Defduru'nun Güncesi

[shamanic]

canımm .... oh rahatladın biraz...
bir çoğumuzun benzer yaşanmışlıkları var malesef.. (bakınız hayal abla.. nihayet annesine hayır demeyi öğrendi )

iyilik diye yaptıklarımız görevimiz olarak yakamıza yapışır herdaim..
onun için merkeze kendini ve öncelikli olan yavruların ile eşini koyarak hareket ettikçe
herkez yerini anlayacaktir..

bunun anlamı sana kendini kötü hissettirmesin kesinlikle..
ancak bu şekilde mutlu olabilirsin..

sen çözüm yollarını zaten bulmaya başlamışsın onun için tebrik ederim..
ve yaşamında açtığın bu yeni sayfada kolaylıklar ve tüm sevdiklerine mutluluklar bolundan..

eminim babanda kendi hayatını doyasıya mutlu olarak yaşamanı isterdi..
sonuçta baban bu dünyadan sorumluluklarını bırakarak değil tamamlayarak gitti..
evet belki erken gitti ama sana mirası yaşadığınız güzel günlerdi sorumluluları değil..
ki eğer bir sorumluluk bıraktıysada miras olarak tüm aile arasında eşit olarak paylaşılır tatlım..


sevgiler..

[defduru]

shamanic çok teşekkür ederim......

Benim sorunum bir türlü geçmişimdeki kırgınlıklarımı kızgınlıklarım bir kenara koyamamak. Birde aman kırılmasınlar diye kimseye hayır diyememek. Biliyormusun ben bunları yaparken çevremdeki hiç kimse (eşim hariç ) bana mutlumusun? hayatın nasıl? diye sormadı. Bir tek babam sorardı.
Neyse yaaaa daha sonra devam edeyim.........

[defduru]

Valla bir açıldım pir açıldım. İçimden sürekli yazmak geliyor. Yargılanmıyacağımı biliyorum ya burada rahatım.
Ben geçmişe bakınca hatalarımı görüyor ve onlardan dersler çıkarmaya çalışıyorum. Ama bazen farkına varmadan aynı hatayı tekrar yapıyorum. Doğumdan sonra büyük bir çöküş dönemi yaşadım. Ben anneliğin ağır yükü altında ezildim. İki tane bebek ve sizin sorumluluğunuzda ne yapacağımı nasıl davranacağımı bir türlü bilemedim. Onları ben istemiştim ve en iyi şekilde onları büyütecektim. Fakat yine eşimi ve kendimi ikinci plana iterek. Ama bunun farkına ancak 17-18 ay sonra gelebildim. Doğumdan sonrasına dönüp baktığımda kendimle ilgili eşimle ilgili hiçbir paylaşım yok. Ki biz hep yanyana yürümeye çalışmıştık. Her halde bu benim zaafımdı büyük olaylarda kendimi ve eşimi ikinci plana atmak.
Ben kendi kendime herşey yolunda derken aslında hiçbirşey yolunda değilmiş. Kocaman bir tokatla kendime geldim. Şöyle silkinip kendime gelme zamanım gelmişte geçiyordu bile. Oturup eşimle konuştuk geçen zamanda bilerek yada bilmeden yaptığımız herşey için birbirimizden özür diledik.
Fakat bende büyük bir boşluk olmuştu. Koca bir yılım hiç yaşamamıştım. Sadece bebeklerin bakımıyla ilgilenmiş kendime yada eşime hiç birşey katmamıştım. Ben bu geçen zamanı nasıl telafi edeceğimi bir türlü bulamadım. Herşey olması gibi olmuştu belki. Başka türlü olamasıda beklenemezdi diyerek kendimi teselli etmeye çalışıyorum.
Biz şimdi aramızdaki sorunları çözdük. Sadece yanyana elele durmaya devam ediyoruz. Çünkü birbirimizi seviyoruz. Ama ben hala bunlarla ilgili kendimi affetmiş değilim. Birde aramızda kalsın eşime söyleyemediğim ve fena halde takılmış olduğum bir durum var .Gurur yapıp kendisine söylemeye cesaret edemiyorum. Neyse çok özele girmeyeyim ..........
yaaa yazmak hakketten iyi geldi. Rahatladığımı hissediyorum...........

