[fatale]

Az önce izlediğim bu video beni aşka getirdi ve bu gece içimden bu döküldü..Öğrendiğim kadarıyla Anthony Warlow(şarkıyı söyleyen), kanser hastalığını yenmiş insanlardan..İşte gecenin müziği...Benden sizlere..Sevgilerimle..

http://www.youtube.com/watch?v=Fm8aSKMoZog

[fatale]

Unutma Beni Çiçeği

Ben bir unutma beni çiçeğiyim.Sevdiğinin yollarında yeşeren.Her hatırlanışında yeşeren, çiçeklenen.Hatırlanışın coşkusuyla,içi sevgiyle dolup taşan.Unutulduğunu hissettiğinde anında boynu bükülen ve bir anda biten.



Masmaviyim ben herkese karşı.Aşkla karşılaştığımda pembeleşirim.En sevdiğim halimdir.Lakin aşk,çok defa soldurmuştur pembeliğimi.Yine de baki kalan maviden aldığım güç ile her zaman pembeleşmeye hazır kalmışımdır.Anlayacağınız,evet, aşk kimi zaman soldurmuştur ama öldürememiştir beni.



Şimdi senin beni unutmuşluğunda, hep bir ümitle başımı dik tutmaya çalışıyorum. Sıkça düşmeye yüz tutuyor yapraklarım ,fakat direniyorum. Unutma beni,bitirme beni,diye haykırarak,kendimi hayatının köşelerine asmak istiyorum.Biliyorum ki,o köşeler benimle şenlenecek ve hayat bulacak.Bu hissiyatla,ümit ederek bekliyorum.Lütfen al beni hayatına,mutfak masanın üzerine..

Hatırla ve konuş,sohbet et, paylaş benimle hayatını. Uzaklaşıp,unutup, çiçeklerimi soldurma.



Haydi unutma beni..Lütfen unutma beni..

Yazan: fatale

[fatale]

Son bir saattir, burada dinlediğim müzikler beni benden aldı. Dayanamıyorum yazacağım, dedim ve parmaklarım klavyenin üzerinde gezinmeye başladı..Şu an çalan şarkı taa çocukluğuma götürdü beni, ''Delisin Delisin..Cici Kızlar''...Necla Nazır'la Tarık Akan'ın başrollerini paylaştığı filmi anımsadım. Hatta daha bugün kanalların birindeydi.

Hey gidi günler hey..Evet, çok klişe oldu ama ne yapayım, bazı yerleşik nidalardan daha iyisi bulunamıyor çoğu zaman. Belki de bulmak istemiyorumdur. Çok zaman oldu çocukluk günlerimi geride bırakalı ..Bazen özlediğimi farkediyorum, tıpkı şu anda olduğu gibi. Fakat bu özlem, öyle yakıcı türden değil açıkçası. Ne de olsa bugünümden de memnunum. Allah aratmasın..Neyse..

Dünden beri yaşadığım bazı buruk duygulara eşlik etti bu müzikler. Aman yanlış anlaşılmasın olumsuz manada yazmıyorum bunu:) Sadece depreşmişliğimi ifade etmeye çalışıyorum. Şöyle ki, 2006 senesinde babamı kaybettik. Ondan birkaç sene önce de anneannem gitmişti ki anneannem hayatımın balıydı..İşte bu kayıplardan sonra, bayramlar biraz duygulu ve buruk geçmeye başladı... Ağlamamak için zor tutuyorum kendimi her bayram.. Onları her zaman güzellikle ve espriyle anıyoruz annem ve kardeşimle..Fakat gelin görün ki, ah o içerimizdeki özlem..Gidenin geri gelmeyeceğini bilmenin verdiği duyguyla için için sızlamak...Akşamdan beri dinlediğim dönem müzikleri bana onları iyice özletti fakat bırakmayacağım kendimi.Aksine, yine yeni yeniden, onlarla geçen her güzel anımı düşünüp, gülümseyeceğim ve dua edeceğim. Ne mutlu bana ki, çok sevildim diyeceğim. Ne mutlu bana ki, her zaman destek veren bir babam oldu diyeceğim. Onlar, iyi ki de gelmiş ve geçmiş yaşamımdan... Bundan sonra her daim kendimi daha şanslı sayacağım bana verdikleri tüm güzellikler için..

