[imported_Angel]

redflowers Nickli Üyeden Alıntı

Evet şimdi anladım :)

Açıklaman için teşekkür ederim. Kafama gerçekten takıldığı için sormuştum, yani anlamadığım için yanlış anladığım için değil. Azarlanmış hissetmene de ben çok üzüldüm, bunun için özür dilerim.

Kendini şımartman çok güzel, bunu ben de çok sık yapıyorum.

Aslında şimdi aklıma geldi bunları yazarken, çok sevdiğim bir arkadaşıma özenirim ben :) Sabah kalktığında saçlarını tarar, makyajını yapar, parfümünü sürer evde otursa bile. Bu da bir seçim elbette. Ben eşofmanlarla çıkarım bazen, makyaj yapmadan, spor tamamen. Ama yine de severim kendimi. Ama tabii makyaj da yakışıyor bana Yapsam da iyi olur hani.

Evet ya yapsam iyi olur, ben süslenmeye gidiyorum

önemli değil..neyse sonuç olarak birbirimizi daha iyi anladık ya önemli olan o :)

süslen tabi yakışır

kendime güvenim artınca kendime daha fazla bakma isteği duydum adam gibi bir kol çantasına imkanım elveriyorken koluma ufacık belçantası takıyor olmam biraz utandırdı beni artık yani kendime saygı duymadığımı ve ne buluyosam onu üzerime alıp çıkıyor olduğumu anladım..

bakımlı insanları çevrede görünce üzgünlük duyma nedenim de o kişilerin kendisine gösterdikleri saygıyı özeni dışa yansıttıkları içindi onları görünce kendime değer vermediğim ortaya çıkıyordu....aldıkları şeyi sadece fiyatı uygun diye değil..kendi zevklerini yansıttıkları için almış kullanıyorlardı rengi biçimi falan kendi seçimleriydi..benim kendimi ciddiye almadığım herşeyimden belli oluyordu...değersizlik duygusuna kapılıyordum..

aileme yaranmak için böyle yapıyormuşum...ben değiştim şimdi ama ailemin bu durumu kabullenmesi biraz zaman alıcak onlar kendine azı layık görüyor diye bu geleneği neden sürdüreyim ki :)

[appetite for destruction]

sonunda okudum günlüğünü sevgili imported_Angel
çantayı aldıktan sonra koşu bandına gerek kalmadığını düşünüyorum.
kendine güvenin arttığından dışarıda rahatça koşabilirsin.
hem evde sosyalleşmek biraz zor.

[imported_Angel]

appetite for destruction Nickli Üyeden Alıntı

sonunda okudum günlüğünü sevgili imported_Angel
çantayı aldıktan sonra koşu bandına gerek kalmadığını düşünüyorum.
kendine güvenin arttığından dışarıda rahatça koşabilirsin.
hem evde sosyalleşmek biraz zor.

günlüğüme konuk olduğun için çok memnun oldum sevgili arkadaşım
valla haklısın aslında...insan kendisine değer verdiğini, birtakım yeni seçimleriyle kendine ıspat ettikten sonra güven sorunundan kaynaklanan sorunlar da kendinden çözülebilir neden olmasın :) belki de tek ihtiyacım olan şey o çantadır

[imported_Angel]

merhaba sevgili günlük
buralara uğramayı biraz aksattım :) dün kar yağdı..babam da dışarıdaki manzaranın güzelliğine dayanamadı ve hadi dışarı çıkalım dedi..pamuk gibi karların üzerine basa basa dolaştık...ve hava karardı akşamı ettik eve döndük

kilo verme telkini sanırım etki göstermeye başladı...ilk dinlediğim günler vermediğim gibi aldığımı ve iştahımın anormal arttığını söylemiştim..ama şimdi
son 2-3 gündür tartıma bakıyorum kilom sabitlendi....en azından artık kilo almamın durduğuna sevindim...hem üstelik doğru dürüst spor bile yapmadığım halde kilom sabit kaldı...sanırım bu iş olucak...fobimi de yenip düzenli yürüyüşümü koşumu da dışarıda yaparsam tamamdır...iştahım da azaldı

az sonra dışarı çıkacağım şimdilik bu kadar yazayım..kendine iyi bak günlük..ve kendinize iyi bakın arkadaşlar