Merhaba,
İçinden geçenleri buraya yazmak insana terapi gibi geliyor...İnanılmaz rahatlıyorsun...
Zamanla Hayır! demeyi öğreniyorsun...Daha net oluyorsun insanlara karşı...İlk önce bir afallıyorlar...Ama sonra alışıyorlar,hatta hoşlarına bile gidiyor...
Yaptığın yalnışları farketmen iyi olmuş...1 yılım gitti fln diyede düşünme,senin 1 ylın gitmiş benim en güzel geçireceğim 6-7 yılımı mahvettim kendi elimle:)
geçmiş günlerine bakıp hayıflanıcağına gelecek,aydınlık ve güzel günlerine bak...

[defduru]

Günaydııınnnnnnnnnnnn


Icimizdeki Tanri'dan

Baskalarini kendine model olarak almaktan vazgec ve icine donup Benim sana hangi acidan ihtiyacim oldugunu ve tum resmin hangi
bolumunde yerini aldigini bulmak icin zaman ayir. Asla yeteneklerine uymayan bir durumda olma ve ritim ve uyum bozuklugu sergileme. Sen
kendin olabildigin zaman, tum stres ve gerginlik yokolur cunku sen artik olmadigin birsey olmak icin cabalamazsin. Aslinda cabalamazsin
bile; sadece sen olursun. O zaman sen kendi icinde mukemmel bir huzura sahip olursun ve bu da disariya yansir. Huzur, sukunet,
dinginlik senden yayilir. Nereye gidersen git uygun atmosferi yaratirsin. Sen, yoluna cikan tum ruhlar icin bir kutsama, bir
yardim ve bir coskusun ve cevrendeki tum dunyada huzur ve uyum yaratiyorsun. Simdi birak Benim huzur ve sevgim seni kucaklasin ve
doldursun. Yuregini neselendir ve sana yolu actigim icin Bana sonsuz sukran duy.

Herşey tam istediğim zaman karşıma çıkıyor. Yukarıdaki metinde bu sabah mail kutumda beni bekliyordu ...........
Sevgiyle paylaşıyorum... Herkes kendi payına düşeni alır umarım.....

[shamanic]

aşağıda ki satırlar da tanrı’nın doğum günü nden /sayfa 22

sevgiler..


ölüm, başımıza gelen en büyük felakettir.
aslında biz öyle sanırız.

oysa, başımıza gelen şeylerin en ağırı,
ilk anda üzerine iyi ya da kötü etiketini yapıştıramadıklarımızdır.

birine aşık olmak iyidir. iyinin de ötesinde muhteşemdir. istediğin arabayı almak iyidir. daha iyi ev de iyidir.

diğer tarafta ise ölüm kötüdür. ayrılık kötüdür. bir dostu yitirmek çok kötüdür.

peki başa gelen olayın sonucunda kendini yitirmek nasıl bir durumdur?

eski kendine, sendeki manası silinmiş eski bir sevgili gibi yabancılaşmak hangi başlığa aittir?
iyiye mi kötüye mi?
hiçbir insan uğurladığı “eski” kendisinin arkasından kötü konuşmaz!
kucağına aldığı bembeyaz yenisine umutla bakmaması gibi bir ihtimal de söz konusu değildir.
acıyı körükleyen de işte bu ikilemdir.
başımıza gelen bazı hadiseler, bizde büyük izler bırakır.
bunların üstesinden gelmenin tek yolu zamana sığınmaktır.
başımıza gelen bazı hadiselerse, bizdeki büyük izleri siler.
o günlerde zaman artık senin iksirin değildir.
zamanın tek yaptığı sana, gün geçtikçe o olayda silinenin izler değil, “sen” olduğunu anlatmaktır…

bu en zorudur. bu en ağırıdır.
inandıkların, hissettiklerin, düşündüklerin, hatırladıkların ve unuttukların…
bunları silecek kudretteki yaşanmışlıklar, gerçekte seni silmişlerdir.

işte bu yüzden, ardından en çok ağlayacağımız ölüm, bizi biz yapan şeylerin ölümüdür.

bir kalecinin elleri koptuğunda, kopup giden iki el değil tüm bir yaşamdır.
bir şarkıcının ses telleri işlemez hale geldiğinde, kaybedilen bir gırtlak değil tüm bir kimliktir.

yaşadığın bir olay, eski seni “sen” yapan unsurları elinden aldıysa o gün gerçekten ağır bir gündür.
o gün sen ölümü yaşamışsındır. ama aynı zamanda o gün senin doğum günündür.