Bu arada enteresan bir şey oldu. Ben müziklerin gazına gelip yazmaya başladım ama yazının ortalarında müzik gitti:)) Hay allah:)) Tekrar açtım:))..Yazımın sonuna geldim bakalım bitiş şarkım ne olacak??

Eveet,Cici Kızlar'la başladım, ''Neler Oluyor Hayatta'' adlı şarkıyla bitirmiş bulunuyorum ki, o dönemlerde, en sevdiğim şarkıydı hala da keyiflendirir!!:):) Ve hatta o zamanlar sözlerini ezberlemiştim ve sıkça söylemiştim:))

Neler oluyor hayatta, bir de şu rüya gerçek olsa olsa
Sabah olup uyanınca,her şey yine aynı kalsa
Beni unuttu sanmıştım,bir de baktım ki işte orda orda
Anladım ki çok yanılmışım,beni seviyormuş oysa
Onun sesi ta kendisi geri gelmiş demek
Sensiz diyor,yaşanmıyor aşk bu olsa gerek
Karanlıkta ,sokaklarda, elinde bir çiçek
Beni arıyor ,beni soruyor
HAYIRDIR İNŞALLAH!!HEEEYYY!!

Ayyy çok romantik şarkı yahu:))) Teşekkürler DJ:))

[shamanic]

http://youtube.com/watch?v=JcSkvJ7KWxU

[fatale]

Şu an tek başıma o sandalyede oturuyorum..Orada bulunmak bana huzur veriyor.İşte tam da ihtiyacım olan şey...Evet, biliyorum, huzursuzluğumun kaynağı benim.Bunu bilmekle birlikte ondan kurtulmaya çalışmam nafile. Besbelli bir şeylerle yüzleşme vaktim geldi yine. Offf çok zor..Şimdilik tek yapabildiğim bu fotoya bakıp, derin nefesler alıp, rahatlamaya çalışmak..Dalgın hissediyorum kendimi ..Hayatımı sorguluyorum..Çoğunlukla kendime hiç güvenmemiş olduğumu görmem, biraz zorluyor beni..Neden?,diye soruyorum..Bu sefer de ,bir nevi ,''kaybolan yıllar'' sendromu yaşamaya başlıyorum. Çok mu zaman kaybettim acaba? Çok mu geç, hala bir şeyleri başarabilmek için? Hayır,değil..Nedense,toplumda kısıtlayıcı bir yaş kavramı var ve bu ister istemez size de yaşatılıyor. Bununla birlikte kendinizi hiç bir yere yakıştıramaz hale geliyorsunuz. Yapmak istedikleriniz sekteye uğruyor ya da uğratılıyor. Oysa nice yaşlı insan, neler başarıyor!! Şahsen hiç bir zaman ''yaş'' kavramını anlayamadım. Benim yaşım yok gibi hissederim hala..Evet,zaman geçiyor ama bunun adı illaki yaş mı olmalı?? Derdim olgunlaşmak, kendini geliştirmek iken, basit şeylere saplanmak da sıkıcı..

Neyse..Şu an tek istediğim şey,o sandalyede oturup, manzarayı seyretmek, temiz havayı taa ciğerlerime çekmek..

Ve oturuyorum ve oradayım:))

[izmirli035]

ne harika bir manzaa oyle!!

insanin herseyini terkedip oraya gidesi geliyor di mi??

[fatale]

Kesinlikle!!Orada olduğunu hayal etmek bile yetiyor:))İşte benim yerim,burasıdır,diyorsun:)Haydi sen de gel..Ben oradayım:)

[fatale]

Dün gece sevgili Hayalayaz'ın çekim yasası meditasyonunu ikinci kez yaptım.O sandalyede oturuyordum ve enerji bana akıyordu...Çok güzel hisler yaşadım.Akabinde mp3 çalarımı telkinlere ayarlayıp, onları dinleyerek uyumayı denedim. Bir şeyler dinleyerek uyumak pek adetim değildir,çünkü uyuyamam. Fakat,dayanabildiğim kadar dayandım,kulaklarım acıyana kadar iyi ki de dayanmışım.. Sabah gayet iyi ve keyifli kalktım. Genelde nemrut değilimdir ama bu sabah ekstra bir coşku vardı içimde Işığımın parladığını hissettim, şahane bir duyguydu.. Çok güzel bir gün geçirdim, arkadaşlarımla ekstra güzel diyaloglar yaşadım. Bulunduğum her yer ışık doldu sanki. Aynı meditasyondaki gibi. Uzun süredir ilk defa kendimi bu kadar hafif ve rahatlamış, bir o kadar da güvenli hissettim. Akşam eve dönüp, odama girdiğimde ise günümün sürpriz hediyesini aldım. Anneciğim, benim için yeni bir kase almış,içini de şekerle doldurmuş, odama dolabın üzerine koymuş!!! En güzelinden de bir not iliştirmiş hemen yanı başına
Nasıl mutlu olduğumu anlatamam, kelimeler kifayetsiz kalır ..O an içimden geçen ilk düşünce şu oldu;''evren beni ödüllendirdi,yaşasın!! ..Bunun devamı gelmeli ve bunun için daha çok çalışmalıyım