[imported_Angel]

Artık yavaş yavaş ipin ucundan tutmaya başladığımı hissediyorum

hep arkaya attığım ve sonra yaparım diyerek biriktirdiğim işlerin üzerine eğilmiştim yaklaşık son 2 hafta önce...
şimdi meyvelerini toplamaya başladım..zihnimin daha boş ve rahat olduğunu hissediyorum..sırtımdaki yük epeyce hafifledi..% 80 i kalktı sırtımdan diyebilirim..

kısa zaman öncesine kadar bir türlü hayatın akışına uyum sağlayamazdım..zamanımı boş boş geçirir yapmam gereken işleri de yapmaz hep arkaya atardım...böylece yapılacaklar listem bir sürü maddelerde dolmuştu...ve o kadar karışmıştı ki..nereden başlayacağıma bile zorlanmıştım ilk eyleme geçme kararımda....artık çoğu şeyi kontrol altına aldım çok şükür..

bir de kültür-sanat olaylarına ve diğer güncel şeylere karşı oldukça duyarsızdım kısa zaman öncesine kadar...ama şimdi herşeyle daha ilgili olduğumu söyleyebilirim...eskiden zorlamayla yeni çıkmış bir filmi izlerdim ki sırf yeni çıktı diye ve birisi karşıma çıkarsa konuşacak bir konum olsun diye yapardım bunu...amma velakin gerçek hayatın gidişi böyle değil..çünkü hiç de planladığım gibi bir kişi karşıma çıkıp da bana son çıkan filmleri sormadı zaten zorlamayla duvara çakılan çivi tez zamanda yere düşüyor anlayacağınız..
ama şimdi kendim merak ediyorum..kendim istiyorum da ondan izliyorum...yani gerçekten olan bitenle ilgilenesim var artık..kişisel problemlerimde o kadar boğulmuştum ki yanımda davul çalınsa dönüp bakmıyordum..bırakın güncel olayları yeni çıkanları falan...

esaslı olmanın amacı birşeyleri milletin yanında küçük düşmemek için yapmaktan geçmiyor...kendin severek ve isteyerek yapmalısın o şeyi...zaten yapmacık olan anlaşılıyor ve kısa vadeli sonuç getiriyor..

[imported_Angel]

yeni bir güne merhaba
bu sabah çok mutlu ve neşeli bir şekilde kalktım
aslına bakarsan gece uyurken bile yarı-uyanık vaziyetteydim hal böyle olunca ruh halimin sakin ve çok mutlu olduğunu sezebiliyordum..bugünleri de gördüm ya şükürler olsun..

gece uyurken telkinleri daha rahat dinlemenin yeni yöntemlerini keşfediyorum kendimce...eskiden yatarken pijamamın üstüne cebi olan bir yeleğim vardı mp3 çaları o cebe koyup yatardım...ancak insan uyurken sağa sola döndüğü için ve mp3 çalar da ya sağ yada sol cepte olduğu için onun olduğu tarafa döndüğümde potluk yapıp rahatsızlık veriyordu veya cebimden yatağın içine düşüyordu...
bu gece kıskacından pijama altının beline tutturdum...ama sağ veya sol tarafa değil...tam karnımın üstüne...çok da rahat oldu artık yelek giymeme de gerek kalmadı..sağa sola dönerken potluk da yapmıyor...çok rahat bir gece geçirdim... kulaklıkları da artık kulağımın içinde sokmuyorum yakamın içine sokuyorum..kulağım duysun diye de sesi yüksek açıyorum..oradan duyuyorum..o yöntem de iyi oldu insanın kulakları da acıyabiliyor..insan yeni şeyler akıl edince ne kadar seviniyor arkasına kıskacı boşuna koymamışlar tabi neden o özelliğinden yararlanmadım ki bugüne kadar :)

ha bir de geçenlerde bütün olumlamaları toplayıp içlerinden en beğendiklerimi seçtiğimi söylemiştim ya...onlar toplam 4 tane A4 kağıdı kadar varlar..ama ben okumaktan bıkmıyorum..umarım bu kadarı çok fazla değildir..zarar görmem heralde...napıyım halletmem gereken çok konu var ve beklemek istemiyorum..önce tereddüt ettim ama sonuçta bunlar olumlu ifadeler..ilaç değil birşey değil..herhalde aşırı doz olayı olumalada söz konusu olmaz diye düşündüm..