çünkü, dünyaya yeniden gelmişsindir.
o gün avazın çıktığı kadar ağlamak istersin ama annenin veya babanın yanıbaşında seni pişpişlemek üzere hazır beklemediğinden adın gibi eminsindir.

ağlamak, dünyaya geldiğinde yaptığın ilk keşiftir.
hiç şaşmaz…
ağlamaya başlarsın,
ihtiyacın olan anne şefkati servise hazır, yanıbaşındadır.
yıllar sonra ağlamak istediğin o anda hayatta bile olsalar onlar artık gerçek anlamda senin annen ve baban değillerdir.

çünkü, onlar sadece ve sadece bedeninden yeniden doğduğun günler için anne ve baba sıfatını taşımışlardır.

kimliğinden yeniden doğduğun anlarda, bir bebek kadar zayıfsındır
ama ondan daha önemlisi yapayalnızsındır.

o gün fikrine güvendiğin dostların da yanında yoktur.
çünkü, “eski sen”i gömdüğün o gün sen, “eski sen”e ait her şeyi ve herkesi onunla birlikte gömmüşsündür.

eski dostlarının sihri “yeni sen”de geçerli değildir artık.
yeni dostlarını bulmak için ise önce yeni kendini tanıman ve sevmen gerekecektir…

başımıza gelen olayların en ağırı, asla nerede, ne zaman, nasıl, yaşadığımızla ilgili değildir.
o olay, kim olduğumuzu kökünden sarsmıştır. inandıklarımızın yanlış olduğunu ispat etmiştir bize.
“en ağır” sıfatını bu yüzden dibine kadar hak etmiştir o.

[hülyaa]

