmek istiyorum... İşte bu noktada kendime çok kızıyorum.

[gunesim]

siyahcım. içindeki duyguları bizimle paylaştığın için teşekkürler. yazdıklarından çok etkilendim. yazdıklarından yanlış anlamadıysam eşinle olan ilişkilerinde aileni karıştırmadığını, annenin ve ablanın aranızı bozacak şekilde konuşmalarına kulak asmadığını anladım. böyle yapmakla çok iyi etmişsin. yalnız geçmişte yaşadığın olumsuzlukları düşünmek seni dahada çok üzer ve başka olumsuzlukları beraberinde getirir. elini göğsüne vurarak kendimi affediyorum. beni üzen herkesi ve herşeyi affediyorum de ve bunu içinde hisset.