[genco]

asırı doz enerjiden, mutluluktan zarar gelmez gelmez günlüğün de çok renkli, okudukça heyecanını paylaşıyorum, mutluluk, kulaklıkların gibi yakana yapıssın seni hiç bırakmasın. sevgiyle kal.

[imported_Angel]

teşekkür ederim arkadaşım iyiki varsın sevgi hep seninle olsun

[imported_Angel]

merhaba günlükcüğüm
her geçen gün zihnimin daha da rahatladığını hissediyorum..
bu sosyal fobi ve kendine güvensizlik denen illetin yüzünden meğer kafam ne kadar da doluymuş..
hem beynimde koca bir alanı işgal etmesi bir tarafa, aslında beynimin köşesini bile işgal etmeye layık olmayan şeylermiş bunlar..

uzun süredir yaptığım işe konsantre olamama ve hafıza zaafiyetlerinden yakındım..kafamdaki doluluğa o kadar alışmıştımki..artık kafamı bu kadar işgal eden şeylerin neler olduklarını bile unutmuştum..ancak o ağırlık sürekli benimle beraber yaşamaya devam ediyordu...hiçbirşey düşünmediğim anlarda bile o birikintilerin ağırlığını hissetmekteydim..yüzümde sürekli "düşünen, düşünceli, dalgın" bir ifade olurdu..ve karşımdaki kişi ne düşündüğümü sorardı...ben de hiçbirşey düşünmüyorum desem de inandıramazdım..ama gerçekten çoğu zaman birşey düşünmüyordum bile...ama zihnime yerleşen ağırlık beni öyleymiş gibi gösteriyordu anlaşılan..yada düşündüğümün bile farkına varamayacak noktadaydım bilemiyorum..
zihnimin bu durumda oluşu eğitim hayatımı bile olumsuz etkiledi..çünkü kitap okumayı sevmiyordum..okusam da aklıma girmiyordu..yük gibi geliyordu çünkü benim için "kafaya zorla girmek zorunda olan kelime yığınlarından başka birşey değildi".. ilgilenmediğim şeyi ezberlemek zorunda olmak da hoşuma gitmiyordu haliyle..hatta bazen aile içinde bile sorun oldu zihnimin bu durumu..

şimdilik bedenim içindeki fazlalıkları atamadı ancak beynim içindeki fazlalıkların büyük kısmını attı...şu an açılan boşlukları hissediyorum...belki beynim tamamen arındığımda bedenim de içindeki fazla ödemi ve fazla yağları atacaktır inşallah..

şöyle bir düşündüm...yıllarca beynimi işgal eden ve yeni şeyler öğrenmeme ve aklımda tutmama bile engel olan bu şeyler nelerdi ? belki 1000 lerce şeydi ama yine hepsi birkaç başlık altında toplanıyordu...hani tıpkı şu affetme listemdeki kişilerde olduğu gibi yani....o yüzden bizi engelleyen olumsuz düşüncelerin sayısının kaç tane olduğu önemli değil..isterse milyon tane de olabilir...önemli olan bunların kaç tane ana başlıklar altına girdikleri...yani bu dosyaların kaç çeşit farklı klasorde depolandıkları....

bugünümü de bunun üzerinde düşünmeye ve beynimi bu kadar işgal eden şeylerin ana başlıklarının neler olduğunu bulmaya ayıracağım...tespit ettikten sonra da yazarım buraya..

[faralyalı]

merhaba,başkalarının düşüncelerini önemsememe bende de olumsuz etkiler yaptı.motivasyonum ve enerjim düştü.kendimi çok gergin hissediyorum,dinlemeyi bırakmalı mı yoysa devam mı etmeliyim?bilgisi olanlardan cevap bekliyorum teşekkürler