merhabalar defdurucum..sanırım senin günlüğünü gözden kaçırmışım..aslında itiraf etmem gerekirse bir çok arkadaşımızın günlüklerini takip ediyorum..genelde yazmıyorum..ya karma veriyorum ya da teşekkür ediyorum paylaşımları için..ancak yazmanın ne derece önem taşıdığını kendi günlüğüme yazan arkadaşların yazılarını okudukça anladım sanırım..neden mi?günlüğüme yazdıklarımın bir başkası tarafından okunduğunu görmek beni mutlu ediyormuş,bunu fark ettim..üstelik bana yazarak cevap vermeleri enerjime enerji katıyormuş..bu yüzden elimden geldiğince tüm günlüklere yetişebildiğim kadarıyla yazmaya karar verdim..eminim herkez günlüğüne birilerinin bir şeyler yazmasından mutlu oluyordur..benimde katkım olsun güzel günlere...
defdurucum,hepimizin hayatında yaşanmış o kadar çok olumsuzluklar var ki..hiç birimiz mükemmel hayatı yaşamışlardan değiliz..ancak yaşamanın da imkansız olmadığının farkına varmış insanlarız..burayı tanımadan önce başlamıştı bende ki bir takım değişiklikler..hayatımı değiştirmeyi istiyordum fakat bunu nasıl ve nereden başlayarak yapabileceğimi bilmiyordum..arayışlarım beni buraya getirdi..ve hiç soru sormadan kabul ettim..değişime açtım kendimi..biliyordum ki,istemiştim ve isteyişim sonucu buradaydım..bunun bir anlamı olmalıydı..o günden sonra hemen hemen her gün kendimi burada buldum..telkinleri dinlediğim ilk andan itibaren,sanki buradaki herkezi daha önceden tanıyormuşcasına hiç yabancılık çekmeden paylaşımlarımı yazdım..oysa ben kolay paylaşan biri değilimdir..sorunlarımı yansıtmaktan çekinen,iç halimi saklayan,etrafıma benim hiç sorunum yok buyrun sizinkileri çözelim diyen bir halim vardı..belkide bu yüzden kendimi unuttum..daha doğrusu unutmuşum...meleklerim beni onurlandırdıktan sonraysa,hayatımı tamamen onlara adadım..kendimi eve kapattım..eşimi ihmal etmedim ama onlara yeteyim derken kendi isteklerimi unuttum..ve bu zamanla beni mutsuz bir insan yaptı..insanları seven ben..insanlardan kaçan ben oldum..nasılsa güvenilecek insan yoktu dünya da bir tek ben vardım güvenilecek olan..ancak kendimle de kopukluklarım vardı..bende hayır demesini bilmeyenlerdendim..çok kırıldığım için,kırmamaya özen gösterirdim insanları..fakat farkettim ki,herkezi aynı anda mutlu edeyim derken,kendimi mutsuz etmeyi başarmışım..
burada olmak bana çok şeyler kattı..içimde zaten var olan sevgiyi ortaya çıkarrttı..kendime güvenim arttı..düşüncelerimi rahatlıkla paylaşabiliyorum..burada özgürlüğümü yaşıyorum..ve bu hayatıma da yansıdı..zeka mı fark ettim..becerilerimin farkına vardım..hatalarımı gördüm..(kaldı ki aslında hata diye bir şey yok bana göre)insanlara karıştım..sevildiğimin farkına vardım..sevdiğimi söylemeye başladım..düşüncelerimi ayırt etmeye başladım..kendimle konuşmaya başladım..o kadar çok ki..hangisini yazayım..sanki bir sihirli değnek başıma dokundu ve ben uyandım..bazılarına bunlar abartı gibi gelebilir..ama unutmamaız gereken bir şeyler var diye düşünüyorum..evrende olmayan bir şeyi,bizlerin yaratma imkanı yok..bizler var olanı kullanıyoruz..sanırım anlaşılmayan nokta bu..enerji var ve biz kullanıyoruz..belleğimizin konumu belli,öğrenmeye her daim açık bunun için telkinleri kullanabiliyoruz..değişmek mümkün,bunun için değişebiliyoruz..öyle donanımla yaratılmışız ki,biz ve yaratılan herşey..bu yüzden başarısızlık diye birşey yok..hayatta herşey mümkün yani..ve bizler bunun farkına varmanın keyfini burada yaşıyoruz..kolay mı tüm bunları değiştirmek?zor diye birşey yok ki..kolayı olsun..ancak bize zorluklar öğretilmiş..insanları anlamak zordur,hayatta yaşamak zordur,zenginlik zordur,başarı zordur,değişim zordur,zeka zordur,o zor bu zor şu zor...herşey zor..iyide bunları yapanlar nasıl yapmışlar?birşey zorsa o halde herkeze zordur..ama bakıyoruz ki bazılarına göre çok kolay...o halde zoru yapan bizim kendimizden başkası değil..belkide bunları öğrenmek kavrayabilmek için zamana ihtiyacımız var..ben bu döneme arınma dönemi diyorum..ve herkez kendi arınma dönemini yaşıyor..gerek geçmişyle yüzleşerek..gerekse kendisiyle harp ederek..harp ederek derken,kendine kızıp bağırmaktan bahsetmiyorum tabi..değişimin içinde olanlar ne demek istediğimi nasılsa anladılar..yaptığımız herşey bizim kendimizi tanımamız için olması gerekenlerdi..önemli olan farkında olmak..ne güzel ki hayatının farkına varmışsın..ve güzel yol kat ediyorsun..bunları bizlerle paylaşman bunun en güzel örneği..artık çekinmiyorsun..ben buyum,neysem oyum diyorsun..buda senin artık değişim içinde olduğunu gösterir..çünki çabalıyorsun..hayatın da herşeyin istediğin gibi olmasını diliyorum canım..buna herkez gibi senle layıksın..mutluluk hak edilmez,alınır..senin olan birşeyi hak etmeyi bekleme..ALLL..sevgi ve saygılarımla..

[lieworld]