Çok anlamlı eş zamanlılıklar yaşamaya başladım. O kadar mutluyum ki ve bunu öyle bir iç rahatlığıyla söyleyebiliyorum ki, kendimi alkışlıyorum vallahi ..

Bu siteyi tanımış olduğuma, sizleri tanımış olduğuma bir daha şükrettim..Telkinlerin etkisi gerçekten çok büyük ve ben bunu bire bir yaşıyorum.

Sevgili Hayalayaz, yeriniz çok başka Sayenizde eksik bir parçayı daha anladım ve yerleştirdim..

Herkese sonsuz sevgilerimle..

İyi ki varsınız..

[fatale]

Öyle çok şey birikti ki, anlatmak için kelimeler kifayetsiz kalıyor. Telkinler hayatıma girdiğinden beri gerçekten hayatım değişti. Evet, değişti!!!Bir kere daha şükranlarımı sunarım. 96

İçimde kelebekler uçuşuyor adeta.



Hayatımın en rahat hissettiğim günlerini yaşıyorum ya, ölsem de gam yemem artık. Bir süredir, kendini çevreye kapamış, dışarıya çıktığı her an, suçluluk hisseden, anını rahat yaşayamayan biri olup çıkmıştım. Bu duygular, her geçen gün daha da boğazımı sıkar halde gelmişti. Yoğun ve dışa dönük b,r hayat yaşarken nasıl bu hale geldiğimi anlayamıyordum. Geçen sene babamı kaybettikten sonra başladı her şey. Annemi evde yalnız bıraktığımda (işe bile gidiyor olsam) gün boyunca sıkıntı hissediyor ve bir an önce eve dönmek istiyordum. Bu duygular iyice elimi kolumu bağlamıştı. Bir kaç arkadaşımla paylaştım durumu ama sonuçta her şeyin çözümü içimizdedir. Dolayısıyla, öncelikle kendim çözmeliydim. Bu şekilde aylar geçti ve oklar burayı gösterdi. İnternette bu kadar keyifli zaman geçirdiğimi hatırlamıyorum. super Her şey birbirine o kadar bağlı gelişti ki. İçimdeki merak ve denemeye olan açıklık hissiyle daldım hemen. Bir ayı geçkindir buradayım ve telkinleri -ilk başlardaki kadar olamasa da- devamlı dinliyorum.

Son bir kaç haftadır farkettim ki, eski sosyal hayatıma hemen hemen döndüm. En önemlisi, dışarıda olduğum anlarda hiç bir sıkıntı hissetmedim. Aklım evde kalmadı. Uzun zamandır arkadaşlarımı elekten eleme modundaydım bazılarını eleyemiyordum, elettiler kendilerini . Bir dönem sinir olduğum insanları önemsemediğimi hatta daha ılımlı hale geldiğimi ,bire bir yaşadım. Evet..Artık kendimi yargılamıyorum. İçimde sonsuz bir güven denizi uzanıyor. Kendine güven konusunda görünüşte pek problemim olmasa da ,içte varolan güven eksikliğinin, bana ne kadar çok olumsuzluk yaşattığını anladım. Hepsiyle yüzleştim.. Aynada kendime gülmeye başladım. Eskisi gibi kahkahalar atmaya başladım. ''MUTLUYUM:)'' ifadesini ,bu kadar gönül rahatlığıyla kullanamamışım. Oysa şimdi kullanıyorum. Kendimde gördüğüm değişimler çevremi de değiştiriyor.. İnsanların tavırları çok daha farklı. Ben daha açığım, korkmuyorum...

Yaşasın! Kendime ve sizlere öpücükler ...

[pisimbat]

tebrik ediyorum seni