öncelikle Benim mesajımın üstünde mesaj yazmış olan hülya kardeşimiz ( yaşın hakkında bir bilgim olmadığı için sakıncası yoksa kardeşim demeyi tercih ettim  )  in hayatını yorumlamak istiyorum görüyorum ki tıpkı benim gibisiniz bana göre siz her zaman kendinizi ihmal ediyorunuz ki mesajınızdan da bu anlaşılıyor biliyormusunuz ben de aynı şeyi yapıyorum ve bunun farkındayım bilmiyorum ama bazılarını mutlu etmek bana mutluluk veriyor bazen kendimi ihmal etsem bile sanki hiç sorunum yok muş gibi ama hepmiz biliyoruz ki sorunsuz insan yoktur şunu söyliyeyim ki ben hayattan şunu öğrendim sürekli kendin için bir şeyler yapmalısın hayatta kalabilmek için çevrenle uyum içinde olabilmek için yani demek istediğim benim düşünce bun düşünce bana aittir hayatta kendini mutlaka ödünlendirmelisin çünkü her davranış aslında öğrenilmiş bir bilginin yansımasıdır ödüller bilgileri çeker bilgiler davranışları ve ortaya mutlu az sorunlu bir insan modali çıkar burda önemli olan aslında her zaman ödül vermek değildir önemli olan doğru zamanda doğru ödülü doğru miktarda vermektir hayat felsefem bu benim . Bir diğer nokta ise bazen kendimin bile eleştirdiği falan insanın doğasında olan ve insandan insana miktarı değişebilen Bencillik duygusu bu duygu insanın yapısında vardır ben bencil değilim diyeni bili yalan söylüyor ama en doğrusu ben çok az bencilim tarzında birşey olmaldır demek istediğim insan hayatta bazen bencil olmalıdır az yada çok BAZEN yada sürekli ama nedir bunu dışarı hemen vurmassın zaten bunu dıraşı vurmaman için ayrı bir çaba sarfetmene gerek yok her insan biraz bencil olduğuna göre bu her insan için farklılık olmayacağı için toplumdada fark edilmez temel felsefe bencil olursun falan bunu özellikle dışarı vurmassın yapman gereken insan yapısında olacak olaylara bazen izin vermek bana göre bu da mutluluğun anahtarı olabilir kısacası AZ MÜDAHALE EDEREK HAYATI YAŞAMAK ...


şunuda söyliyeyim mesajıma öncelikle bu şekilde başka bir arkadaşın sayfasında başkasına yer verdim ve bunu mesajın başında yaptım çünkü bu mesaj hülya kardeşimiz tarafından görülmeyebilird i sayfanın sahibi de bu konuda anlayış gösterecektir umarım


şimdide gelelim DEFDURU kardeşimize bir mesajında bazen başık açısını değiştirmek gerektiğii söyledin ne kadar güzel birşey söledin gerçektende hayatta başık açısı çok önemlidir bazen insanlar şunu söyler ben sınırlarımın ötesine çıkamam !!! çok yanlış karşılaştığın sorunlar sınırlarının dışına çıkmakla çözülür değişimi gör

İNSAN NE ZAMAN KENDİSİ OLUR BİLİYORMUSUN DİĞER İNSANLARDAN KENDİNİ AYIRAN ÖZELLİKLERİ ÖĞRENDİĞİ ZAMAN hayata pozitif bakmak zorunda değilsin ama bunu öğrenmek zorundasın ve bunu yaptığında mutlu olacağını bilmek zorundasın mutlu olmak istemiyorsan yapmassın ...Şunuda söyliyeyim bazen küçücük bir şeyden çok şey çıkabiliyor etrafındaki uyumu gözden kaçırma buna her zaman dikkat et ! Bir insanın mutlu olması BİN insanın mutlu olmasına yeter unutma !!!

HADİ KALIN SAĞLICAKLA ...

[defduru]

Öyle güzel şeyler yazmışsınızki.
Herkese çok çok teşekkür ederim....

Ben bu siteye üye olduğum dönemde aslında çok yeni daha 15 gündür. Çok büyük bir yanlızlığın içindeydim. Kendimi terkedilmiş, kimsesiz hissediyordum. Meğer güzel insanlar bir tık uzağımdaymış. Biz kez daha herşery için bu siteye emeği geçen herkese teşekkür ederim. Günde on saatten fazla telkinleri dinliyorum. Kızlardan fırsat buldukçada buraya bakmaya çalışıyorum. Şu anda bu yazıyı üç kişi yazıyorum. Onlara bakmaktan ne anlatacağımı unuttum ama teşekkür ederim.

İyiki varsınız..........

[shamanic]

http://www.lcss.net/interactive/chickee_piano.swf

bu cik cik ler meleklerin için... madem 3 kişi katılımda bulunuyorsunuz foruma..
onlara da şarkı söyleyelim dimi...


hımm.. dusun dusun başka ne varmış bu güzel melekler için bakıyoruz.. aaa şarkı söyleyen atlar.. annesi hangi atı seçerlerse onun üzerina tıkla..


http://svt.se/hogafflahage/hogafflaHage_site/Kor/hestekor.swf